Sosyal fobi Maddi imkansizlik Giyinememek

Kizlar benim sorunum su ki ben universteye baslayacagim Bu konuda birkac cekincem var
1) maddi durumum berbat Dolabimda hic kiyafetim yok desem yeridir Bi kot iki tisortum vardir adam gibi Ayakkabi canta mont desenjz zaten o kadar kotu ki hepsi en son on yil once annemin aldıklarını kullaniyorum hala cocukca seyler
Alisveris yapmaya yapmaya giyinmeyi bile bilmiyorum neyi neyle uydurabilirim bilmiyorum bakiyorum genc kizlar cok guzel giyiniyor benim param olsaydi bile ne alacagimi bile bilmezdim kendimi hic gelistirmeye imkanim olmadi bu konuda

2) sosyal fobim var arkadaslik kuramiyorum insanlarin arasina karisamiyorum beni sevmeyeceklerini sikilacaklarini beni istemeyeceklerini dusunuyorum Kalabalik bi grubun arasina girmeye cekiniyorum

Mesela ilk gun diyelim oturmus bi grup kantinde sohbet ediyo olsun aralarina girebilmem mumkun degil bunu nasil asacagim ki
Bi insanla konusurken bile heyecandan neresine bakacagimi sasiriyorum goz goze uzun sure gelemiyorum saga sola bakiyorum yere bakiyorum elimdeki nesneyle oynuyorum sohbetine anlattigi seye bile komsantre olamiyorum sonra kendisiyle ilgilenmiyorum gibi yanlis anlasiliyo
Bide iki tl nin bile tasarufunu yapmaya calisiyorum param olmadigi icin uzun yol olsa bile yuruyerek gidiyorum ben nasik kantinde oturur cay icerim nasil beni cagirdiklari yerlere giderim nasil bi gruba katilabilirim ki bu halde
Bi cagirir iki çağırır gelmezse cagirmazki kimse anlamazki durumunu
Hadi anladi diyelim ogrenci haliyle o mu bana cay ismarlayacak olmaz ki oyle

3) saclarim cok seyrek bide oldugumdan cok buyuk teyze gibi gorunuyorum kendime hic guvenim yok

Lutfen bana yardim edin fikir verin ben bu konuyu sizden baska kimseye anlatamazdim gozlerim dolu dolu yaziyorum

Üniversite tercihlerinizi ailenizin olduğu şehirde yapmanızı,dersten kalan zamanlarda da bir işte çalışmanızı öneririm.Üniversitenin etrafındaki kafeler genelde öğrencilere iş veren mekanlardır.Aynı zamanda okulun etrafındaki fotokopicilerde de çoğunlukla öğrenci çalışır.Ben marketlerde promosyon işlerinde çalışıyordum..ödev ablalığı da okul sonrası için yapabileceğiniz işler arasındadır.üniversiteye gidince zaten sürekli kantin sohbeti olmuyor

Falafella .!.:

Kizlar benim sorunum su ki ben universteye baslayacagim Bu konuda birkac cekincem var
1) maddi durumum berbat Dolabimda hic kiyafetim yok desem yeridir Bi kot iki tisortum vardir adam gibi Ayakkabi canta mont desenjz zaten o kadar kotu ki hepsi en son on yil once annemin aldıklarını kullaniyorum hala cocukca seyler
Alisveris yapmaya yapmaya giyinmeyi bile bilmiyorum neyi neyle uydurabilirim bilmiyorum bakiyorum genc kizlar cok guzel giyiniyor benim param olsaydi bile ne alacagimi bile bilmezdim kendimi hic gelistirmeye imkanim olmadi bu konuda

2) sosyal fobim var arkadaslik kuramiyorum insanlarin arasina karisamiyorum beni sevmeyeceklerini sikilacaklarini beni istemeyeceklerini dusunuyorum Kalabalik bi grubun arasina girmeye cekiniyorum

