allaha çok şükür ki bir rahatsızlığı yok en çok beslenmede zorlanıyorum birde ağlayınca susturmada. beslenmesi nasıl olacak onu bilemiyorum...
çok sağol canım işte ben bunların hiç birini yapamıyorum....
merhabalar, yazdıklarını okudum ve neredeyse kendimi buldum. benim bebegimde 7,5 aylık oldu. bende calisiyordum iyi bir meslegim isim ve gelirim vardı evlendim ve istanldan ankaraya kayınvalidem ve eltimin yan dairesine geldim ankarada kendi ailemden hiç kimse yok bu arada. evlenir evlenmez hamile kaldım, bebegim dogdugunda bir sure onu kabullenemedim malesef. Bu beni yeteri kadar uzerken sağolsun eltim bebegimin kac ayda dogdugunu ne zaman hamile kaldıgımı ilk geceden mi vs. vs. esiyle konusmu gelip gorumcelerimin kaynanamin ve kendi annemin yanında defalraca soyledi hatta "2 gunle namusu kurtardın" bile dedi, dusun artık.. bu arada kendisi de benim hamile oldugumu duyar duymaz 3. e hamile kaldı ve dogurdu simdi 5 aylık bebegi. ben hamile kaldım dedigimde calisiyordum kaynanam sen calis ben bakarım demisti ama eltim sen nasıl bakacaksın diye kadına cıkıstı, ben işi biraktim, (kaynanam yan dairemde genc ve eltim ilk okul mezunu ev hanımı olmasına ragmen) ve simdi kendi bebegine baktırıyor.. Bunlar yetmedi dogumdan geldigim gunden belki bebegim 3-4 aylık olana dek kaynanam her konusmasında senin sutun yok olsa fıskırır, yok akar, dısına cıkar diye diye basımın etini yedi. İlk bebek bilmiyorum diye acayip stres yaptım o otun suyunu iç bunu ye süt olsun diye diye o kadar buyuttum ki sut olayını.. Sutum gayet yetiyormus oysa ama bana inek sutu ver onu ver bunu ver diye diye bebegim daha 1 aylıkken mamayabaslattılar, mama ile birlikte bebegimin kusmaları da basladı..Düsün artık, yan dairende surekli seni kasan strese sokan esinin akrabalari kucagında masum bir yavru eskisine nzaran alt ust bir hayat, senden yemek ve iş bekelyen bir ev, kadınlık isteyen bir eş, öylece kalakalmıs yılların emegi bir kariyer..
Bu arada esim iyi biridir ama çok az konusur ben konuşmasam konuşmaz hatta.. buda beni çok yordu, aksama kadar hiç kimse ile konusmuyorum ve esimde eline kumandasini alip tv karsısına geciyor.. bu durum pek degismedi ama ben degismeye basladım, cunku aynı senin gibi bebegime bakamiyorum, ev işlerini yetistiremiyorum, kendime hiç zamanım yok vs. derken ciddi bir depresyon içinde buldum kendimi. Ama baktım boyle hiç iyiye gitmiyoruz, canım sıkıldımı ev ne halde olursa olsun alıyorum bebegimi giydirip bebek arabası ile yuruyup geliyorum, ufak tefek eve birseyler alıyorum bazen.
Benim bebegiminde beslenme problemi oluyor zaman zaman diş yada hadtalıkdan dolayı (bu arada bebegim erken ve ufak dogdu eltiminki 2 ay kucuk olmasına rağmen benimkinden iri bu da onlara bir fırsat işte, ben bebege bakamıyorum imajı
)
Ama bebegime yemesi için cok zorlamıyorum artık, istemediginde bırakıyoruz, acıkıp mızıldanmasını bekliyorum hatta bazen, çunku diger turlu ya kusuyor ya etrafı batırıyorz o da ben de ağlayarak kalkıyoruz yemek basından.
Seni çok iyi anlıyorum ama sen benden daha sanslısınki karısanın yok.. çalışmak istiyorum dedim gecenlerde bana dedikleri sey ne biliyormusun "bakıcıya bebegi verip parayla vicdanını rahatlamaya calisiyorsun".. gecen hafta bebegim rahatsizdi ve mızmızlanıp herseye aglıyordu, ve kayınvalidem kac defa kapıya geldi niye aglatıyorsun bebegi diye.. dusun işte bakmaya yardımları yok, ağlamak bebegin doğası, onlardaki de aglıyor ama işte böyle ister öl, ister öldür.. sükret birde boyle kasanlar yok seni..
bence bebegime bakamıyorum fikrini kafamızdan atmalıyız. belki bir takım aksaklıklar olabilir ama hiç birsey mukemmel olmak zorunda degil, neticede insanız ve eksikliklerimizle variz, elinden geleni yaptıgına inanıyorsan daha kendini uzme. eltimin 3. olmasına ve iki kişi bakıyor olmalarına ragmen oınlarda mukemmel degiller.. ayrıca evet bebegin cook onemli ama bu senin önemsiz olmanı gerektirmiyor, kendine olan inanç ve güvenini her zaman diri tutu lutfen, kendimden biliyorum bebegim ve esim diye diye kendimi oyle degersiz bir yere koymustumki bir ara, bu da beni çok yıpratıyordu.. Mümkün oldugunca disari cıkmaya calisiyorum ve esimle aramı iyi tutmaya.. Allah'in izniyle hersey çok güzel olacak, bu gunler yasanmamıs gibi geçip gidecek.. Yavrularımız buyuyecek bize nese kaynagi olacaklar ve biz eskisinden daha da huzurlu, sağlıklı ve mutlu olacagiz. Ben buna inaniyorum tüm kalbimle..