Kizlar...
suan sizlere aglayarak yaziyorum, nerden nasil baslasam bilemiyorum...
biliyorsunuz ki uzun zamandir stres içinde deli divane olmustum dugunumuzun hazirliklarini yapmak için. nisanlimdan yesil isik almistim, ben buluyordum fiyatlari budjemize gore ayarliyordum sonra beraber arayip kesinlestirecektik. ne olduysa bu geçtigimiz haftasonu oldu.
bana verdigi sozleri tutmadi. beni ezip geçti, aylardir gunlerdir bizimle ilgilenmeyen ailesini sozunu dinleyerek benim istemedigimi bile bile gitti kendi seçtiklerini tuttu. ustelik hesap sordugumda bana kaba davrandi. kalbimi kirdi. ne ozur ne birsey. aslinda anlatsam çok uzun olur.
sunu bilin ki suan 4-5 gundur birbirimizle konusmuyoruz. kendisi beni aramiyor. sormuyor. bende aramiyorum. sonuçta suçlu olan kendisi. ben bugune kadar suçlu da olsam suçsuz da olsam hep ben aradim. duzelttim. ama bu sefer kararim karar....umarim geç olmadan hatasini anlayip bana doner yoksa bu dugunun olacagini hiç sanmiyorum...
diger yandan da babacigim için randevu aldim. kalp damarlari tikanmis, ameliyat olabilirmis belki. durum biraz kritik. annemde bu hafta turkiye ye gidiyor. kaldim yapa yanliz.
dusunun, nisanlimin bunlardan haberi bile yok.
en kotu gunumde yanimda yok.
ne yapiyim ben bu iliskiyi ?
o kadar savastim, o kadar sevdim ki, çok zoruma gidiyor...ummadiginiz kadar kirildim. ve bunalimdayim. o yuzden pek yazmiyorum. cunku çok mutsuzum. sizlerde uzulun istemem.
ama aklimdasiniz.
baska birsey diyemiyorum.
sizleri seviyorum.