Mesela ilk gun diyelim oturmus bi grup kantinde sohbet ediyo olsun aralarina girebilmem mumkun degil bunu nasil asacagim ki
Bi insanla konusurken bile heyecandan neresine bakacagimi sasiriyorum goz goze uzun sure gelemiyorum saga sola bakiyorum yere bakiyorum elimdeki nesneyle oynuyorum sohbetine anlattigi seye bile komsantre olamiyorum sonra kendisiyle ilgilenmiyorum gibi yanlis anlasiliyo
Bide iki tl nin bile tasarufunu yapmaya calisiyorum param olmadigi icin uzun yol olsa bile yuruyerek gidiyorum ben nasik kantinde oturur cay icerim nasil beni cagirdiklari yerlere giderim nasil bi gruba katilabilirim ki bu halde
Bi cagirir iki çağırır gelmezse cagirmazki kimse anlamazki durumunu
Hadi anladi diyelim ogrenci haliyle o mu bana cay ismarlayacak olmaz ki oyle

3) saclarim cok seyrek bide oldugumdan cok buyuk teyze gibi gorunuyorum kendime hic guvenim yok

Lutfen bana yardim edin fikir verin ben bu konuyu sizden baska kimseye anlatamazdim gozlerim dolu dolu yaziyorum

Genişletmek için tıkla...

Üniversitelerin açılmasına 3 ay var. Bu sürede en azından part time bir iş bulup çalışabilirsin, bikaç parça kıyafet alır gerisini okul için cebine koyarsın. Okul sürecinde ders programına göre çalışacak iş bulabilirsin. Üniversite öğrencilerine iş çok. Ben okul yıllarında kuaförde bile çalıştım mesela. Böylece saç bakımım fönüm manikürüm bedavaya gelirdi, üstüne para kazanırdım. Bunun bursu var kredisi var bir de.

Bu aşamada şartlarını da göz önünde bulundurunca ailenin yaşadığı şehirde okuman hayrına olur sanki.

Üniversiteye başlayınca kısmi zamanlı öğrenci olarak üniversite bünyesinde çalışabilirsin çeşitli bölümlerde. Örneğin kütüphanede, arşivde, çeşitli dairelerde. Bir burs kadar aylık ücret alırsın derslerden arda kalan vakitlerinde. Gidip başvurursun hem sağlık sigortası da yapıyorlar. Fıstık gibi iş. Hepsi de basit işler. Ailene yakın bir üniversite olursa eve gidip gelirsin çok masrafın da olmaz. Derslerini aksatma.

KudrAlobar .!.:

Üniversitelerin açılmasına 3 ay var. Bu sürede en azından part time bir iş bulup çalışabilirsin, bikaç parça kıyafet alır gerisini okul için cebine koyarsın. Okul sürecinde ders programına göre çalışacak iş bulabilirsin. Üniversite öğrencilerine iş çok. Ben okul yıllarında kuaförde bile çalıştım mesela. Böylece saç bakımım fönüm manikürüm bedavaya gelirdi, üstüne para kazanırdım. Bunun bursu var kredisi var bir de.

Bu aşamada şartlarını da göz önünde bulundurunca ailenin yaşadığı şehirde okuman hayrına olur sanki.

Genişletmek için tıkla...

Bu günki aklım olsa ben de kuaförde çalışırdım.En azından ağda yapmayı,kaş almayı öğrensem gene iyiydi Markette klimanın altında toplu satış yapıp elinde içecek olan ayıcık /fok vereceğiz diye titreyip duruyordum...ne oldu bana ne kattı?! hiç!! Kuaförde çalışaydım keşke

Böyle kişileri duyup okudukça biraz sert eleştireceğim ama özgüvensiz değil de o gözünüzde büyüttüğünüz kişiler gibi görünseniz sizin insanları küçümseyeceğinizi düşünüyorum.
Ben de insanlarla hemen anlaşamam, uzak dururum, soğuğum ama bu beni eleştirler vs değil yorgunum kimseyle muhattap olmak istemiyorum bundan.
Siz kafanızdaki kalıptan çıksanız bu tür çekinceleriniz kalmaz. Dediğim gibi ama bu tür korkuları olan insanların asıl en büyük eleştiri yapan kişiler olduğunu düşünüyorum.

