-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
sorun bebeğim ve çok yanlızım...
- Konu Sahibi benil
- Başlangıç Tarihi
- 13 Nisan 2007
- 33.093
- 100.300
- 1.123
- 45
Arkadaşım lütfen siz de olumsuz cümleler kurmaktan vazgeçin.
Şükürler olsun ki sağlıklı bir evlada sahipsiniz.
Anladığım kadarıyla eşinizle,evliliğinizde maddi manevi sorununuz yok. Bakın arkadaşlar tarifler veriyor,kalkın bir iki tanesini yapın,doyurun bebenizi. Bebebniz uyurken bol bol abdest alıp dua edin,şükredin. Kötü düşünceler hep olumsuzluğa sürükler insanı. Siz artık öyle ettim böyle buldum demek yerine bebenizle,eşinizle mutlu hayatın tadını çıkarın.
Biraz gülümseyin hayata inanın yerinizde olmak isteyen milyonlarca kadın var.
dünyanın en zor ve en keyifli işidir anne olmak; kadınlığın nirvanasıdır...
Rabbim boşuna sermemiş cenneti annelerin ayakları altına
herkes mutlak farklı problemler yaşiyor yavrusuna alışana kadar
dogumunda ve sonraki süreçte kalabalığın içinde kalanlar kayınvalide, elti, görümce bilmişliğinden, ukalalığından kafayı sıyırır
yalnız kalanlar ise bebeğe bakamama hissinin verdiği psikolojik baskı altında ezilir
yani mutlaka bi şekilde sıkıntı yaşanıyor canım, yalnız olmadıgını bil evvela
yavrun 7 aylık olmuş ne güzel...
bakamamış olsaydın bu günleri görebilir miydiniz?
evvela bu bunalımı bir kenara bırak da şükredecek sebepler bulmaya bak;
Rabbim hayatta herkese sınavlar verir
ya bi hastalıkla sınar kulunu ya bi dertle...
yavrun sağlıklı, sen sağlıklısın, eşin yanında...
bunun için şükret
benim de 9 aylık bir bebeğim var
hangimiz 4/4lük annelik yapabiliyoruz ki?
yeri geliyor kızıyoruz, yeri geliyor sinir boşalması yaşayıp oturup ağlıyoruz
yalnızım bende, güvenip bebeğimi teslim edebileceğim kimsem yok burda
çoktur çaresizlikten yavruma sarilip hüngür hüngür ağlamışlığım
fakat o yavrum benden daha çaresiz, muhtaç bana
kendim için ve tabii en fazla onun için güçlü olmalıyım diyip kendime geliyorum her seferinde
dualarım benim huzur limanım
hiç gerek yok antidepresana falan
çok mu bunaldın
git bi abdest al, ört basına bi yazma, yatır yavrunu ayaklarına bi yandan salla bi yandan da Yasin oku, sıkıntıdan kurtaracak duaları oku, cevşen oku
bunlar müthiş rahatlatıyor insanı
bebeğin yeme içmesini de hiç dert etme
KKda bununla ilgili kocamaaan bir arşiv var
git yavrunu hangi ayda dogurduysan o ayda dogum yapmiş annelerin buluştuğu konuya, herkes elinden geldiğince derdine derman olmaya çalişir emin ol
Rabbim boşuna sermemiş cenneti annelerin ayakları altına
herkes mutlak farklı problemler yaşiyor yavrusuna alışana kadar
dogumunda ve sonraki süreçte kalabalığın içinde kalanlar kayınvalide, elti, görümce bilmişliğinden, ukalalığından kafayı sıyırır
yalnız kalanlar ise bebeğe bakamama hissinin verdiği psikolojik baskı altında ezilir
yani mutlaka bi şekilde sıkıntı yaşanıyor canım, yalnız olmadıgını bil evvela
yavrun 7 aylık olmuş ne güzel...
bakamamış olsaydın bu günleri görebilir miydiniz?
