Sizin Çocuklarınızda Böyle mi

filmdelisi · 22 Ekim 2020

lemniskat .!.:
İşte bende bunu yapmaya çalışıyorum. 1 saat oyun oynuyoruz hadi sen resim yap bende yemek yapayım diyorum. Bakıyorum tv açmış. Ben yoksam sadece tv olacak.

Tv kumandasına neden ulaşabiliyor?

Şimdi ben sizin durumunuzu anlayamam 2 küçük çocuğum var ve keşke ikiz olsaydı diye hayıflandığım yaş aralıkları mevcut.
Bu sene beraber oynamaya başladılar ama bu seneye gelene kadar kaç kere öldüm dirildim, yaşıyor muydum tartışılır.

İkisi bambaşka ve muhteşem zor, yaramaz çocuklar.
Saatlerce ağlayabilme kapasitesinde olsalar dahi, olmayacak bir şeye tamam demedim.
Örneğin yemek yapmam gerekirken sırf ağlamasın diye oturup, oynamadım.

‘Oyuncaklarını alıp mutfakta oynayabilirsin ama benim yemeğimizi yapmam lazım çünkü karnımız acıkınca buna ihtiyacımız var’ dedim.
4 yaşında olan yeni yeni bu söylemlerimi kabul ediyor, düşünün doğduğundan beri böyleyim.

Doğruluğu elbet tartışılır da yakın zamanda tam da sizin sıkıntınızla arkadaşım pedagoga gitti, onun da tavsiyesi benim yaptığım oldu.
‘Çocuk hep ister, bunu sınırlayacak olan ebeveyndir, ağlasa da alışmak zorunda sürekli ilgi odağında olmak onu daha çok yıpratan bir sonuç çıkaracak’ demiş.

lemniskat · 22 Ekim 2020

Calciferr .!.:
Çocuğun sürekli etrafında olmak ihtiyacını hemen karşılamak gibi. Tam açıklaması nette var. Bir araştırın isterseniz onu. Bazen ben de kendimi böyle

mutlaka araştıracağım teşekkür ederim

BBlair · 22 Ekim 2020

Shusui .!.:
Ben 2.5 yaşındaki kızımda gördüm benzer bir durumu, kural koymaya başladım. Önceden söylüyorum anne seninle 5 dakika oynayacak sonra yemek yapmaya gidecek diye. Ben kalktığımda anne otur otur deyip mızırdanırsa ben sana demiştim ama diyorum. İlk başta çok ağladı , ağlayabilirsin hep istediğimiz olmaz dedim hep. Şimdi anne şimdi yemek yapacak,çamaşır asacak , tuvalete gidecek falan dediğimde tamam diyor. Yavaştan başlayın, biraz geç kalmışsınız ama olsun. Biranda çat diye kesemesiniz bu bağı. Yemekten önce bugün sana anlayamayacağım başım ağrıyor deyin mesela. Anlat diye ağlarsa ben sana söyledim bitti. Siz de masef hiç otorite yok. Tüm ipler onda.

Cok mantıklı yazmışsınız otorite çok önemli sonuçta 4,5yasinda bebek değil artık söylenilen anladigi için huysuzluklarina direnebilrisiniz hani bebek olunca derdini anlatamadigindan bebege göre hareket ediyoruz ama artık büyüdükçe anne biraz kurallarını cocuguna koymalı ve direnmeli diye düşünüyorum

lemniskat · 22 Ekim 2020

filmdelisi .!.:
Tv kumandasına neden ulaşabiliyor?

Şimdi ben sizin durumunuzu anlayamam 2 küçük çocuğum var ve keşke ikiz olsaydı diye hayıflandığım yaş aralıkları mevcut.
Bu sene beraber oynamaya başladılar ama bu seneye gelene kadar kaç kere öldüm dirildim, yaşıyor muydum tartışılır.

İkisi bambaşka ve muhteşem zor, yaramaz çocuklar.
Saatlerce ağlayabilme kapasitesinde olsalar dahi, olmayacak bir şeye tamam demedim.
Örneğin yemek yapmam gerekirken sırf ağlamasın diye oturup, oynamadım.

‘Oyuncaklarını alıp mutfakta oynayabilirsin ama benim yemeğimizi yapmam lazım çünkü karnımız acıkınca buna ihtiyacımız var’ dedim.
4 yaşında olan yeni yeni bu söylemlerimi kabul ediyor, düşünün doğduğundan beri böyleyim.

