Sizin Çocuklarınızda Böyle mi

Bir arkadaşımın çocuğu da böyle ama çocuğu o hale getiren kendisi. Sizin durumu bilmiyorum başkaları da müdahale ediyormuş tek otorite olmadığından böyle olmuş sanırım güzel öneriler gelmiş diğer üyelerden onları değerlendirirsiniz ama benim son dönem annelerinde gözlemlediğim çocuğuyla sürekli oynayarak her ilgi isteğine cevap vererek iyi anne olduğunu aksini yaparlarsa kötü anne olacağını düşünüyorlar. Nasılki maddi olarak çocuğun her istediğini almak yanlışsa manevi olarak da her ilgi isteğine cevap vermek yanlış dye düşünüyorum. Anne de insan annenin de ihtiyaçları çocuk dışında yapması gerekenler var çocuğun zaman içinde bunu anlaması lazım. Hep söylendiği gibi mutlu anne mutlu çocuk demek. Anne kendinden çok fazla ödün vererek zoraki ilgilenerek çocuğun ihtiyacına cevap vermiş olmuyor.
 

Eklentiler

  • CC9BE421-0F6F-425D-8F63-BA94911F8F5E.jpeg
    CC9BE421-0F6F-425D-8F63-BA94911F8F5E.jpeg
    114,1 KB · Görüntüleme: 32
Merhaba hanımlar
Oğlum 4,5 yaşında. Bir tane çocuğum olmasına rağmen kendimi 6 çocuklu bi kadın gibi hissediyorum.
Beraber yatıp beraber kalkıyoruz. Kendime ayırdığım zaman dilimi yok. Bütün gün oyun oynuyoruz birlikte. Asla tek başına oynamayı kabul etmiyor.
Yemek yedirmek için masal anlatıyorum, yoksa yemiyor. Her öğünde ayrı bir masal uyduruyorum. Başım ağrıyor oğlum yorgunum bugün masal olmasa olurmu diyorum, hayır diyor.
Oyun oynarken lavaboya gitmem lazım diyorum, git hemen geri gel diyor. Sürekli yapışık haldeyiz. Bensiz yaptığı tek şey tv izlemek. Eğer ben bir işle meşgulsem asla oyunla resimle yada baska birşeyle ilgilenmiyor. İzin vermiyorum bu sefer bağırıp ağlamaya başlıyor.
Ne yapacagimi bilmiyorum inanın. Hastalığa rağmen kreşe yazdırdık. Gelince yine aynı. Ya benle oynayacak ya tv izleyecek.
Normal mi bu durum. Annem sen alıştırdın böyle diyor. Psikologami götürmem lazım. Lutfen bir fikir verin.
anneniz haklı. Sadece şu soruyu soracağım, anneniz ya da eşiniz ya da yediğiniz içtiğiniz ayrı gitmeyen can dostunuz siz "başım ağrıyor- yorgunum bunu yapmayayım" dediğinizde kabul etmeyip yaptırsa, yaparmısınız?
Lütfen evlat farklı oluyor, kıyasLanmaz triplerine girmeyin bende 4.5 yaş annesiyim.
 
Dediğini yapmayınca ağlıyor huysuzlanıyor demissiniz ağlasin elbet susar. Çocukların istekleri çok fazla her dediklerini yapamayız. Ayrıca her yemekte masal anlatmak fln bana abartı geldi. Yemezse yemesin der geçerdim kenara..
 
Bence götürün.
Çocuğunuz için değil, sizin kendi çocuğunuzla alakalı doğru yöntemleri bulmak adına yönlendirmesi için gitmelisiniz.

Ben hem gelişim hem de beslenme uzmanıyla devam ettim bir süre.
İnanır mısınız, 3 senedir sıvı bir yemek tüketmeyen oğlum, çorba içer oldu.
Evde artık çocuklara özel yemek yapmıyorum çünkü bakış açımı değiştirdi.

Benimkilerin birçok başka sorunları var, yapısal olarak direnç mevcut.
Ve aynı model anne bende de var, karıştırmıyorum ki karışmasında hak görecek bir emeği bile söz konusu değil.

Mükemmel anne değilim, yanından geçemem.
Hatta gayet katı, kuralcı, bağıran çoğu kişiye göre acımasız da bir anneyim fakat çocuklarım da zaten normal yaramazlık statüsünde değil, başımıza kaza bela gelir yapmazsam.
Ama günde belki 30 kere sizi çok seviyorum diye sarılır, 300 den fazla öperim, severim.
Hepsinin yeri ayrı, kuralcı olmak demek sevgisizlik değil.

