- 2 Haziran 2018
- 19
- 4
- 34
- Konu Sahibi Chaosteory
- #1
Merhaba arkadaşlar,
Uzun zamandır içinden çıkamadığım bir konuda görüşlerinizi almak istedim. Çünkü gerçekten aylardır düşünmekten kafayı yeme noktasına geldim sanırım. 26 yaşındayım, 8 senelik bir ilişkim var. Ben ikinci üniversitemden bu yaz mezun olacağım inşallah, ardından da yüksek lisansla eğitimime devam edeceğim. Erkek arkadaşım kendi bölümünü 8 senede bu yılın başında zar zor bitirdi. Fazlasıyla sorumsuz bir insan. Geçtiğimiz yaz babamla tanışmak için evimize davet ettik. Annem ilişkimi en başından beri biliyordu fakat babama yeni yeni açmıştım. O da tanışmak istedi damat adayıyla doğal olarak. Tanışma güzel geçti, ocakta mezun olacağından falan bahsetti erkek arkadaşım. Babam günümüze kıyasla geleneksel bakışı var evlilik olayına. Askerlik de buna dahil. Askerliğe çok önem verdiğinden bahsetti. Askerde erkeğin asker tokadı yemesiyle adam olduğundan falan bahsetti şakayla karışık. Neyse, erkek arkadaşımın bitirme projesi vardı. Bunu yapması için de yaz dahil koca bir dönem vardı önünde. Hiçbir şekilde yapmadı. Bilgisayar oyunu oynadı, bomboş geçirdi zamanını. Ocak ayı geldi, sunacak bir projesi olmadığından mezun etmediler hocaları fakat daha sonrasında 8 senedir okuduğundan mıdır nedir acıyıp bir hak daha tanıdılar ve en düşük notla zar zor geçti. Ardından Şubat ayı gibi annesiyle birlikte bize geldiler, annemle tanıştılar. Annesi Eylül ayı gibi eşiyle birlikte gelip ismini koymak istediklerini söyledi. Başım üstüne. Fakat evlenecek olan adamda tık yok. Kendi işimi yapacağım diye tutturdu. Peki kendi işini yapmak için ne yapıyor? Koca bir hiç. Mezuniyetinden beri öğrenci evinde tek başına sabahlara kadar oturup akşama kadar yatıyor. Amcamlar, dayımlar, halamlar, komşular herkes duydu gördü geldiklerini. Geleneksel ailede yaşadığımı söylemiştim, babamlar da üzülüyor bu duruma. Askerlik deseniz bedelli istiyormuş, onun için de 2 3 sene erteleme hakkı varmış o zamana kadar birgün parası olduğunda yaparmış. İş için de kendi işini yapmaya başlayacakmış maddi durumu ne zaman oluşursa, ardından işi tutarsa ordan yürüyecekmiş, tutmazsa da bir işe girip yoluna bakacakmış. Yani bana elle tutulur hiçbir şey vermiyor. Kendi işi için çabalasa diyeceğim ki evet uğraşıyor. Evlilik yolundaki bir insanın göstermesi gereken hiçbir çabayı göstermiyor. Geleceğe dair hayal kurmak da yok. Ben çeyizim için aldıklarımı heyecanlı heyecanlı ona attığımda karşılığında zerre heyecan belirtisi göremiyordum. bahanesi de şuydu; kendisi benimle birlikte yurtdışında yaşamak istiyor. Ben de kısa vadede sıcak bakmıyorum. Yeni evli bir çift olarak en azından belli bir düzeni oturtana kadar ailelerimizin yakınında olalım istiyorum. Ben ona çeyizimle ilgili eşyalar attıkça yurtdışı hayali daha da uzaklaşıyormuş onun için o yüzden duymak görmek istemiyormuş.
Geçen gün artık heyecanımı bitirdiğini, buluştuğumuzda günü geçirmek için liseli gençler gibi sadece bir şeyler içip dağılmaktan çok sıkıldığımı, yaşıtlarımızın gelecek hayali kurarken hatta evlenecekleri günün tarihini belirlerken bizim bir belirsizlik içinde yüzmemizi artık istemediğimi, onun yanına gelirken artık bir şey hissetmediğimi, enerjimi, heyecanımı her şeyimi emdiğini söyledim.
Sonrasında da bu kadar ağır konuştuğum için çok pişman oldum, çok üzüldü çünkü. Ama daha fazla içimde tutamazdım. Aylardır ne yapacağımı bilemez haldeyim. Sinirlerim çok bozuk, annemle babam da üzülüyor. İkisi de heyecanlı heyecanlı hayal kurarken önceden, şimdi sen önüne bak, kariyerine odaklan modundalar. 8 senemi kaldırıp çöpe de atamıyorum bir anda.
