Tek çocuk?

Selam kızlar kendime yeni bi dert edindim de geldim.

Bu konu hakkında açılmış çok konu, yapılmış çok yorum vardır ama ben kendi açımdan bi konu açmak istedim. Bebeğim daha çok minik. 1.5 aylık. Çok değil birkaç gün önceye kadar ikinci çocuk fikri hiç aklımda yoktu. Hem maddi olarak hem de biraz kendi bencilliğimden. Eşim de sadece maddi olarak emin olamadığı için çekimser, ikinciyi istememeye daha meyilli. Bu arada ben 34 yaşındayım.

Maddi olarak şöyle; ben bebeğime 3 yaşına geldiğinde kreşe verip çalışmaya başlayacağım. Şu an kiracıyız. Maddi olarak sadece ortalama değerde bi arabamız var. Eşim memur, öğretmen. Ben ise çalıştığımda yaklaşık asgarî ücret kazanırım. Ben işe başladıktan sonra bi şekilde ev kredisine gireriz diyoruz.

Her şeyi bi kenara koyarsam bebeğime bakınca tek olmak hayatı boyunca ona dezavantaj getirir mi... Bu beni gerçekten üzer. İkinci çocuğu sırf bunun için isteyebilirim diyorum çoğu kişi gibi. Biz zaten evlat sevgisini tatmış olduk çünkü.

Not olarak da; iki çocuğa bi şekilde bakarız maddi olarak yeteriz. Ama benim çocuk yetiştirme anlayışım maddiyata bakıyor. Bi hobisi olsun, bi enstrüman çalsın, gerekirse zorlayıp özel eğitim aldırabilelim. Bunu da sadece bu şartlarda kıtı kıtınada olsa bir çocuğa sağlayabiliriz. Beni düşündüren bu.
Bu koşullarda 2. çocuk yapmak 1. ci ye haksızlık onun da kendinizinde hayatından çalacaksınız.
Tek çocuğum , tek çocuk sahibiyim.
Çocuğuma ihtiyacı olan herşeyi imkanlarım dahilinde alıyorum bu demek değilki her istediğine tamam diyorum ama eksik birşeyi yok her sene tatile gideriz, kurslara göndermeye başladım zaten okul öncesi hep özelde devam etti mecburiyetten devlet okulları yarım gün çalışan veliyi kurtarmıyor ne yazıkki. İlkokul da da özele gidecek hem mecburiyet hem de eğitim önemli bir kıstas bu devirde ekstra yabancı dil, sanatsal yeteneği olan bir alanda eğitim alması yada spor anlamında ilerde burs vs imkanları için gerekli hem belki yurt dışında eğitim almak ister yada imkanı olur gider ama önce alt yapıyı sağlam tutmak gerekli.
Hayatı yaşayarak, ülkemizi dünyayı gezerek görerek tanıması taraftarıyım. İlk kez bu sene birlikte yurt dışına çıktık mesela ülkemizi de dünyayı da geziyoruz birlikte ve gezeceğiz sağlığımız el verdiği müddetçe. Her hafta sonu sinema,yemek vs muhakkak bir gün dışardayız eve kapanmak yok. Bunların hepsi de =PARA demek ve sizin koşullarınızda 2. ciyi yapmak demek bunların yarısını bile çocuklarınıza verememek demek..Ama hayatı sadece yaşamak için yaşarız, bizde çocuklarımızda böyle mutlu olur derseniz siz bilirsiniz.
 
Bir de görüp isteme yaşı da var. Ben 23 nisan be doğumgününde alırım oyuncak çok şımartmam ona rağmen arkadaşında görüyor bilmem ne dinozoru 300 lira. Para biriktirip almayı teşvik ediyoruz alıyoruz bir kaç ay sonra bu sefer bilmem ne arabası çıkıyor arkadaşımda var diyor. Sonu da yok masrafın çocuk büyüdükçe.
Aynen...
 
