- 15 Eylül 2017
- 470
- 252
Arkadaşlar merhaba kafayı yemek üzereyim sırf sizlerle dertleşmek için üye oldum bana yardım edin kimse anlamıyor beni.
Yaklaşık 9ay önce doğum yaptım,hamileliğim birdaha hamileliği istemeyecek kadar zor geçti,psikolojik olarak,fiziken falan aşırı yıprandım hatta bebeğime kardeş falan istemiyorum,büyük konusmak istemiyorum ama kararımız eşimle bu yönde.Bebegimi çok seviyorum bu arada ona canım feda herşey yolunda tüm kilolarimi verdim 50kiloyum şu anda ilk bir ayda hepsi gitmişti neredeyse bunalımdan dolayı giyememistim yemek falan karnimda çatlak dahi olmadı resmen bekar halimdeki ve ilk evlendigimdeki halim gibiyim
Lohusaligimda tabiki bir o kadar zordu.Panik atak,anksiyete var bende hamileyken ilacımı alamamistim ama lohusalıkta bu kadar kötü olacagimi bilsem doktorum çok kötüysem alabilirsin dediğinde alırdım,neyse geçti sukurki o zor gunler.
Şimdi esas meseleye geleceğim bieaz kendimi de anlatmak istedim tam ruh halimi ifade etmek için.
Hamileyken bir o kadar sinirliyken teyzem,ki kendisini çok severdim eskiden arkadaş gibiydik hala seviyorummama beni çok bunalttı.Hamileylen devamlı arayıp,gelip saçma ve boş boş konuşurken sakin olmaya calisiyordum.
Doğum esnasında da oradaydı tamam yanımda olmasi güzel ama doğumun hemen sonrasında karnın hala hamile gibi demesi beni delirtmek için bir baslangicti adeta.
İşte toksik bir tip habire ben hamileyken şöyle,böyleydi ben tek büyüttüm(eşinden ayrı)anneli söyle fedakarlik,böyle fedakarlık vor vir susmaksizin konuşuyor.
bebek doğdu dünya tatlısı bebeğim çok sevdi haklı olarak habire görüşmek onu görmek istiyor.Gorebilir ben gelenlere mutlu oluyorum konu o değil ama boş konuşmalarına devam ediyor.lohusayken sütüm konusunda da vir vir basimin etini yedi.anne sütü önemli,işte emzirmelisin mamayla büyümesin nolur gibi gibi
çıldırıyordum anlıyor musnuz ona o kadar deli oldum ki annemin en ufak söylemleri bile deli ediyordu kaç kere kavga ettik annemle sebebi teyzem başımın etini yiyordu,hala yiyor kayınvalidem annem çevremde kimse durum hakkında konuşmazken sen kimsin ne yapmaya çalışmaktasin
işte tüm bunların üzerine annemlerle aynı semtteyiz bununla da ne yazık ki annemlere yakın bir yere taşındık bununda tam önündeki apartmana Allah'ım aylardır beni takip ediyor camdan ordan işte mesaj atıyor esin şu an arabayla gidiyor,AA seni gördüm camda bebegm napıyor uyudu mu devamlı mesaj mesaja cevap yazmıyorum anneme annne anneme yazıyor bana cevap yazmadı iyi mi diye.
bakın anlıyorsunuz dimi burada bunaltma var artniyet hisswdiyorum artık.kizi var kuzenim o da bebeği seviyor gelsinler sevsinler ama iki üç haftada bir ayda bir aile meclislerinde toplanirken gelip sevsinler ama ben her dakika sana yazmak seninle görüşmek zorunda değilim.
Bir kere kafa yapısı da çok yobaz,detay vermeyeyim geçen oruç konusunda tutmayanlar için herkes dinden çıkmış gibi saçma bı yorum yaptı artık katlanamadigimi göstermek için sacmalama teyze dedim ne alakası var dedim bunun gibi saçmalıklar psikoljisi iyi değil.
annemde işte evlenemden önce onla gorusuyordun şimdi ne oldu diyor yapma yazım teyzene falan diyor vicdanim el vermiyor goruseyim umursamayim bu saçmalıkları diyorum onu gördüğüm an bile sinir basıyor,saçma konuşmalarını duymak istemiyorum bebeğimi ay burnumda tuttu nolur seveyim bı falan diye baya seviyor sevsin sıkıntı yok sevgisi de aşırı gibi geliyor artık bebeğimi kaçırır mi falan diye bile düşünmeye başladım gerçekten bakın diğer teyzem de seviyor ailenin diğer üyeleri de ama kimse bunun gibi değil bunda cozemedigim bir sikknti var ama anlatamıyorum annemle kardeşimle konuşmaya çalıştım anlamadılar o teyzen uzak durma küsme falan diyor.
amacım küsmek ilişkiyi koparmak değil sadece mesafeli durmak bunu nasıl başarabilirim lütfen yardım edin artık bu semtten hatta bu şehirden gitmek istiyorum onun yüzünden.iki gün yazmasa üçüncü gün mutlaka yazıyor nerdesin bebek napiyor nasıl vs vs.gecen gelmişler kapıya uyuyordum duydum açmadım ya dinlenmeye dahi zor zaman buluyorum anneler beni anlayacaktır.
ona gittiğim zaman da bırakmıyor hadi gideyim hemen kalkiyim diyorum yok kızımı bekle okuldan gelsin o da sevsin nolur diye akşam beşe kadar orda tutuyor beni.
bir yandan vicdanım bir uandan bu hislerim cildirmak üzereyim önerilerinize açığım sevgili arkadaşlarım.
