- 10 Ekim 2014
- 31.657
- 141.681
Hepinize teşekkür ederim.
Gerçekten sakinleştim.
Derdim aslında cenaze değil sanırım. O üstüme yürüme olayını aşamadım. Adama içten içe affedemediğim gibi kinleniyorum. Ve sağlıklı olmadığımı bildiğim halde aşamıyorum. Sanırım derdim bu.
Bir de eşimin genel anlamda hayır dememesi beni çıldırtıyor. Onun birikmişi. Mesela en basiti arkadaşlarıyla bira içmeye gider onikide gelicem der ikide gelir. Ararsam açmaz eve gelince de ama kalkalım demediler der. Yani ilk o asla hadi diyemez. Bu özelliğine de tahammülsüzüm. Babasıyla birleşince mantıklı düşünemez oldum.
Akşam sakin olup en azından geç kalacaksan da söyleseydin böyle bindik biniyoruz diye beni oyalamasaydın çocuk üzüldü diyeceğim sadece.
Zaten mevzu cocuk gibi ciktik, cikicam diyip diyip gelmemesi, babam da biraz boyle biri, anneme devamli saat soyler ama kadini telefon başinda bekletirdi.
Cenaze de olsa boyle yapilmaz.
Cenazeye gitmesi tabi ki gerekli ve cenaze vakti adami kisitlamak dogru degil ama sizi anliyorum, birikmislikleri de anliyorum insan bazen insani şekilde bakamiyor durumlara.
Son düzenleme: