Hanımlar toplanın. Haksız mıyım ?

Selamlar herkese,

Hanımlar ben 3,5 yıldır evliyim. Eşim çok düzgün, iyi ve merhametli bir insan. Büyük bir aşkla evlendim ve gördüm ki evlilikte de güzel bir eş.
Şimdi diyeceksiniz ki dert nerede?

Eşim ailevi bağlara, akrabalık ilişkilerine çok önem veriyor. Son dönemde 4 aydır dayılar, teyzeler bir araya gelmek için altın günü organize etmişler. Hepsi de iyi insanlar. Gerçekten güzel bir ailesi var. Kuzenleri ile çok samimi değilim. Biz işlerimiz dolayısıyla bu günlere katılmadık ama her defasında misafir olarak bekleniyoruz. Yapılan 3 günün 2sinde gittim. Birinde gitmedim ve en başında eşime “ Bak her defasında gitmek istemeyebilirim biz de bir aileyiz. Evet çok iyi insanlar çok seviyorum ama ayda 1 gün buna vakit ayırmak istemeyebilirim. Zorunda hissettirilmeyi sevmiyorum “ dedim. O dönem hafif sürtüştük ve sonrasında gittim. İnanın çok uzun bir yolculuktan döndüğüm halde bile gittim. Şimdi önümüzdeki günlerde yine olacak fakat ben gitmek istemiyorum. Hem o gideceğimiz kişi ile samimi bir bağım yok hem de her defa gitmek buna mecbur hissetmek istemiyorum.

Ben bireyselliğe önem veriyorum akrabalık ilişkilerinden hoşlanmıyorum. Kendi teyze amca vs onlara da gitmem. Çekirdek aileme anne baba kardeş bunlara çok önem veriyorum hafta 1-2 görüşmeye özen gösteriyorum. Keza eşimin ailesi de aynı şekilde. Çok seviyorum. Hafta 1-2 kez görüşmeye gayret ediyorum. Ama benim için buraya kadar. Teyzeler, amcalar, kuzenler.. Bana göre değil. Eşim ise bu durumu anlamıyor. Neden istemiyorsun ne oldu vs diye sorguluyor sadece istemiyorum demen mantıklı değil diyor. Ama ben sadece istemiyorum. Mecburi hissetmeyi sevmiyorum. Eşim de ailevi ilişkileri güçlendirmek için yapıyoruz zaten ayda 1 görüşüyoruz diyor.
Ben ise o böyle davranınca geriliyorum. Ben mi gıcıklık yapıyorum bilmiyorum. Sizce ben haksız mıyım?

Bu arada çok yoğun ve yorucu bir işim var. Cumartesi günleri bazen mesaiye kalıyorum. Hafta içi ise iş çıkışı kurslarım oluyor eve varışım 9-10 gibi oluyor. Kendime ayırdığım vakit yalnızca haftasonu.
Bende pek sık görüşmeleri sevmem ama eşimin yengeleriyle ,kuzenleriyle kafam acayip uyuşuyor. Onlarla hergün bile toplanabilirim o derece yani.
Bu biraz kafa uyuşması, tanış olmayla alakalı gibi. Eşinizle bunu konuşun diyeceğim ama o zaman da güne gitmezsen nasıl tanışacaksına dönecek konu.
Biraz karşıklıklı anlayışla çözülebilir durum aslında.
 
Bu erkekler adam olmaz kendi eşim için söylüyorum.aileleri napsa da bi turlu onlardan uzak kalmıyorlar.keske benimkiler böyle iyi olsa ama ona rağmen eşim diplerinden ayrılmıyor.
 
Ben de mıcış mıcış aile ilişkilerini sevmeyen biriyim.
Ancak, yine de gitmemek için bir bahaneniz yok, insanlar size kötü davranıyor olsa anlayacağım, ama iyi olduklarını da vurgulamışsınız.
Birine gidiyorsanız, birine gitmeyin.
Evlilik biraz denge işi, akrabalıklar bazen ne kadar gereksiz görünse de, bağları koparmamakta fayda var.
Gün gelir o insanların sizin yanınızda olması gereken bir zaman olur, o zaman onlar da sizi yok sayarlar.
O günler yaşanınca anlıyor insan biraz aslında.