Bu da belli olmuyor canim. Yani cok cocugun olur ilerde gorusmeyebilir anlasamayabilir vs. Bunlarin garantisi yok yani. Bazen nerde cokluk orda b.kluk 😐😂 sozu dogruya cikiyor. 2 belki idealdir hani birbirlerinden baska alternatifleri olmaz iyi gecinirler vs ama 2 den cok olunca illaki biriyle anlasmazligi oluyor cocuklarin. Bazisida canini veriyor kardeslerine.
Aynen hicbirseyin garantisi yok.
Evliliğinde yok ama evlendik iste🙃
Benim yeterli enerjim yok yoksa üç çocuk isterdim.
Şimdi bir tane de az geliyor.
Tek başına bir hayat zor bence.
Görüşmezlerse kendileri bilir ama bir alternatifi olmalı insanın.
Babam hastalandı kacgun hastanede kaldik sırayla.
Onu geç o ciddi ameliyat olunca birbirimize manevi destek verdik.
Anne baba ölünce de destek olan oluyor.
Ben kardeslerimle daha güçlüyüm.
Eş felan da bana göre garanti değil ayrilabilirsin vs vs.
Kan bağı bence önemli.
Aile zamaninda çocuklar arası ayrım yapmasa sıkınti olmaz bence.
Biz üç kiziz anlaşamadığımiz da olur ama birbirimize bağlıyız.
Hatta kız kardeşim evlenmesem de dert değil der siz varsiniz bana desteksiniz der.
Benim bir arkadasim sırf bu yüzden evlendi tek cocuktu ve çok bunalımlar yasadi babasi öldü annesi ile tek yaşam surdurduler.
Ben arkadaştan yana pek gülmedim.
Bir şekilde herkes kendi yoluna bakti.
Mesela esim ailesine gidince bayramda ben de kendi aileme gidiyorum.
Tek olsam üzülürdüm açıkçası .
Bence kardeş onemli.
 
Aynen hicbirseyin garantisi yok.
Evliliğinde yok ama evlendik iste🙃
Benim yeterli enerjim yok yoksa üç çocuk isterdim.
Şimdi bir tane de az geliyor.
Tek başına bir hayat zor bence.
Görüşmezlerse kendileri bilir ama bir alternatifi olmalı insanın.
Babam hastalandı kacgun hastanede kaldik sırayla.
Onu geç o ciddi ameliyat olunca birbirimize manevi destek verdik.
Anne baba ölünce de destek olan oluyor.
Ben kardeslerimle daha güçlüyüm.
Eş felan da bana göre garanti değil ayrilabilirsin vs vs.
Kan bağı bence önemli.
Aile zamaninda çocuklar arası ayrım yapmasa sıkınti olmaz bence.
Biz üç kiziz anlaşamadığımiz da olur ama birbirimize bağlıyız.
Hatta kız kardeşim evlenmesem de dert değil der siz varsiniz bana desteksiniz der.
Benim bir arkadasim sırf bu yüzden evlendi tek cocuktu ve çok bunalımlar yasadi babasi öldü annesi ile tek yaşam surdurduler.
Ben arkadaştan yana pek gülmedim.
Bir şekilde herkes kendi yoluna bakti.
Mesela esim ailesine gidince bayramda ben de kendi aileme gidiyorum.
Tek olsam üzülürdüm açıkçası .
Bence kardeş onemli.
Bazı arkadaşlıklar da kardeşlik gibi oluyor aslında. Benim ilkokul arkadaşım var altı yalımızdan beri beraberiz. Bazen derdimi ablama anlatamam ona anlatırım mesela. Daha içimi döker yanında daha rahat ağlarım.
Eşimin bir arkadaşı var mesela Amerika’ya burs için giderken memur imzası gerekti 100 bin dolarlık teminata imza attı. O da döndüğünde biz yeni anne baba olmuştuk. Öz amcaları çeyrek takarken o hem hediye hem kendi oğlunun güzel eşyalarını hem de tam altınını taktı. Ben hep derim o arkadaşın senin kardeşin artık diye.
Allah evlatlarımıza da böyle arkadaşlıklar yaşatsın
 