İki azmanla ancak böyle başa çıkabiliyorum, sizin 1 çocukla 6 çocuk hissetmeniz normal.
Çünkü kural yok ve daima istediği yapılan bir çocuk var ortada
şu yemek konusunu biraz açabilir misiniz? Bizde yemek konusunda çok sıkıntı yaşıyoruz. Sevdiği bikaç yemek dışında asla başka bir şey yemiyor. Nasıl alıştırdınız, nasıl bir yol izlediniz. Yardımcı olabilirseniz çok sevinirim.
 
Dediğini yapmayınca ağlıyor huysuzlanıyor demissiniz ağlasin elbet susar. Çocukların istekleri çok fazla her dediklerini yapamayız. Ayrıca her yemekte masal anlatmak fln bana abartı geldi. Yemezse yemesin der geçerdim kenara..
Malesef her öğünde masal anlatıyorum. Hemde ne anlatmak. Arada bir sürü soru soruyor, kaşık elimde lafının bitmesini bekliyorum. Yemezse yemesin derim aslında ama evde annem olunca baskı hissediyorum üzerimde. Oglumun kilosu gayet iyi olmasina ragmen durup durup zayıfladı, yanakları küçüldü, rengi soldu diyip duruyor. Birde yedirmesem ne der Allah bilir.
 
anneniz haklı. Sadece şu soruyu soracağım, anneniz ya da eşiniz ya da yediğiniz içtiğiniz ayrı gitmeyen can dostunuz siz "başım ağrıyor- yorgunum bunu yapmayayım" dediğinizde kabul etmeyip yaptırsa, yaparmısınız?
Lütfen evlat farklı oluyor, kıyasLanmaz triplerine girmeyin bende 4.5 yaş annesiyim.
Evlat farkli oluyor demiyorum. Bende bir insanım. Yorgunsam başım ağrıyorsa kimsenin nazıyla oynayamam tabiki. Oynamıyorum da zaten. Sinirleniyorum. Ama sorun şu ki sözümü asla dinletemiyorum. Ya masal anlatacak yada yemek yemeyecek.Baska seçenek yok.
 
Tek olduğu İçin size daha düşkün olması normal. Hem annesi, hem arkadaşı olarak görüyor sizi. Ve bu yaşları tam da sosyalleşmeye ve oyun kurmaya başladıkları yaşlar.

sizinle oynamak istemesi normal ama muhtemelen biraz fazla müsamaha göstermişsiniz. Çocuk şımaracak alanı da bulmuş. Alışkanlıktır bu, çocuğa kızmaya da gerek yok. Çocuk doğası gereği hep sınırlarını zorlar.

Yalnızca yeni düzene yavaş yavaş geçeceksiniz. Öncelikle TV kumandasını kaldırın. Önce iş yaptığınız odada onunla oynayın. Bir oyun kurun, aktivite oluşturun. Yapıştırma gibi, pirinci bardaktan bardağa koyma gibi (bir tepsi ya da sofra bezi üzerinde), oyun hamuru gibi ya da Lego gibi. Ve siz onun yanındayken o kendi oyununa devam etsin. Yavaş yavaş alışacaktır.

tabi yine de size düşkünlüğü olacak. Her işinizi bir seferde bitiremeyeceksiniz. Evi süpürürken peşinize takılacak, kapatıp açıp oynayacak. Küçük çocukla bu normal.

ben de tek çocuk annesi olarak bayağı bir mesai yaptım oyun arkadaşlığında. Devamlı bir aktivite bulmanız gerekiyor.

