Çok uzun oldu ama içimdekileri anca anlatabildim okursanız sevinirim.
Yazın nişan atmıştım hatırlayanınız olur.İnanın sebep sonuç ilişkisini anlatsam çok uzun sürer ama ben avukatım nişanlımla aramda 12 yaş var(ben 30 yaşındayım) ilk başta ailem hiç umursamadı yaş farkını hiç önemli değil dediler ama daha sonra nişanlımın maddi sıkıntılar patlak verdi pandemi sebebiyle biraz bekledik.Ailem düğün istiyordu çünkü.Bu sırada annem bana yavaş yavaş zaten aranızda yaş farkı var sana yakışmıyor ben utanıyorum demeye başladı ama asla oralı olmadım.
Bu yaz amcası kanser tedavisi görürken koronodan vefat etti aradan bir hafta geçmeden annesinin mide kanseri olduğu ortaya çıktı annesi tedavi görürken nişanlım apandisit sorunu yaşadı vücudu enfeksiyon üretti neredeyse yürüyemecek duruma geldi.Bu sırada ailem ne aradı ne soru adamakıllı artık gıcıklandıkları için.Ben nişanlımın hastalığını söylemedim çünkü bana birde hastalığı ile uğraşma ayrıl diyeceklerini biliyordum.Nişanlım biraz iyileşince ailemin yazlık evine gittim.Doğumgünüm yaklaşıyordu baktılar nişanlımdan birşey yok( adam canıyla cebelleşiyor).Bana ayrılacaksın dediler inanılmaz bir kavga kıyamet koptu ve ben ayrıldımAmam bu arada ne hakaretler işte yaşlı çirkin sana yakışmıyor zaten maddi durumu yok vs. Gibi.Artık gerçekten çok yorulmuştum 2 senelik bir süreçten bahsediyorum arkadaşlar gerçekten kolay değil.Nişanlım defalarca ailemin yanına geldi ağladı ben evladınız değil miydim diye ama ailem kabul etmedi çok kalbim parçalandı.
Hikaye burda başlıyor lütfen okumanızı rica edeceğim.
Biz yüzükleri gönderdik annemler memlekete döndü ablamla ben kaldım yazlık evde.Bu arada şu ayrıntıyı söyleyeyim ablamın kocasının durumu yok çocukların okul taksidinden tutun iç çamaşılarına kadar babam alıyor.Ablamlara iş yeri açtı hemde 2 defa şuan derme çatma para kazanıyorlar yine herşey babamın cebinden.Nişanlım bu arada benimle görüşmek için arıyordu beni.Ablamda o sırada (ahmet diyelim) ben ahmeti seviyorum bence iyi bir insan görüşün annemi ikna edelim ayrılmayın demeye başladı.Bana cesaret verdi bende nişanlımı çağırdım kaldığımız yere görüşmeye başladık inanın ablamın arabasıyla gidiyorum diye arabasının benzinime varana kdar doldurdu.Durumuda çok iyi toparlamaya başlamıştı.Ablam bu durumun farkına vardı sanırım ve beni inanılmaz manipule etti.
1- Ahmetle buluşacaktık tam gelmesine yakın onu beklerken çocuklarını oyuncakçıya girdirdi çocuklar oyuncak istiyor diye gözümün içine baktı ve ben sırf ablama yaranmak için ( güya benim barışmama vesile olmuştu) çocukların oyıncak parasını ahmete ödettim (800 tl)
2- Ardından eniştemle ahmetin tanıdığın bir restorana gittiler yazlık yerde bana kendi ağzıyla eniştemin parası olmadığından yakındı.Ben yine sırf ablama yaranmak için ablam bize vesile oldu jest yapalım hesabı sen öde dedim( arkadaşının işyeriydi) ve havale ile ( biz orda yoktuk bile düşünün) eniştem ablam ve çocukların yemeğini ahmet ödedi.
3- Ablamın arkadaşı geldi adanadan, bir restoran var yer bulunmuyor kızı oraya götürelim diye tutturdu ahmet tanıyor orayı bize yer ayırtabilir mi dedi ( hesabı onun ödeyeceğini biliyordu).Biz orda yemek yedik havale ile ahmet hesabımızı ödedi.
.Ablam bize vesile oldu diye sırf ablama yaranmak için bunları yaptım daha niceleri var.
Derken annemler geldi ben görüştüğümüzü söyledim.Annem kıyameti koparttı asla istemiyorum seni silerim dedi sil anne dedim.Artık ahmete karşı yapılan bu hakaretlere haksızlığa dayanamadım.Bundan sonra bizden 1 kuruş alamazsın madem onu tercih ediyorsun sana ahmet bakacak (ödemelerimde bazen ailem yardımcı oluyordu) dediler ve kuruş vermedileR bana o vakitten beri.Arabamıda altımdan alıp kardeşime verdiler sırf ben kullanmayayım diye.Babam benle yalnızken kızım benim için önemli olan senin mutluluğun sen yeterki mutlu ol kararının arkasında dur derken annemin yanında zinhar olmaz bu iş diyip durdu.(çünkü yakın zamanda annemi aldattığı ortaya çıktığı için ben annen ne fikirdeyse onun fikrinde olmak zorundayım kızım hatam dolayısıyla dedi).Sürekli babamın bu hareketlerne maruz kaldım.