Doğruluğu elbet tartışılır da yakın zamanda tam da sizin sıkıntınızla arkadaşım pedagoga gitti, onun da tavsiyesi benim yaptığım oldu.
‘Çocuk hep ister, bunu sınırlayacak olan ebeveyndir, ağlada da alışmak zorunda sürekli ilgi odağında olmak onu daha çok yıpratan bir sonuç çıkaracak’ demiş.

Bizim şöyle de bir sorunumuz var. Annemlerle altlı üstlü oturuyoruz. Annem rahatsız. Ben çalışmadığım dönem sürekli yukarda anneme iş yapıyordum. Şimdi çalışıyorum işten gelince yine yukarıdayım. Ben ev işi yaparken yada dışarda çalışırken annem ilgileniyor oğlumla.
Annem yemek konusunda çok titiz. Oğlum mutlaka yemek yiyecek yemezse dakka başı çocuğa yemek yedir açlıktan ölecek diyor. Ben yemeği kolayca yesin diye masal uydurmaya başladım şimdi önünü alamıyorum.
Tv kumandasını inanın hergun defalarca kaldırıyorum ama annem açıyor kız kardeşim açıyor. Görür görmez kapatıyorum bu sefer hadi o zaman oyun oynayalım demeye başlıyor. Bazen keşke bir kardeşi olsaydı diyorum ama şartlar...

gixxer_600 · 22 Ekim 2020

Oyun ablaları oluyor ya onlardan düşünür müsünüz?Belki yükünüz biraz olsun hafifler.

bebeklinick · 22 Ekim 2020

Bunları okudukça dogirmaktan kaçıyorum

Shusui · 22 Ekim 2020

BBlair .!.:
Cok mantıklı yazmışsınız otorite çok önemli sonuçta 4,5yasinda bebek değil artık söylenilen anladigi için huysuzluklarina direnebilrisiniz hani bebek olunca derdini anlatamadigindan bebege göre hareket ediyoruz ama artık büyüdükçe anne biraz kurallarını cocuguna koymalı ve direnmeli diye düşünüyorum

Evet kesinlikle. Yoksa kontrol edemezsin ki. Benim kızım mesela akşam yemek yemedi. Bizde yemek yemezsen arkasından tatlı vs yiyemezsin, yasak, net. Çünkü tatlıya güvenip yemek yemeyecek biliyorum. Gördüğüm bütün çocuklar böyle. Kızım ağladı etti ,hayır dedim, yemek yemedin tatlı yok, sustu. Çizmeye devam etti. Bende kalkıp çamaşıra bakmaya gittim. Babaya ağlamış o sırada baba vermiş birşeyler. 2.5 yaşında ,anne hayır derse babayı manipüle etmeyi biliyor. Oterite olmazsa ne yemek yedirebirim ne de engel olabilirim bizi oynatmasına. Bir noktada mecburuz buna.

lemniskat · 22 Ekim 2020

Shusui .!.:
Evet kesinlikle. Yoksa kontrol edemezsin ki. Benim kızım mesela akşam yemek yemedi. Bizde yemek yemezsen arkasından tatlı vs yiyemezsin, yasak, net. Çünkü tatlıya güvenip yemek yemeyecek biliyorum. Gördüğüm bütün çocuklar böyle. Kızım ağladı etti ,hayır dedim, yemek yemedin tatlı yok, sustu. Çizmeye devam etti. Bende kalkıp çamaşıra bakmaya gittim. Babaya ağlamış o sırada baba vermiş birşeyler. 2.5 yaşında ,anne hayır derse babayı manipüle etmeyi biliyor. Oterite olmazsa ne yemek yedirebirim ne de engel olabilirim bizi oynatmasına. Bir noktada mecburuz buna.

İşte annem var bizdede her dediğini yapan. Hatta ben kızarsam gelip niye kızıyorsun çocuğa biraz aç izlesin televizyon ne olacak diyor. Bende çocuk olsam benim sözümü dinlemem

BBlair · 22 Ekim 2020

Shusui .!.:
Evet kesinlikle. Yoksa kontrol edemezsin ki. Benim kızım mesela akşam yemek yemedi. Bizde yemek yemezsen arkasından tatlı vs yiyemezsin, yasak, net. Çünkü tatlıya güvenip yemek yemeyecek biliyorum. Gördüğüm bütün çocuklar böyle. Kızım ağladı etti ,hayır dedim, yemek yemedin tatlı yok, sustu. Çizmeye devam etti. Bende kalkıp çamaşıra bakmaya gittim. Babaya ağlamış o sırada baba vermiş birşeyler. 2.5 yaşında ,anne hayır derse babayı manipüle etmeyi biliyor. Oterite olmazsa ne yemek yedirebirim ne de engel olabilirim bizi oynatmasına. Bir noktada mecburuz buna.

