- 24 Ekim 2011
- 4.801
- 1.558
- 448
- Konu Sahibi mylittlesunshine
- #1
bu konuyu açıp açmamak arasında çok gidip geldim çünkü klasik görümce şöyle görümcem böyle şikayetleri gibi algılanmasından korkuyordum açıkçası.
yine de dün akşam eşimin ablasının kızı -yeğenim diyeceğim bundan sonra- bize geldikten sonra bunu kızlara bir sorayım diyerek açıyorum konuyu.
eşimin ablasının biri dört buçuk yaşında biri bir yaşında iki kızı var. eşimin ablasını da severim çok bir samimiyetimiz yok gerçi de bir kötülüğünü de görmedim bunca senedir. sorunum şu ki eşimin ablası kızlarla -özellikle 4 yaşındakiyle- pek ilgilenmiyor ya da ilgilenemiyor bilemiyorum artık.
ben kayınvalidemlerle altlı üstlü oturuyorum, eşimin ablası da her hafta gelir bir ya da iki gece kalır çocuklarıyla ve kocasıyla. yeğenlerimi de o zamanlar da görüyorum zaten bana pek gelmezler ben de onlara pek gitmem. sadece işte aşağıda kayınvalidemlere geldiklerinde. benim evi büyük yeğenim çok seviyor her geldiğinde yukarı çıkmak ister, eşyalarıma bakmak ister mutlaka, aramız da iyidir sever beni.
bu gelip gitmelerde şunu farkettim çocuk bizde gördüğü her şeyi istiyor "bana verir misiniz? bize de alır mısınız? evime götürebilir miyim?" aşağıdan yani kayınvalidemlerden de beğendiklerini alıp eve götürme huyu varmış, babası cimri biraz parayı sever :) çocuk da alışmış bu şekilde birilerinden bir şeyler istemeye, eşim "babana neden söylemiyorsun o alsın." dediğinde "babamın parası yok" ya da "babam nerde satıldığını bilmiyor" der. kendine öyle diyorlar sanırım ki böyle bir savunma mekanizması oluşturmuş.
ben "öyle her şey istenmez ama" dedim bir kaç kez yine de bir iki istemiyor bizden, aşağıdan yine istiyor, sonra yine bizden de istiyor. tüm herkes ortak bi söz söylese bu istemelerinden sonra bırakır aslında bu huyunu ama konuşsam mı konuşmasam mı bunu bilemiyorum size danışmak istediğim ilk konu bu. zamanla geçer çocuk o diyenler olacaktır da çocukla konuşup doğrularını yanlışlarını söylemeden nasıl çocuk yetiştirilir ki zamana bırakarak?
bir diğerine gelince;
yeğen baya zeki maşallah. annesi diğer kardeşi doğmadan önce kitaplar falan okurmuş o masalları hala hatırlıyor bana yenge ben de öğretmen olmak istiyorum diyince gittim bir etkinlik kitabı aldım dün yaptık biraz maşallah hiç bir sıkıntısı yok cin gibi her şeyi bir kerede anlayıp yapıyor.
ama olanlar kendi evinde oluyor, eşimin ablası ev işiydi ufak çocuktu derken bu kıza çizgi film videosu açıyor başına da oturtuyor saatlerce orda televizyon izliyor kızcağız hipnotize bir şekilde. bu çcoukla az ilgilensek diyorum, ben yine kitaplar alırım ona -eşimin ablası çalışmıyor kocası da pek harçlık vermez cimriliğinden o yüzden ben alırım diyorum- annesi etkinlikleri yaptırsa, kitap okusa diyorum kendi kendime. ama üstüme vazife değilse ya diye de çekiniyorum.
yüzüme bir şey demez ama içinden çok iyi biliyorsa kendi çocuk yapıp ona baksın ya da kendi öğrencileriyle ilgilensin gibi şeyler geçirsin de istemem.
sizce münasebetsizlik mi yapmış olurum yoksa güzellikle söyleyeyim mi? sana ne nasıl istiyorsa öyle yetiştirsin diyenler de çıkacaktır, ama insan üzülüyor yahu. ne bileyim küçücük çocuk, okul için de kritik zamanları kalem tutmayı öğrense, mantığını matematiğini el becerilerini geliştirse fena mı olur?
