Kendime soyleyeceklerim var. Ic dokuslerim belki hayatini ufak bir yalan yuzunden maffettin. Bunun agirliginin altinda her Allah in gunu eziliyorsun. Cunku sen o kalabaliklarin icinde bile yalnizdin. Kimse anlamiyordu kimse umursamiyordu seni. Yol gosterenin yoktu. Vicdanin merdivenlerinden kaç defa atmaya calistinda tuttular seni. Artik gecmisteki hatalarımın yuzume vurulmasından da vicdamin yukundende kurtulmaya az kaldi..
Depresyon benim biyolojimle ilgiliymis, genlerimde varmis. Genlerime tüküreyim..!
Allah'ım bunu isyan sayma da bu ara hafiften kibar kiz kimligimi bırakıp küfür edesim geliyor bazen sinirden.
Senden nefret ediyorum para. Ama biraz olsun sevmem lazım seni.
Borç morç şu bu para muhabbeti duymaktan sıkıldım. Özgür olmam için olması gereken önemli bir şeysin maalesef.
Hep bir şeylere zorunlu olma hali dünya.
Bazen cok yazasim geliyor...
Bazen yazmaktan da bunaldigimi hissediyorum... Kafamin icindeki ses konusup duruyor, susmuyor, onun konusmalarindan midem bulaniyor, kusacak oluyorum bazen.