Benim kızım 5aylik evde yalnızken anakucaginda yarim saat oturuyor ama babasi evdeyken 5dakika zor duruyor çünkü agladiginda babasının alacağını ogrenmis o varken ağlayıp kendini orda aldırıyor ama baba yokken benim onu almayacagimi biliyor o yüzden tekken huysuzluk yapmıyor. Cok ağladığını biliyorum ama isim bitene kadar almadığım cok oldu bittikten sonra alıyordum çünkü duran cocuk ben biseyler yapınca başlıyodu kucak istemeye farkettimki bebekte olsa dikkat çekmeye ilgi istemeye çalışıyor o gündür her ağlamasına inanmıyorum yani

Shusui · 22 Ekim 2020

lemniskat .!.:
İşte annem var bizdede her dediğini yapan. Hatta ben kızarsam gelip niye kızıyorsun çocuğa biraz aç izlesin televizyon ne olacak diyor. Bende çocuk olsam benim sözümü dinlemem

Tamam o zaman asıl problem bu. Biz insanlarda hayvanlar gibiyiz, sürü içinde en yüksek oteriteyi dinleriz. Sizin evde en yüksek oterite anneanne ve o her istediğini yapıyor. Çocukta sıkıntı yok, her istediğine destek olan insan var mis gibi. Sıkıntı yine sizin başınıza kalıyor yalnız. Anneyi durdurmaya çalışsan bir dert, çocuğu toparlamak ayrı dert. Ki anne mevzusu çocuktan daha zor bence

filmdelisi · 22 Ekim 2020

lemniskat .!.:
Bizim şöyle de bir sorunumuz var. Annemlerle altlı üstlü oturuyoruz. Annem rahatsız. Ben çalışmadığım dönem sürekli yukarda anneme iş yapıyordum. Şimdi çalışıyorum işten gelince yine yukarıdayım. Ben ev işi yaparken yada dışarda çalışırken annem ilgileniyor oğlumla.
Annem yemek konusunda çok titiz. Oğlum mutlaka yemek yiyecek yemezse dakka başı çocuğa yemek yedir açlıktan ölecek diyor. Ben yemeği kolayca yesin diye masal uydurmaya başladım şimdi önünü alamıyorum.
Tv kumandasını inanın hergun defalarca kaldırıyorum ama annem açıyor kız kardeşim açıyor. Görür görmez kapatıyorum bu sefer hadi o zaman oyun oynayalım demeye başlıyor. Bazen keşke bir kardeşi olsaydı diyorum ama şartlar...

Zaten otorite kurmanız imkansız.
Çoklu figür mevcut yaşam stilinizde.

Öncelikle bunu ailenizle konuşup, koyduğunuz şeyi çiğnememeleri adına yardımcı olmalarını isteyin.
Sizi üzmek istemem ama 4,5 yaş değil, bir çocuk 2,5 3 yaşından itibaren oyun kurup kendi başına oynayabilmeli.
Ha tabii ki saatlerce değil 15 dk falan ama onun gelişimi için çok önemli bir parametre bu.
Siz ona şuan altın tepside sunuyorsunuz, hayal dünyası gelişmiyor.
Ayrıca ben merkezci bir karaktere bürünüyor giderek ve karakter dediğimiz şey 6 yaşa kadar en önemli kalıcı temeli atılan durum.

Ben uzman ya da donanımlı biri değilim, sadece anneyim.
O sebeple önerim bir uzman yardımı ya da kitaplardan yöntem araştırmasına girip, bireysel olarak çocuğun farkındalığı kazanması amacıyla neler yapabileceğinizi öğrenmek olacak.

Ve en önemlisi, kararlı ve tutarlı anne.
Hayır ise hayır, evet ise evet.
5 dk ise 5 dk, çocuk bilecek ki o 5 dk sonunda anne gelecek.

Hele masalla yemek, çocuklarımın yemesi çok sıkıntılı.
Bazen kızarım ‘yemeyebilirsin ama beni tehdit etme, yapacak bir şey yok aç uyursun bu akşam, sabah uyandığında da davranışını tekrar gözden geçirirsin aç uyumana değdi mi değmedi mi karar verirsin diyorum.
İlgimi kesiyorum ve 20 dk sonra ağlama krizi bitip yemek yemeye kendi başlıyor.