Ben gerektiği kadar gidin derim, ne kendinizi üzün ne de eşinizi.
 
Selamlar herkese,

Hanımlar ben 3,5 yıldır evliyim. Eşim çok düzgün, iyi ve merhametli bir insan. Büyük bir aşkla evlendim ve gördüm ki evlilikte de güzel bir eş.
Şimdi diyeceksiniz ki dert nerede?

Eşim ailevi bağlara, akrabalık ilişkilerine çok önem veriyor. Son dönemde 4 aydır dayılar, teyzeler bir araya gelmek için altın günü organize etmişler. Hepsi de iyi insanlar. Gerçekten güzel bir ailesi var. Kuzenleri ile çok samimi değilim. Biz işlerimiz dolayısıyla bu günlere katılmadık ama her defasında misafir olarak bekleniyoruz. Yapılan 3 günün 2sinde gittim. Birinde gitmedim ve en başında eşime “ Bak her defasında gitmek istemeyebilirim biz de bir aileyiz. Evet çok iyi insanlar çok seviyorum ama ayda 1 gün buna vakit ayırmak istemeyebilirim. Zorunda hissettirilmeyi sevmiyorum “ dedim. O dönem hafif sürtüştük ve sonrasında gittim. İnanın çok uzun bir yolculuktan döndüğüm halde bile gittim. Şimdi önümüzdeki günlerde yine olacak fakat ben gitmek istemiyorum. Hem o gideceğimiz kişi ile samimi bir bağım yok hem de her defa gitmek buna mecbur hissetmek istemiyorum.

Ben bireyselliğe önem veriyorum akrabalık ilişkilerinden hoşlanmıyorum. Kendi teyze amca vs onlara da gitmem. Çekirdek aileme anne baba kardeş bunlara çok önem veriyorum hafta 1-2 görüşmeye özen gösteriyorum. Keza eşimin ailesi de aynı şekilde. Çok seviyorum. Hafta 1-2 kez görüşmeye gayret ediyorum. Ama benim için buraya kadar. Teyzeler, amcalar, kuzenler.. Bana göre değil. Eşim ise bu durumu anlamıyor. Neden istemiyorsun ne oldu vs diye sorguluyor sadece istemiyorum demen mantıklı değil diyor. Ama ben sadece istemiyorum. Mecburi hissetmeyi sevmiyorum. Eşim de ailevi ilişkileri güçlendirmek için yapıyoruz zaten ayda 1 görüşüyoruz diyor.
Ben ise o böyle davranınca geriliyorum. Ben mi gıcıklık yapıyorum bilmiyorum. Sizce ben haksız mıyım?

Bu arada çok yoğun ve yorucu bir işim var. Cumartesi günleri bazen mesaiye kalıyorum. Hafta içi ise iş çıkışı kurslarım oluyor eve varışım 9-10 gibi oluyor. Kendime ayırdığım vakit yalnızca haftasonu.
bende de tamamen aynı durum var. haftada 1 eşimin ailesine 1 bizim aileye gideriz. bir de ayda bir kuzenleri amcalarının da olduğu bir günümüz de var. bazen gerçekten çok yorucu oluyor.zaten çalışıyoruz 4 tane haftasonunun birini ayırıyoruz ben de bazen çok isteksiz oluyorum ama burda eşimin benim aileme olan tutumuna bakıyorum ne zaman çağırsalar gider bazen kendi ailemin planlarına benim katılasım gelmez o gidelim olmaz der. o yüzden eşimin hatırı için ayda bir gidiyorum. evet çalışan biri için zor oluyor ben de aynı şeyi düşünüyorum ama eğer ortam da beni rahatsız eden bir şey yoksa eşim için ayda 2 saatimi veriyorum.
 
