İdrak tövbe Ya Rabbim:) aslında yazdıkların hele de ağladığını okuyunca üzülüp teselli etmeye çalışacağımız şeyler ama yazım dilin ister istemez güldürüyor, herşey yolunda olsa içinde müthiş potansiyeli olan bir kadınsın, ablacım iyi bir sevgili her zaman iyi bir eş iyi bir baba olamıyor, sevgiliyken sorumluluklar buluşma saatinin sona ermesine kadardır, asıl evlenip aynı eve girince ortaya çıkıyor ne kadar sorumluluk sahibi olduğumuz.
Seni sevmiyor diyemem ama kendini sana ve oğluna karşı sorumlu hissediyor da diyemem, sen kendince iyi kötü eşin için empati yapabiliyorsun, bu konuyu açmış olman bile aslında empati yaptığını, onun adına da çabalamaya çalıştığını gösteriyor bana göre, kendi aileni, eşinin annesini bile düşünüp onlar için de empati yapıyorsun, burada empati yoksunu olan veya yaşadığınız sorunları yüzeysel şeyler gibi görüp senin baktığın pencereden bakmayan, yaşadığın çöküşü görmeyen eşin bana kalırsa.
Bir iki şakalaşıp öpüşüp koklaşmayla düzeleceğini sanıyor ya da aslında herşeyin farkında fakat senin kadar önemsemiyor, bu da rahat ve gamsız biri olduğunu gösterir ki, evet bazen rahat ve gamsız olmak, olayları akışına bırakmak iyidir ama evliliklerde bir taraf derinliğin içine çekilip kaybolurken diğerinin geçince bir şeyin kalmaz demesi sinir bozucu olur.
Eşin düzelir mi? Evet belki bir ihtimal, sen çalışmaya başlarsan ve onun sana takındığı tavrı ona karşı kullanıp aynı şekilde davranırsan düzelir ama o zamana kadar sendeki tahammül bitmeyecek mi?
Şimdi ele avuca gelmediğini düşündüğün küçük küçük biriken sorunlar içinde dağ gibi büyümeyecek mi?
Evliliklerde sorunun olduğu anda yaşanan büyük patlamalardan korkmam, patlamayı yaşarsın, sen söylersin o söyler, bağırış çağırış olur sonra bir sakinlik, olay yeniden masaya yatırılır iyi kötü bir çözüme ulaşır ama küçük küçük biriken ve bir tarafın sorun değilmiş gibi görüp konuşmaya yanaşmadığı o birikenler vücuda yayılan habis gibidir, görmemek için üstünü örtersin, yıllar sonra örtüyü açtığında kangren olduğunu görürsün, gaz sıkışması gibi birikir birikir sonunda öyle bir patlar ki ortada sağlam bir şey kalmaz.
Ben bize yazdıklarından da fazlasının içinde biriktiğini düşünüyorum, patlamana tek engel de oğlun, oğluna olan sevgin ağır bastığı için kendimi yiyip bitirsem de susacağım moduna girmişsin gibi.
Terapist olmuyor diyorsun, iletişiminizde yok, içindeki herşeyi gizleyip kamufle etmeden, hatta yumuşatmadan bize yazdığın gibi kaleme alıp eşinin eline mi tutuştursan acaba?
Belki içindeki fırtınayı tüm çıplaklığıyla görürse yüzeysel bakmayı bırakır, olayın ciddiyetini kavrar.