kendi adıma durumunuz müsait mi bilmiyorum ama bir kardeş düşünmenizi tavsiye ederim. Artık çocuğunuz yavaş yavaş sosyalleşmeye başlıyor bu dönemden sonra. Şu anda ona hayli hayli yetersiniz, çünkü kolay oyalayabiliyorsunuz. Ama bir müddet sonra kendi gibi çocuklarla oynamak isteyecek. Kendi dünyalarını oluşturacaklar ve anne artık dışarıda kalacak bir müddet sonra. O yüzden tam bir kardeşle bağlanıp oynama zamanları. İki çocuk anne için başta zor olsa da, çocuğun ruhsal gelişimi için çok büyük faydası var. Ayrıca ileriki zamanda sizi de çok rahatlatacak. Evdeyken, tatildeyken hep bir arkadaş arayışı olacak. Oğlum 11 yaşında. Benim mi işim zor, 2-3 çocuklu arkadaşlarımın mi desem, şu anda benimki daha zor. Onlara gittiĞimde oh çekiyorum, çocuklar kendi aralarında oynuyor, bir tek anneye yüklenmiyorlar.
Aslında kardeş düşünüyorum. Biraz borcumuz var bitsin hemen istiyorum bir tane. Şimdiki aklım olsa pes peşe yapardım zaten. Beraber büyürlerdi. Bu kadar yıpranmazdım heralde.
Ben kaş yapayım derken göz çıkardım resmen. Oyun oynayayım ilgili anne olayım dedim çocuğu kendime bağımlı yetiştirdim. Lego aldık mesela geçen gün çok sevdi. Ama oynamasi için benim onun yanında oturmam lazım. Oturuyorum, oyununa hiç müdahale etmiyorum, güzel güzel oynuyor. Ama ben kalkarsam oda kalkıyor hemen. Bazende illa ikili oyun istiyor. Birimiz polis oluyoruz birimiz hırsız... Ama ben hep oluyorum yani yanında.
Sanırım tek çözüm kardeş ama onuda çok kıskanacak eminim.
 
Ben kaş yapayım derken göz çıkardım resmen. Oyun oynayayım ilgili anne olayım dedim çocuğu kendime bağımlı yetiştirdim. Lego aldık mesela geçen gün çok sevdi. Ama oynamasi için benim onun yanında oturmam lazım. Oturuyorum, oyununa hiç müdahale etmiyorum, güzel güzel oynuyor. Ama ben kalkarsam oda kalkıyor hemen.

işte o kalktı diye burada nedne sorun yaşıyorsunuz

yani çocuklar oynamalı, oyuna ihtiyaçları var da her saniye değil

o da kalktı ise kalktı

siz işiniz ne ise onu yapın

tuvalete gidecekseniz gidin yemek yapacaksanız yapın çamaşır asacaksanız asın

katılabileceği aktivitelere dahil edin ama tuvalete gidiyorsanız ister kapıda bekler ister oynar

yani çocuk sürekli oyuncakla oynamaz

hayata dahil olmak ister o yaşta kendini büyümüş hisseder zaten

ev mi süpürülecek getirsin süpürgeyi toplasın ortalığı koysun kırlentleri vs vs

onu işe dahil edin o oynasın ben iş yapayım değil o da işlere dahil olsun
 
Evlat farkli oluyor demiyorum. Bende bir insanım. Yorgunsam başım ağrıyorsa kimsenin nazıyla oynayamam tabiki. Oynamıyorum da zaten. Sinirleniyorum. Ama sorun şu ki sözümü asla dinletemiyorum. Ya masal anlatacak yada yemek yemeyecek.Baska seçenek yok.
Yemek yemesin o zaman :) Ne zamana kadar yemeyecek ve açlıktan ne olacak? Bazen anne yüreğimizi bir kenara bırakıp "çocuğumuzun iyiliği" için net kurallarımız olmalı. Yarın bir gün anasınıfı ya da ilkokula başladığında kimse ona öğle yemeklerinde masal okumayacak. O zaman öğrenmesindense şimdi ev ortamında,anne yanında alışması her daim istenendir.
 
işte o kalktı diye burada nedne sorun yaşıyorsunuz

yani çocuklar oynamalı, oyuna ihtiyaçları var da her saniye değil

o da kalktı ise kalktı

siz işiniz ne ise onu yapın

tuvalete gidecekseniz gidin yemek yapacaksanız yapın çamaşır asacaksanız asın

katılabileceği aktivitelere dahil edin ama tuvalete gidiyorsanız ister kapıda bekler ister oynar