Shusui · 22 Ekim 2020

BBlair .!.:
Benim kızım 5aylik evde yalnızken anakucaginda yarim saat oturuyor ama babasi evdeyken 5dakika zor duruyor çünkü agladiginda babasının alacağını ogrenmis o varken ağlayıp kendini orda aldırıyor ama baba yokken benim onu almayacagimi biliyor o yüzden tekken huysuzluk yapmıyor. Cok ağladığını biliyorum ama isim bitene kadar almadığım cok oldu bittikten sonra alıyordum çünkü duran cocuk ben biseyler yapınca başlıyodu kucak istemeye farkettimki bebekte olsa dikkat çekmeye ilgi istemeye çalışıyor o gündür her ağlamasına inanmıyorum yani

Çok fena bu kızlar ya daha 5 aylık sen nasıl kurdun neden sonuç ilişkisinide babayı kullanıyorsun

Bence yaptığınız doğru ama ,babada kendi bilir canım , şimdi alıştırsın böyle ,10 kilo olunca görür gerçekleri

Yabanelma · 22 Ekim 2020

Kızımda da vardı bu durum,5 yaşında şuan.

Pandemi sürecinden önce bir şekilde idare ediyordum ama sürekli evde olunca bensiz birşey yapmak istememesi çok yorucu oldu.

Bir saat oyun oynadıysak, şimdi iş yapacağım,kahve içecegim sen kendin oynayacaksın diyorum. İlk başlarda kabul etmedi, huysuzluk yaptı ama oralı olmadım. İstersen şununla oyna bununla oyna diye alternatif sunuyorum yada tamamen kendi hâline bırakıyorum, buluyor vakit geçirecek birşeyler.

Böyle böyle alıştı, herşeyi anlayabilecek yastalar yeter ki biz aman üzülmesin diye koyduğumuz sınırları geçmeyelim.

Oğlum da 2 buçuk yaşında kızımda yaşadığım için onda şimdiden uyguluyorum, kendi başına vakit geçirmeyi. Hangi odaya gitsem yanıma geliyor ama kendi kendine oynuyor işim var deyince.

lemniskat · 22 Ekim 2020

filmdelisi .!.:
Zaten otorite kurmanız imkansız.
Çoklu figür mevcut yaşam stilinizde.

Öncelikle bunu ailenizle konuşup, koyduğunuz şeyi çiğnememeleri adına yardımcı olmalarını isteyin.
Sizi üzmek istemem ama 4,5 yaş değil, bir çocuk 2,5 3 yaşından itibaren oyun kurup kendi başına oynayabilmeli.
Ha tabii ki saatlerce değil 15 dk falan ama onun gelişimi için çok önemli bir parametre bu.
Siz ona şuan altın tepside sunuyorsunuz, hayal dünyası gelişmiyor.
Ayrıca ben merkezci bir karaktere bürünüyor giderek ve karakter dediğimiz şey 6 yaşa kadar en önemli kalıcı temeli atılan durum.

Ben uzman ya da donanımlı biri değilim, sadece anneyim.
O sebeple önerim bir uzman yardımı ya da kitaplardan yöntem araştırmasına girip, bireysel olarak çocuğun farkındalığı kazanması amacıyla neler yapabileceğinizi öğrenmek olacak.

Ve en önemlisi, kararlı ve tutarlı anne.
Hayır ise hayır, evet ise evet.
5 dk ise 5 dk, çocuk bilecek ki o 5 dk sonunda anne gelecek.

Hele masalla yemek, çocuklarımın yemesi çok sıkıntılı.
Bazen kızarım ‘yemeyebilirsin ama beni tehdit etme, yapacak bir şey yok aç uyursun bu akşam, sabah uyandığında da davranışını tekrar gözden geçirirsin aç uyumana değdi mi değmedi mi karar verirsin diyorum.
İlgimi kesiyorum ve 20 dk sonra ağlama krizi bitip yemek yemeye kendi başlıyor.