Memlekete döndük ablamla annemlerin arasında 40 dk mesafe var.Ben ablamlarda kalıyordum.Annemler şehir dışındayken ahmet geldi.Ablamlar annemlerin korkusundan görüşmekte tereddüt etti ben ahmeti almaya giderken yolda beni aradı dediki bizim cafeye getir burda kahvaltı edelim öyle dışlanmış olmasın adama ayıp olur dedi sevindim ( meğer adam hesap ödesin diyeymiş anlayamadım).Biz gittik oturduk ablamla eniştem 10 dk sonra çocuğa ödev yaptıracağız diyerek kalktılar gittiker ahmetle ben mal gibi kaldım.Adam çok bozuldu.En azından bir sohbet etseydik dedi birşey diyemedim.Yarım saat sonra döndüler.Derken yediğimiz hesabın tam 3 katı bahşiş bıraktı.Garsonlara 100 er tl verdi.Ve ahmet o akşam memlekete döndü.Ertesi gün kuaföre gittik ablamla benden bana 50 tl var mı yanında dedi.Bende verdim arabaya bindik başladı söylenmeye işte senin paran var mı ? Ahmet sana neden para vermedi? Bu adam aç kızım sen bu adamı napacaksın.İşte hem çirkin hem yaşlı hemde parasız , sen aptalsın , senden başka kimse bu adamın kahrını çekemez.Bu sırada ben hakaret etmeden konuş diyorum bana ahmet yaşlı ve çirkin tekrar söylüyorum yaşlı ve çirkin sen ne yapacaksın bu adamı annemler sana para vermiyor bu duruma seni o getirdi neden sana adamakıllı para bırakmadı diye bağırdı ve beni evinin önünde bırakıp dükkanına gitti.Bende senin hesaplarını öderken, işyerine bahşiş bırakırken birşey yoktu demeye çalışırken iki kuruş paranın hesabını mı soruyorsun oldu.Herşeyini ailem karşılamasına rağmen bana annemler sana bakmak zorunda değil dedi.Ve beni akşamına evden kovdu yani kibarca.Bence sen istanbula geri dön evleneceksende evlen biran önce gitsen iyi olur dedi.Ve bunu diğer odadan mesaj atarak yaptı bana yüzüme bile söylemedi.Ertesi sabah bir arkadaşımla buluşacaktım diğer gün gideirm diye bilet aldım.Sabah beni aradı evde hala ne duruyorsun biran önce git benim evimde bana cevap verme vs şeklinde konuştu.Bavullarımı topladım tam gidecekken geldi özürler diledi biran sinirime denk geldi diye.Annemleri henüz ikna etmeden çekip gitmek istemediğim için orada mecbur kaldım.Aradan zaman geçti annemle babam ikna olmadı ( babam ikili oynuyordu zaten bana ayrı anneme ayrı konuştu).Elimden herşeyimi aldılar ahmet isterse dünyanın en iyi insanı olsun beni başkasının insafına bırakmalarını asla hazmedemedim.Defalarca aradım ağladım annemi ikna edemedim.Ahmetin en sahtekarlığı ne çirkinliği ne parasızlığı kaldı.Zamanında adamın işyerlerinden çıkmıyorlardı ahmetin sırf ağırlamak için benim aileme ödediği para ile 2 ev alınır.Sanki ben olmamışım gibi beni biranda sildiler.Ablam evlenirken eniştemin iç çamaşırına kadar annem aldı düğün mekanı, mobilyalar herşeyi ailem ödedi.Bir yere gittiğimiz zaman dondurma alsak bile hala babam para veriyor enişteme git öde diye.Neden bana yardım etmediler diyorum içimden.Arabam erkek kardeşimde ikimizde istanbulda yaşıyoruz bana ilk başta abla saçmalama ben sana arabanı veririm anneme bakma sen diyen çocuk geçen evine gittim geri dönerken dur sana taksi çağırayım dedi ve arabamın yanından geçerek taksiye bindim eve gittim.Abla saçmalama annemler nerden bilecek al arabanı git taksilerde rezil olma demesini beklerdim.Arabam boş duruyor şuan orda.Kendinin de arabası var bu arada 2 tane arabası oldu şuan.Bir kere arayıpta birşeye ihtiyacın var mı abla diye sormadı.Ona da çok kırgınım.
Çok uzun oldu ama durumun özeti ben şuan istanbuldayım çalışıyorum ailem benimle görüşmüyor.Ablam hergün arayıp aileni ezdiğin adam bari birşeye benzese , arkadaşlarım hiç yakıştımadı 50 yaşında görünüyor diyorlar sana yakışmıyor.Adamın saçında bir tane beyaz yok bu arada.Ablamın bu yaptığını unutamıyorum.Ahmetten ayrılsam bile ablamla arama mesafe koymak istiyorum ama beceremiyorum.Babam beni arada arayıp kızım üzülme herşey düzelir annende düzelir yeter ki sen mutlu ol.Kararının arkasında ol diyen adam 2 gün önce annemin yanında beni arayıp artık bende seni hayatımdam sildim diyip telefonu suratıma kapattı.Hiçbirşey diyemedim.Şuan psikolojik destek alıyorum.Ailem olmadan evlenmek istemiyorum.Bu saatten sonra ahmetten ayrılmak istemiyorum onu yarı yolda bırakamam.Aklım ve vicdanım arasında kalmış durumdayım.Ne yapacağımı bilemiyorum.Ailem beni yetiştirdi bu yaşa getirdi hayırsız evlat olmaz istemiyorum diyorum ( ablam hergün arayıp annemleri silersen asla mutlu olamazsın diyor ) ama bir yandan da ayrılmak istemiyorum.Çok kötü durumdayım işime de odaklanamıyorum.Ne yapacağımı bilemez haldeyim.Ailemş affedemiyorum.Bende bir evlat değil miydim?
Gerisi hikâye.