yani çocuk sürekli oyuncakla oynamaz

hayata dahil olmak ister o yaşta kendini büyümüş hisseder zaten

ev mi süpürülecek getirsin süpürgeyi toplasın ortalığı koysun kırlentleri vs vs

onu işe dahil edin o oynasın ben iş yapayım değil o da işlere dahil olsun
Ama ben istiyorumki kendi başınada oturup oynasın. Tamam bütün gün oynayamaz tabiki ama bizimki ben gitmezsem 1 dakika bile oynamıyor. Evin içinde sürekli anne hadi anne oyun oynayalım. Ben işten gelmişim mesela yemek yiyorum o bir taraftan ağlıyor bir taraftan cekistiriyor oyun oynayalım diye. 1 saat oynuyorum hadi ben işimi yapayım diyorum bakıyorum hemen televizyona koşmuş. Kapatıyorum televizyonu. O zaman hadi oyun oynayalım diye ağlamaya başlıyor. Kendi başına yaptığı tek şey televizyon izlemek. Mutfağa gel birlikte yemek yapalım diyorum hayır diyor. Odasına gidip oyun oynayacağız yoksa yok. 10 saat oyun oynasak sıkılmaz, 10 saat tv izlese sıkılmaz. Ama başka birşey yapmıyor, yapamıyor.
 
Yemek yemesin o zaman :) Ne zamana kadar yemeyecek ve açlıktan ne olacak? Bazen anne yüreğimizi bir kenara bırakıp "çocuğumuzun iyiliği" için net kurallarımız olmalı. Yarın bir gün anasınıfı ya da ilkokula başladığında kimse ona öğle yemeklerinde masal okumayacak. O zaman öğrenmesindense şimdi ev ortamında,anne yanında alışması her daim istenendir.
Bana kalsa böyle yaparım işte ama evde annem var. Çocuk açlıktan ölecek diye şiir okur akşama kadar
 
Merhaba hanımlar
Oğlum 4,5 yaşında. Bir tane çocuğum olmasına rağmen kendimi 6 çocuklu bi kadın gibi hissediyorum.
Beraber yatıp beraber kalkıyoruz. Kendime ayırdığım zaman dilimi yok. Bütün gün oyun oynuyoruz birlikte. Asla tek başına oynamayı kabul etmiyor.
Yemek yedirmek için masal anlatıyorum, yoksa yemiyor. Her öğünde ayrı bir masal uyduruyorum. Başım ağrıyor oğlum yorgunum bugün masal olmasa olurmu diyorum, hayır diyor.
Oyun oynarken lavaboya gitmem lazım diyorum, git hemen geri gel diyor. Sürekli yapışık haldeyiz. Bensiz yaptığı tek şey tv izlemek. Eğer ben bir işle meşgulsem asla oyunla resimle yada baska birşeyle ilgilenmiyor. İzin vermiyorum bu sefer bağırıp ağlamaya başlıyor.
Ne yapacagimi bilmiyorum inanın. Hastalığa rağmen kreşe yazdırdık. Gelince yine aynı. Ya benle oynayacak ya tv izleyecek.
Normal mi bu durum. Annem sen alıştırdın böyle diyor. Psikologami götürmem lazım. Lutfen bir fikir verin.
Annem de yemek yerken bize masal anlatırdı o geldi aklıma ya..
Bence pedegoga sormak lazım diye düşünüyorum. Sanki normal değil. En azından kendi yataginda tek başına yatiyor olmalıydı
 
Annem de yemek yerken bize masal anlatırdı o geldi aklıma ya..
Bence pedegoga sormak lazım diye düşünüyorum. Sanki normal değil. En azından kendi yataginda tek başına yatiyor olmalıydı
öyle yapacağım.Pedagog araştırmaya başladım simdi
 
Ama ben istiyorumki kendi başınada oturup oynasın. Tamam bütün gün oynayamaz tabiki ama bizimki ben gitmezsem 1 dakika bile oynamıyor. Evin içinde sürekli anne hadi anne oyun oynayalım. Ben işten gelmişim mesela yemek yiyorum o bir taraftan ağlıyor bir taraftan cekistiriyor oyun oynayalım diye. 1 saat oynuyorum hadi ben işimi yapayım diyorum bakıyorum hemen televizyona koşmuş. Kapatıyorum televizyonu. O zaman hadi oyun oynayalım diye ağlamaya başlıyor. Kendi başına yaptığı tek şey televizyon izlemek. Mutfağa gel birlikte yemek yapalım diyorum hayır diyor. Odasına gidip oyun oynayacağız yoksa yok. 10 saat oyun oynasak sıkılmaz, 10 saat tv izlese sıkılmaz. Ama başka birşey yapmıyor, yapamıyor.

