Sizce boşanma sebebi midir?

Sevmiyor diyenlerin yorumlarına saygınduyuyorum ama etkilenmiyorum. Yorumunuz için teşekkür ederim bilinçli bir elden yazılmış görünüyor. Doğrusu eşimin yaptıkları artık benim son noktam oldu. Evliliğimizin başından beri bunlara katlanıyorum artık tahammül sınırım zorlandı. Ve ben bebeğimi kaybettim kimse kusura bakmasın bundan öte bir acı yok (sevdiklerimin ölümü dışında) sırf onsuz bir hayat beni üzecek diye bu eziyete katlanmak istemiyorum. Benim bir mesleğim var saygınlığım var bu yaşıma kadar yalnız yaşadım (29 yaşındayım) her işimi yaptım. Ama eşime kalırsa elinden bir iş gelmeyen beceriksiz insanın tekiyim. Tiklerim var, dağınığım, fiziğim bozuldu(normalde 174 boy 55 kilo güzel fizikli biriydim) yemek yapamıyorum iş yapamıyorum. Böyle bir insanım onun gözünde. Özgüvensiz biri değilim ama eşimin psikolojik baskısı artık kötü hissettiriyor. Üstelik de beni üzgün ağlarken bırakıp çekirdek yedi kendine çay demledi aldı yastığını başka odaya geçti uyuyor. Bir de şimdi değerlendirir misiniz lütfen durumu

Psikoloğum ben, uzaktan, sizi ve eşinizi tam tanıyamadan yaptığım her yorum elbette ki hata payına açık olacaktır; profesyonel bir değerlendirme olarak görmeden kişisel bir değerlendirme gibi ele alınız lütfen söyleyeceklerimi. Tabi ki bu kadar psikolojik baskıya katlanmak zorunda değilsiniz, bunda buraya yazan herkesle hemfikirim. Eşiniz size karşı evlendiğinizden beri mi böyleydi yoksa bebeğinizi kaybettikten sonra mı bu baskıyı yoğun olarak hissetmeye başladınız?
 
Psikoloğum ben, uzaktan, sizi ve eşinizi tam tanıyamadan yaptığım her yorum elbette ki hata payına açık olacaktır; profesyonel bir değerlendirme olarak görmeden kişisel bir değerlendirme gibi ele alınız lütfen söyleyeceklerimi. Tabi ki bu kadar psikolojik baskıya katlanmak zorunda değilsiniz, bunda buraya yazan herkesle hemfikirim. Eşiniz size karşı evlendiğinizden beri mi böyleydi yoksa bebeğinizi kaybettikten sonra mı bu baskıyı yoğun olarak hissetmeye başladınız?
Eşim her zaman herkese karşı böyledir. Herşeyi açık açık ve en acımasız şekilde söyler. Annesine anneme babasına aklınıza kim gelirse. Bana karşı da evlendiğimizden beri bu şekilde. Zaman zaman artıp azalıyor. Bu ara özellikle görüntümle alakalı olarak sık sık eleştiri alıyorum. Üstelik elimden geleni yaptığım halde kesilmiyor. Artık annemin yanında da yaptığında sert bir şekilde uyardım üç gün önce ve susmuştu. Bugün de temizlik ev düzeni ile ilgili vurdu yine.
 
Eşim her zaman herkese karşı böyledir. Herşeyi açık açık ve en acımasız şekilde söyler. Annesine anneme babasına aklınıza kim gelirse. Bana karşı da evlendiğimizden beri bu şekilde. Zaman zaman artıp azalıyor. Bu ara özellikle görüntümle alakalı olarak sık sık eleştiri alıyorum. Üstelik elimden geleni yaptığım halde kesilmiyor. Artık annemin yanında da yaptığında sert bir şekilde uyardım üç gün önce ve susmuştu. Bugün de temizlik ev düzeni ile ilgili vurdu yine.

Anladım. Peki neden evlenmek istediğinizi sorsam size eşinizle? Yanlış anlamayın, durumun arka planını, nerede kırılma noktası yaşandığını anlamaya çalışıyorum sadece. Yani evlendiğinizden beri böyleyse eşiniz, birden mi değişti yoksa evlenmek için farklı sebepleriniz mi vardı? Eşinizde size çekici gelen şey ne oldu da evlendiniz?
 
