Çok haklısınız biraz bende böyle düşünmeye başladım sizin gibi mesajlardan sonraKızınız benim çocukluğuma benziyor. Okulda çok başarılı bir öğrenciydim ve ders çalıştığımı çok hatırlamam. diş fırçalamak gibi basit sorumlulukları aldıramazdı. Annem o zamanda beni terapiste götürmüştü o kadar dertlenmişti. Bir işe yaramadı gerçi. Nedenini yakın zamanda terapilerimde anladım. Annemin sürekli bana emir vermesi beni delirtiyormuş, hala öyle. Biri bana bu yap diyince deliriyorum. O zamanlar tepki vermek için yapmıyormuşum. Hatta terapistim direk şunu söyledi ‘ birey olmana izin vermiyor diye deliriyorsun.’
Oğlumu daha iyi yetiştirebilmek için okuduğum kitaplarda da benzer şeyler okudum. İşe yarar mı bilmem ama biraz salın. Bir hafta belki. Ödev yapmasın, o kaybedecek. Bunu siz söylemeden de yapması gerektiğini bilmeli. Şu şekilde davranmanız bir işe yaramıyor, sizde görüyorsunuz.
Haklı olabilirsiniz ama inanın o kadar da değilim diye düşünüyorumBen de annem bu tarafa gel dese geri yürüyesim gelirdi, fakat normal bir mudahale degil, elinden gelse aldıgım nefesi doz doz verecekti, içtiğim suyu nasıl yuttuguma karısırdı:/
Gecen hafta da babama aynı şeyi yapınca, en basit şeyler için mudahale edince kendimi avaz avaz bagırmamak için zor kontrol ettim, bunu yapma dedim, bu nu ar tık yap ma...
Evet o konuda sorun yok biraz erkenmiş onu sonra farkettim ama istemiştikİlk cocugunuza isteyerek mi hamile kaldınız, yaş aralıkları nedir
Çaresiz hissediyor insan ama elden de bir şey gelmiyor. Sabır diliyorum size dekızım 10 yaşına girmek üzere...4 e gidiyor 4 senedir her sabah dişini fircaladin mi, çamaşırını değiştin mi, sulugunu doldurdun mu, ödevini çantanı hazirladin mi demekten ben bıktım o hatirlatilmasindan bıkmadı. bir çorap giyiyor 10 dk, esofman altını giyecek 5 dk. çıldıracağım her sabah bagris cagris ama değişen birsey çok olmuyor. Sanirim yapacak bisey yok boyle kabul etmek zorundayiz
Çok haklısınız biraz bende böyle düşünmeye başladım sizin gibi mesajlardan sonra
Ogretmeniyle konuşmayı düşünüyorum
Ben ödevlerini hiç hatırlatmayacağım öğretmeni biraz bu konunun üzerine giderse mahcup olma duygusunu yaşayabilir belki
Ben böyle bir anne olduğumu düşünmüyorum size de sabir diliyorum insan ailesini ne degistirebiliyor ne de vazgeçebiliyorNefes alışıma laf söylediğini bilirim. Evliyim ve bir bebeğim var. Anneliğime laf söyledi ondan beri görüşmüyorum. Bazen anneniz bile olsa mesafe iyidir.
Tamam öyle yapayım ama öğretmen çoğu kez ödev kontrolü yapamiyor biraz velilere kalmış gibi o yüzden zaten bu kadar yüzgöz oluyoruzYine müdahale ediyorsunuz. Konuşmayın. Öğretmen bu çocuğun annesi ödevini yaptırmamış demiyecek. Bence sizde de altta yatan bu duygu var. Öğretmen bir haftadır ödevini yapmıyor bir sorun mu var diye ararsa söylersiniz.
