Merhabalar,
Evlenmek üzere olduğumuz nişanlımla araya giren ailelerle ilgili (senin ailen böyle dedi, benimki şöyle dedi) tartışmalar, laf dalaşmaları sonucunda ayrıldık. Ayrılık lafını o dile getirdi çünkü yorulduğunu söyledi. Bu tip tartışmaları ortada hiçbir şey yokken bile daha çok ben çıkarıyordum çünkü psikolojik açıdan zor bir süreçten geçiyordum. Babam rahmetli, annemin de bir rahatsızlığı vardı falan. Hakkını yiyemem çok yanımda oldu ama ben hep ona yüklendikçe yüklendim, kum torbam oldu sanki, ağır laflar edebiliyordum en ufak şeyde. Çok pişman oldum tabi hiç değilse arkadaş kalalım dedim (aynı zamanda lise yıllarından beri en yakın arkadaşım kendisi, ilişkimiz sonradan başlamıştı) o da bu mantıksız bir şey demişti. Ama sonradan arada benimle arkadaş gibi konuşur oldu hatta bir kahve içelim dedi, sen değerli bir insansın gibi laflar etti. Haliyle ben de umutlandım acaba geri dönmek mi istiyor, affedecek mi beni diye ama bir yandan da eskisi gibi değil tabi çok daha mesafeli. Bir konu hakkında konuşacağımız zaman mesela mesajlaşma başlıyor ama genelde ben uzatmaya çalışan taraf oluyorum, onun geç cevap verdiği de oluyor. Siz ne düşünüyorsunuz? Ben beni özlediğini, sevdiğini ama bu ilişki olur mu bunu düşündüğünü düşünüyorum. Ama bir yandan da diyorum acaba boş yere mi umutlanıyorum. Buradaki hanımların da fikrini almak istedim. Sevgilerle