- 30 Ocak 2013
- 29.306
- 43.747
-
- Konu Sahibi mavisaclikiz35
- #341
İnsanların ne olduğunu daha tanışma yemeğinde görmüşsün arkana bakmadan kaç bence
İstanbulun en ünlü italyan restorantı diye aratırsanız avrupa yakasındaki o mekanı bulursunuz . Şaka mı yapıyorsınuz istanbulda orta halli bir yerde yemek yiyip 1000 tl ödüyorsun nerdeyse ailecek .
%99 Da Mario.Neresiymiş ya cidden merak ettim
Klas diye ailecek, çoluk, çocuk, arkadaşlarla yenilecek bir yemeği tanışma yemeği diye kabul etmek mi gerekiyor? Tanışma yemeği dediğin daha ağır yemek olur. Klas, pahalı diye olmazi olur mu yapacağız ?Nasıl olmaz? İtalyan restoranıdır belki, klas deyince aklınıza ne geliyor ki?
Ben eşimden gördüğüm kadarıyla cevap verebilirim. Önceki tanışmalarımda cimrilere denk geldim. Sizin dediğiniz gibi orta yolu bularak ilerlemek makul geldiği için haklı gördüm ve üstünü kapattım.Herkese merhaba. 28 yaşındayım, kendi işimin sahibiyim, yeni sayılan bir ilişkim var. Erkek arkadaşım 35 yaşında, o da çalışıyor, işinin haricinde mülklerinden kira gelirleri de var. Bu detayları konuyla alakalı olduğu için belirtmek istedim. Annesiyle geçen cumartesi lüks sayılabilecek bir yere tanışma yemeğine gittik. Bana kalsa daha orta halli bir yere de gidilebilirdi, nitekim mekan onların seçimiydi. Benden biraz önce gelip oturup, menüyü incelemiş olmalılar. Selam sabahtan sonra konu ne yiyelim kısmına geldi. Annesi ana yemek sipariş etmek istemediğini söyledi, olabilir elbette. Direkt olarak dikte etmese de yemek seçimini alttan alttan yönlendirdiğinin farkındaydım. Sonuç olarak ortaya standart boy bir pizza geldi (çok şükür pizza çeşidini ben seçtim) ve bir salata geldi. 3 yetişkin birey olarak bir pizza ve bir salatayı bölüştük. Daha sonrası bence daha utanç verici; ortaya 1 adet tiramisu söylendi, 3 yetişkin olarak bir tanışma yemeğinde 1 adet tiramisuyu bildiğiniz kaşıkladık. Hani ayıp olmasın diye ses çıkarmadım, 2 kaşık alıp bıraktım. Annesi “bak tabakta kalmış onu sıyır” ültimatomunda da bulundu sağolsun, erkek arkadaşım da kaşığımı alıp tabağı sıyırıp bana verdi “ye” diye!
Hiçbir zaman birinin ısmarlayacağı yemeğe muhtaç olmadım; bugüne kadar hep kendi yağımla kavruldum. Param az oldu daha az harcadım, çok para kazandım lüks yerde dibine de vurdum da hani bu tanışma yemeği olunca, inanılmaz absürt geldi yapılanlar. Yeni ev yaptırıyorlar; annesi eve özel seramikler, özel buzdolapları seçiyor. Herhalde tanışma yemeğinden kar edilen 200 lirayla oluyor bunlar.
Daha sonrasında da bir sabah erkek arkadaşımla kahvaltıya giderken (ki serpme kahvaltı da değil, öyle iki simit poğaça çaylı basit bir kahvaltı) “sen cüzdanını aldıysan ben şimdi uğraşmayayım yanıma almaya cüzdanı” cümlesini duydum. Dediğim gibi kimsenin bir kuruşuna muhtaç olmadım ama bu davranışlar inanılmaz garip geliyor . Daha önceki ilişkilerimde karşı taraf yemeği ödüyorsa ben mutlaka çay kahve tatlı öderdim, bir sonrakine yemeği ben öderdim, o dengeyi kendimce hep kurardım. Bana mı tuhaf geliyor, sizin yorumlarınız ne olur? Erkek hiçbir zaman her şeyi ödemek zorunda değil, asla o kafada değilim . Ama garip…
Klas diye ailecek, çoluk, çocuk, arkadaşlarla yenilecek bir yemeği tanışma yemeği diye kabul etmek mi gerekiyor? Tanışma yemeği dediğin daha ağır yemek olur. Klas, pahalı diye olmazi olur mu yapacağız ?
Burdaki olmaz mekanın lükslüğü pahalılığı vs değil. Lüks bi mekan dedi zaten konusahibi.Nasıl olmaz? İtalyan restoranıdır belki, klas deyince aklınıza ne geliyor ki?
Bende öyle düşünüyorum. Hem adap bilmiyorlar hem cimriler demek ki.Ay hayır elbette onu kast etmedim ki ben. Da Mario’ya götürmesin de Danilo’nun yerine götürsün ya da Şişli’de gayet uygun fiyatlı Ordinary var İtalyan ona götürsün. Nusret’e götürse bir hamburger alıp bölecekti demek.