bittikızım üstün yetenekli
Konulariniza bakmak istedim ama hesabiniz gizli sanırım bir kaç konuya beni etiketlerseniz okumak isterimbitti
asla değiştiremezsin
20 yaşında hala aynı
kafasında ne tilkiler vardır onun usulca oturur mu sanıyorsun
bununla ilgili 464748949 konum var
Zaten bundan da kaynaklı oluyor bazı şeylerYani sadece 9 yaşında çok yüklenmiyor musunuz
Süper zekaysa da ali ata bak sıkıcı geliyordur yapsa da yapmasa da gelişimine bir etkisi olmayacak inanın
Hayır çekinmiyorum her ortamda uyumsuz olmak istiyor mesela doğum günü diye kek almışlar üstüne mum öğretmenimiz çok kibar kendisi yapmış sınıf eşliğinde sürpriz demişler kızımın videosunu attı suratı asık memnuniyetsiz her ortamda böyle. Ardından öğretmen heves ettik ama kaçtı hevesimiz dedi üzüldü kadın baya konuştu rehberlik baksın biraz diyeMüzige eşlik etmesin ne olacak ki, bunda tercih özgürlüğü yok mu, mecbur mu, ödevinin sorumluluğunu alacak, buna zorunlu, fakat sizi mi eleştirecekler "uyumsuz cocugu var" diye, bundan mı cekiniyorsunız
Oradan öyle çok dırdırcı bir anne olduğum kanisina varmış olabilirsiniz ama inanın değilim temel ihtiyaçlarını kendisi akıl edebilsin istiyorum. Kendi iyiliğini düşünebilsin istiyorum o söylediklerim sadece bir örnekti.okurken beni bile bogdunuz
ne kadar takilmissiniz "her sey olmasi gerektigi gibi olacak" diye. cocuk basarili, bazi seylere yetenegi var bilseme girmis, ogretmenlerinin gozdesi. demek kj bir seyler yolunda bu kadar kasmaya, proje cocuk yetistirmeye gerek var mi?
her seyi kusursuz mu olacak?
sabah kalkinca yelek ve panduf giyme zorunluluğu ne mesela, kutupta mi yasiyorsunuz? biz sabahları ne panduf giydik ne yelek. pijemayla dolastik ölmedik yani. bunun icin neden stres oluyorsunuz? cocuk sevmiyorsa giymesin. yataktan cikinca yelek giymeyenin hasta oldugu bir evren mi var? cocugum bunu asla umursamaz diyorsunuz ama cocuk haksiz degil. umursanacak bir sey degil. giymez giymez yani kocaman cocuk. bunun dirdirini etmezseniz bu kadar gerilmezsiniz, her sabaha kavgayla gerginlikle baslamazsiniz.
nasil fikir?
yuz kere odevi hatirlatana kadar 3 kere soyleyin yapmadiysa okulda azarini isitsin bir dahakine yapar. bu sizin probleminiz degil ki.
bebek gibi davranıyorsunuz sonra niye sorumluluk sahibi degil diyorsunuz. neden degil acaba? bulmak zor degil ki.
bazi sorumluluklar vermeye calisiyorsunuz ama yapmamasina tahammulunuz yok. birakin yapsin, yapmiyorsa da sonucuna katlansin.
evde bu kadar stresli olmaniz, herseye takilmaniz isinizi kolaylastirmaz. cocuk cok kritik yaslarda. ergenlim off pofflerine birkac adim kalmis. biraz daha ilimli davranın, sorumluluk verin cocuga. her yaptığını arkadan on kere kontrol etmeyin. kontrolun kendisinde olduguna emin olursa belki de o zaman sorumluluklarini bilir..benim de arkamdan her seyi yuz kere soyleyip ben yapmasam yapacak birisi olsun ben de ugrasmam ne ugrasacagim
e sen kendin yazmissin soyle deliriyorum her sabah bunun kavgasini veriyorum diye.Oradan öyle çok dırdırcı bir anne olduğum kanisina varmış olabilirsiniz ama inanın değilim temel ihtiyaçlarını kendisi akıl edebilsin istiyorum. Kendi iyiliğini düşünebilsin istiyorum o söylediklerim sadece bir örnekti.
