merhaba kızlar bende yazmıstım bir dönem buraya cok agrılar cektıgımı ve şuan tekrar bu konuyu gordum ve yazmayı borc bıldım ben artık eskısı kadar işkence cekmıyorum hastalıgı yendıgımı düşünüyorum hee ağrılarım gaz şişkinliğim hala oluyor butun yaşadıklarımızın hepsını ben hala yaşıyorum ama enterasandırkı okadar acı cekmıyorum....
yaptıgımm tek sey bunu kafada yenmek olduguna kanaat etmemle başladı insanların bana her daim hasta gozuyle bakması ,biyerleri agrısa sanki eczacıy mış gibi habire benden agrı kesici istemeleri, genemi hastasın senin daha yaşın kaç bu yaşta bu kadar ilaç içilirmi filan filannnnnn filan.... size daha bunun gibi bir sürü örnekler verebilrim işte çevrenin benm üzerimdeki bu psikolijik baksısı nedeniyle bu hastalıgı yenmeyi kafaya koydum ... işe, hayatımdaki bütün ilaçları bırakarak başladım ilaç içmemeye karar verdim. agrıdan kıvransamda agrı kesıcı içmedim ve en onemlı seyın agrıya degıl baska seylere odaklanmak oldugunu farketım. ilaçları hayatımdan cıkarınca kendımı artık hasta gıbı hıssettemedıgımı farkettım ..ve öyle bır hastalıgım yokmus gıbı sankı sıradan bır karın agrısıymıs gıbı duşunmeye başladım " ben hasta bırı degılımkı gececek bırazdan güçlü olmam lazım dayanmam lazım" diyerek etrafımdaki lere acı cektiğimi çaktırmamak için agrıya dayanma eşiğimi yükselttim zamanla oldu bunlar.. daha sonra kendıme neyın zarar verdiğini tespit ederek bunlardan uzak durdum ve neyin iyi geldiğini keşfederek sıkıntı anlarında acil durumlarda onları yaptım ornegın midem ağrsa muz yıyorum karnım agrısa ballı şerbet, gazım cok varsa adacayı ıcerısıne bal katıp içiyorum arada bır nane limon, ıhlamur bu tarz şeylerin "şuanda bunu içince iyileşeceğimm" diyerek iyi gelecegini düşünerek, bünyemi kandırarak belkide tahammul sınırlarımı yukselttim boyle boyle yavas yavas cok ıyı oldugumu gordum
en onemlısıde "bu hastalıkla yasamaya mecbursam başetmesinide bilirim" diyerek yani gercekten psikoljıyle düzeltmeye çalıştım tabı herseyi kafaya takmamak daha rahat olmakda gereklı bununla bırlıkte ne olursa olsun "su akıp yolunu buluyor " inanın... boyle boyle dusunurek sıkıntılarımı streslerimi fazala şiddetli gecırmeden atlatmaya çalışıtım... üzülmenin bana sadece agrı acı verdiğini gormek ve cevremdekıler tarafından acınarak bakılan bırı olmak en buyuk etkendır bu hastalıgı yenmek ıstememe sebeb... oyuzden " suan hiç takamıycam ve şuan üzülmek ancak beni hasta eder " diyererk sıkınıtı zmanlardında ilgimi başka şeylere verıp kafamı ondan sıyırmaya calştım keyıf aldıgım şeyleri odaklanmaya calıştım...en onemlısı butun bunlara mecbur oldugumu kabullendım bu yuzden şimdi cokkk daha iyiyimm bagırsaklarım verdıgım mücadeliyi anladı ve oda beni artık eskisi kadar üzmüyor
tabıkı tamamen hayatımdan yok olmadı ama" kafamda bitircem bu işi "dedim tabi hepsi rabbimin izni ve inayetiyle oldu çok şükür raabıme eskı çilekeş hayatıma gore cokk cokk ıyıyım
hepinize Acil şifalr diliyorum ve gerçekten bu hastalıgın psikoljık olduguna inanın ve tek çaresi sizin beyniniz ve psikolajiniz oldugunu kabullenın bu şekilde kendinize yonelik cozumler üretinnnn
hadi allah kolaylık ve şifalar versin...
sağo arkadasım açıklama için . ben artık nefes almakta bıle zorlandıgım için dr gıttım
dr bana 2 ay surelı ilaç verdi meteospazmly adında . onu kullanıyorum buyu ölcude rahatladım ama ilacı bitirince ne olacak acaba 
suandada delı gıbı ne bulsam yıyorum. gaz problemım hafıfledı ama kendımı ac hıssedıyorum sureklı .
ve ağrı sızı kalmıyo tabi bir ay kullanıcam sonrası nasıl olur bilemem ama olduğu sürece kullanırım sanırım..
Kaç senedir çekiyorum en son eşim önemli bir şey vardır belki doktora gidelim deyince çıktı..Şükür şu an eskiye göre daha iyiyim..Gastomal verdi onu içiyorum..Et yeme dedi gerçekten et yediğimde şişiyorum ve kramplar başlıyor..Yediklerimize de dikkat etmek gerekiyor..Sık sık tuvalete giderdim şimdi oda düzeldi şükür..Hepinize geçmiş olsun 
umarım bu illetten kurtulduğum günleride görücem ve direk burda paylaşcağım ki insanlar içinde bir umut olsun..
