- 11 Nisan 2013
- 1.666
- 2.366
Merhaba insülin direnci olabilir Canım tatlı krizlerine neden olur bence bir endokronoloji uzmanına görününMerhaba ben antidepresan kullanıyorum. Çok fena halde iştah açıyor tatlı krizleri yapıyor. Daha önce ekmek yenmezken bir öğün dört beş tane yediriyor. Farkında olmadan sürekli yiyorum. Spor yapıyorum düzenli yürüyorum. Su içmeye çalışıyorum. Kahve içiyorum her gün oradan kurtarıyorum kilom dengede kalıyor ama kilo veremiyorum
Yağ yakarak incelirsin canım.. Spor proğramın içine mutlaka 30 dk kardiyo ekle.Japon nefes tekniğini duyan var mı? Adamın biri bununla 2 ayda 13 kilo verdiğini iddia etmiş . Tabi ben sadece onunla olduğuna inanmıyorum ama düzgün nefesin insana iyi geldiği konusuna katılıyorum. Kendimce rutin oluşturdum. 15 dakka plank 8 dakka squat yaparak isinip sonra yarım saat kadar kum torbası dövüyorum. Stresimi azaltiyor ama açıkçası icimdeki umutsuzluk ve bunalım çok fazla. Diyetime dikkat edemiyorum. Tekrar başkalarıyla ortak hareket edip motive olmaya ihtiyacim var
Cok güzel bir söz okudum yorulduysan pes etmeyi değil dinlenmeyi dene diye :)Merhaba yeniden,
Üzgünüm, burayı boşladım. Açıkçası başlarda gerçekten net erişimim olmayan bir yerdeydim, sonraysa internetim olduğu halde bu siteye girmek istemedim. Kendimi kötü hissediyordum.
Çünkü motivasyonumu kaybettim.
1,5 yıla aşkın devam eden motivasyonum, spor düzenim, beslenme rutinim bozuldu.
Evimde uzun süre kalan ve bu tür konularda ("Spora ne gerek var?", "Boşuna çaba"... gibi sözlerle) negatif enerji yayan bir misafirim vardı (kayınvalidem) ama suç sadece onun değil. O varken düzenime uyamadım ancak o evine döndükten sonra kaldığım yerden devam edebilirdim. Etmemeyi kendim seçtim.
Hiç bozulmayan bu düzenime duyduğum inancı kaybettim; sabırla ve sadakatla sürdürdüğüm sistemi bozdum.
Kilo ve fiziğimde bir kayıp ya da kazanç olmasa da; kendime verdiğim sözleri tutamamanın utancı içindeyim.
Başkalarına verdiğim motivasyonları kendi üzerimde uygulayamamanın suçluluğunu yaşıyorum.
Burayı takip edenleri, belki de yazdıklarımı okumaya en çok ihtiyaç duydukları anda, yaz ayında yarı yolda bıraktığım için de çok çok üzgünüm.
Ama bir sır vereyim; beni spor konusunda en çok motive eden, buraya yazı yazmaktı.
Yazı yazarken araştırma yapar; bu sayede bir taraftan da kendimde uygulayacağım yeni hareketler, yeni tarifler, yeni ipuçları bulurdum.
Şimdi ise 1,5 yıllık emeği çöpe atıyormuş gibi hissediyorum, üstelik bunu değiştirecek enerji ve gücü içimde bulamıyorum.
Umarım benim bu istikrarsızlığım hiçbiriniz üzerinde kötü etki yaratmamıştır. Umarım eski yazılara bakarak dahi motivasyonunuzu korumuş ve sağlık yolunda yürümeye devam etmişsinizdir. Bense bir süre daha kendimi toparlamaya çalışacağım, belki sonbahar başlangıcı her zaman olduğu gibi bu sefer de beni motive eder.
Takip eden herkese sağlıklı günler dilerim.
Günün Motivasyonu: Günü Kurtar!
Vazgeçmenin neye benzediğini biliyorum,
Bu kez pes etmeyince olacakları görmek istiyorum!
Herkese merhaba,
Genelde bu konuyu takip edenlerde aynı sızlanma olabiliyor,
"Bu kez olmadı, yine ipin ucunu kaçırdım
ama söz veriyorum, pazartesiden itibaren çok katı bir şekilde uyacağım diyetime."
Bugün ise bu pişmanlık dolu kelimeleri geride bırakacağız.
Yeniden başlamak yok!
Daha önce de yazdığım bir benzetme vardı,
"Ne de olsa diyeti bozdum, artık istediğimi yiyebilirim" demekle,
"Telefonum yere düştü, ne de olsa kırıldı artık" diyerek telefonun üzerinde tepinmek aynı şey.
Zararın neresinden dönerseniz, kâr.
Bugün bozdunuz mu? Olsun.
İnsanız, hata yapabiliriz.
Günün kalanını kurtarın.
Salı günü kaçamak mı yaptınız? Olsun.
Çarşamba günü geri dönün programınıza.
Tüm haftayı zararla kapatmak yerine, hasarı en aza indirin.
Kaldığınız yerden devam edin.
1 haftadır spor yapmıyor musunuz,
Araya bir şeyler girdi de program bozuldu mu,
Belki de uzun zamandır spor yapmıyorsunuz.
Olsun.
"Bugün kendim için ne yaptım" sorusunu yanıtlayın, yeterli.
Takip etmeniz gereken spor programının 1. gününü kaçırdınız diye tüm haftayı silip atmayın.
2. günden devam edin.
Yalan yok, bu iş uzun sürecek.
Ama size "İstediğiniz kiloya varmak 1 yıl alacak" deseydim,
1 sene çok uzun deyip pes etmeyi mi seçerdiniz?
Ve 1 sene sonra da aynı şekilde görünmeyi?
Yoksa "Bu kez vazgeçmek yok" diyecek misiniz?
1 sene sonra "İyi ki pes etmedim" diyebilecek misiniz?
Seçenek belli.
Vazgeç ve olduğun yerde say.
Ya da inatla devam et, kendine kendini kanıtla!
Hayat, "rahat olmaktan" vazgeçtiğiniz anda başlıyor.
Ama bir sır vereyim; beni spor konusunda en çok motive eden, buraya yazı yazmaktı.
Öylemi bakayım canımAk kelebek bu sayfayı baştan itibaren oku
Ben çok okuyordum motivasyonum düşünceÖylemi bakayım canım
Çok iyi bakıyorum canım çok sağolBen çok okuyordum motivasyonum düşünce