Ne yapacağımı, nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum. Sadece çok üzülüyorum.
Uzun zamandır içinden çıkamadığım bir konuda görüşlerinizi almak istedim. Çünkü gerçekten aylardır düşünmekten kafayı yeme noktasına geldim sanırım. 26 yaşındayım, 8 senelik bir ilişkim var. Ben ikinci üniversitemden bu yaz mezun olacağım inşallah, ardından da yüksek lisansla eğitimime devam edeceğim. Erkek arkadaşım kendi bölümünü 8 senede bu yılın başında zar zor bitirdi. Fazlasıyla sorumsuz bir insan. Geçtiğimiz yaz babamla tanışmak için evimize davet ettik. Annem ilişkimi en başından beri biliyordu fakat babama yeni yeni açmıştım. O da tanışmak istedi damat adayıyla doğal olarak. Tanışma güzel geçti, ocakta mezun olacağından falan bahsetti erkek arkadaşım. Babam günümüze kıyasla geleneksel bakışı var evlilik olayına. Askerlik de buna dahil. Askerliğe çok önem verdiğinden bahsetti. Askerde erkeğin asker tokadı yemesiyle adam olduğundan falan bahsetti şakayla karışık. Neyse, erkek arkadaşımın bitirme projesi vardı. Bunu yapması için de yaz dahil koca bir dönem vardı önünde. Hiçbir şekilde yapmadı. Bilgisayar oyunu oynadı, bomboş geçirdi zamanını. Ocak ayı geldi, sunacak bir projesi olmadığından mezun etmediler hocaları fakat daha sonrasında 8 senedir okuduğundan mıdır nedir acıyıp bir hak daha tanıdılar ve en düşük notla zar zor geçti. Ardından Şubat ayı gibi annesiyle birlikte bize geldiler, annemle tanıştılar. Annesi Eylül ayı gibi eşiyle birlikte gelip ismini koymak istediklerini söyledi. Başım üstüne. Fakat evlenecek olan adamda tık yok. Kendi işimi yapacağım diye tutturdu. Peki kendi işini yapmak için ne yapıyor? Koca bir hiç. Mezuniyetinden beri öğrenci evinde tek başına sabahlara kadar oturup akşama kadar yatıyor. Amcamlar, dayımlar, halamlar, komşular herkes duydu gördü geldiklerini. Geleneksel ailede yaşadığımı söylemiştim, babamlar da üzülüyor bu duruma. Askerlik deseniz bedelli istiyormuş, onun için de 2 3 sene erteleme hakkı varmış o zamana kadar birgün parası olduğunda yaparmış. İş için de kendi işini yapmaya başlayacakmış maddi durumu ne zaman oluşursa, ardından işi tutarsa ordan yürüyecekmiş, tutmazsa da bir işe girip yoluna bakacakmış. Yani bana elle tutulur hiçbir şey vermiyor. Kendi işi için çabalasa diyeceğim ki evet uğraşıyor. Evlilik yolundaki bir insanın göstermesi gereken hiçbir çabayı göstermiyor. Geleceğe dair hayal kurmak da yok. Ben çeyizim için aldıklarımı heyecanlı heyecanlı ona attığımda karşılığında zerre heyecan belirtisi göremiyordum. bahanesi de şuydu; kendisi benimle birlikte yurtdışında yaşamak istiyor. Ben de kısa vadede sıcak bakmıyorum. Yeni evli bir çift olarak en azından belli bir düzeni oturtana kadar ailelerimizin yakınında olalım istiyorum. Ben ona çeyizimle ilgili eşyalar attıkça yurtdışı hayali daha da uzaklaşıyormuş onun için o yüzden duymak görmek istemiyormuş.
Geçen gün artık heyecanımı bitirdiğini, buluştuğumuzda günü geçirmek için liseli gençler gibi sadece bir şeyler içip dağılmaktan çok sıkıldığımı, yaşıtlarımızın gelecek hayali kurarken hatta evlenecekleri günün tarihini belirlerken bizim bir belirsizlik içinde yüzmemizi artık istemediğimi, onun yanına gelirken artık bir şey hissetmediğimi, enerjimi, heyecanımı her şeyimi emdiğini söyledim.
Sonrasında da bu kadar ağır konuştuğum için çok pişman oldum, çok üzüldü çünkü. Ama daha fazla içimde tutamazdım. Aylardır ne yapacağımı bilemez haldeyim. Sinirlerim çok bozuk, annemle babam da üzülüyor. İkisi de heyecanlı heyecanlı hayal kurarken önceden, şimdi sen önüne bak, kariyerine odaklan modundalar. 8 senemi kaldırıp çöpe de atamıyorum bir anda.
Ne yapacağımı, nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum. Sadece çok üzülüyorum.