evvela bu bunalımı bir kenara bırak da şükredecek sebepler bulmaya bak;
Rabbim hayatta herkese sınavlar verir
ya bi hastalıkla sınar kulunu ya bi dertle...
yavrun sağlıklı, sen sağlıklısın, eşin yanında...
bunun için şükret
benim de 9 aylık bir bebeğim var
hangimiz 4/4lük annelik yapabiliyoruz ki?
yeri geliyor kızıyoruz, yeri geliyor sinir boşalması yaşayıp oturup ağlıyoruz
yalnızım bende, güvenip bebeğimi teslim edebileceğim kimsem yok burda
çoktur çaresizlikten yavruma sarilip hüngür hüngür ağlamışlığım
fakat o yavrum benden daha çaresiz, muhtaç bana
kendim için ve tabii en fazla onun için güçlü olmalıyım diyip kendime geliyorum her seferinde
dualarım benim huzur limanım
hiç gerek yok antidepresana falan
çok mu bunaldın
git bi abdest al, ört basına bi yazma, yatır yavrunu ayaklarına bi yandan salla bi yandan da Yasin oku, sıkıntıdan kurtaracak duaları oku, cevşen oku
bunlar müthiş rahatlatıyor insanı
bebeğin yeme içmesini de hiç dert etme
KKda bununla ilgili kocamaaan bir arşiv var
git yavrunu hangi ayda dogurduysan o ayda dogum yapmiş annelerin buluştuğu konuya, herkes elinden geldiğince derdine derman olmaya çalişir emin ol
bence sen de kendine bir beslenme programı yapsan iyi olur,iyi beslenmen lazım ki enerjin olsun.
Eşinin de bebeğin bakımı konusunda yardımcı olması lazım.Senin yükünü biraz hafifletirse daha çabuk atlatırsın.
Ve de Allaha sığın o bir sıkıntı verdiyse çıkış yolu da verir mutlaka.Namaz kılmıyorsan namaza başla mesela bu çok rahatlatır seni.
hiç kaygılanma arkadaşım, en zor zamanlarını atlatmışsın. anne değilim ama bildiğim kadarıyla bütün katı gıdaları püre olarak verebilirsin. yumuşak meyveleri muz, kivi gibi çatalla iyice ezip, yoğurt ve şeker ekleyip verebilirsin. katı meyveleri sıkıp su halinde verebilirsin. hafif çorbaları içirebilirsin. sabahları aç karna bir çay kaşığı pekmez verebilirsin.
Bebeğininin gün ışığına yani d vitaminine ihtiyacı var. hergün giydir arabasıyla parka çıkart.Hem havalar tam soğumadı.Baktın güneşi görüyorsun fırrrr sokağa fırlamanız lazım.O da nasıl sevinir dışarı çıkacak diye sana bunu verdiği tepkilerlede belli eder.beraber parkta oturun etrafı seyredin.Yanına neneler, teyzeler, ablalar uğrar zaten.Muhabbetleriniz olur.Ya da senin gibi bir anneyle tanışıp kaynaşırsın.Biraz sosyalleşmen lazım.
Kendini tekrar etme artık.Bunalıma soktun beni de.Pazarım senin derdine düşmekle geçti
Hadi bakalım.Değişim vakti.Psikoloğunlada görüş.Uzman desteği al.İyi gelir.hep olmayan şeyleri istiyorum bebeğimi alıp olsaydı eğer tabii anneme gitseydim o bana öğretseydi bak kızım şöyle yapıcan böyle yapıcan deseydi bana yardım etseydi korkma üzülme ben varım yanındayım deseydi ya da böyle bi kayınvalidem olsaydı ya da bi yakınım ne bileyim teyzem halam vs ama benim hayattta kimsem yok kii ben ne talihsiz ne zavallı biriyim şimdi bu bebek de öyle olcak off keşke baştan bunları düşünebilseydim ama kendimin böyle olacağını biilemedim bu kadar kötü olabilceğimi hiç düşünemedim doğum sonrası depresyon diye birşey hiç duymamıştım bile.... Her zorluğu aşıyordum bir şeklide ama bunu aşamıyorum ....
