Keske donmese biz 7 yil oldu hala olgunlaşmamış adamla senin ailen soyle dedi bnm ailem soyle diye birbirimize giriyoruz hayat kısa mutlu olunMerhabalar,
Evlenmek üzere olduğumuz nişanlımla araya giren ailelerle ilgili (senin ailen böyle dedi, benimki şöyle dedi) tartışmalar, laf dalaşmaları sonucunda ayrıldık. Ayrılık lafını o dile getirdi çünkü yorulduğunu söyledi. Bu tip tartışmaları ortada hiçbir şey yokken bile daha çok ben çıkarıyordum çünkü psikolojik açıdan zor bir süreçten geçiyordum. Babam rahmetli, annemin de bir rahatsızlığı vardı falan. Hakkını yiyemem çok yanımda oldu ama ben hep ona yüklendikçe yüklendim, kum torbam oldu sanki, ağır laflar edebiliyordum en ufak şeyde. Çok pişman oldum tabi hiç değilse arkadaş kalalım dedim (aynı zamanda lise yıllarından beri en yakın arkadaşım kendisi, ilişkimiz sonradan başlamıştı) o da bu mantıksız bir şey demişti. Ama sonradan arada benimle arkadaş gibi konuşur oldu hatta bir kahve içelim dedi, sen değerli bir insansın gibi laflar etti. Haliyle ben de umutlandım acaba geri dönmek mi istiyor, affedecek mi beni diye ama bir yandan da eskisi gibi değil tabi çok daha mesafeli. Bir konu hakkında konuşacağımız zaman mesela mesajlaşma başlıyor ama genelde ben uzatmaya çalışan taraf oluyorum, onun geç cevap verdiği de oluyor. Siz ne düşünüyorsunuz? Ben beni özlediğini, sevdiğini ama bu ilişki olur mu bunu düşündüğünü düşünüyorum. Ama bir yandan da diyorum acaba boş yere mi umutlanıyorum. Buradaki hanımların da fikrini almak istedim. Sevgilerle
Dönmez diyorsunuz ha :/ Eskiden çok daha katıyken şimdi arada mesajlaşmamız, bana "değerlisin, çok özelsin" vs yazması beni umutlandırmıştı.Dönmez..Zaten üstüne gittikçe gittim,yordukca yordum diyen sensin.
O da artık darlanmis demek ki,içine atacağı yer kalmamış ve aileler de bahanesi olmuş.
Artık dönmez,dönse bile seni bu kadar alttan almaz.
Üzülürsün..
Dönmez,dönse bile eskisi gibi olmaz.Dönmez diyorsunuz ha :/ Eskiden çok daha katıyken şimdi arada mesajlaşmamız, bana "değerlisin, çok özelsin" vs yazması beni umutlandırmıştı.
Bunlar sizi umutlandırmasın. Tam tersi bittiğinin altını çizmek istiyor. Hani bazen ayrılmak istersin ama karşı tarafı da üzmek istemezsin ve sen daha iyilerine layıksın dersin. Bu da onun gibi bir şey.Dönmez diyorsunuz ha :/ Eskiden çok daha katıyken şimdi arada mesajlaşmamız, bana "değerlisin, çok özelsin" vs yazması beni umutlandırmıştı.
Meseleler hep maddi mi ?Merhabalar,
Evlenmek üzere olduğumuz nişanlımla araya giren ailelerle ilgili (senin ailen böyle dedi, benimki şöyle dedi) tartışmalar, laf dalaşmaları sonucunda ayrıldık. Ayrılık lafını o dile getirdi çünkü yorulduğunu söyledi. Bu tip tartışmaları ortada hiçbir şey yokken bile daha çok ben çıkarıyordum çünkü psikolojik açıdan zor bir süreçten geçiyordum. Babam rahmetli, annemin de bir rahatsızlığı vardı falan. Hakkını yiyemem çok yanımda oldu ama ben hep ona yüklendikçe yüklendim, kum torbam oldu sanki, ağır laflar edebiliyordum en ufak şeyde. Çok pişman oldum tabi hiç değilse arkadaş kalalım dedim (aynı zamanda lise yıllarından beri en yakın arkadaşım kendisi, ilişkimiz sonradan başlamıştı) o da bu mantıksız bir şey demişti. Ama sonradan arada benimle arkadaş gibi konuşur oldu hatta bir kahve içelim dedi, sen değerli bir insansın gibi laflar etti. Haliyle ben de umutlandım acaba geri dönmek mi istiyor, affedecek mi beni diye ama bir yandan da eskisi gibi değil tabi çok daha mesafeli. Bir konu hakkında konuşacağımız zaman mesela mesajlaşma başlıyor ama genelde ben uzatmaya çalışan taraf oluyorum, onun geç cevap verdiği de oluyor. Siz ne düşünüyorsunuz? Ben beni özlediğini, sevdiğini ama bu ilişki olur mu bunu düşündüğünü düşünüyorum. Ama bir yandan da diyorum acaba boş yere mi umutlanıyorum. Buradaki hanımların da fikrini almak istedim. Sevgilerle
Soğumuş olabilir.Hic sesini çıkarma sabret belki geri döner.Merhabalar,
Evlenmek üzere olduğumuz nişanlımla araya giren ailelerle ilgili (senin ailen böyle dedi, benimki şöyle dedi) tartışmalar, laf dalaşmaları sonucunda ayrıldık. Ayrılık lafını o dile getirdi çünkü yorulduğunu söyledi. Bu tip tartışmaları ortada hiçbir şey yokken bile daha çok ben çıkarıyordum çünkü psikolojik açıdan zor bir süreçten geçiyordum. Babam rahmetli, annemin de bir rahatsızlığı vardı falan. Hakkını yiyemem çok yanımda oldu ama ben hep ona yüklendikçe yüklendim, kum torbam oldu sanki, ağır laflar edebiliyordum en ufak şeyde. Çok pişman oldum tabi hiç değilse arkadaş kalalım dedim (aynı zamanda lise yıllarından beri en yakın arkadaşım kendisi, ilişkimiz sonradan başlamıştı) o da bu mantıksız bir şey demişti. Ama sonradan arada benimle arkadaş gibi konuşur oldu hatta bir kahve içelim dedi, sen değerli bir insansın gibi laflar etti. Haliyle ben de umutlandım acaba geri dönmek mi istiyor, affedecek mi beni diye ama bir yandan da eskisi gibi değil tabi çok daha mesafeli. Bir konu hakkında konuşacağımız zaman mesela mesajlaşma başlıyor ama genelde ben uzatmaya çalışan taraf oluyorum, onun geç cevap verdiği de oluyor. Siz ne düşünüyorsunuz? Ben beni özlediğini, sevdiğini ama bu ilişki olur mu bunu düşündüğünü düşünüyorum. Ama bir yandan da diyorum acaba boş yere mi umutlanıyorum. Buradaki hanımların da fikrini almak istedim. Sevgilerle