Anamnez .!.:

Bu günki aklım olsa ben de kuaförde çalışırdım.En azından ağda yapmayı,kaş almayı öğrensem gene iyiydi Markette klimanın altında toplu satış yapıp elinde içecek olan ayıcık /fok vereceğiz diye titreyip duruyordum...ne oldu bana ne kattı?! hiç!! Kuaförde çalışaydım keşke

Genişletmek için tıkla...

Valla benim çok işime yaradı kuaför tecrübesi. Aldım eve bir kuaför fönü bi kesim makası bir ara makas aylarca kuaföre uğramadan yaşayabiliyorum

O dükkanlarda sıra beklemek, ayna karşısında saatlerce oturmak çok bayıyor beni. İki hafta önce hadi bi senedir kuaför eli değmedi gidip saçımı kestireyim dedim adam içine mıçıp bıraktı yine pişman oldum.

Öncelikle inşallah size burs çıkar mutlaka başvuru yapın çıkmazsa da hem okuyup hem çalışmanızı öneririm öğrenim kredisi de alabilirsiniz ama part time olarak avmde mağazalar kafeler vs düşünebilirsiniz çalışmak çok iyi gelir. Sosyalleşmek için de sakın kendinizi zorlamayın temkinli olun ilk önce zaten sınıfınızdan birkaç kişiyle tanışır birlikte kantine gider bir şeyler yaparsınız hemen insanlarla kaynaşmak sıkıntı olabiliyor saçma bir arkadaşlık kuruluyor. Çok güzel bir üniversite hayatınız olmasını dilerim

Üniversite okuyan herkesin ekonomisi iyi değil. Nasıl atlatıyor insanlar yıllardır bu durumu? Şakaya vurarak. Öncelikle kesinlikle çalışacaksın, o zaten şart. Sonra espriyle karışık ben gelemem fakirin yüzü gülür mü hiç falan diyeceksin seni pahalı bir yere çağırırlarsa. Zaten dersler, iş, projeler falan derken hem açılırsınız sosyal anlamda hemde gerçekten sosyalleşme zamanı geldiğinde elinizde para olur.

Falafella .!.:

Kizlar benim sorunum su ki ben universteye baslayacagim Bu konuda birkac cekincem var
1) maddi durumum berbat Dolabimda hic kiyafetim yok desem yeridir Bi kot iki tisortum vardir adam gibi Ayakkabi canta mont desenjz zaten o kadar kotu ki hepsi en son on yil once annemin aldıklarını kullaniyorum hala cocukca seyler
Alisveris yapmaya yapmaya giyinmeyi bile bilmiyorum neyi neyle uydurabilirim bilmiyorum bakiyorum genc kizlar cok guzel giyiniyor benim param olsaydi bile ne alacagimi bile bilmezdim kendimi hic gelistirmeye imkanim olmadi bu konuda

2) sosyal fobim var arkadaslik kuramiyorum insanlarin arasina karisamiyorum beni sevmeyeceklerini sikilacaklarini beni istemeyeceklerini dusunuyorum Kalabalik bi grubun arasina girmeye cekiniyorum

Mesela ilk gun diyelim oturmus bi grup kantinde sohbet ediyo olsun aralarina girebilmem mumkun degil bunu nasil asacagim ki
Bi insanla konusurken bile heyecandan neresine bakacagimi sasiriyorum goz goze uzun sure gelemiyorum saga sola bakiyorum yere bakiyorum elimdeki nesneyle oynuyorum sohbetine anlattigi seye bile komsantre olamiyorum sonra kendisiyle ilgilenmiyorum gibi yanlis anlasiliyo
Bide iki tl nin bile tasarufunu yapmaya calisiyorum param olmadigi icin uzun yol olsa bile yuruyerek gidiyorum ben nasik kantinde oturur cay icerim nasil beni cagirdiklari yerlere giderim nasil bi gruba katilabilirim ki bu halde
Bi cagirir iki çağırır gelmezse cagirmazki kimse anlamazki durumunu
Hadi anladi diyelim ogrenci haliyle o mu bana cay ismarlayacak olmaz ki oyle

3) saclarim cok seyrek bide oldugumdan cok buyuk teyze gibi gorunuyorum kendime hic guvenim yok

Lutfen bana yardim edin fikir verin ben bu konuyu sizden baska kimseye anlatamazdim gozlerim dolu dolu yaziyorum

Genişletmek için tıkla...

