Sorumsuz sevgili

Çok afedersiniz ama siz sevgilinizin annesi misiniz? Yani yazılarınıza bakıyorum geleceği, işi, ders çalışması, okulu vs annelerin dertleridir bunlar. Mal bu siz kocanız olacak yönünden bakın. Neyle geçineceğiz, mesleği ne, evi-arabası var mı, düğün dernek olacak mı, nerde yaşayacağım, mobilya koltuk rengim nasıl olsun, ne güzel bakıyor bana, ne hoş sözleri, bi cafe de çay içip sohbet mi etsek? gibi. Ne bu içi geçmiş anne edası. Ailenize diyin şimdilik rafa kaldırdım yüzük takma işlerini pandemi de bi taraftan az durun diyin. Bir de ne hissettiğinizi anlamak istiyorsanız bir süre ayrı kalın 1-2 ayda anlarsınız sizin için ne ifade ettiğini. Allah tamamına erdirsin hayırlısıysa inşallah.
 
Merhaba hanımlar,
Geçmiş konularımda bahsetmiştim. 3 yıllık bir ilişkim var. Yaşlarımız 25. Erkek arkadaşım sınava hazırlanıyordu. Önce nişan yapalım dedik. Annesi annemi arayıp kapatırken "biz sizi ararız" moduna girdi. Bir daha da ne arayan var ne soran. Halbuki biz sevgilimin haberi dahilinde aile üyelerine haber vermiştik. Onun lafına güvendik yarı yolda kaldık. Neyse olaylar duruldu üzerinden 2 ay geçti. Şimdi sınavı ertelendi. Bir yandan da çalışıyor bu arada. Kpss ye yönelmeye karar vermmişti(!). Ancak 2 hafta geçti. Ne kadar güzellikle söylesem de kızsam da çalışmayı bıraktı. Ben hem bir işte çalışıyorum. hem yüksek lisans yapıyorum hem de kpss ye hazırlanmaya çalışıyorum. Onun için bunca sabır gösterip, geleceğimiz için bu kadar çabalarken adamda sorumluluk adına bir adım yok. Aylardır ailesiyle konuşuyor sözde. Bir yüzük takmaya ikna edemedi annesini. Kadın apaçık ayıp ediyor. Bunun farkında ola ola sevgilim annesine "anne bak ayıp ediyorsun" dediği halde kadında tık yok. Yani tek erkek evlatsın en küçüksün nasıl ikna edemezsin aileni aylardır. Ben her lafı sözü göğüslerken sen karşıma geçip "psikolojim bozuluyor ders çalışasım yok" diye nasıl dersin yahu??
En son bu sabah epey sağlam bir şekilde tartıştık. Zeytindalı uzattım bize gel hem oturalım hem ders çalışalım dedim yarın gelse olurmuymuş bugün gelemez miş miş. Çıldırdım artık ya.
Diyorum ki şöyle işi gücü oturmuş, ne istediğini bilen, aile içinde belli saygınlığı olan benden birkaç yaş büyük adamakıllı birileriyle görüşsem mi artık diyorum. Annem beni tek başına bu insanın kahrını, ailesinin sorumsuzluklarını çekeyim diye mi doğurdu ve büyüttü diyorum. Ama böyle düşününce vicdanen rahatsız hissediyorum.
Çok sinirli her dakika kavga eden her dakika huzursuzluk çıkaran bi insana dönüştüm ve onun üzerine çok gidiyorum bazen farkındayım ama suç bende mi yoksa o mu beni bu hale getirdi göremiyorum.
Nişanlılık dönemi stresi mi tam anlamıyla iş düzenini oturtamamasının stresi mi yoksa aşk sevgi gitti de saçma sapan bir gözü körlük mü yaşıyorum seçemiyorum. Nolur yardım edin...
Sorumsiz sevgili değil sevmeyen sevgili
 
BD190F79-053E-439A-ACEF-92F79A5A4D15.webp
 

Eklentiler

  • D5E44464-CE35-492D-8F40-EB51494788B4.webp
    D5E44464-CE35-492D-8F40-EB51494788B4.webp
    31,9 KB · Görüntüleme: 38
  • E2359818-7BEE-4C78-A56F-3B4873DBFCDF.webp
    E2359818-7BEE-4C78-A56F-3B4873DBFCDF.webp
    55,7 KB · Görüntüleme: 44
  • 24769D66-29BB-4EC7-930C-33A5B9B1DFE4.webp
    24769D66-29BB-4EC7-930C-33A5B9B1DFE4.webp
    29 KB · Görüntüleme: 38
Çok güzel söylemişsiniz. Bende onu diyorum. İstediğin gibi olmasa da işin gücün var. Evlenelim diyecek halim yok. Bugün evlenelim demiyorum. Ama ailemi ayaklandırdınız dedeme kadar konuyu aksettirdiniz. Bari bir yüzük takalım insanların içi rahat etsin diyorum. Yok yok yok. Ben ailemle her gün konuşuyorum kavga ediyorum sesimi yükseltiyorum ama ailem arkamda durmuyor. Hele biraz bekle oğlum diyolar diyor. Yahu insan bir telefon açar anneme. X hanım kusura bakmayın bir türlü arayamadık ama şu şu sebeplerden dolayı biraz erken buluyoruz. Çocuklar heveslenmiş ama bizce sınavı atlatsınlar bari, dese anlıcam yani.
Onun haricinde faturaları geç yatırır. Sınavına çalışmazz. Eline diken batsa psikolojim bozuk canım birşey yapmak istemiyor moduna geçer. Ben yapması gerekipte yapmadığı şeyler için kızdığımda da sürekli beni suçlar. Üzerime geliyosun der.
Bugün diyor ki yaşama sevincim kalmadı. Dedim ki esas ben güleryüzlü cıvıl cıvıl bir insandım şimdi kendimi tanıyamıyorum artık istemiyorum seni bitsin vs vs dedim.
Gerçkekten çok doldum.

