İnsanlara tahammülüm gitgide azalıyor.
Hayatta bana haksızlık yapan, üstüme gelenlere özellikle.. Kendine bakmayıp, kendini bilmeyip herkese karışanlar, fesatlar...
İçten içe gerginim.
Beni beceriksiz vb. laflarla ezen insanların büyüdükçe beceremedikleri şeyler yüzünden hayatlarını nasıl zorlaştırdıklarını fark ettim.
Hayat bu, insanız, mükemmel olamayız, her şeyi bilemeyiz ama benden, bir de beni yatkın olmadığım konulara yönlendirip ve hata yapma fırsatı vermeyip mükemmellik beklendi ailem tarafından. İşin derininde kendileri var aslında. Bir insan kendinin en iyisi olmaya çalışabilir ama herkesten daha iyi, her şeyi beceren mükemmel biri olamaz, kendinin en iyisi olmak da başkasının istediklerine göre olmaz.
Of gerginim bu aralar, dengede hissetmiyorum... Aniden hayatımı değiştirip herkese isyan edesim, kimseyi umursamadan davranasım geliyor.
Seni sevmiyorum dünya, bu ara içimden geçen cümle hep bu. Ama kabullenmek şart.
Paranın da Abv.