Sevdiğim bir ortamsa sıkıntı yaşamıyorsam ayda 1 giderim . Kendi açımdan düşündüğüm de eşim gelmese ben de çok kırılırım ayda 1 gün benim hatırım için gelmiyor diye. Bana bu tarz günler keyif veriyor. İş modundan çıkıyorum. Çünkü arkadaşlarımla görüşünce konu eninde sonunda işe geliyor
 
Selamlar herkese,

Hanımlar ben 3,5 yıldır evliyim. Eşim çok düzgün, iyi ve merhametli bir insan. Büyük bir aşkla evlendim ve gördüm ki evlilikte de güzel bir eş.
Şimdi diyeceksiniz ki dert nerede?

Eşim ailevi bağlara, akrabalık ilişkilerine çok önem veriyor. Son dönemde 4 aydır dayılar, teyzeler bir araya gelmek için altın günü organize etmişler. Hepsi de iyi insanlar. Gerçekten güzel bir ailesi var. Kuzenleri ile çok samimi değilim. Biz işlerimiz dolayısıyla bu günlere katılmadık ama her defasında misafir olarak bekleniyoruz. Yapılan 3 günün 2sinde gittim. Birinde gitmedim ve en başında eşime “ Bak her defasında gitmek istemeyebilirim biz de bir aileyiz. Evet çok iyi insanlar çok seviyorum ama ayda 1 gün buna vakit ayırmak istemeyebilirim. Zorunda hissettirilmeyi sevmiyorum “ dedim. O dönem hafif sürtüştük ve sonrasında gittim. İnanın çok uzun bir yolculuktan döndüğüm halde bile gittim. Şimdi önümüzdeki günlerde yine olacak fakat ben gitmek istemiyorum. Hem o gideceğimiz kişi ile samimi bir bağım yok hem de her defa gitmek buna mecbur hissetmek istemiyorum.

Ben bireyselliğe önem veriyorum akrabalık ilişkilerinden hoşlanmıyorum. Kendi teyze amca vs onlara da gitmem. Çekirdek aileme anne baba kardeş bunlara çok önem veriyorum hafta 1-2 görüşmeye özen gösteriyorum. Keza eşimin ailesi de aynı şekilde. Çok seviyorum. Hafta 1-2 kez görüşmeye gayret ediyorum. Ama benim için buraya kadar. Teyzeler, amcalar, kuzenler.. Bana göre değil. Eşim ise bu durumu anlamıyor. Neden istemiyorsun ne oldu vs diye sorguluyor sadece istemiyorum demen mantıklı değil diyor. Ama ben sadece istemiyorum. Mecburi hissetmeyi sevmiyorum. Eşim de ailevi ilişkileri güçlendirmek için yapıyoruz zaten ayda 1 görüşüyoruz diyor.
Ben ise o böyle davranınca geriliyorum. Ben mi gıcıklık yapıyorum bilmiyorum. Sizce ben haksız mıyım?

Bu arada çok yoğun ve yorucu bir işim var. Cumartesi günleri bazen mesaiye kalıyorum. Hafta içi ise iş çıkışı kurslarım oluyor eve varışım 9-10 gibi oluyor. Kendime ayırdığım vakit yalnızca haftasonu.
Çok istiyorsa kendi gitsin. Ben nefret ediyorum böyle emrivakilerden. Niye yetişkin bir adam karısını dıdısının dıdısıyla zorla yakınlaştırmaya çalışıyor. İyi insanlar olabilirler ama bu kısıtlı vaktinizi onlara ayırmak zorunda olduğunuzu göstermiyor. Eşinizle konuşun, bir sınır çizin yoksa daha çok başınız ağrır.
 
Ayda bir defa üç dört saat sizin de sevdiğiniz, zararı olmayan insanlar ile vakit geçirmek istemesine bile tahammül edemediğiniz biri ile evlenmeseydiniz keşke. Bakın burada kocan şöyle böyle diyenlere, yapmam etmem ahkam kesenlere aldanma. Evlilik eşlerin birbiri ile sevgi ve saygı ile yaklaştığında birbirlerine anlayış gösterdikleri zaman yürür. Şimdi sen bir anlayış gösterir başka zaman eşin senin için yapar Bak ne şanslısın eşin ailesi iyi insanlar. Kaldı ki gün dedikleri şey de günü falan önceden belli olan birşey. Hatta ben senin yerinde olsam müsait bir zamanda ben de ağırlarım onları. Evlilik de politik olmak iyidir. Önce siz bir cağırın madem akrabalarını eşiniz onun için anlayış gösterdiğinizi görsün gitmek istemediğinizde tepkili yaklasacağınıza normal yaklassanız , gerçekten gitmek istemediğiniz zamanda görev falan demeden makul bir bahane sürseniz olay kapanır gider. Kaldı ki iyi insanlar ise ayda bir üç dört saat geçirmek atla deve değil huzur kaçırmaya değmez. Bu kadar keskin sınırlar sizi de evliliğinizi de yorar
 
