Selam kızlar kendime yeni bi dert edindim de geldim.
Bu konu hakkında açılmış çok konu, yapılmış çok yorum vardır ama ben kendi açımdan bi konu açmak istedim. Bebeğim daha çok minik. 1.5 aylık. Çok değil birkaç gün önceye kadar ikinci çocuk fikri hiç aklımda yoktu. Hem maddi olarak hem de biraz kendi bencilliğimden. Eşim de sadece maddi olarak emin olamadığı için çekimser, ikinciyi istememeye daha meyilli. Bu arada ben 34 yaşındayım.
Maddi olarak şöyle; ben bebeğime 3 yaşına geldiğinde kreşe verip çalışmaya başlayacağım. Şu an kiracıyız. Maddi olarak sadece ortalama değerde bi arabamız var. Eşim memur, öğretmen. Ben ise çalıştığımda yaklaşık asgarî ücret kazanırım. Ben işe başladıktan sonra bi şekilde ev kredisine gireriz diyoruz.
Her şeyi bi kenara koyarsam bebeğime bakınca tek olmak hayatı boyunca ona dezavantaj getirir mi... Bu beni gerçekten üzer. İkinci çocuğu sırf bunun için isteyebilirim diyorum çoğu kişi gibi. Biz zaten evlat sevgisini tatmış olduk çünkü.
Not olarak da; iki çocuğa bi şekilde bakarız maddi olarak yeteriz. Ama benim çocuk yetiştirme anlayışım maddiyata bakıyor. Bi hobisi olsun, bi enstrüman çalsın, gerekirse zorlayıp özel eğitim aldırabilelim. Bunu da sadece bu şartlarda kıtı kıtınada olsa bir çocuğa sağlayabiliriz. Beni düşündüren bu.
iyi kötü bir evi ve arabası olan borçsuz lükssüz iki öğretmen olarak 13 yaşında tek çocuğa zor bakiyoruz. Herşeyi hep biraz eksik kalıyor
bana aşırı bağlı oldukları için, bir tane daha olsaydı belki biraz da onla ilgilenirlerdi.. şaka bir yana dezavantajını çok görmedim. özellikle çevremdeki insanlara bakınca şükrettiğim de oluyor tabi. bir ara allah korusun anneme babama bir şey olursa tek kalacağım diye üzülürdüm, evlenince o konuda da biraz rahatladım.
sozu dogruya cikiyor. 2 belki idealdir hani birbirlerinden baska alternatifleri olmaz iyi gecinirler vs ama 2 den cok olunca illaki biriyle anlasmazligi oluyor cocuklarin. Bazisida canini veriyor kardeslerine.
(piyano, jimnastik, robotik kodlama, yakında ingilizce)