Annemle defalarca konuştum. Değişen birşey olmadı malesef. Anneme göre çocuğun kilosu iyiyse herşey yolundadır. Önemli olan yemek yedirmek. Gerekirse telefondan çizgi film açılıpbir şekilde o yemek yedirilmelidir.
Yapmam gereken şey taşınmak aslında. Ayrı bir düzenimiz olsa cok daha kolay olurdu eminim.
Peki uzman yardımı faydalı olurmu sizce. Pedagoga mı götürmeliyim

lemniskat · 22 Ekim 2020

Shusui .!.:
Tamam o zaman asıl problem bu. Biz insanlarda hayvanlar gibiyiz, sürü içinde en yüksek oteriteyi dinleriz. Sizin evde en yüksek oterite anneanne ve o her istediğini yapıyor. Çocukta sıkıntı yok, her istediğine destek olan insan var mis gibi. Sıkıntı yine sizin başınıza kalıyor yalnız. Anneyi durdurmaya çalışsan bir dert, çocuğu toparlamak ayrı dert. Ki anne mevzusu çocuktan daha zor bence

Kesinlikle daha zor. Birde hasta oldugu için kafası kaldırmıyor çocuk sesini. Istiyorki televizyonun karşısında sessiz sedasız otursun

Amine Busra · 22 Ekim 2020

Shusui .!.:
Çok fena bu kızlar ya daha 5 aylık sen nasıl kurdun neden sonuç ilişkisinide babayı kullanıyorsun Bence yaptığınız doğru ama ,babada kendi bilir canım , şimdi alıştırsın böyle ,10 kilo olunca görür gerçekleri

Benim 3 yasindaki kizimda disari ciktiklarinda kucakta tasitiyormus kendini. Şok oldum. Esim zaten cogu zaman dedigini yapmaya çalışır. Başlarda bana kiziyordu. Beni sert otoriter olmakla suçluyordu. Simdi cefasini cekiyor. Cunku kizim bir iki kez bana teklif etti. Tabiki direkt hayır demedim. Birkac adim kucakta tasidim. Kizim benim belim agridi bacagim agridi sen yürüyebilirsin diyerek indirdim. Adam 13 kg cocugu tasiyio duruyormus haberim Yokmuş. Şimdi o da demeye basladi ama cocuk ogrenmis bir kez sen tasirsin diyor ona :)

Birgaripanne · 22 Ekim 2020

lemniskat .!.:
Merhaba hanımlar
Oğlum 4,5 yaşında. Bir tane çocuğum olmasına rağmen kendimi 6 çocuklu bi kadın gibi hissediyorum.
Beraber yatıp beraber kalkıyoruz. Kendime ayırdığım zaman dilimi yok. Bütün gün oyun oynuyoruz birlikte. Asla tek başına oynamayı kabul etmiyor.
Yemek yedirmek için masal anlatıyorum, yoksa yemiyor. Her öğünde ayrı bir masal uyduruyorum. Başım ağrıyor oğlum yorgunum bugün masal olmasa olurmu diyorum, hayır diyor.
Oyun oynarken lavaboya gitmem lazım diyorum, git hemen geri gel diyor. Sürekli yapışık haldeyiz. Bensiz yaptığı tek şey tv izlemek. Eğer ben bir işle meşgulsem asla oyunla resimle yada baska birşeyle ilgilenmiyor. İzin vermiyorum bu sefer bağırıp ağlamaya başlıyor.
Ne yapacagimi bilmiyorum inanın. Hastalığa rağmen kreşe yazdırdık. Gelince yine aynı. Ya benle oynayacak ya tv izleyecek.
Normal mi bu durum. Annem sen alıştırdın böyle diyor. Psikologami götürmem lazım. Lutfen bir fikir verin.

Biraz mesafe koyun sizde
Asiri ilgili anne olmussunuz ama kendinizi harap setmenize gerek yok bu kadar kendi ayaklari ustunde durmali

filmdelisi · 22 Ekim 2020

lemniskat .!.:
Annemle defalarca konuştum. Değişen birşey olmadı malesef. Anneme göre çocuğun kilosu iyiyse herşey yolundadır. Önemli olan yemek yedirmek. Gerekirse telefondan çizgi film açılıpbir şekilde o yemek yedirilmelidir.
Yapmam gereken şey taşınmak aslında. Ayrı bir düzenimiz olsa cok daha kolay olurdu eminim.
Peki uzman yardımı faydalı olurmu sizce. Pedagoga mı götürmeliyim

Bence götürün.
Çocuğunuz için değil, sizin kendi çocuğunuzla alakalı doğru yöntemleri bulmak adına yönlendirmesi için gitmelisiniz.

Ben hem gelişim hem de beslenme uzmanıyla devam ettim bir süre.
İnanır mısınız, 3 senedir sıvı bir yemek tüketmeyen oğlum, çorba içer oldu.
Evde artık çocuklara özel yemek yapmıyorum çünkü bakış açımı değiştirdi.