Adamin annesi niye senin annene bu aciklama yapmak zorunda? Annen senin lafina degilde, elin kadinin lafinami bakiyor?

Ikinizde olgun degilsiniz. Evlilik bu, zorla olacak bisey degil. Bu telaş niye? Adam istemediği işi yapiyormuş zaten. Bir yandan iş, diğer taraftan ders çalişmak ne kadar zor biliyormusun? Dahada yaşi 25. Erken evlenmek için.

"Yav hemen evkenmeyecez, bir nişab olsun, sinavdan sonra evleniriz" diyeceksin simdi. O bile insaba baski verir. Onun hazirliklari maddi manevi.. Sonrada yok bayram oldu aile ziyareti, yok aileler yakinlaşmadi, birsürü tantana. Üstelik sinavi geçeceği mechul. Hadi geçmedi, 1 yil daha nişanli kalacakmisin? Yok, bu defa evliliği diretirsin. Eh adam niye annesinin evinde rahat ders çalişabilirken, binbir borca girip kendi evine çiksin?

Aynisi senin içinde geçerli. Niye hem ders çalişip, hem evin temizliği yemeğe osu busunu yapmak istiyorsun? Ki annenin evinde rahatça ders çalişmak varken.

2 seçenegin var, ya gerçekten adami artik rahat birakirsin ve bu evlikik olayini rafa kaldirirsin. Yada beklentileriniz uyuşmuyor diye ayrilirsin. Baski ile evlilik olmaz.
 
Merhaba hanımlar,
Geçmiş konularımda bahsetmiştim. 3 yıllık bir ilişkim var. Yaşlarımız 25. Erkek arkadaşım sınava hazırlanıyordu. Önce nişan yapalım dedik. Annesi annemi arayıp kapatırken "biz sizi ararız" moduna girdi. Bir daha da ne arayan var ne soran. Halbuki biz sevgilimin haberi dahilinde aile üyelerine haber vermiştik. Onun lafına güvendik yarı yolda kaldık. Neyse olaylar duruldu üzerinden 2 ay geçti. Şimdi sınavı ertelendi. Bir yandan da çalışıyor bu arada. Kpss ye yönelmeye karar vermmişti(!). Ancak 2 hafta geçti. Ne kadar güzellikle söylesem de kızsam da çalışmayı bıraktı. Ben hem bir işte çalışıyorum. hem yüksek lisans yapıyorum hem de kpss ye hazırlanmaya çalışıyorum. Onun için bunca sabır gösterip, geleceğimiz için bu kadar çabalarken adamda sorumluluk adına bir adım yok. Aylardır ailesiyle konuşuyor sözde. Bir yüzük takmaya ikna edemedi annesini. Kadın apaçık ayıp ediyor. Bunun farkında ola ola sevgilim annesine "anne bak ayıp ediyorsun" dediği halde kadında tık yok. Yani tek erkek evlatsın en küçüksün nasıl ikna edemezsin aileni aylardır. Ben her lafı sözü göğüslerken sen karşıma geçip "psikolojim bozuluyor ders çalışasım yok" diye nasıl dersin yahu??
En son bu sabah epey sağlam bir şekilde tartıştık. Zeytindalı uzattım bize gel hem oturalım hem ders çalışalım dedim yarın gelse olurmuymuş bugün gelemez miş miş. Çıldırdım artık ya.
Diyorum ki şöyle işi gücü oturmuş, ne istediğini bilen, aile içinde belli saygınlığı olan benden birkaç yaş büyük adamakıllı birileriyle görüşsem mi artık diyorum. Annem beni tek başına bu insanın kahrını, ailesinin sorumsuzluklarını çekeyim diye mi doğurdu ve büyüttü diyorum. Ama böyle düşününce vicdanen rahatsız hissediyorum.
Çok sinirli her dakika kavga eden her dakika huzursuzluk çıkaran bi insana dönüştüm ve onun üzerine çok gidiyorum bazen farkındayım ama suç bende mi yoksa o mu beni bu hale getirdi göremiyorum.
Nişanlılık dönemi stresi mi tam anlamıyla iş düzenini oturtamamasının stresi mi yoksa aşk sevgi gitti de saçma sapan bir gözü körlük mü yaşıyorum seçemiyorum. Nolur yardım edin...


Burdan bakınca, birbirine destek olamayan, ilişki yerine birbirine ebeveynlik yapıp baskı yapan bir çift gibi görünüyorsunuz. Kendimi sevgilinizin yerine koydum. O kadar sıkışık bir psikolojide olup biraz manevi desteğe ihtiyacı olabilir. Sorumsuz çalışmıyor vb. Diye konuşmak yerine alıp karşınıza bir şeye mi ihtiyacın var diye konusabilirsiniz. Erkeklerde gelecek kaygısı çok yoğun olunca kendileri olmaktan çıkabiliyorlar.

Ya da siz çok haklısınız. Cidden sorumsuz baba olacak kapasiteye sahip degil, evlenince bütün yük sorumluluk sizin sırtınızda olacak. O zaman da bu ilişkiyi bitirmek en iyisi.
 
Back
X