peki siz yokken

yani işten anne eve gelmiş süre zaten az .çocuk her saniye onunla takılmak istiyor

birebir ilgi istediği için de direkt oyun istiyor

bunlar olağan

sizinle olan süreleri kısa ise oyun istemesi de normal

yani kendin oyna diye vurguladıkça kaçar kendi oynamaktan

alternatif vereceksiniz

ben yemek yiyorum ister içerde oyna ister burada otur

tv yi de siz kızıp onunla oynayın diye açıyor hemen

örneğin siz yemek yerken o neden yemiyor

birlikte oturun yiyin gün içinde yaptıklarınızı anlatın

birlikte zaman geçirin ama o zamanı hayatın akışındaki günlük rutinlere uygun geçirin

yemek yediniz siz tabakları makinaya mı koyacaksınız

o da bir tabağa meyve koysun

bulaşıkları kaldırınca yıkarsınız sonra yersiniz birlikte

o arada size masal anlatsın

siz ona sorun siz gününüzü anlatın

mesela çamaşır yıkanacaksa tişörtleri ve şortları birbirinden o ayırsın

çamaşırları toplarken çiftleştirsin çorapları

bunlar çocuğu geliştirir kategorize eder örüntü kurar benzer farklı ayrımları oturur

fasulye ayıklanacaksa o da dahil olsun

evet oyun oynayacağız ama önce bu fasulye bitmek zorunda, yemek yapacağız akşama

o zaman gel sen de yardım et çabuk bitsin

kaçan fasulye içlerini toplasa yeter

sıkıldığı anda bir şarkı başlatın

montesorri tarzı ev etkinliği yapın

eskiden oyuncak vs yokken ülkede çocukların el göz becerileri daha gelişkinmiş çünkü aileye, eve dahillermiş bir de dışarıda akranlarla oynayınca tamam şimdi bu imkanlar sınırlı o nedenle çocukların motor becerileri için her işe dahil edeceğiz

bardağı alma kırılır değil dikkatli olarak al ki kırılmasın diyeceğiz
 
Ev hanımlarının cocuklari ne sanslı oysa ki.

Ben 0 yasimdan 6 yaşima kadar kreslerdeydim.Kres bitti okul basladi okul devam etti anaokulu etut devam ettim.Beraber oyun oynayacagim ebeveyn yoktu.Gece gordugumde de herkes uyumak icin odasına cekilirdi.Bir suru oyuncaklarim ve ben kocaa bir yanlizdik.Benim kopegim vardı arkadasımdi o benim..

Paylaşmayi iyi bilirim, görgü kurallarını da,disiplin,uyku saatlerini de hayat boyu kaygılarla,kaybetme korkulariyla yasiyorum.Bana kattıgı bu.Dunun cocugu bugunun buyugunden not dusmek istedim.0/6 yasin onemini, evdeysek of demeden sınırlar dahilinde beraber olalim.
 
peki siz yokken

yani işten anne eve gelmiş süre zaten az .çocuk her saniye onunla takılmak istiyor

birebir ilgi istediği için de direkt oyun istiyor

bunlar olağan

sizinle olan süreleri kısa ise oyun istemesi de normal

yani kendin oyna diye vurguladıkça kaçar kendi oynamaktan

alternatif vereceksiniz

ben yemek yiyorum ister içerde oyna ister burada otur

tv yi de siz kızıp onunla oynayın diye açıyor hemen

örneğin siz yemek yerken o neden yemiyor

birlikte oturun yiyin gün içinde yaptıklarınızı anlatın

birlikte zaman geçirin ama o zamanı hayatın akışındaki günlük rutinlere uygun geçirin

yemek yediniz siz tabakları makinaya mı koyacaksınız

o da bir tabağa meyve koysun

bulaşıkları kaldırınca yıkarsınız sonra yersiniz birlikte

o arada size masal anlatsın

siz ona sorun siz gününüzü anlatın

mesela çamaşır yıkanacaksa tişörtleri ve şortları birbirinden o ayırsın

çamaşırları toplarken çiftleştirsin çorapları

bunlar çocuğu geliştirir kategorize eder örüntü kurar benzer farklı ayrımları oturur

fasulye ayıklanacaksa o da dahil olsun

evet oyun oynayacağız ama önce bu fasulye bitmek zorunda, yemek yapacağız akşama

o zaman gel sen de yardım et çabuk bitsin

kaçan fasulye içlerini toplasa yeter

sıkıldığı anda bir şarkı başlatın

montesorri tarzı ev etkinliği yapın

eskiden oyuncak vs yokken ülkede çocukların el göz becerileri daha gelişkinmiş çünkü aileye, eve dahillermiş bir de dışarıda akranlarla oynayınca tamam şimdi bu imkanlar sınırlı o nedenle çocukların motor becerileri için her işe dahil edeceğiz