Valla sosyalleşmek demek maalesef biraz da para demek. Üniversitede gençler hep kafelerde falan oturuyor, bir kahveye 30-40 tl veriyor. Yemek beğenmiyor dışarıda yemeğe gidiyorlar. En azından benim çevrem öyle. O yüzden onların her gittiği ortama gidemeyebilirsiniz açıkçası.

Yine de benim dışarı çıktığımda bir şey almayan arkadaşlarım da sık. Mecbur oturmak için genelde ben alıyorum ama artık kimsenin yetişmiyor ki zaten, böyle ekonomide 2 günde bir dışarı çıkıp kahve içmek de öğrenci için absürt bir durum.

Size tavsiyem bence derslerinize yoğunlaşın ve haftada 1-2 günlük programınızda boşluk olduğunuzu söyleyip o günler dışarı çıkıp arkadaşlarınızla buluşun. Omun dışında kütüphanede ortak ders çalışmaya gidip molada bahçede sohbet ediyoruz, okul yemekhanesinde bir araya geliyoruz. Okulun toplulukları var, projeler oluyor. Onlara katılın, bolca sosyalleşir ve hiç de para harcamazsınız. Siz de arkadaşlarınızla buralarda buluşun.

Ben bazen o kadar sık dışarı çıkıyorum ki, hiçbir şey de yapmadan boş boş oturuyoruz. İstemediğim halde saçma şeylere param gidiyor, kimseye de hayır diyemiyorum. Benim tavsiyeme kulak verirseniz eminim hem akademik olarak hem de sosyallik açısından benden daha tatmin olursunuz.

Para kazanmak için yazın veya dönem içinde part time çalışırsınız. Kıyafetlerinizi 2. elden alabilir, semt pazarlarına gidebilirsiniz. Bunlar aklıma gelenler.Ama sonuçta kıyafet işi halledilir. Giyinme becerinizi de deneye deneye geliştirirsiniz. Ben de eskiden hiç beceremezdim hep annem alırdı, sık alışveriş yapmazdık, bu yüzden öğrenememiştim. O yüzden sizi iyi anlıyorum. Gerçekten almaya almaya insan giyinmeyi unutuyor. O yüzden avmlere gidin ve sadece deneme yapın, almayın en azından size yakışanları öğrenirsiniz. Artık bir sürü pahalı şeyin ucuz muadilleri var. Beğendiğiniz şeylerin ucuzunu bulursunuz ve giyiminiz kesinlikle göze çarpmaz. Giyinme konusunda biz de yardımcı oluruz, sorarsınız. En göze çarpan ve gerekli olan şey mont. Ona dikkat edin. Artık her yer çok soğuk içeri mekanlarda bile montu çıkaramıyorsun bazen, o yüzden mont için bütçenizi ayırın.

Yani kantinde oturan bir kalabalığa karışmak, masaya oturmak da herkesin yapabileceği bir şey değil zaten. Yapmaya da gerek yok. Siz de yavaş yavaş kurarsınız arkadaşlıkları. Bir de calismasaniz bile en azından KYK'ya başvurursunuz harcliginiz çıkar birkaç parça alırsınız bir şeyler. Üniversitede de herkes öyle çeşit çeşit giyinmiyor biraz gözünüzde büyütmüşsünüz başlayınca anlayacaksınız.

Shusui .!.:

Üniversite okuyan herkesin ekonomisi iyi değil. Nasıl atlatıyor insanlar yıllardır bu durumu? Şakaya vurarak. Öncelikle kesinlikle çalışacaksın, o zaten şart. Sonra espriyle karışık ben gelemem fakirin yüzü gülür mü hiç falan diyeceksin seni pahalı bir yere çağırırlarsa. Zaten dersler, iş, projeler falan derken hem açılırsınız sosyal anlamda hemde gerçekten sosyalleşme zamanı geldiğinde elinizde para olur.

Genişletmek için tıkla...

