Merhaba hanımlar, nasılsınız? İyisiniz umarım.
Dünkü son gezmemizle birlikte kafamı kurcalayan bir konuyu açmak istedim sizlere.
Çocuğu benzer huylardan geçmiş olan annelerden yorum alabilirsem, sevineceğim.
Şimdi hanımlar kafama takılan şu ki, bebekliğinden beri kucak kucak gezmemesine, kalabalık içinde çok bulunmamasına ve benim insanlardan biraz uzak yetiştirmeme rağmen, 20 aylık oğlumda bir herkesle kaynaşma, herkese bulaşma, herkese kucaklar açma durumu var. Yani huy diyorum, illa çekiyor, babası da çok sosyal bir insan, annem de öyle, kpim de öyledir, annemin sosyalliği filan dillere destendır yani öyle söyleyeyim... Herhalde kuşak atlayıp annem ve kpime çekti benim oğlan.
Size, en yakın birkaç somut örnekle durumu anlatmak isterim:
Pazar günü avmde alış-verişteydik. Zaten içeri girdiğimiz andan itibaren bodul bodul, sürekli insanlarla iletişim bir müdahil olma durumu... Güvenlikten geçeriz el sallar öpücük atar. Mağazaya gireriz, göz göze geldiği herkesle selamlaşır ki bunu nereden öğrendi hiçbir fikrim yok. Gülümseyene gülerek baş sallar, tövbe yarabbim
Neyse bir iki bir yerleri kurcaladı, arkasında ben toplar-koşar; seçtik aldık bir şeyler eşim ödemeye geçti, dedim "Mağaza çıkışında bekleyelim seni, rahat vermeyecek yoksa" ... Kapıya yöneldim gidiyorum, derken kendi yaşında bir kız çocuğunun peşine takıldık. Kızı sıkıştırdı ısrarla heyecanlı heyecanlı bir şeyler anlatıyor, ne diller ne diller yok böyle bir şey, kendi anasına o kadar konuşuvermez. Sonra "Oyy, aayy" diye yanak sevmeye başladı, tabi kız da az değil o da benim oğlana sarılıverdi
Kızın annesi ve ben gülmekten bi hal olduk, çocukları mümkün değil ayıramıyoruz, durup durup birbirlerini bulup sarılıyorlar, kapıya gidene kadar kaç kere geri döndük sayamadım... Kız da pek sevimliydi maşallah yani oğluma da hak veriyorum sarılınmayacak, peşine takılınmayacak kız değildi
Neyse, güç bela çıkardım mağazadan benimkini, iki arabaya tırtıla neyim bindirdik de ancak öyle unutabildi ilk aşkını
Sonra yeni aşklara, arkadaşlıklara yelken açmamız da uzun sürmedi, nerede çocuk var peşinde, yürüyen insanların arasına kaynayıp suratlarına bakıp bir şeyler anlatarak gülmeler vb. Allahtan anlayışlı insanlarla karşılaşıyoruz diyeyim.
Bunlar pazar günümüzün sadece bir kısmı tabi, ne zaman dışarıda olsak, herkese bi musallatızdır.
Dün 1 Mayıs tatil, bir aradayız diye, çocuk güneşlensin düşüncesiyle de erkenden gezmelere çıktık.
Kendisi bir yandan arabasında havucunu simidini kemirir, bir yandan kendine gülümseyenlere gülücükler saçar. Sonra parka geçtik, parkta salıncak-kaydırak filan umuru değil, çocukların peşinde koşar. Sonra "Başlarım parkına" çekip gitmesiyle beraber, az ileride top oynayan adamların oraya doğru koşar.
Bunu ilk kez yaşamıyoruz tabi, ne zaman parka gitsek karşılaştığımız olay bu. Yine geçenki park maceramızda, parkın yanındaki spor tesisinde basketbol oynayan ergenlerin arasına girip sanki kırk yıllık kankeytoları gibi yere çömüp cipslerine ortak olup bir şeyler anlatmaya çalışmıştı kendi dilince.
Çıktık parktan, hadi dedik balık ekmek yapan bir yere gidelim, balık yemeye direnir genelde, belki farklı gelir dışarıda yer. Gittik, yedi karnı doydu şükür derken beyefendiyi bizim masadaki muhabbet açmadı herhalde ki oyuncak kamyonlarını da alarak kalktı gitti, yalnız başına oturmakta olan bir dayıya musallat oldu, onun masasındaki sandalyeye tırmanmaya çalışır. Özür dileriz adamdan "Oğlum böyle olmaz, amca yalnız oturmak istiyordur, hadi gel" yok... Adam da anlayışlı çıktı "Yok otursun rahatsız olmam, çocuk biliyor kamyonlarını kime getireceğini, ben de tır şoförüyüm, sosyal bir çocuk maşallah" filan dedi.
Eşim de diyor "Abi fazla sosyal bi çocuk, maşallah deme az nazar değsin düzelsin" filan...
Mümkün değil adamın yanından kalkmıyor çocuk çığlığı basıyor. Neyse öyle yarım saat dayıyla kamyon sürdüler masada, "Hııı mııı" bi şeyler gösterir anlatır sohbet eder filan. Millet bize bakar güler...
Neyse dikkatini dağıttık bir şekilde aldık masadan derken, yeniden masalar arası gezmece başladı, iki turist kız vardı onlara sokuldu, bu kez de onların masaya yerleşti. Ben almaya çalışırım, eşim almaya çalışır "Diiiit" (Git) diye bizi kovar iki sarı kız için
(Güzelden anlıyor ama çocuk şimdi
)
Sonra tabi yıldım, eşim başında yine, sen kızların balık ekmeğe de ortak çık, kızın balık ekmeğinin yarısını ye... Onlar da gülüyorlar, sohbet muhabbet sarılmalar, öpücükler... Herkes güler, maskot oldu çocuk oturduğumuz yerde. Gider ona buna kamyonlarını gösterir... Artık dedim eşime "Hadi kalkalım, bugünkü rezil olma kotamızı doldurduk" .. Eve gideriz, market teyzeyle selamlaşır vs vs...
Şimdi bu nasıl bir şeydir, geçer mi hanımlar?
Gülüyorum bir yandan ama tabi düşünüyorum da arka planda derin derin, ister istemez endişeleniyorum çünkü tehlikeye çok açık bir hal haliyle bu. Biraz daha aklı erince daha yoğun eğileceğim bu durumun üzerine tabi ki ama hani bu kimi çocukta böyle bir süreç midir, geçici midir merak ettiğim için de paylaşmak ve fikir almak istedim.
@Denas14__ seni de etiketlemek istedim, yanlış hatırlamıyorsam senin büyük kız da sevgi pıtırcığıydı
Vaktin olursa yorumunu isterim.
kız zayıf diye başımın etini yiyordu, aç bırakıyorsun da böyle çelimsiz derdi yeminle 
