Merhaba, bu konuyu biraz iç dökmek, tavsiye almak ve benim gibi olan varsa yalniz olmadığımı hissetmek için, birbirimizi motive edelim diye açıyorum. İlk açtığım konu o yüzden bir hata yaparsam kusura bakmayın.
Hala gencim, yirmi yaşındayım. Hayatım boyunca kilom, vücudum ve görüntümle ilgili sorunlarım oldu. Çok tuhaftır ki küçücük yedi yaşında bir çocukken bile aldığım kiloları kafama takar, kendimi aç birakir zayıf olunca daha çok sevildiğimi düşünürdüm. Tabi o zamanlar yeme bozukluğu nedir bir fikrim yoktu ve çok sonralara kadar da olmadı, ama benim çocukluk ve ergenligim tamamen bununla geçti. Sorunum az yemek değildi, toplu oldugum için dalga geçilirdi ve bu yüzden dönem dönem kilo vermeye zorlardim kendimi. Mesela beşinci sınıfta bir günümü hatırlıyorum, o zayıf 1.45 halimle koca iki ekmek ve 1 paket sarelleyi bitirmistim. Aç değildim, sadece kendimi rahatlatmak icin yemiştim ve bunu her okul dönüşü yapiyordum. Kilo alip zorbaliga ugrayinca diyete girdim, sonra bir yerde patladim ve yine rahatlamak için yemeğe döndüm. Bu hayatımda en az 10 defa tekrarlandı. Arkadaşlar vücut dayanır mı? Tabii ki ben sürekli 10-12 kilo, 3-5 kilo al ver döngüsü ile defalarca bunu yapınca sağlık sorunlarım çıktı. Her seferinde psikolojim daha da kötüye gitti, kilo vermem daha da zorlasti.
Yıllar geçti bir şekilde, bazı dönemler çok kötü bazi hafif halde duraksiz ben bu hastalığı yaşadım.
Gel gelelim günümüze, son iki senedir öyle bir haldeyim ki çöktüm. Eskiden bir şekilde çözerdim, daha sağlıklı yerdim az yerdim kısmen kontrol ederdim ancak şuan tam olarak bir yeme bozukluğu yaşıyorum. Tüm hayatımı bu yönetiyor. Tüm param, aklım enerjim burada. Hasta olana kadar yiyorum, asiri miktarlarda ve sağlıksız. Sonrasinda inanılmaz bir suçluluk ama anlatamayacagim bir şekilde. Nefes alamiyorum,panikliyorum, kendime olan saygım düşüyor yaşama isteğimi kaybediyorum. Bir daha yapmayacağıma dair söz veriyorum, üç gün sonra aynı yerdeyim. Artık sorun kilomu aştı, ataklar yüzünden sağlığım çok bozuldu insülin direnci,pkos ve anlatmayacağım korkunç şeyler daha. Sadece kendime ne olduğunu anlayamıyorum. Her şeyi gerçekten denedim,hala da devam ediyorum denemeye. Bir süre kendimi kısıtlamadan yemeyi, sezgisel yemeyi, düzenli öğünler ile beslenmeyi, sağlıklı beslenmeyi,orucu, her şeyi. Bir sürü kitap okudum video izledim. Psikiyatriye gittim ve ilaç tedavisi gördüm. Nafile. En ufak sorunda yemeğe sarılıyorum. Zaten sağlığım bozuldu,zaten kilo aldim,zaten çok cirkinim diyorum,yememek için o an bir sebep bulamıyorum.
Uzun olduysa özür dilerim. Lütfen böyle şeyler yaşayanlar varsa yazsın çünkü konuşmaya çok ihtiyacım var. Biliyorum çözüm psikolog diyeceksiniz, maalesef maddi olarak mümkün değil olsa da kesin çözüm olacağını düşünmüyorum psikiyatristi zaten denedim. İyileşecegime ve yavaş yavaş hayata olan inancimi da kaybediyorum. Bu şekilde yaşamak cok zor.
Sorun artik kilom değil, normal bir kiloda olup normal şekilde yemek yemek istiyorum sadece. Sürekli atak yaşamadan, yemek yemememek için kendimle savaş vermeden. Hayatım yeme bozukluğu dışında yeterince kötü ve boyle psikolojik bir hastalik beni bitirdi diyebilirim. Çok zorlanıyorum.
ah sizinle derdimiz ne kadar ters benxe psikolojik ya tedavi olun
ben de haftalardır diyetteyim sinirlerim bozuldu görünce 
diyetisyen konusunda katılıyorum size, ilk defa diyetisyenle ilerledim ve çok hızlı sonuçlar aldım doğum sonrası. Benim sorunum da tatlı, şeker, çikolata, biri ikram etse yiyelim dese hemen uyuyorum hiç irade gösteremiyorum.