Kesinlikle gitmek istemiyorsanız eşiniz yalnız gidebilir. Sorun çıkarmasına bile gerek yok.
 
Eşiniz gıcık ve saygısız bir tip.Merhametli de değil.Merhametli olsa karısı uzun yolculuktan dönmüşken dıdısının dıdısına altı gününe gitsin diye ısrar etmez.Mecbur bırakmış sizi resmen.Siz de çanak tutuyorsunuz.

En nefret ettiğim insan tipidir neden ısrarla samimi olmadığın kişilere samimi ol denir ki ? eşinize ciddi bir sınır çekmeniz lazım.Siz ikna edilebilir durduğunuz sürece ısrara devam eder.

Gelmiyorum senin teyzene halana banane ya deyin.Ne yapacak boşanack mı gitmeseniz ?Kapıyı gösterin o halde.
Canım sen hayırdır ? Bir mesajını beğenmedim diye profilime girip seri beğenmedim atmak ne ? Her yazdığına her fikrine katılmak zorunda mıyız ne bu kin.
 
eşinize, seni kırmamak için katılmaya çalıştığım halde beni daha da fazlasına zorluyorsun iyi niyet göremiyorum böyle yapacaksan hiç birine gitmeyeceğim artık gibi bi tavır koymalısınız. Bazı günlere katılarak iyi niyet göstermişsiniz o bunun için teşekkür edeceğine az bulmuş. Ayrıca bi yetişkin olarak böyle bi şeye mecbur değiliz. Ve ilerde sizin de eve davet etmeniz gerekecek bu döngüden çıkması zor olur sınır koyulmazsa
 
Selamlar herkese,

Hanımlar ben 3,5 yıldır evliyim. Eşim çok düzgün, iyi ve merhametli bir insan. Büyük bir aşkla evlendim ve gördüm ki evlilikte de güzel bir eş.
Şimdi diyeceksiniz ki dert nerede?

Eşim ailevi bağlara, akrabalık ilişkilerine çok önem veriyor. Son dönemde 4 aydır dayılar, teyzeler bir araya gelmek için altın günü organize etmişler. Hepsi de iyi insanlar. Gerçekten güzel bir ailesi var. Kuzenleri ile çok samimi değilim. Biz işlerimiz dolayısıyla bu günlere katılmadık ama her defasında misafir olarak bekleniyoruz. Yapılan 3 günün 2sinde gittim. Birinde gitmedim ve en başında eşime “ Bak her defasında gitmek istemeyebilirim biz de bir aileyiz. Evet çok iyi insanlar çok seviyorum ama ayda 1 gün buna vakit ayırmak istemeyebilirim. Zorunda hissettirilmeyi sevmiyorum “ dedim. O dönem hafif sürtüştük ve sonrasında gittim. İnanın çok uzun bir yolculuktan döndüğüm halde bile gittim. Şimdi önümüzdeki günlerde yine olacak fakat ben gitmek istemiyorum. Hem o gideceğimiz kişi ile samimi bir bağım yok hem de her defa gitmek buna mecbur hissetmek istemiyorum.

Ben bireyselliğe önem veriyorum akrabalık ilişkilerinden hoşlanmıyorum. Kendi teyze amca vs onlara da gitmem. Çekirdek aileme anne baba kardeş bunlara çok önem veriyorum hafta 1-2 görüşmeye özen gösteriyorum. Keza eşimin ailesi de aynı şekilde. Çok seviyorum. Hafta 1-2 kez görüşmeye gayret ediyorum. Ama benim için buraya kadar. Teyzeler, amcalar, kuzenler.. Bana göre değil. Eşim ise bu durumu anlamıyor. Neden istemiyorsun ne oldu vs diye sorguluyor sadece istemiyorum demen mantıklı değil diyor. Ama ben sadece istemiyorum. Mecburi hissetmeyi sevmiyorum. Eşim de ailevi ilişkileri güçlendirmek için yapıyoruz zaten ayda 1 görüşüyoruz diyor.
Ben ise o böyle davranınca geriliyorum. Ben mi gıcıklık yapıyorum bilmiyorum. Sizce ben haksız mıyım?