Yaklaşık 9ay önce doğum yaptım,hamileliğim birdaha hamileliği istemeyecek kadar zor geçti,psikolojik olarak,fiziken falan aşırı yıprandım hatta bebeğime kardeş falan istemiyorum,büyük konusmak istemiyorum ama kararımız eşimle bu yönde.Bebegimi çok seviyorum bu arada ona canım feda herşey yolunda tüm kilolarimi verdim 50kiloyum şu anda ilk bir ayda hepsi gitmişti neredeyse bunalımdan dolayı giyememistim yemek falan karnimda çatlak dahi olmadı resmen bekar halimdeki ve ilk evlendigimdeki halim gibiyim
Lohusaligimda tabiki bir o kadar zordu.Panik atak,anksiyete var bende hamileyken ilacımı alamamistim ama lohusalıkta bu kadar kötü olacagimi bilsem doktorum çok kötüysem alabilirsin dediğinde alırdım,neyse geçti sukurki o zor gunler.
Şimdi esas meseleye geleceğim bieaz kendimi de anlatmak istedim tam ruh halimi ifade etmek için.
Hamileyken bir o kadar sinirliyken teyzem,ki kendisini çok severdim eskiden arkadaş gibiydik hala seviyorummama beni çok bunalttı.Hamileylen devamlı arayıp,gelip saçma ve boş boş konuşurken sakin olmaya calisiyordum.
Doğum esnasında da oradaydı tamam yanımda olmasi güzel ama doğumun hemen sonrasında karnın hala hamile gibi demesi beni delirtmek için bir baslangicti adeta.
İşte toksik bir tip habire ben hamileyken şöyle,böyleydi ben tek büyüttüm(eşinden ayrı)anneli söyle fedakarlik,böyle fedakarlık vor vir susmaksizin konuşuyor.
bebek doğdu dünya tatlısı bebeğim çok sevdi haklı olarak habire görüşmek onu görmek istiyor.Gorebilir ben gelenlere mutlu oluyorum konu o değil ama boş konuşmalarına devam ediyor.lohusayken sütüm konusunda da vir vir basimin etini yedi.anne sütü önemli,işte emzirmelisin mamayla büyümesin nolur gibi gibi
çıldırıyordum anlıyor musnuz ona o kadar deli oldum ki annemin en ufak söylemleri bile deli ediyordu kaç kere kavga ettik annemle sebebi teyzem başımın etini yiyordu,hala yiyor kayınvalidem annem çevremde kimse durum hakkında konuşmazken sen kimsin ne yapmaya çalışmaktasin
işte tüm bunların üzerine annemlerle aynı semtteyiz bununla da ne yazık ki annemlere yakın bir yere taşındık bununda tam önündeki apartmana Allah'ım aylardır beni takip ediyor camdan ordan işte mesaj atıyor esin şu an arabayla gidiyor,AA seni gördüm camda bebegm napıyor uyudu mu devamlı mesaj mesaja cevap yazmıyorum anneme annne anneme yazıyor bana cevap yazmadı iyi mi diye.
bakın anlıyorsunuz dimi burada bunaltma var artniyet hisswdiyorum artık.kizi var kuzenim o da bebeği seviyor gelsinler sevsinler ama iki üç haftada bir ayda bir aile meclislerinde toplanirken gelip sevsinler ama ben her dakika sana yazmak seninle görüşmek zorunda değilim.
Bir kere kafa yapısı da çok yobaz,detay vermeyeyim geçen oruç konusunda tutmayanlar için herkes dinden çıkmış gibi saçma bı yorum yaptı artık katlanamadigimi göstermek için sacmalama teyze dedim ne alakası var dedim bunun gibi saçmalıklar psikoljisi iyi değil.
annemde işte evlenemden önce onla gorusuyordun şimdi ne oldu diyor yapma yazım teyzene falan diyor vicdanim el vermiyor goruseyim umursamayim bu saçmalıkları diyorum onu gördüğüm an bile sinir basıyor,saçma konuşmalarını duymak istemiyorum bebeğimi ay burnumda tuttu nolur seveyim bı falan diye baya seviyor sevsin sıkıntı yok sevgisi de aşırı gibi geliyor artık bebeğimi kaçırır mi falan diye bile düşünmeye başladım gerçekten bakın diğer teyzem de seviyor ailenin diğer üyeleri de ama kimse bunun gibi değil bunda cozemedigim bir sikknti var ama anlatamıyorum annemle kardeşimle konuşmaya çalıştım anlamadılar o teyzen uzak durma küsme falan diyor.
amacım küsmek ilişkiyi koparmak değil sadece mesafeli durmak bunu nasıl başarabilirim lütfen yardım edin artık bu semtten hatta bu şehirden gitmek istiyorum onun yüzünden.iki gün yazmasa üçüncü gün mutlaka yazıyor nerdesin bebek napiyor nasıl vs vs.gecen gelmişler kapıya uyuyordum duydum açmadım ya dinlenmeye dahi zor zaman buluyorum anneler beni anlayacaktır.
ona gittiğim zaman da bırakmıyor hadi gideyim hemen kalkiyim diyorum yok kızımı bekle okuldan gelsin o da sevsin nolur diye akşam beşe kadar orda tutuyor beni.
bir yandan vicdanım bir uandan bu hislerim cildirmak üzereyim önerilerinize açığım sevgili arkadaşlarım.