Aynen hicbirseyin garantisi yok.
Evliliğinde yok ama evlendik iste🙃
Benim yeterli enerjim yok yoksa üç çocuk isterdim.
Şimdi bir tane de az geliyor.
Tek başına bir hayat zor bence.
Görüşmezlerse kendileri bilir ama bir alternatifi olmalı insanın.
Babam hastalandı kacgun hastanede kaldik sırayla.
Onu geç o ciddi ameliyat olunca birbirimize manevi destek verdik.
Anne baba ölünce de destek olan oluyor.
Ben kardeslerimle daha güçlüyüm.
Eş felan da bana göre garanti değil ayrilabilirsin vs vs.
Kan bağı bence önemli.
Aile zamaninda çocuklar arası ayrım yapmasa sıkınti olmaz bence.
Biz üç kiziz anlaşamadığımiz da olur ama birbirimize bağlıyız.
Hatta kız kardeşim evlenmesem de dert değil der siz varsiniz bana desteksiniz der.
Benim bir arkadasim sırf bu yüzden evlendi tek cocuktu ve çok bunalımlar yasadi babasi öldü annesi ile tek yaşam surdurduler.
Ben arkadaştan yana pek gülmedim.
Bir şekilde herkes kendi yoluna bakti.
Mesela esim ailesine gidince bayramda ben de kendi aileme gidiyorum.
Tek olsam üzülürdüm açıkçası .
Bence kardeş onemli.
Oyle tabiiki.. en azindan gorusmemek kendi kararlari olur.
 
Selam kızlar kendime yeni bi dert edindim de geldim.

Bu konu hakkında açılmış çok konu, yapılmış çok yorum vardır ama ben kendi açımdan bi konu açmak istedim. Bebeğim daha çok minik. 1.5 aylık. Çok değil birkaç gün önceye kadar ikinci çocuk fikri hiç aklımda yoktu. Hem maddi olarak hem de biraz kendi bencilliğimden. Eşim de sadece maddi olarak emin olamadığı için çekimser, ikinciyi istememeye daha meyilli. Bu arada ben 34 yaşındayım.

Maddi olarak şöyle; ben bebeğime 3 yaşına geldiğinde kreşe verip çalışmaya başlayacağım. Şu an kiracıyız. Maddi olarak sadece ortalama değerde bi arabamız var. Eşim memur, öğretmen. Ben ise çalıştığımda yaklaşık asgarî ücret kazanırım. Ben işe başladıktan sonra bi şekilde ev kredisine gireriz diyoruz.

Her şeyi bi kenara koyarsam bebeğime bakınca tek olmak hayatı boyunca ona dezavantaj getirir mi... Bu beni gerçekten üzer. İkinci çocuğu sırf bunun için isteyebilirim diyorum çoğu kişi gibi. Biz zaten evlat sevgisini tatmış olduk çünkü.

Not olarak da; iki çocuğa bi şekilde bakarız maddi olarak yeteriz. Ama benim çocuk yetiştirme anlayışım maddiyata bakıyor. Bi hobisi olsun, bi enstrüman çalsın, gerekirse zorlayıp özel eğitim aldırabilelim. Bunu da sadece bu şartlarda kıtı kıtınada olsa bir çocuğa sağlayabiliriz. Beni düşündüren bu.
Kardes cok buyuk bi nimet ama hayat sartlarida cok onemli bi unsur bu konudada elbette. Daha gencsiniz. Biraz daha sartlarin degismesini bekleyebilirsiniz belki
 
Bazı arkadaşlıklar da kardeşlik gibi oluyor aslında. Benim ilkokul arkadaşım var altı yalımızdan beri beraberiz. Bazen derdimi ablama anlatamam ona anlatırım mesela. Daha içimi döker yanında daha rahat ağlarım.
Eşimin bir arkadaşı var mesela Amerika’ya burs için giderken memur imzası gerekti 100 bin dolarlık teminata imza attı. O da döndüğünde biz yeni anne baba olmuştuk. Öz amcaları çeyrek takarken o hem hediye hem kendi oğlunun güzel eşyalarını hem de tam altınını taktı. Ben hep derim o arkadaşın senin kardeşin artık diye.
Allah evlatlarımıza da böyle arkadaşlıklar yaşatsın
Amin inşallah.
Kesinlikle benimde zamaninda vardı ama sonra herkes ailesine döndü.
Çoğu tayin istedi gitti.
Yani ama biz annemden kaynaklı belki de hep birbirimize bağlı olduk.
Ben evlenirken de aileme yakın ile yerlestim.
Çünkü bizim aile bağı güçlü.
Karışmadan birbirimize bağlıyız.
Şimdi ablam evlilikte zorluklar çekti ama biz hep destek olduk şuan kararlı değil ama belki ilerde bosanacak.
Ona destek yine ben ve kardeşim oluruz.
Kız kardeşim de kafama uymazsa evlenmem size yakın olurum diyor.
Birbirimize hep destek olduk.
Ölene kadar böyle olur diye düşünüyorum.
Ama dediğim gibi kiminin kuzeni felan iyi oluyor arkadaşi çok iyi oluyor.
Onlarında hayatı guzel.
Öyle denk gelirse oda super.
Biz akrabadan vs hayır görmedik.
Eş ailesinden belki gülerim dedim o da yok.
Bakıyorum yine biz üç kızkardeş iyiyiz.
Annem babam da sağ çok sukur şimdilik.
Ben en çok yine kendi aileme güvenirim.
Bakıyorum ilk başta o kadar iyimserdimki esimin ailesine hepsinden kazık yedim.
Oyuzden ailemin değerini yine bir kez daha iyi anladım.
Benim canım yansa ailem arkamda olur en cok.
Gerisi menfaat dongusunde.
Keşke imkanım olsaydı üç çocuk bile isterdim ama maddi manevi gücüm yok.
En fazla iki olur.
Benim hayat boyu gördüğüm ne olursa olsun bir şekilde herkes kendi ailesine dönüyor.
Biyolojik bağı ben açıkçası farklı görüyorum.
Zaten öyle gormesem çocuk da dogurmazdim hatta evlenmezdim bile.
 