Bu arada çok yoğun ve yorucu bir işim var. Cumartesi günleri bazen mesaiye kalıyorum. Hafta içi ise iş çıkışı kurslarım oluyor eve varışım 9-10 gibi oluyor. Kendime ayırdığım vakit yalnızca haftasonu.
Ben her ay kendi kardeşimle bile görüşemiyorum(vakit ayıramıyorum çünkü) birde eşimin sülalesini düşünemiyorum bile.
Eşiniz bence çok bencil, sizi düşündüğünü hiç sanmıyorum, anlattığınız gibi biri kesinlikle değil. Sedece siz onun her istediğini yaparsanız iyi biri oluyor anladığım kadarıyla. Gitmek istemediğinizi ve gitmeyeceğinizi söyleyin bakalım yine merhametli,düzgün ve iyi biri mi?
 
Selamlar herkese,

Hanımlar ben 3,5 yıldır evliyim. Eşim çok düzgün, iyi ve merhametli bir insan. Büyük bir aşkla evlendim ve gördüm ki evlilikte de güzel bir eş.
Şimdi diyeceksiniz ki dert nerede?

Eşim ailevi bağlara, akrabalık ilişkilerine çok önem veriyor. Son dönemde 4 aydır dayılar, teyzeler bir araya gelmek için altın günü organize etmişler. Hepsi de iyi insanlar. Gerçekten güzel bir ailesi var. Kuzenleri ile çok samimi değilim. Biz işlerimiz dolayısıyla bu günlere katılmadık ama her defasında misafir olarak bekleniyoruz. Yapılan 3 günün 2sinde gittim. Birinde gitmedim ve en başında eşime “ Bak her defasında gitmek istemeyebilirim biz de bir aileyiz. Evet çok iyi insanlar çok seviyorum ama ayda 1 gün buna vakit ayırmak istemeyebilirim. Zorunda hissettirilmeyi sevmiyorum “ dedim. O dönem hafif sürtüştük ve sonrasında gittim. İnanın çok uzun bir yolculuktan döndüğüm halde bile gittim. Şimdi önümüzdeki günlerde yine olacak fakat ben gitmek istemiyorum. Hem o gideceğimiz kişi ile samimi bir bağım yok hem de her defa gitmek buna mecbur hissetmek istemiyorum.

Ben bireyselliğe önem veriyorum akrabalık ilişkilerinden hoşlanmıyorum. Kendi teyze amca vs onlara da gitmem. Çekirdek aileme anne baba kardeş bunlara çok önem veriyorum hafta 1-2 görüşmeye özen gösteriyorum. Keza eşimin ailesi de aynı şekilde. Çok seviyorum. Hafta 1-2 kez görüşmeye gayret ediyorum. Ama benim için buraya kadar. Teyzeler, amcalar, kuzenler.. Bana göre değil. Eşim ise bu durumu anlamıyor. Neden istemiyorsun ne oldu vs diye sorguluyor sadece istemiyorum demen mantıklı değil diyor. Ama ben sadece istemiyorum. Mecburi hissetmeyi sevmiyorum. Eşim de ailevi ilişkileri güçlendirmek için yapıyoruz zaten ayda 1 görüşüyoruz diyor.
Ben ise o böyle davranınca geriliyorum. Ben mi gıcıklık yapıyorum bilmiyorum. Sizce ben haksız mıyım?