bardağı alma kırılır değil dikkatli olarak al ki kırılmasın diyeceğiz
Ben işe yeni başladım. Evdeyken bütün gün birbirimize yapışık yaşıyorduk. Şimdi çalışıyorum ben çalışırken muhtemelen bütün gün tv izliyor. Annem fazla izletmiyorum diyor sorunca ama sanmiyorum kısıtlayan kimse olmayinca izler biliyorum. Annem bir sakinca görmüyor izletiyor.
Aslında bu dediklerinizi yapıyoruz. Birlikte ev süpürme vs. Ama hep birlikteyiz iste. Benim dışımda evde babasıyla bile birşey yapmak istemiyor. Baban okusun kitabını diyorum hayır diyor. Hep benim yanımda duracak.
 
Aslında kardeş düşünüyorum. Biraz borcumuz var bitsin hemen istiyorum bir tane. Şimdiki aklım olsa pes peşe yapardım zaten. Beraber büyürlerdi. Bu kadar yıpranmazdım heralde.
Ben kaş yapayım derken göz çıkardım resmen. Oyun oynayayım ilgili anne olayım dedim çocuğu kendime bağımlı yetiştirdim. Lego aldık mesela geçen gün çok sevdi. Ama oynamasi için benim onun yanında oturmam lazım. Oturuyorum, oyununa hiç müdahale etmiyorum, güzel güzel oynuyor. Ama ben kalkarsam oda kalkıyor hemen. Bazende illa ikili oyun istiyor. Birimiz polis oluyoruz birimiz hırsız... Ama ben hep oluyorum yani yanında.
Sanırım tek çözüm kardeş ama onuda çok kıskanacak eminim.
Kıskanması çok normal ve sağlıklı bir şey çocuk İçin. Hiç endişe etmeyin o konuda.

Kardeşliğin güzel noktalarından biri de kıskandığın, kavga ettiğin, canını sıktığın kardeşinle bir müddet sonra barışıp beraber oyunlar kurmak, yaramazlıklar yapmak ve hayatı paylaşmak.

eğer büyük bir sıkıntı yoksa, ertelemeyin derim. İki üç sene sonra artık ona yetmediğinizi göreceksiniz ve artık devamlı başka çocuklar isteyecek. Oğlum 11 yaşında ve biz kuzenlerin evinden çıkamıyoruz. Ya biz onlarda, ya onlar bizde. Bir de arkadaşlara kardeş gibi bağlanma durumu var, o daha can sıkıcı. Yani iki çocuğu bir odada bırakın, iki oyuncakla dünya kadar oyun kurarlar ama bir çocuğu bir oda dolusu oyuncakla bırakın, yine de canı sıkılır.

şu andaki durum İçin tavsiyem, kumandayı kaybedin. Bırakın sıkılsın, bırakın biraz ağlasın. Anne olarak anlarsınız, gerçekten ihtiyacı mi var, yoksa numaradan mı. Sıkılmak yaratıcılığı artırır, çocuk bu sefer aklını çalıştırmaya başlar.

ben oğlum o yaştayken Tv yi tamamen kaldırmıştım evden. Eğlenmek için tabletten video açıyorduk ama sınırlı. Onun haricinde kreşe başlamıştı, onun çok faydası olmuştu. Günün belli bir zamanında yalnızca oyun aktivite yapıyorduk. ayrılmaz ikiliydik, iş yaparken de beraberdik ama mesela çamaşır asıyorken, o mandallarla oyun kuruyordu. Yemek yaparken o da bulgur pirinçle oynuyordu. Ya da tezgaha oturtup sohbet ediyorduM, tek tek şimdi yemek yapıyoruz, yağ koyalım, salça koyalım diye sohbet ediyorduk oyun gibi. Ben ders çalışırken, o da yanımda defter karalıyordu. Ona bir aktivite belirleyip, yanında farklı bir şeye bakıyordum.

Ama kesinlikle beraber oyuna ayırdığınız belli bir zaman olmalı ki, onu yapıyorsunuz zaten. yavaş yavaş alışacaktır kendi oyun kurmaya. Kızmadan biraz bir başına bırakın. Muhtemelen siz hep yanında olduğunuz İçin alışmış ve bırakmak istemiyor.
 
