Tüm bunlara katlanırken ne düşündün :26:
Yaşadıkların kolay atlatılacak şeyler değil,zaten bunları yaşadığın halde aylarca ayrılamadıysan lütfen bir psikoloğa git.
En iyisini yapmışsın arkadaşım en hayırlısı böyleymiş senin için..Peki hala arayıp soruyormu seni ?
korku filmi izler gibi okudum..adam hasta,gerçekten hasta..
ayrılmamışsın sen hayatını kurtamışsın!
nolur sakın geri dönmeyi falan düşünme..hastalıklı bir durum bu..korkulması gereken birşey.
Sadece 1-2 kez konuştuk adam hala düzelirsen barışırız diyo bana bundan hiç bi halt olmaz.
ıykı ayrılmıısn ınan cok ıyı ınsanlar cıkacak karsınaBirden aklım 1 ay geriye gidiyor.
Yatağın ortasında, dizlerimi karnıma çekmiş bir şekilde, en güçsüz halimle ağlarken hatırlıyorum kendimi.
Ağzımdan çıkan tek kelime nasıl sadece Ben onsuz ne yapacağım? olmuştu diyorum.
O gecenin yükü her hatırlayışımda omuzlarıma yeniden yükleniyor sanki.
Atmaya çalışıyorum kafamdan olanları, atmaya çalışıyorum o güçsüz anlarımı, atamadığımı anladığımda atmaya çalışıyorum kendimi bir yerlerden.
1 ay sonra bugün, ilk defa kendim için bir şey yapıyorum.
Onun için değil, ona yakın olmak için değil, onunla beraber olmak için değil.
KENDİM İÇİN.
İşte o andan itibaren, bana yaşattığı tüm kötü anları hatırlıyorum. Ve bir acı gerçek daha, bana yaşattığı tüm kötü anılar daha ağır basıyor; onu unutuyorum.
Ben onu gerçekten unutuyorum, inanması sizin için zor olacak ama unutuyorum.
Şimdi ise gecelerim gündüzlerim bir, her gece yatmadan önce ettiğim duam da değişti. Artık Tanrıdan onu dilemiyorum, mutluluk diliyorum, hemde bir başkasıyla.
Kimse bilmiyor ama, ne yapacağımı kestiremediğim bir boşluğun içindeyim.
Bu öyle bir boşluk ki, biri yardım için elini uzatsa ona hemen tutunacağım.
Beni kurtar diyeceğim, bu boşluktan, bu karanlıktan
Beni gülümset, içten gülemediğim iki yılın acısını çıkarayım
Evet 2 yılı geçkin süredir beraber olduğum nişanlımdan sonunda ayrıldım 'sonunda' diyorum çünkü kurtulduğumu düşünüyorum.
Ayrılık sebebimiz güven sorunu, bana hiç bi zaman güvenmedi.. Ozamanlar çok yakın bi arkadaşım vardı onla konuşmamı istemiyodu en yakın arkadaşımdı benim ama tamam dedim. Daha sonra gizli gizli konuşmaya başladım bunu öğrenince olanlar oldu ayrımak istedi ama buna izin vermedim yalvardım sonunda barıştık keşke barışmasaydık.. artık evden dışarı çıkamıyodum annemle bile biyeri gitmeme izin vermiyodu gitmek istediğimdeyse telefonda saatlerce küfürediyodu artık her gün kavga ediyoduk ( ki bu kişi daha önce benden ayrılıp başka biriyle beraber olmuştu ve ben affettim) beni defalarca hiç sebepsiz yere dövdü.. Telefonda sorduğu soruya sanane cevabını verdiğim için buraya beni öldürmeye geliyodu polisler halletti işi. Ablamın düğünü vardı onlarda geldi orda beni görünce sinir krizleri geçirdi düğünü rezil etti herkes sen bunlamı evleniksin? dedi çok utandım.. sonra ben buna artık ona aşık olmadığımı söledim yanıma geldi 1 ay bizde kaldı tatile gittim peşimden geldi sırf kendine tekrar aşık etmek için.. 1 ay içinde bile bana kaç kere küfür edip vurdu ve ben salak gibi hiç bişey yapmıyodum !