Bu arada çok yoğun ve yorucu bir işim var. Cumartesi günleri bazen mesaiye kalıyorum. Hafta içi ise iş çıkışı kurslarım oluyor eve varışım 9-10 gibi oluyor. Kendime ayırdığım vakit yalnızca haftasonu.
Çokta mantıksız sebepleriniz yokmuş. Hafta sonu sakin geçirmek dinlenmek istemek hakkınız yalnız gitsin bu sefer nedir yani
 
Gidince laf yemiyorsunuz, çekişmiyorsunuz. Haklarında hep iyi şeyler söylemişsiniz. O yüzden gitmek dert değil bence.
Bunu bir zorunluluk gibi düşünmeyin de birbirini seven insanlar biraraya geliyor diye düşünün. Çok yorgun, hasta vs olmadığınız sürece eşinizin mutlu olduğu bir ortamda olmanızın ne sakıncası var? Eşinizin sosyal ilişkilerine uyum sağlamak çok da büyük bir fedakarlık değil. Ayrıca teyze amca çok da uzak akraba değil.
 
Selamlar herkese,

Hanımlar ben 3,5 yıldır evliyim. Eşim çok düzgün, iyi ve merhametli bir insan. Büyük bir aşkla evlendim ve gördüm ki evlilikte de güzel bir eş.
Şimdi diyeceksiniz ki dert nerede?

Eşim ailevi bağlara, akrabalık ilişkilerine çok önem veriyor. Son dönemde 4 aydır dayılar, teyzeler bir araya gelmek için altın günü organize etmişler. Hepsi de iyi insanlar. Gerçekten güzel bir ailesi var. Kuzenleri ile çok samimi değilim. Biz işlerimiz dolayısıyla bu günlere katılmadık ama her defasında misafir olarak bekleniyoruz. Yapılan 3 günün 2sinde gittim. Birinde gitmedim ve en başında eşime “ Bak her defasında gitmek istemeyebilirim biz de bir aileyiz. Evet çok iyi insanlar çok seviyorum ama ayda 1 gün buna vakit ayırmak istemeyebilirim. Zorunda hissettirilmeyi sevmiyorum “ dedim. O dönem hafif sürtüştük ve sonrasında gittim. İnanın çok uzun bir yolculuktan döndüğüm halde bile gittim. Şimdi önümüzdeki günlerde yine olacak fakat ben gitmek istemiyorum. Hem o gideceğimiz kişi ile samimi bir bağım yok hem de her defa gitmek buna mecbur hissetmek istemiyorum.

Ben bireyselliğe önem veriyorum akrabalık ilişkilerinden hoşlanmıyorum. Kendi teyze amca vs onlara da gitmem. Çekirdek aileme anne baba kardeş bunlara çok önem veriyorum hafta 1-2 görüşmeye özen gösteriyorum. Keza eşimin ailesi de aynı şekilde. Çok seviyorum. Hafta 1-2 kez görüşmeye gayret ediyorum. Ama benim için buraya kadar. Teyzeler, amcalar, kuzenler.. Bana göre değil. Eşim ise bu durumu anlamıyor. Neden istemiyorsun ne oldu vs diye sorguluyor sadece istemiyorum demen mantıklı değil diyor. Ama ben sadece istemiyorum. Mecburi hissetmeyi sevmiyorum. Eşim de ailevi ilişkileri güçlendirmek için yapıyoruz zaten ayda 1 görüşüyoruz diyor.
Ben ise o böyle davranınca geriliyorum. Ben mi gıcıklık yapıyorum bilmiyorum. Sizce ben haksız mıyım?

Bu arada çok yoğun ve yorucu bir işim var. Cumartesi günleri bazen mesaiye kalıyorum. Hafta içi ise iş çıkışı kurslarım oluyor eve varışım 9-10 gibi oluyor. Kendime ayırdığım vakit yalnızca haftasonu.
dert bulamamışsın arıyosun kusura bakmada
 
Selamlar herkese,

Hanımlar ben 3,5 yıldır evliyim. Eşim çok düzgün, iyi ve merhametli bir insan. Büyük bir aşkla evlendim ve gördüm ki evlilikte de güzel bir eş.
Şimdi diyeceksiniz ki dert nerede?