Selam kızlar kendime yeni bi dert edindim de geldim.

Bu konu hakkında açılmış çok konu, yapılmış çok yorum vardır ama ben kendi açımdan bi konu açmak istedim. Bebeğim daha çok minik. 1.5 aylık. Çok değil birkaç gün önceye kadar ikinci çocuk fikri hiç aklımda yoktu. Hem maddi olarak hem de biraz kendi bencilliğimden. Eşim de sadece maddi olarak emin olamadığı için çekimser, ikinciyi istememeye daha meyilli. Bu arada ben 34 yaşındayım.

Maddi olarak şöyle; ben bebeğime 3 yaşına geldiğinde kreşe verip çalışmaya başlayacağım. Şu an kiracıyız. Maddi olarak sadece ortalama değerde bi arabamız var. Eşim memur, öğretmen. Ben ise çalıştığımda yaklaşık asgarî ücret kazanırım. Ben işe başladıktan sonra bi şekilde ev kredisine gireriz diyoruz.

Her şeyi bi kenara koyarsam bebeğime bakınca tek olmak hayatı boyunca ona dezavantaj getirir mi... Bu beni gerçekten üzer. İkinci çocuğu sırf bunun için isteyebilirim diyorum çoğu kişi gibi. Biz zaten evlat sevgisini tatmış olduk çünkü.

Not olarak da; iki çocuğa bi şekilde bakarız maddi olarak yeteriz. Ama benim çocuk yetiştirme anlayışım maddiyata bakıyor. Bi hobisi olsun, bi enstrüman çalsın, gerekirse zorlayıp özel eğitim aldırabilelim. Bunu da sadece bu şartlarda kıtı kıtınada olsa bir çocuğa sağlayabiliriz. Beni düşündüren bu.
Aslında istenmeyen, sırf abim-ablam yalnız kalmasın diye yapılan çocuk olmak istemezdim.
 
Kardeşçiyim ben.
İyi anlaşmalarına niyet ettim, anlaşamazlarsa da başka hayatları olur.

Ama o anki şartları uygun bulmasam düşünmezdim, dert de etmezdim.
 
Bebeğim 1.5 aylıkken saçımı tarayamouir yemek yiyemiyor bebeğme baakmoyirum diye ağlıyordum kaldı ki 2. Düşüneyim. Şimdi benimki 1 yaşında yine öyle bir düşüncem yok. Siz de bi durun bebegi büyütün sonra hayat şartlarına göre düşünürsünüz.
 
Selam kızlar kendime yeni bi dert edindim de geldim.

Bu konu hakkında açılmış çok konu, yapılmış çok yorum vardır ama ben kendi açımdan bi konu açmak istedim. Bebeğim daha çok minik. 1.5 aylık. Çok değil birkaç gün önceye kadar ikinci çocuk fikri hiç aklımda yoktu. Hem maddi olarak hem de biraz kendi bencilliğimden. Eşim de sadece maddi olarak emin olamadığı için çekimser, ikinciyi istememeye daha meyilli. Bu arada ben 34 yaşındayım.

Maddi olarak şöyle; ben bebeğime 3 yaşına geldiğinde kreşe verip çalışmaya başlayacağım. Şu an kiracıyız. Maddi olarak sadece ortalama değerde bi arabamız var. Eşim memur, öğretmen. Ben ise çalıştığımda yaklaşık asgarî ücret kazanırım. Ben işe başladıktan sonra bi şekilde ev kredisine gireriz diyoruz.