Benimkilerin birçok başka sorunları var, yapısal olarak direnç mevcut.
Ve aynı model anne bende de var, karıştırmıyorum ki karışmasında hak görecek bir emeği bile söz konusu değil.

Mükemmel anne değilim, yanından geçemem.
Hatta gayet katı, kuralcı, bağıran çoğu kişiye göre acımasız da bir anneyim fakat çocuklarım da zaten normal yaramazlık statüsünde değil, başımıza kaza bela gelir yapmazsam.
Ama günde belki 30 kere sizi çok seviyorum diye sarılır, 300 den fazla öperim, severim.
Hepsinin yeri ayrı, kuralcı olmak demek sevgisizlik değil.

İki azmanla ancak böyle başa çıkabiliyorum, sizin 1 çocukla 6 çocuk hissetmeniz normal.
Çünkü kural yok ve daima istediği yapılan bir çocuk var ortada.

Birgaripanne · 22 Ekim 2020

filmdelisi .!.:
Bence götürün.
Çocuğunuz için değil, sizin kendi çocuğunuzla alakalı doğru yöntemleri bulmak adına yönlendirmesi için gitmelisiniz.

Ben hem gelişim hem de beslenme uzmanıyla devam ettim bir süre.
İnanır mısınız, 3 senedir sıvı bir yemek tüketmeyen oğlum, çorba içer oldu.
Evde artık çocuklara özel yemek yapmıyorum çünkü bakış açımı değiştirdi.

Benimkilerin birçok başka sorunları var, yapısal olarak direnç mevcut.
Ve aynı model anne bende de var, karıştırmıyorum ki karışmasında hak görecek bir emeği bile söz konusu değil.

Mükemmel anne değilim, yanından geçemem.
Hatta gayet katı, kuralcı, bağıran çoğu kişiye göre acımasız da bir anneyim fakat çocuklarım da zaten normal yaramazlık statüsünde değil, başımıza kaza bela gelir yapmazsam.
Ama günde belki 30 kere sizi çok seviyorum diye sarılır, 300 den fazla öperim, severim.
Hepsinin yeri ayrı, kuralcı olmak demek sevgisizlik değil.

İki azmanla ancak böyle başa çıkabiliyorum, sizin 1 çocukla 6 çocuk hissetmeniz normal.
Çünkü kural yok ve daima istediği yapılan bir çocuk var ortada.

Kizim 2 ay once arkadasimin kizi corba iciyor diye icmeye basladi
Cok yalniz kalmalari da etkiliyor

filmdelisi · 22 Ekim 2020

Tanssss .!.:
Kizim 2 ay once arkadasimin kizi corba iciyor diye icmeye basladi
Cok yalniz kalmalari da etkiliyor

Çocuk çok tuhaf bir şey.
3 yaşında olana doğumgününde bezi bıraktırdık iki hafta önce.
Aylar öncesinden psikolojisini hazırladık, pasta üflediğimiz gün büyüyeceğiz bezimiz olmayacak vs.
Zaten abisi var, her tuvalete girişte küçük de geliyor.

Neyse uzatmayayım, günde 4 sefer hatta her yediği şey sonrası kaka yapan çocuğum 3 gün kaka tuttu.
Tutması mesele değil, büyük de tutmuştu bırakırken ama çocuğun fizyolojik yapısına aykırı, 1 öğün yapamasa karnı ağrır, o derece sindirim sistemi çalışıyor.

4. gün bıraktım, taktım bezi ve bugün 2 hafta oldu.
2 haftadır bezine bile tüm gün boyunca ‘acıyor’ diye ağlayarak, krizler geçirerek yapıyor.
Anamdan emdiğim süt burnumdan geldi, sürekli ağlıyor, oturmuyor, yemek yemiyor, tepemde.
Kendi kendine travma yaşadı çocuk, halbuki ne gördü ne de tanık oldu.

Nasıl unutturacağım bilmiyorum, her yolu denedik, aşırı direnç gösteriyor.

Güzelim sistemi ellerimizle bozduk, derdimiz yokmuş gibi bu çıktı.

Sizin Çocuklarınızda Böyle mi

Nirvana

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Guru

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Popüler Üye

100x gelmişimdir bu dünyaya bence, uslanmam çünkü

Guru

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Guru

Guru

Nirvana

Guru

Bir sabah gelecek kardan aydınlık...

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

🟤🟫🤎

Sevda kalptendir.

Nirvana

Sevda kalptendir.

Nirvana

Benzer Konular