Yaklasik 5 aydir evliyim ,6 aylik bi surede tanisma ve dugun hazirligi ile gecti her sey apar topar oldugunun farkindaydim gozume perde inmis gibi o kadar cok istedim ki ailemi ikna ettim evlenmek icin.evlilik aklimda olan bisey degildi ve sartlar da musait degildi hislerimi dinledim ama simdi yanilmisim diye dusunuyorum . Hayallerim ,manevi kucuk isteklerim icime ukte oldu canimi acitti . Mesela esim bana hic cicek filan almamistir dugun oncesi alisverise hic gelmedi ...Esimle tanisma doneminde namahrem oldugu ve is yogunlugu var diye gorusmek istemedi halbuki sadece toplu ortamda oturup konusuyorduk tanima amacli ama simdi anliyorum ki onun ailesi ben esimi tanidikca vazgececegimden korkmuslar. Evlendik simdi de esim eve gec geliyor toplasaniz evde uyku harici 2 saat anca duruyordur.ben hayatimda hic yasamadigim seyleri onun yasatmasini hissettirmesini istedim ama yok. Mesela evlendik evleneli hic beraber disari vakit gecirmek icin cikmadik beraber hicbisey yapmiyoruz kendimi cok yalniz hissediyorum kendi hobilerime zaman ayiriyorum ama bi yanim hep eksik ve esimin bana gec kaldigini dusunuyorum ama o hic farkinda degil o kadar bu konular uzerine konussam kendiaine mektup dahi yazsam da anlasilmiyorum ki hayat duzeninde hic birsey degistirmiyor . Camasir yikarken ceplerinden tatlicilarin kahvecilerin cafelerin fisleri cikiyor bana gelince ise oyle bi insan degilim evde vakit gecirmek varken diyo ama evdede cok az kaliyo.aldatildigimi dusundum ve arastirma yaptim yapmaz olaydim bu sefer de esimin gecmisindekilere dair konusmalar buldum yikildim cunku esimin hic sevgilisi olmadi diye biliyordum.kendi isi oldugu icin calisma saatleri esnek ama hic benim icin vakit ayirmiyor hafta sonu pazar gunu dahil.bu arada universite son sinif ogrencisiyim bursum haricinde gelirim yok ve maddi imkani yerinde olmasina ragmen babaevimdeki halimden maddi manevvi daha geriledim sukrediyorum ama varligin icinde yokluk daha da can yakiyor. Esimden yapmasi icin Bisey istedigimde mirin kirin ediyor yapsa bile anlamsizlasiyor ama baska biri olunca durum cok farkli oluyor.ozellikle evliligin ilk gunleri cok kirildim sebepsiz hakaretler ve azarlamalar hepsine sustum ama kirilmisim arada sirada aklima geliyorlar esimden sogur gibi oluyorum .kirilgan bir yapim vardir ama inanin hakaretler asagilamalar cok can yakiyor ve unutamiyorum ne yapcagimi bilmiyorum . Esim yasi itibariyle cocuk istiyor mevzu acilinca istegi anlasiliyor fakat evlilik oncesinde ve sonrasinda kendimi cok yalniz hissettim ruhum hic oksanmadi ve ne biliyim cocuklari sevsem dahi suan sorumlulugu fazla geliyor.sonuc olarak evliyim ama nasil bir evlilik sabrediyorum ama bir yandan Zaman geciyor degisen bi sey yok bunaldim ve size yazdim nolur yardim edin bu hale nasil son verebilirim
birak inceldigi yere kopsun 