Her şeyi bi kenara koyarsam bebeğime bakınca tek olmak hayatı boyunca ona dezavantaj getirir mi... Bu beni gerçekten üzer. İkinci çocuğu sırf bunun için isteyebilirim diyorum çoğu kişi gibi. Biz zaten evlat sevgisini tatmış olduk çünkü.

Not olarak da; iki çocuğa bi şekilde bakarız maddi olarak yeteriz. Ama benim çocuk yetiştirme anlayışım maddiyata bakıyor. Bi hobisi olsun, bi enstrüman çalsın, gerekirse zorlayıp özel eğitim aldırabilelim. Bunu da sadece bu şartlarda kıtı kıtınada olsa bir çocuğa sağlayabiliriz. Beni düşündüren bu.
Bir kızım var 3 yaşında geçenlerde ben abla olmak istiyorum kardeş istiyorum dedi..hiç ikinci çocuğu düşünmedim eşimde olsa da olur olmasa da diyor..Allahtan zamanında ev almışız ödüyoruz arabamız var.
Maddi olarak maşallah iyiyiz ama ne zaman ne olacağını bilemem..en önemlisi iyi bir okulda okusun dersek 70-80 bini gözden çıkarmamız gerek (ki bu daha ilk yılları olucak okulda)ikinci çocuğu yaparsam ilkini özele yolladınız beni de özele yollayın diyecek haklı olarak çocuk..bu yüzden düşünceye girdim ve istemiyorum ikinciyi..yani yetebilmek ona iyi bir gelecek sunabilmek bu devirde maddi olarak zor..yaşayıp göreceğiz neyin ne zaman olacağını kimse bilemez kazayla hamile kalırsam doğururum ama isteyerek hamile kalmam
 
Bir kızım var 3 yaşında geçenlerde ben abla olmak istiyorum kardeş istiyorum dedi..hiç ikinci çocuğu düşünmedim eşimde olsa da olur olmasa da diyor..Allahtan zamanında ev almışız ödüyoruz arabamız var.
Maddi olarak maşallah iyiyiz ama ne zaman ne olacağını bilemem..en önemlisi iyi bir okulda okusun dersek 70-80 bini gözden çıkarmamız gerek (ki bu daha ilk yılları olucak okulda)ikinci çocuğu yaparsam ilkini özele yolladınız beni de özele yollayın diyecek haklı olarak çocuk..bu yüzden düşünceye girdim ve istemiyorum ikinciyi..yani yetebilmek ona iyi bir gelecek sunabilmek bu devirde maddi olarak zor..yaşayıp göreceğiz neyin ne zaman olacağını kimse bilemez kazayla hamile kalırsam doğururum ama isteyerek hamile kalmam
Aynı benim düşüncelerim... Hakkımızda hayırlısı olsun inşallah
 
Bebeginiz daha cok küçük bence ikincisi oldugunda sizde yorulursunuz bebisinizede gerekli olan sefkati gosteremeyebilirsiniz
 
Selam kızlar kendime yeni bi dert edindim de geldim.

Bu konu hakkında açılmış çok konu, yapılmış çok yorum vardır ama ben kendi açımdan bi konu açmak istedim. Bebeğim daha çok minik. 1.5 aylık. Çok değil birkaç gün önceye kadar ikinci çocuk fikri hiç aklımda yoktu. Hem maddi olarak hem de biraz kendi bencilliğimden. Eşim de sadece maddi olarak emin olamadığı için çekimser, ikinciyi istememeye daha meyilli. Bu arada ben 34 yaşındayım.

Maddi olarak şöyle; ben bebeğime 3 yaşına geldiğinde kreşe verip çalışmaya başlayacağım. Şu an kiracıyız. Maddi olarak sadece ortalama değerde bi arabamız var. Eşim memur, öğretmen. Ben ise çalıştığımda yaklaşık asgarî ücret kazanırım. Ben işe başladıktan sonra bi şekilde ev kredisine gireriz diyoruz.

Her şeyi bi kenara koyarsam bebeğime bakınca tek olmak hayatı boyunca ona dezavantaj getirir mi... Bu beni gerçekten üzer. İkinci çocuğu sırf bunun için isteyebilirim diyorum çoğu kişi gibi. Biz zaten evlat sevgisini tatmış olduk çünkü.