Eşim ailevi bağlara, akrabalık ilişkilerine çok önem veriyor. Son dönemde 4 aydır dayılar, teyzeler bir araya gelmek için altın günü organize etmişler. Hepsi de iyi insanlar. Gerçekten güzel bir ailesi var. Kuzenleri ile çok samimi değilim. Biz işlerimiz dolayısıyla bu günlere katılmadık ama her defasında misafir olarak bekleniyoruz. Yapılan 3 günün 2sinde gittim. Birinde gitmedim ve en başında eşime “ Bak her defasında gitmek istemeyebilirim biz de bir aileyiz. Evet çok iyi insanlar çok seviyorum ama ayda 1 gün buna vakit ayırmak istemeyebilirim. Zorunda hissettirilmeyi sevmiyorum “ dedim. O dönem hafif sürtüştük ve sonrasında gittim. İnanın çok uzun bir yolculuktan döndüğüm halde bile gittim. Şimdi önümüzdeki günlerde yine olacak fakat ben gitmek istemiyorum. Hem o gideceğimiz kişi ile samimi bir bağım yok hem de her defa gitmek buna mecbur hissetmek istemiyorum.

Ben bireyselliğe önem veriyorum akrabalık ilişkilerinden hoşlanmıyorum. Kendi teyze amca vs onlara da gitmem. Çekirdek aileme anne baba kardeş bunlara çok önem veriyorum hafta 1-2 görüşmeye özen gösteriyorum. Keza eşimin ailesi de aynı şekilde. Çok seviyorum. Hafta 1-2 kez görüşmeye gayret ediyorum. Ama benim için buraya kadar. Teyzeler, amcalar, kuzenler.. Bana göre değil. Eşim ise bu durumu anlamıyor. Neden istemiyorsun ne oldu vs diye sorguluyor sadece istemiyorum demen mantıklı değil diyor. Ama ben sadece istemiyorum. Mecburi hissetmeyi sevmiyorum. Eşim de ailevi ilişkileri güçlendirmek için yapıyoruz zaten ayda 1 görüşüyoruz diyor.
Ben ise o böyle davranınca geriliyorum. Ben mi gıcıklık yapıyorum bilmiyorum. Sizce ben haksız mıyım?

Bu arada çok yoğun ve yorucu bir işim var. Cumartesi günleri bazen mesaiye kalıyorum. Hafta içi ise iş çıkışı kurslarım oluyor eve varışım 9-10 gibi oluyor. Kendime ayırdığım vakit yalnızca haftasonu.
Evet siz haksızlık ediyorsunuz ayda bir defa insan zehir olsa içer arada eşiniz var.
 
Benim kendi ailem ve akraba ilişkilerim aynı anlattığınız gibidir. Bir de aynı sokakta oturuyor hepsi dolayısı ile hep beraberler genelde. Yani kuyu kazan yok, yardımlaşma çok vb.

Bir de bunu iyi gün olarak düşünmeyin Allah korusun başınıza bir iş gelse ailenin yetişmediği yerde onlar kol kanat gerer.

Ben, sonra doğumu aile evinden yaptım. (Eşim yetişemedi) ve oğlum 3-4 günlükken üzerini değiştirdiğim esnada kusmuğunda boğuldu. (Gırtlak yumuşaklığı ve reflü varmış) o panikle ambulansı annem aradı o, ambulansla iletişimde benim sezaryen olduğum halde yürümem yasaktı o halde kalktım ama koşmak ne hacet?

Yavrum kucağımda koşmaya çalışıyorum çığlıklarıma koştular. Biri kaptı çocuğu hem müdahale ediyor hem sokağın başına koşuyor. İkisi koluma girdi peşinden gidiyoruz.

Derken ambulans geldi müdahale başladı zar zor binebildim. Gittik ve arkadan arabasına binen annemi alıp koşmuş hastaneye. Diğer akrabalar diğer iki çocuğa sahip çıkmış vs.

Ben de geldim ama ne çare çocuğa koşamıyorum. Arabadan inen çocuğa koşuyor, bana yardımcı oluyor vs.

Yani iyi günde siz hatır için bile olsa gidin ne olacak? Hani sizi huzursuz etseler neyse ama ayda 1 defada gidilir ya. Bu kadarda ot gibi tek başımıza kalmayalım.
 