Tanımım saçma olacak belki ama, pizza, hamburger spor yemekler, daha klasik yemekler tercih edilmeliydi.Burdaki olmaz mekanın lükslüğü pahalılığı vs değil. Lüks bi mekan dedi zaten konusahibi.
Köşebaşı pizzacısı olmadığı belli. Olmazdan kasıt birlikte pizzacıya gitmek pizzacıda buluşmak gibi aktivitelerin belli bir samimiyet içermesi, tanışıklık gerektirmesi.
Evliliğe giden yolda iki insan aile tanışması için pizzacı seçmemeliydi zaten.
Yemekte olanları saymıyorum
Olay baştan sona görgüsüzlük
Da Mario da da pizza ve tiramisu 3000 TL değil ama neyse. Como gölüne karşı yesem daha ucuz%99 Da Mario.
Diyeceğiniz şu hayata aynı pencerelerden bakmıyoruz. Uyumlu olduğumuzu dusunmuyorum. Sebebini çok sorarsa yemek olayındaki rahatsızlıginizi açık açık soylersiniz. Şimdi Söylemezseniz işler ciddiye binince hiç diyemezsiniz yol yakınken ayrılın derim. Tutumluluk ayrı cimriilik ayrı birşey. Eşim hep şunu der yediginize ictiginize acımadan harcayın sadece israf etmeyin der. Ki biz ortalama bir aileyizKonuyu henüz kendisiyle konuşmadım. O ortamda o an bu ne ya siz ne yapıyorsunuz diyemedim, sırf kendi nezaketimden diyemedim ama bunun eziklik olarak algılanmasından rahatsızlık duyuyorum. Siz söyleyin ben nasıl çözeyim şimdi bunu ya da ne diyeyim erkek arkadaşıma şu an ?
%99 Da Mario.
Ay ne mıde bulandırıcı bı aıle.Mustakbel kvdemle neden salataya kasık atayım ya.Herkese merhaba. 28 yaşındayım, kendi işimin sahibiyim, yeni sayılan bir ilişkim var. Erkek arkadaşım 35 yaşında, o da çalışıyor, işinin haricinde mülklerinden kira gelirleri de var. Bu detayları konuyla alakalı olduğu için belirtmek istedim. Annesiyle geçen cumartesi lüks sayılabilecek bir yere tanışma yemeğine gittik. Bana kalsa daha orta halli bir yere de gidilebilirdi, nitekim mekan onların seçimiydi. Benden biraz önce gelip oturup, menüyü incelemiş olmalılar. Selam sabahtan sonra konu ne yiyelim kısmına geldi. Annesi ana yemek sipariş etmek istemediğini söyledi, olabilir elbette. Direkt olarak dikte etmese de yemek seçimini alttan alttan yönlendirdiğinin farkındaydım. Sonuç olarak ortaya standart boy bir pizza geldi (çok şükür pizza çeşidini ben seçtim) ve bir salata geldi. 3 yetişkin birey olarak bir pizza ve bir salatayı bölüştük. Daha sonrası bence daha utanç verici; ortaya 1 adet tiramisu söylendi, 3 yetişkin olarak bir tanışma yemeğinde 1 adet tiramisuyu bildiğiniz kaşıkladık. Hani ayıp olmasın diye ses çıkarmadım, 2 kaşık alıp bıraktım. Annesi “bak tabakta kalmış onu sıyır” ültimatomunda da bulundu sağolsun, erkek arkadaşım da kaşığımı alıp tabağı sıyırıp bana verdi “ye” diye!
Hiçbir zaman birinin ısmarlayacağı yemeğe muhtaç olmadım; bugüne kadar hep kendi yağımla kavruldum. Param az oldu daha az harcadım, çok para kazandım lüks yerde dibine de vurdum da hani bu tanışma yemeği olunca, inanılmaz absürt geldi yapılanlar. Yeni ev yaptırıyorlar; annesi eve özel seramikler, özel buzdolapları seçiyor. Herhalde tanışma yemeğinden kar edilen 200 lirayla oluyor bunlar.
Daha sonrasında da bir sabah erkek arkadaşımla kahvaltıya giderken (ki serpme kahvaltı da değil, öyle iki simit poğaça çaylı basit bir kahvaltı) “sen cüzdanını aldıysan ben şimdi uğraşmayayım yanıma almaya cüzdanı” cümlesini duydum. Dediğim gibi kimsenin bir kuruşuna muhtaç olmadım ama bu davranışlar inanılmaz garip geliyor . Daha önceki ilişkilerimde karşı taraf yemeği ödüyorsa ben mutlaka çay kahve tatlı öderdim, bir sonrakine yemeği ben öderdim, o dengeyi kendimce hep kurardım. Bana mı tuhaf geliyor, sizin yorumlarınız ne olur? Erkek hiçbir zaman her şeyi ödemek zorunda değil, asla o kafada değilim . Ama garip…