Beni bazilariniz biliyor 2 aylik bir evliligim olmustu. Adamin cinsel ve maddi sorunlari yalanlari dolanlari yuzunden bosanmistik. 3 yil oldu. Aslinda her seyi goruyorum ama birine isindim mi olumlu olmaya calisiyorum. Biraz uzub olacak ama gercekten size ve fikirlerinize ihtiyacim var.
Karsima biri cikti. Bu cocuk evin tek oglu. Cok kiymetli oldugunu soyluyor o yuzden. Bazi huylari tam benim istedigim gibi. Karsima hep benden gucsuz erkekler cikardi bu ilk defa benden guclu. Dirençli. Tipine cok isindim. Boyle surekli gorusesim geliyor özlüyorum. Aslinda dusununce de cok gorusmedik. 3 kere. Basta tektim bi iki saat sonra ailemle flan gorustuler. Zarar gormemek icin aile nezaretinde tanismak istedim. Kipir kipir biri.
Gel gelelim sorunlara. Maddi durumlari baya iyi. Hatta bu zamaninda daire ve araba satip yemis icmis gezmis. Emir almayi da sevmiyor. O nedenle okudugu isi de yapmiyor. Simdi durumlari oldugundan ailesi bi yer acacak ona. Ordan da geliri iyi olacak dedigine gore buyuk bi is. Evi filan da var.
Ben ailelerimizi tanistiralim dedim. Annesini basta cok begendik cok kibar kadin ama biraz paralariyla hava atiyorlar gibi. Cocuk garsona kotu davrandi mesela yemekler gec geldi diye. Annesi de sesli sesli bi daha buraya gelmem dedi. Bizimkiler bu durumlardan pek hoslanmadi. Ve annesi de once oglumun isi olcak filan ondan sonra evlendirmeyi dusunuyorum dedi. Beni de cok begenmis cocugun dedigine gore.
Sonra bir de o gun ben aileler oldugu icin biraz mesafeli durdum. Aslinda normalde kipir kipir bi kizim ama erkekler oldugunda biraz kasiliyorum. Bu beni soguk ve utangac gormus halbuki tam tersi :)) o gun bana bu durumdan dolayi kirilmisti. Baya kirildi hatta. Oyle ki annem onu bi kenara cekip bir sey sormus ozel. Anneme de tavir yapmis. Sonra benim telefonlarima filan cikmadi kac gun. Ama silmedi de beni hic bir yerden.
Ben bittigini dusundum hatta o ara da o sinirle bi baskasiyla gorusmeyi kabul ettm ama o isi hallettik iptal ettk zaten. Ben tekrar mesaj attm bu cocuga. Kac gundur kendini odasina kapamis evden cikmiyor. Konusmak varken niye sustun diyorum benim soguk oldugumu dusundugu icin ve de annemin bi sorusuna kizmis kirilmis daha fazla agresiflesmemek icin acmamis telefonlarimi.
Annem de kardesim de haliyle artik cocugu istemiyorlar. O gunku tavirlarini da begenmediklerini soylediler. Cocuk bi de agresif. Babasina cok duskun ama annesi ve kiz kardesine kotu davraniyor. Kibar degil onlara karsi. Bana da ara ara kabaliklar yapiyor hatta.
Belki de ailem olumsuz diye gozumde buyudu benim simdi ama bu bana ilerde iyi bir es olabilir mi bilmiyorum.
Artilarini eksilerini yaziyorum. Tanimaya calisiyorum ama bizimkiler artik tanimaya da gerek yok diyorlar en azndan tanimak icin bile bi sans vermemi istemiyorlar. Ben de bunaldim napacagimi bilemedim. Acaba duygusal mi bakiyorum napmam gerekir sizce?
Bir de o gun benimle yasit kizkardesi de gelecekti. Cocuk yolda ona bagirmis diye son anda gelmekten vazgecti sinemaya gitmis. O da buyuk saygisizlk oldu. Cocuk ona da tavrini koydu kac gundur kardesiyle de küs.
Şimdi sinirli diye biraksam mi acaba diyorum. Ama eski patronlarimdan biri binlerce kisinin nefret ettigi derecede ofkeli bir adamdi. Bi sene aglatti beni baya sonra ben yolunu buldum adamin. Pamuk gibi bi amca oldu bana karsi :) ne desem yapiyor filan beni o kadar koruyup gozetti ki anlatamam. Acaba diyorum bunun da oyle bir yolu var midir?
Hemen de sinirleniyor her seye. Baya dedigi yapilmis ailesinde o yuzden biraz simarigiz.
Ben su an duygusallikla mantigim arasina sıkışıp kaldım. Beni kendime getirir misiniz eger gercekten durum vahimse?