Selamlar herkese,

Hanımlar ben 3,5 yıldır evliyim. Eşim çok düzgün, iyi ve merhametli bir insan. Büyük bir aşkla evlendim ve gördüm ki evlilikte de güzel bir eş.
Şimdi diyeceksiniz ki dert nerede?

Eşim ailevi bağlara, akrabalık ilişkilerine çok önem veriyor. Son dönemde 4 aydır dayılar, teyzeler bir araya gelmek için altın günü organize etmişler. Hepsi de iyi insanlar. Gerçekten güzel bir ailesi var. Kuzenleri ile çok samimi değilim. Biz işlerimiz dolayısıyla bu günlere katılmadık ama her defasında misafir olarak bekleniyoruz. Yapılan 3 günün 2sinde gittim. Birinde gitmedim ve en başında eşime “ Bak her defasında gitmek istemeyebilirim biz de bir aileyiz. Evet çok iyi insanlar çok seviyorum ama ayda 1 gün buna vakit ayırmak istemeyebilirim. Zorunda hissettirilmeyi sevmiyorum “ dedim. O dönem hafif sürtüştük ve sonrasında gittim. İnanın çok uzun bir yolculuktan döndüğüm halde bile gittim. Şimdi önümüzdeki günlerde yine olacak fakat ben gitmek istemiyorum. Hem o gideceğimiz kişi ile samimi bir bağım yok hem de her defa gitmek buna mecbur hissetmek istemiyorum.

Ben bireyselliğe önem veriyorum akrabalık ilişkilerinden hoşlanmıyorum. Kendi teyze amca vs onlara da gitmem. Çekirdek aileme anne baba kardeş bunlara çok önem veriyorum hafta 1-2 görüşmeye özen gösteriyorum. Keza eşimin ailesi de aynı şekilde. Çok seviyorum. Hafta 1-2 kez görüşmeye gayret ediyorum. Ama benim için buraya kadar. Teyzeler, amcalar, kuzenler.. Bana göre değil. Eşim ise bu durumu anlamıyor. Neden istemiyorsun ne oldu vs diye sorguluyor sadece istemiyorum demen mantıklı değil diyor. Ama ben sadece istemiyorum. Mecburi hissetmeyi sevmiyorum. Eşim de ailevi ilişkileri güçlendirmek için yapıyoruz zaten ayda 1 görüşüyoruz diyor.
Ben ise o böyle davranınca geriliyorum. Ben mi gıcıklık yapıyorum bilmiyorum. Sizce ben haksız mıyım?

Bu arada çok yoğun ve yorucu bir işim var. Cumartesi günleri bazen mesaiye kalıyorum. Hafta içi ise iş çıkışı kurslarım oluyor eve varışım 9-10 gibi oluyor. Kendime ayırdığım vakit yalnızca haftasonu.
Yok canım zararın neresinden dönersek kardir. Kendimi gördüm resmen,ilk evlendigim zaman gorumcem yapardı bana hergun bir köylüsü ya da arkadaşıni kendi evine davet etti tabi mecburi benide sonra emirvaki yapıp tanımadığım bütün arkadaşlarını bana getirdi.tabi bende ilk başlarda ay yeniyim ondan falan dedim baktım bir iki derken durmuyor sonra bahanelere başladım hastayım vs diye sonra hamile kaldım.dogum yaptığım ilk hafta daha dikişim duruyoken kaynanamin hiç tanımadığım teyze kızı bize gelecekmiş çocuk görmesine pandemi zamanı 2021 de ve çocuğumun doğduğu andan beri sarılığı ve alerjisi olmasına rağmen o zaman herkese hayır demeyi öğrendi ayy daha neler var da işte şu an post sahibibsensin ve rol çaldım doluymusum bende hakkını helal et canim
 
Gitmeyin. Ben gitmiyorum alıştırdım eşimi. Sık sık uğraşamam ayrıca çok yoruluyoruz çalışıyoruz da. Yorgunum diyin hasta olun o günlerde keyif almadığınızı görsün gittiğinizde de sıkıldığınızı bilsin. Arada bir gidin gidince de senin için katılıyorum diyebilirsiniz. Ama tabıkı sızde onu mecbur bırakmayın kendı aılenıze
 
Back
X