Kesinlikle katılıyorum. Utanıp sıkılmayacaksın. Direkt söyleyeceksin pahalı vs diye şakaya vuracaksın. Böyle bir söyleme, kimse kötü bakmaz ki sadece onaylar. Çünkü gerçekten pahalı. Ben böyle diyen arkadaşlarımla dışarı çıkınca onların bir şey almamasını hiç garipsemiyorum. Yani sonuçta dışarı sohbete çıkıyorum onlar da geliyor önemli olan o.

Ama burada bir şey alacak insan çağırmalı yoksa her seferinde onlar dışarı çıkalım diye ısrar eder ama sadece ben bir şey alırsam o zaman garipserim işte, insan kullanılmış hisseder.

Ha bu arada üniversitede herkes her gün farklı şeyler giymiyor. Arkadaşlarım da ben de belli kıyafetleri giyiyoruz hatta özdeşti üstümüze.
Ben mesela koca kışı tek sweatshirt ile neredeyse bitirdim. Artık üstümden ameliyatla alacaklar diye de espri yapıyordum. Okulun üstünde fakülte işlemeli sweatleri var. Onları her gün giyen de vardı. Sanki defileye gidiyoruz. Kıyafet aşırı önemli değil
Okul kışa denk geldiği için en rahat en sıcak tutacak ne varsa onu giyiyorsun bakmıyorsun bile emin ol. Yazlık da muadil şeylerden alırsınız, sorun olmaz.

Yazan herkese tesekkur ederim
Bana destek olabilecek bi ailem yok maalesef
Mecbur calisacagim dediginiz gibi
Yine de kendime hic guvenim yok
Yani icimde hep bi hayatta 10 0 geride olma hissi var burukluk var

Ne yaparsam sizce insanlar beni arkadas olarak sever kabul eder
Yabi birileriyle ilk nasil arkadaslik baslatabilirim
Lisedeyken de hic aralarina karisamazdim herkes tenefuse cikardi ben sinifta tek kalirdim bazen anlasilmasin diye wc de beklerdim zilin calmasinj
Garip bi sekilde gruplara dahil olamiyorum

Falafella .!.:

Yazan herkese tesekkur ederim
Bana destek olabilecek bi ailem yok maalesef
Mecbur calisacagim dediginiz gibi
Yine de kendime hic guvenim yok
Yani icimde hep bi hayatta 10 0 geride olma hissi var burukluk var

Ne yaparsam sizce insanlar beni arkadas olarak sever kabul eder
Yabi birileriyle ilk nasil arkadaslik baslatabilirim
Lisedeyken de hic aralarina karisamazdim herkes tenefuse cikardi ben sinifta tek kalirdim bazen anlasilmasin diye wc de beklerdim zilin calmasinj
Garip bi sekilde gruplara dahil olamiyorum

Genişletmek için tıkla...

Arkadaş edinmek biraz şans biraz da enerji uyuşma meselesi, sizin çok da elinizde değil. Kendinizi küçük görmez ve insanlarka yüksek enerjili iletişim sağlarsanız, illaki birkaç kafa dengi insan bulursunuz. Bir iki kere deneyin baktınız olmuyor o insanın çok da üstünde durmadan yenisine geçin

Falafella .!.:

Yazan herkese tesekkur ederim
Bana destek olabilecek bi ailem yok maalesef
Mecbur calisacagim dediginiz gibi
Yine de kendime hic guvenim yok
Yani icimde hep bi hayatta 10 0 geride olma hissi var burukluk var

Ne yaparsam sizce insanlar beni arkadas olarak sever kabul eder
Yabi birileriyle ilk nasil arkadaslik baslatabilirim
Lisedeyken de hic aralarina karisamazdim herkes tenefuse cikardi ben sinifta tek kalirdim bazen anlasilmasin diye wc de beklerdim zilin calmasinj
Garip bi sekilde gruplara dahil olamiyorum

Genişletmek için tıkla...

İnsanlar özellikle sizi dışlamazlar, niye dışlasınlar? Siz kendinizi onlardan eksik gördüğünüz için aralarına giremiyorsunuz. Eksik değilsiniz, önce bunu kabullenin.