Not olarak da; iki çocuğa bi şekilde bakarız maddi olarak yeteriz. Ama benim çocuk yetiştirme anlayışım maddiyata bakıyor. Bi hobisi olsun, bi enstrüman çalsın, gerekirse zorlayıp özel eğitim aldırabilelim. Bunu da sadece bu şartlarda kıtı kıtınada olsa bir çocuğa sağlayabiliriz. Beni düşündüren bu.
Ne insanlar gördüm keşke kardeşim olmasın diyen. Kardeşlerin birbirlerine yoldaş olup olmayacağı hem yetiştirmeye hem şansa bağlı. Sadece çocuğunuz yalnız kalmasın diye kardeş yapmak yanlış bence. Belki de keşke kardeşim olmasaydı hem ailemin olanaklarından daha iyi yararlansaydım hem de daha fazla ilgi görseydim diyecek. İnsan ne kadar istemese de iki çocuğa vereceğin ilgiyle tekine vereceğin ilgi aynı olamaz.
 
Çok kardeşli çocukların başı göğe ermiyor ki. Benim iki yaş büyük ablam var, çok da severiz birbirimizi,çocukluğum onun sayesinde keyifli geçti. Bir koseye çekilir oyun oynardık,aynı kitaplar okurduk, üniversite zamanı birbirimizin şehrine gider yan sehirlere seyehaT ederdik, şimdi de yeğenimin teyzesi var, her fırsatta onu eğlemeye çalışan. Bu bakımdan düşününce ben çok memnunum iki kardeş olmaktan . Ama cevremde bir sürü arkadaşımin kardeşi dünyadaki sınavı. Özellikle farklı cinsiyette olanlar. Kavgası dövüşü, ailenin farketmeden evlat ayirmasi, küçükken yediği cimcikler, öbek öbek yolunan saçları, büyük kardeşe küçüğün sorumlulugu verilmesi, ergenlik kavgaları,birinin diğerinin günlüğünü okuması,birbirinden haz etmeyen iki Ergenin aynı evde kalması, yıllar sonra tam eşit bölünemeyecek bır mal varsa herkesin kendinde daha çok hak bulması...
Ohoo kardes dediğin şeyin de bin tane sıkıntısı var.
Kardeşiyle mutlu da çok insan var, kardeşi olmasaydı daha mutlu olacak da tonla insan var.
Sırf çocuğa kardeş lazım diye çocuk doğurulmaz ki. Hem bebeğiniz daha çok küçük. Hele bir bakın annelik maceraniz nasıl gidiyor,çocuğun karakteri -mizaci nasıl. Sonra karar verirsiniz
Bu kadar haklı bir yorum okumadım👏👏
 
Tabi bu da beni etkiledi ama herkesin çocuğunun karakteri ya da ev enerjisi farklıdır..Hislerim çocuğumunda kardeşi olmasını isteyecek olması yönünde...Benimde erkek kardeşim var ve şükür ediyorum...Eşimin dahi yanımda olamadığı zamanlarda gece gündüz her işime o koşmuştur...Maddi manevi yanımda o olmuştur..Bugüne kadar onun dışında kimseden maddi yardım istemedim isteyemem de...Aynı şekilde bende her koşulda onun yanındayım...Allah'ın izniylede olucam...Dost,arkadaş benım için fasa fiso...O benim en yakın arkadaşım,sırdaşımdır...

İnşallah evladımda böyle olur kardeşiyle nasip olursa eğer:KK200::21:
erkek kardesle bu kadar yakin olabilen cok nadir insan duydum.Ne mutlu size.benim de 2 erkek kardesim var ha var ha yoklar.Olmasa da olurlarmis.Ben de hep kizkardesim olsaydi derdim.Demekki kardeslik cinsiyet degil sahsiyet meselesi
 
1 tane kardeşim var. Hayatımdaki ilk sırada. Eşimden, annemden, babamdan önde.
Ama ben 2 çocuk düşünmüyorum.
Hoş, bebeğimiz olmuyor da zaten 😀😀 tüp bebekle falan olursa o da 1 tane en fazla.

Ben yarınımı göremiyorum ki nasıl çocuk yapayım. Maddi bakımdan da boş değilizdir hani ama hakkını verecem güzel yetiştirecem dersen büyük sıkıntı.
 
X