böyle işte ne dersiniz siz olsanız napardınız?
yine de dün akşam eşimin ablasının kızı -yeğenim diyeceğim bundan sonra- bize geldikten sonra bunu kızlara bir sorayım diyerek açıyorum konuyu.
eşimin ablasının biri dört buçuk yaşında biri bir yaşında iki kızı var. eşimin ablasını da severim çok bir samimiyetimiz yok gerçi de bir kötülüğünü de görmedim bunca senedir. sorunum şu ki eşimin ablası kızlarla -özellikle 4 yaşındakiyle- pek ilgilenmiyor ya da ilgilenemiyor bilemiyorum artık.
ben kayınvalidemlerle altlı üstlü oturuyorum, eşimin ablası da her hafta gelir bir ya da iki gece kalır çocuklarıyla ve kocasıyla. yeğenlerimi de o zamanlar da görüyorum zaten bana pek gelmezler ben de onlara pek gitmem. sadece işte aşağıda kayınvalidemlere geldiklerinde. benim evi büyük yeğenim çok seviyor her geldiğinde yukarı çıkmak ister, eşyalarıma bakmak ister mutlaka, aramız da iyidir sever beni.
bu gelip gitmelerde şunu farkettim çocuk bizde gördüğü her şeyi istiyor "bana verir misiniz? bize de alır mısınız? evime götürebilir miyim?" aşağıdan yani kayınvalidemlerden de beğendiklerini alıp eve götürme huyu varmış, babası cimri biraz parayı sever :) çocuk da alışmış bu şekilde birilerinden bir şeyler istemeye, eşim "babana neden söylemiyorsun o alsın." dediğinde "babamın parası yok" ya da "babam nerde satıldığını bilmiyor" der. kendine öyle diyorlar sanırım ki böyle bir savunma mekanizması oluşturmuş.
ben "öyle her şey istenmez ama" dedim bir kaç kez yine de bir iki istemiyor bizden, aşağıdan yine istiyor, sonra yine bizden de istiyor. tüm herkes ortak bi söz söylese bu istemelerinden sonra bırakır aslında bu huyunu ama konuşsam mı konuşmasam mı bunu bilemiyorum size danışmak istediğim ilk konu bu. zamanla geçer çocuk o diyenler olacaktır da çocukla konuşup doğrularını yanlışlarını söylemeden nasıl çocuk yetiştirilir ki zamana bırakarak?
bir diğerine gelince;
yeğen baya zeki maşallah. annesi diğer kardeşi doğmadan önce kitaplar falan okurmuş o masalları hala hatırlıyor bana yenge ben de öğretmen olmak istiyorum diyince gittim bir etkinlik kitabı aldım dün yaptık biraz maşallah hiç bir sıkıntısı yok cin gibi her şeyi bir kerede anlayıp yapıyor.
ama olanlar kendi evinde oluyor, eşimin ablası ev işiydi ufak çocuktu derken bu kıza çizgi film videosu açıyor başına da oturtuyor saatlerce orda televizyon izliyor kızcağız hipnotize bir şekilde. bu çcoukla az ilgilensek diyorum, ben yine kitaplar alırım ona -eşimin ablası çalışmıyor kocası da pek harçlık vermez cimriliğinden o yüzden ben alırım diyorum- annesi etkinlikleri yaptırsa, kitap okusa diyorum kendi kendime. ama üstüme vazife değilse ya diye de çekiniyorum.
yüzüme bir şey demez ama içinden çok iyi biliyorsa kendi çocuk yapıp ona baksın ya da kendi öğrencileriyle ilgilensin gibi şeyler geçirsin de istemem.
sizce münasebetsizlik mi yapmış olurum yoksa güzellikle söyleyeyim mi? sana ne nasıl istiyorsa öyle yetiştirsin diyenler de çıkacaktır, ama insan üzülüyor yahu. ne bileyim küçücük çocuk, okul için de kritik zamanları kalem tutmayı öğrense, mantığını matematiğini el becerilerini geliştirse fena mı olur?
böyle işte ne dersiniz siz olsanız napardınız?
Son düzenleme: