Merhaba, erkek arkadaşım 11 yaşındaki ve yaklaşık 6 aydır sağlık sorunları olan evcil hayvanını kaybetti. Bilmeyenler için 11 yaş bir kedi için ileri bir yaş, belki bir hayvanla hiç bağınız olmadıysa çok sevilen bir aile üyesini kaybetmek gibi de düşünebilirsiniz.
Ne kadar hastalık sürecinin ardından kaybetmiş olsa da 1 gün öncesinde oyunlar oynadıkları için bu kayıp erkek arkadaşımın umutlarının tükendiği bir noktada olmadı ve bu yüzden de hiç hazır olduğu bir kayıp değildi, erkek arkadaşım için travmatik oldu. Bu süreçte çok çaba sarf etmiş olsa da kendini yapamadığı her şey için çok suçluyor. Yalnız yaşadığı için hayvanın yokluğunu eve geldiğinde çok hissediyor. Her bakımdan çok, çok üzgün.
Benimle sadece hayvanı defnettiğimiz gün ziyarete giderken konuştu ve içini döktü. Sonraki gün de abisiyle konuşmuş ve sonrasında bir daha hiç kimseyle hislerine ve sürece dair konuşmadı. Ben sürekli içindekilerin hepsini dökmesini beklemiyorum ancak çok yüzeysel bir soru sorduğumda bile bu konuda konuşmak istemiyorum diyip konuyu kapatıyor. Bilmiyorum ki, kendimi çaresiz hissediyorum. O üzülüyor, büyük bir yük taşıyor ben yükünü birazcık bile hafifletemiyorum.
Biz aynı şehirde 40-45 dk mesafede oturuyoruz, bu yüzden ilk günlerinde evde yalnız başına daha derin bir keder içine girmesin diye annesini çağırmıştım. O çağırmamamı, annesinin onun istemediği şeyler yapıp onu yoracağını söylemişti ama ben yalnız kalmak için reddettiğini düşünüp onu dikkate almamıştım. Ama gerçekten de annesi evde onun hazır olmadığı değişiklikleri o uyarmasına rağmen yapınca içimden erkek arkadaşıma hak verdim. Annesi birkaç gün önce döndü.
Bu süreci nasıl yönetmem gerektiğini hiç bilmiyorum. Ona sevgimi şefkatimi her zamankinden çok göstermek istiyorum, ancak bu her zamankinden farklı oluşum bile içinde bulunduğu durumun farklılığını gözüne sokarsa diye çekiniyorum. Onu kendi haline mi bırakmalıyım? O istemese bile onu hislerini paylaşmaya ya da birlikte zaman geçirmeye abartmadan zorlamalı mıyım? Ne gibi etkinliklerle onu oyalamalıyım/oyalamalı mıyım? Yani ne yapmam gerektiğini o kadar bilmiyorum ve seçemiyorum ki. Sizlere de çaresizliğimden sormak istedim.
Eşiyle nişanlısıyla partneriyle çok yakın arkadaşıyla bir aile üyesi kaybını deneyimleyen birileri var mı, bana yol gösterir misiniz? Ufak bir fikirle dahi katkı sağlarsanız belki çok işime yarayabilir. Şimdiden teşekkür ederim
