Merhaba buraya bunları konuşup güvenenileceğim objektif kimsem olmadığı için yazma kararı aldım .Ben sevgilimin bana çok fazla vakit ayırmamasından çok şikayetçiyim son zamanlarda ve artık sık sık bu konu yüzünden kavga etmeye başladık.Şöyle ki Erkek arkadaşım da ben de 25 yaşındayız ikimiz de çalışıyoruz o mesai olarak çalışıyor ben nöbet tutuyorum.Aramızda 2-3 saatlik bir mesafe var ayda bir kez görüşebiliyoruz.Ben nöbet usulu çalıştığım için bir gün çalışıyorum sonraki 3-4 günüm boş oluyor.Çok küçük bir ilçede yaşıyorum o boş günlerimi dolduracak kimsem yok o yüzden heyecanla sevgilimin işten çıkış saatini bekliyorum.Onunla dertleşmek konuşmak gülmek saatlerce muhabbet etmek istiyorum o ise işten yorgun argın dönüyor döner dönmez bana 40dksını ayırıyor.Sonra gidip uyuyor ya da spora gidiyor gece yarısı oluyor zaten sonra tekrar uyuması gerekiyor.Çalıştığı günler benimle toplasan 1-2 saat falan konuşuyor.O zaman haftasonunu bekliyim diyorum haftasonu uyumak istiyorum diyor akşama kadar uyuyor kendine vakit ayırıyor arkadaşlarını arıyor bilgisayar vs oynuyor o zaman da toplasan 1-2 saat konuşuyoruz.Kendisi oyun oynarken görüntülü arıyor beni onu beraber vakit geçirmek sayıyor ben onu izliyorum o bilgisayara dalıyor konuştuğum şeyi duymuyor bile.Neyse dedim kavga dövüş onu da kabullendim şimdi resmi tatile girdi memleketine gitti bu sefer belki vakit ayırır sohbet ederiz dedim şimdi de ailemin yanındayım arkadaşlarımı uzun zaman sonra gördüm dinlenmek istiyorum diyip çalıştığı günlerden daha az vakit ayırmaya başladı.Mesela beni araya sıkıştırıyor arkadaşlarıyla geceye kadar buluşuyor uyumadan yarım saat öncesini bana ayırıyor uykulu uykulu ne kadar konuşabilirsek işte.Ya da markete gitmeden falan arıyor yolda giderken.Dün de Ben onu beklerken o gitmiş önce arkadaşını aramış 40dk sohbet etmiş saat olmuş gece 1 beni arıyor yarım saat sonra uykusu gelecek biliyorum uykulu uykulu benimle konuşuyor .Artık kendimi çok yalnız hissediyorum bazen de konuşurken başka şeylerle ilgileniyor telefona bakıyor hissediyorum dalgın dalgın konuşuyor ama inkar ediyor tabi ki.Öyle bir savunuyor ki kendini ben mi abartıyorum acaba yeterli mi konuşuyoruz diyorum.Bir de şuna gıcık oluyorum ben konuşkan biri değilim ama onun yanında buluşunca hep konuşasım geliyor arabada yanında bir şeyler anlatırken beni hiç dinlemiyor sürekli başka şeylere gidiyor aklı uzun uzun bir şey anlatırken birden duruyorum eee sonra demesi lazım demiyor beni dinlemiyor dakikalarca susuyorum niye sustun demiyor.Kaç kez konuştuk dikkatimi yola verdiğim için dedi ama mekanlarda otururken de bir şey anlatmaya başlarsam dinliyor gibi duruyor ama birden konuyu değiştirip bambaşka bir şey söylüyor söylediklerimle alakasız.ya da birden telefona bakıyor benim anlattığım şey yarım kalıyor o arkadaşlarıyla mesajlaşıyor.Şimdi yine kavga ettik o horlayarak uyurken ben kime danışsam bilemedim burası aklıma geldi.Sizce abartıyor muyum ya da bana gerçekten ilgisi yok mu?Bence insan sevdiği insanı can kulağıyla dinler o dünyanın en saçma şeyini bile anlatsa dikkatle dinleyip yorum yapıyorum sorular soruyorum ,iletişimle ilgili problemi mi var karakteri mi böyle üretim hatası mı var bu çocukta yoksa ben mi kafama takıyorum acaba