İşte zaten kendinde söylüyorsun artık olmayan şeylerin peşine düşme canım olan şeyin kıymetini bilip ona bakmak için hayata tutun,gayret et.olmayan şeyleri düşünürsen bu kısırdöngü içinde kaybolursun.
Bebeğinin bir kaç yıl sonraki halini düşün büyüyecek o zaman yanlız olmayacaksın kızınla çok şeyler paylaşabileceksin.Güzel şeyler düşün güzel şeyler olsun ama sen sürekli kayınvalidem olsaydı annem olsaydı o olsaydı böyle olsaydı dersen olmaz bunlar hep vesveseler.Sen onları bırakmadıkça onlar seni bırakmaz.
Hep aynı rutinde gidersen,hergünün birbiriyle aynı olursa psikolojin düzelmez o nedenle arkadaşların dediklerine kulak ver dışarı çık,gezin bebeğinle bakkala bile gitmek farklı bişeydir bazen.
Ben bebeğim olduğunda ilk zamanlar çok bunaldığımda diyodum ki eşime 10 dk yürüyüp geliyim sonra mahalledeki züccaciyeye,bakkala vs.gidiyodum bi bakınıp geliyodum o bile bir değişiklik oluyodu. bebek olmadan çok gitmediğim biyer nasıl iyi geliyodu :))
Yani hepimiz yaşıyoruz bu tarz şeyleri ama çaba gösterip çıkmamız gerekiyo bu durumdan.
- 11 Nisan 2010
- 12.514
- 49
- 408
arkadaşım öncelikle geçmiş olsun demek istiyorum çünkü kendini psikolojik olarak yıpratmışsın.
aslında düşünsen yanında dünyanın en tatlı varlığı duruyo,evladın ve her şekilde ondan güç alabilirsin.
neyse bu konuda fazla bişey yazmayım da bana yardımcı olabilcek kurum var mı demişsin.
benim bulunduğum ilde halkeğitim merkezinin anneleri eğitme yönünde kursları var,belediyenin de var,bence sen bi halk eğitim kursuna başvurup,kurslarına bakabilirsin,belki orda da vardır.
hatta bazı anneler de parkta bahçede çocukları oynarken,onları gezdirirken kaynaşıp,birbirlerine neler yaptıklarını anlatıyolar,kendi aralarında toplanmaya başlıyolar bi süre sonra.
bence biraz yavrunu alıp açık havada da dolaşmalısın,kimseyi ulamasan bile açık havanın çok faydası olcaktır.
kusura bakma,ben heniüz anne olamadım,nasipse yakında olcam,sadece gözlemlediklerimi yazıyorum.
aslında düşünsen yanında dünyanın en tatlı varlığı duruyo,evladın ve her şekilde ondan güç alabilirsin.
neyse bu konuda fazla bişey yazmayım da bana yardımcı olabilcek kurum var mı demişsin.
benim bulunduğum ilde halkeğitim merkezinin anneleri eğitme yönünde kursları var,belediyenin de var,bence sen bi halk eğitim kursuna başvurup,kurslarına bakabilirsin,belki orda da vardır.
hatta bazı anneler de parkta bahçede çocukları oynarken,onları gezdirirken kaynaşıp,birbirlerine neler yaptıklarını anlatıyolar,kendi aralarında toplanmaya başlıyolar bi süre sonra.
bence biraz yavrunu alıp açık havada da dolaşmalısın,kimseyi ulamasan bile açık havanın çok faydası olcaktır.
kusura bakma,ben heniüz anne olamadım,nasipse yakında olcam,sadece gözlemlediklerimi yazıyorum.