Kıskanması çok normal ve sağlıklı bir şey çocuk İçin. Hiç endişe etmeyin o konuda.

Kardeşliğin güzel noktalarından biri de kıskandığın, kavga ettiğin, canını sıktığın kardeşinle bir müddet sonra barışıp beraber oyunlar kurmak, yaramazlıklar yapmak ve hayatı paylaşmak.

eğer büyük bir sıkıntı yoksa, ertelemeyin derim. İki üç sene sonra artık ona yetmediğinizi göreceksiniz ve artık devamlı başka çocuklar isteyecek. Oğlum 11 yaşında ve biz kuzenlerin evinden çıkamıyoruz. Ya biz onlarda, ya onlar bizde. Bir de arkadaşlara kardeş gibi bağlanma durumu var, o daha can sıkıcı. Yani iki çocuğu bir odada bırakın, iki oyuncakla dünya kadar oyun kurarlar ama bir çocuğu bir oda dolusu oyuncakla bırakın, yine de canı sıkılır.

şu andaki durum İçin tavsiyem, kumandayı kaybedin. Bırakın sıkılsın, bırakın biraz ağlasın. Anne olarak anlarsınız, gerçekten ihtiyacı mi var, yoksa numaradan mı. Sıkılmak yaratıcılığı artırır, çocuk bu sefer aklını çalıştırmaya başlar.

ben oğlum o yaştayken Tv yi tamamen kaldırmıştım evden. Eğlenmek için tabletten video açıyorduk ama sınırlı. Onun haricinde kreşe başlamıştı, onun çok faydası olmuştu. Günün belli bir zamanında yalnızca oyun aktivite yapıyorduk. ayrılmaz ikiliydik, iş yaparken de beraberdik ama mesela çamaşır asıyorken, o mandallarla oyun kuruyordu. Yemek yaparken o da bulgur pirinçle oynuyordu. Ya da tezgaha oturtup sohbet ediyorduM, tek tek şimdi yemek yapıyoruz, yağ koyalım, salça koyalım diye sohbet ediyorduk oyun gibi. Ben ders çalışırken, o da yanımda defter karalıyordu. Ona bir aktivite belirleyip, yanında farklı bir şeye bakıyordum.

Ama kesinlikle beraber oyuna ayırdığınız belli bir zaman olmalı ki, onu yapıyorsunuz zaten. yavaş yavaş alışacaktır kendi oyun kurmaya. Kızmadan biraz bir başına bırakın. Muhtemelen siz hep yanında olduğunuz İçin alışmış ve bırakmak istemiyor.
Teşekkür ederim önerileriniz için. Bize suan iyi gelecek iki sey var. Biri kardes, digeride ayrı bir eve taşınmak. Ikisinide en kısa sürede yapacağım inşallah.
Dediginiz gibi bir oda dolusu oyuncak olsada bir işe yaramıyor. Her gördüğümüz oyuncagi almak istiyor. Halbuki biliyorum alsak eline alip oynamayacak asla. Almiyorum o yuzden. Zamanla düzelteceğim inşallah herşeyi. Insan ilk çocukta zaten acemi oluyor birde aileyle birlikte olunca hersey birbirine karıştı.
Disardan herkes ne kadar sanslisin annen yaninda herseye yardim eder diyor ama hiç öyle olmuyor. Ikimiz birlikte olsak hersey daha kolay ve duzenli olacaktı.
 
Malesef her öğünde masal anlatıyorum. Hemde ne anlatmak. Arada bir sürü soru soruyor, kaşık elimde lafının bitmesini bekliyorum. Yemezse yemesin derim aslında ama evde annem olunca baskı hissediyorum üzerimde. Oglumun kilosu gayet iyi olmasina ragmen durup durup zayıfladı, yanakları küçüldü, rengi soldu diyip duruyor. Birde yedirmesem ne der Allah bilir.
Bu annelerin hepsi aynı sanırım:)Benimki çocuk büyütme tarzımı hiç beğenmiyor zaten o ayrı birde bu çocuk zayıf,bu çocuğun boyu kısa hatta bi ara bi bacağı kısa bu çocuğun diye beni panik yaptırmıştı gecenin bi körü çocuğu kapıp doktora götürmüştüm:)Çocuk bakmak başlı başına zor zaten bide daha da zorlaştırmasalar keşke
 
Back