Evde hep son dk çıkıyor mesela eşimle onun için de geriliyoruz
Çocuklarım var, yani tecrübeli sayılırım, once her cocugun apayrı oldugunu anlamalı ve kabul etmelisiniz kanımca. 2si de sizin cocugunuz fakat milyonlarca olasılıktan biri gercekleserek bir cocuk oluşuyor. Aynı olabılırler mi? Olamazlar.Elmanın tadı başka, üzümün başka, hepsi kendi halinde güzel. Çocuklarımı hiç birbiri ile kıyaslamadım,önceki hallerinden bir tık iyi ise onu başarıları olarak gördüm.Haklı olabilirsiniz ama inanın o kadar da değilim diye düşünüyorum
Bu hafta biraz tutacagim kendimi bakalım sorun neredeymiş
Böyle mesajlar alınca oladabilir belki diyorum sonuçta farklı pencereler için açtım bu konuyu teşekkür ederim
9 yaş..Elbette sorumluluk almayı öğrenecekler ama bizler de çok mu cekistiriyoruz acaba çocukları..Ben de çok söylendim, defalarca hatırlattım ödevi, diş fırçalamayı, erken uyumayı, odasını toparlamayı, giysilerini askıya asmasını, kirlilerini kirli sepetine atmasını vs vs. Şimdi 12 yaşında, hala söylendiğim oluyor mu.. evet bazen hâlâ..Ama sonuca baktığımda artık çok büyük ölçüde sorumluluklarını biliyor. Önceden sınava hazırlan dedigimde ağlayan oğlum, şimdi "hadi anne sınava hazırlanalim" diyor. Bazı dersleri kendi hallediyor, matematik, fen gibi ilgisi olan derslerde büyük bir desteğim yok ama halen desteklemeye devam ediyorum diğer derslerinde.. Artık yavaş yavaş daha kendi başına çalışması gerekiyor ona da hazırlıyorum onu..Şunu gözlemledim hem kendimde , hem çevremdeki anneler de..O kadar çok komut veriyoruz ki, çocuklar artık komut almadan hareket edememeye alıştı. Bir yandan da tepesinde dura dura birçok şeyin de sorumluluğunu kazandırdım gibi.. Sağlıklı olsunlar, herşey hallolurEvet konu 9 yaşında ki kızım
Ben artık onun umursamazlığı ve ne dersem tersten yapmasından çok yoruldum. İnsan hiç mi öğrenmez? Hiç mi düzen nedir tertip nedir umursamaz?
Farkındayım yaşı küçük ama lafları inanın yaşından çokça büyük.
Mesela her sabah yataktan kalkınca yeleğini giymesini pandufunu giymesini söylemem gerek asla kendi kendine düşünemez. Ya da umursamaz desem daha doğru olur.
Ödevlerini en az on kez söylemem gerek ki yapsın. Çoraplarını hep sağdan soldan toplarım. Bunlar basit gibi gelebilir ama sürekli olunca inanın insan artık söylemekten yoruluyor. Yemek seçer ağlayarak yer yemeği. Sagolsunlar evde yemek seçmelerinden dolayı artık yemek yapmaktan nefret ediyorum.
Beslenmesine dikkat etmez su içmeye dikkat etmez ve sürekli hastalanır. Zaten alerjisi var
Çaresiz kaldim ve kendi çocuğum bana en büyük yük haline geldi.
En son bugün arkadaşı gelecekti tv izlemesin arkadaşıyla vakit geçirsin diye ben cagirdim.
Yarım saatimiz var ve ödevini yapıp pijamasını vs degistirmesi gerekiyor. Bende ütü yapıyorum. Zannediyorum ki o ödevini yapıyor. Ama bi gittim baktım kızım mandalina yiyerek dışarıyı izliyor. Şimdi bu durumda nasıl sakin kalabilirim. Hayatimizda her şey son dk olmak zorunda değil ki Çok yoruldum. Diyeceksiniz ki sen öğretememişsin ama küçük olan kardeşi asla öyle değil çok düzenli kurallara uyar karşılaştırmak için söylemiyorum ama ikisi de benim çocuğum.
Son olarak belirteyim ki kızım üstün yetenekli iki alandan bilsem öğrencisi ve ikisini de ilk girişte kazandı.
Benim durumumu yaşayan ve bir yol bulan var mı lütfen fikrinizi belirtir misiniz ? Şimdiden teşekkür ederim.
Ben 10-11 yaşlarında sorumluluk sahibi olduğumu hatırlıyorum, sonra lise civarında sorumluluk hak getire. Öğrencilik bitti, iş hayatım başladı, son derece sorumluluk sahibi bir insan olarak çalıştım yıllarca..Şu an elimden gelmeyen iş yoktur neredeyse. Hayat öğretiyor adım adım..Bu demek değil ki çocukları salalım artık Allah ne verdiyse! Ama çok sıkmak da işe yaramayinca yaramıyor, zamanla daha da düzene girecektir, biraz alan tanıyın, sorumsuzluk yaptığı durumlarda ne ile karşılaşacağını görsün, deneyimlesin..Bu söyledikleriniz biraz da olsa içimi rahatlattı çünkü ileri ki yaşları beni çok korkutuyor
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?