2 yıl boyunca evden dışarı çıkmadım her dediğini yaptım ama yinede hep ben suçluydum artık bara gitmeni istemiyorum dediğimde saatlerce kavga ediyoduk neden o her yere giderken ben evde oturuyodum? aynen böle düşünüp artık her sözünü dinlememeye başladım izmire gitmemi istemiyodu çünkü orda konuşmamı istemediği arkadaşım vardı ama yinede gittim izmirdede evden dışarı çıkmadım ama hergün arayıp bağırıyodu nerdesin? napıyosun? yine ne işler karıştırıyosun.. sonra izmire yanıma geldi gelme dedim gitmedim yanına 2-3 gün akrabasında kalıp geri döndü. sonra beni arayıp sana sonra bişy söliycem ama şimdi sölersem kavga ederiz dedi ne söliceksin şimdi söle dedim 2 yıl önceki mankenlik başvurusu kabul edilmiş antalyaya gidilmiş fotoğraflar çekilmiş benim haberim yok. Çok kızdım bağırdım kapattım telefonu neymiş borcu varmış onları kapatması lazımmış benim haberim olsaymış kıskanıp izin vermezmişim borclarını ödeyemezmiş ! Benim kızdığım mankenlik falan değil zaten ben 2 yıldır evde otururken neden her yere gidiyo ve ben izin vermem diye benden habersiz işler yapılıyo. Bende bilirdim nasıl olsa başka şehirde beni görmez deyip gezmeyi ama vicdanım sızlar benim yalan söledim diye.. Kavgasız bi günümüz bile olmadı.. En son bu olaydan sonra ayrılmak istediğimi söledim yine suç bana kaldı ben ona herşeyi yapmışım ( ne yaptıysam artık) o affetmiş ben sırf buyüzdenmi ondan ayrılıcakmışım? hayır bu yüzden ayrılmadım o sadece işin bahanesi oldu, ben 2 yıl boyunca küfür yediğim için, evden dışarı çıkamadığım için, defalarca dayak yediğim, babama bile gönderilmediğim için ayrıldım. Sonra beni arayıp beni sevdiğini söyle dedi hayır dedim 10-15 dk böle devam etti kapattı telefonu madem bu kadar ayrılmak istiyosun işte ayrıldık diye mesaj atmış, peki aileme sölerim dedim. Hemen babamı aramış benden ayrılmak istiyo demiş babamda beni aradı ayrılmak istiyomusun dedi evet dedim tamam yüzüğünü çıkar şimdi artık özgürsün dedi. Artık tamamen bitti herşey. Ailesine karşı bile okadar saygısız biri ki onuda anlatıyım. Bigün onlara gitti ailecek şehir girişinden o alıcaktı bizi ama önce babası gelip aldı eve geldik burak sonradan geldi nasıl sinirli yemek yiyoruz kaşığı tutamıyo annemlere hoşgeldiniz bile demedi.. neyse sofradan kalktık balkona oturduk babası bahçeyi sulucaktı suyu açarmısın dedi hayır açamam bilmiyorum ben açmayı dedi nasıl bilmiyosun dedi biliyorum ama canım istemiyo dedi babasıda sinirlendi bazı şeyleri benimde canım istemez belki dedi gitti.. sonra kahve yapmaya gittim yaptım herkese verdim kahveyi en son ona yapıyorum geldi başıma dikildi kime yapıyosun bu kahveyi dedi sana dedim fincana koydum aldı döktü sonra cezveyi aldı onuda döktü bundan sonra ilk bana vericeksin dedi bağırdı anneside önce büyüklere verilir bunca yıllık şeyi senmi bozucaksın dedi sonra dışarı çıkıcaktık babasından para istedi babasıda canım istemiyo veremem şimdi dedi iyi yaptı. Benim ailemin yanında bile böle saygısız terbiyesiz biri. Beni dövmesinin küfretmesinin sebebide beni sevmesiymiş sevmese naparsa yapsın dermiş ne güzel bi bahane. Sonuç olarak kurtuldum ben bundan. Üzgünmüyüm? hayır sadece boşlukta gibiyim oda alışkanlık olduğu için zamanla geçicek.
Okuduğunuz için teşekkürler.
Tek merak ettiğim bunları yaşarken ailen napıyodu
kendi çocuğum olsa boğarım ben bunu gözüm görmez
bu insanlık mıdır
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?