Ailesi destek olan yaşıtlarınız bile şu an çalışıyorlar, en basitinden tatil parası biriktiriyorlar. Siz kendinize üzülmekle geçiriyorsunuz bu zamanı ihtiyacınız olduğu halde. Bi silkelenip kendinize gelmeniz gerek. Çalışmak özgüveninizi de artırır.

Ayol ne

KudrAlobar .!.:

Valla benim çok işime yaradı kuaför tecrübesi. Aldım eve bir kuaför fönü bi kesim makası bir ara makas aylarca kuaföre uğramadan yaşayabiliyorum

O dükkanlarda sıra beklemek, ayna karşısında saatlerce oturmak çok bayıyor beni. İki hafta önce hadi bi senedir kuaför eli değmedi gidip saçımı kestireyim dedim adam içine mıçıp bıraktı yine pişman oldum.

Genişletmek için tıkla...

Ayol ne aramakası fönü..diyorum ya ağdayı kaşı bilsem iyiydi 42 yaşında "çırak " arayan birisi olursa kulağın delik olsun okul çıkışı giderim artık

Anamnez .!.:

Ayol ne
Ayol ne aramakası fönü..diyorum ya ağdayı kaşı bilsem iyiydi 42 yaşında "çırak " arayan birisi olursa kulağın delik olsun okul çıkışı giderim artık

Genişletmek için tıkla...

Ahahah ben sana öğreteyim gel. Cırt cırt yolarız

Konuyla belki çok alakalı olmayacak ama üniversitede lisedekinden daha güzel ve doyurucu ortamlara gireceğimi, kitap zevki müze gezmek gibi hobiler paylaşabileceğim arkadaşlar edineceğimi sanmıştım. Meğer lisedeki saçma sapan tipler öyyylece üniversiteye geçiyormuş. kısacası kimseyi gözünde büyütme. Aralarına giremem muhabbete katılamam diye kasma. Atomu parçalıyor değiller yani

Falafella .!.:

Yazan herkese tesekkur ederim
Bana destek olabilecek bi ailem yok maalesef
Mecbur calisacagim dediginiz gibi
Yine de kendime hic guvenim yok
Yani icimde hep bi hayatta 10 0 geride olma hissi var burukluk var

Ne yaparsam sizce insanlar beni arkadas olarak sever kabul eder
Yabi birileriyle ilk nasil arkadaslik baslatabilirim
Lisedeyken de hic aralarina karisamazdim herkes tenefuse cikardi ben sinifta tek kalirdim bazen anlasilmasin diye wc de beklerdim zilin calmasinj
Garip bi sekilde gruplara dahil olamiyorum

Genişletmek için tıkla...

Kuzum çalışma hayatım 14 yaşında başladı.14 ve 15 yaşlarında tüm tatilimi çalışarak geçiriyordum.Üniversiteyi kazandığım yıl da tüm yaz çalışmıştım .En ucuz sosyalleşme yöntemi bir işte çalışmaktır.Hem maaş alırsın hem etrafında iletişim kurman gereken bir sürü insan olur.Bu insanlar da iş gereği seninle görüşmeye mecburdur. Biriktirdiğim parayla okul formamı ,kitaplarımı alır kalanını döviz yapardım.Üniversitede de çok yerden burs almıştım (iyi bir bölümde okuyan fasfakir bir kız olduğum için) okulum bittiğinde ciddi bir para birikimim vardı..tabi benim canım annem de asgari ücretle çalışıp bir yandan kendisi İzmir gibi bir şehirde hayatta kalmaya çalışıyordu bir yandan bana destek olmaya çalışıyordu.Kendine üzülmeyi bırakırsan ilk adımı atacak itici gücü bulursun.Başka çarenin olmamasından daha azim verici bir güç var mı şu hayatta?!

Üniversteyi dizilerdeki gibi herkesin zengin ve son model arabayla geldiği bir yer olarak görmeyin öncelikle. Her yerden gelen bir sürü insan var kendi kafanızın uyduğu sizi anlayacak insanlarla arkadaşlık yaparsınız. Maddi ümkansızlıklarınız var ise çalışabilirsiniz. Hatta su an bir işe girip harçlığınızı çıkarabilirsiniz. Allah sağlık sıhhat versin para çalışılır kazanılır kendinizi insanlardan geride hissetmeyin