Evlenmeden önce farklı konularda tartışırdık ama bu huyunu hiç bilmezdim. Aşırı derecede düzenli herşey yerinde olmalı herşey kurala uygun yapılmalı. Bir yemeği farklı yolla yapamazsınız anlar ve aşırı tepki gösterir. Öncesinde nişanlıylen evime geldiği de olurdu ve ben hep bu halimleydim evim dağınık olmaz ama her gün de süpürmem camları sürekli silmem ne bileyim klasik bir çalışan kadınım yani. Hiç ben o zamanlar bu titizliğini hissetmedim. Beni fiziksel olarak eleştirmezdi sadece burnum biraz kemerliydi birkaç kez onunla ilgili ağır olmayan espriler yaptı ama ben ilk bu konuda şaka yapmıştım kendiyle barışık biriyim. Sonrasında evlendik aynı evde yaşamaya başladık, vardiyeli düzende çalışıyorduk ve o zaman başladı temizlikle ilgili söylenmeye. Hatta bir gün patatesi soyup haşladığım için kavga ettik.
Astoria Astoria
 
Aynı benim eşim herseye karısır öyle bir titizligi falanda yok ama herseye karısmayı sever.bir kac yıldırda beni aşagılıyıp duruyor kilo almısım diye yüz güzelligi yasımın ondan küçük olması hersey degilmiş fizikte cok önemliymiş deyip duruyor diyetisyenede gittim sporda yaptım olmuyor kilo veremiyorum en son care liposuction yaptırcam sanırım.dedim en sonunda bir zayıflayabileyim bana tüm ettigin hakaretleri burnundan getirecegim.kendisinide görseniz öyle kıvanc tatlıtug falan da degil bayagı göbeklenmiş dişini bile dogru düzgün fırcalamaz benden yascada büyük.ben onu begeniyorum ama o beni begenmiyor.bir kac kadın onu begenmiş diye kendini bisey sanıyor.sokakta kadınlar ona bakıyormus falan.
:KK48::KK48::KK48:
 
Herkese merhaba, sağlıklı düşünemediğimi hissettiğim için fikir almak adına buraya yazıyorum. Elbette kimsenin lafıyla hareket etmek değil amacım sadece göremediğim düşünemediğim noktalarda yardımınıza ihtiyacım var.

Konu şöyle;
Biz 16 aylık evliyiz ve maalesef kasım ayında 9 aylık bebeğimizi karnımdayken kaybettik(sebebi çok uzun lütfen sormayın üzüyor beni bu konu:KK43: )
Eşim çok aşırı dikkatli, titiz, misofonya(sese aşırı duyarlılık) hastası.. her işime her konuya karışıyor asla memnun olmuyor sürekli eleştiriyor. Aklımda kalanları sıralamak istiyorum unuttuklarım da vardır emin olun:
Dişimi nasıl fırçalayacağım,
Evi nasıl süpüreceğim,
Yemeği nasıl yapacağım,
Kendimi neyle yıkayacağım,
Tezgahı neyle sileceğim,
Dolaba eşyaları nasıl yerleştireceğim...

Bunlar yetmez gibi bir de fiziksel eleştirileri var sürekli. Neymiş kamburmuşum, göğüslerim sarkmış, selülitim varmış..

Bugün konu öyle bir yerden patladı ki artık dayanamadım ve boşan daha iyisini al o zaman dedim. Bir haftadır onun bu eleştirilerinden kurtulmak güzel olabilmek için. Hem kendime hem ona güzel görünmek için spor yapıyorum. Bugün dışarıda işleri vardı( ben analık izni kullanıyorum o da izinde ve bir süredir evde) geri geldiğinde yemeğe başladım gündür spor yaptığım için bir iş yapmadım zaten 4 saat dışarıda durdu alt tarafı. Bu evrede ben spor yaptım duş aldım çamaşır topladım astım ve dinlendim. Neymiş evi o yokken neden süpürmemişmişim, sorumluluklarımı bilmiyormuşum, zaten elimden bir iş gelmiyormuş herşeyi o düzeltiyormuş, yemeklerim güzel değilmiş. En sonunda yeter be dedim herşeyi sıraladım o da tamam olmuyorsa olmuyor boşanalım dedi ben içeride o başka yerde oturuyoruz. Siz bu konuda ne düşünüyorsunuz yorumunuz nedir?

İçimden “ben bebeğimi kaybettim kimse önemli değil ne yaparsa yapsın” hissi geçiyor sürekli mantığım çok çalışmıyor. Lütfen yardım
Siz hala lohusasiniz.yalniz bile birakilmamaniz lazim yasadiginiz acidan sonra.ama esiniz de bu sebepten saglikli davranamayabilir.once destek alin.sonra birsey degismezse bosanin.hic kiyamam size allah icinize ferahlik versin.saydiklarinizin hepsi tabii bosanma sebebi.ama altta yatan neden esinizin de matemiyse ortak acinizda birlesip cift terapisiylr belki duzelirsiniz
 
Evlenmeden önce farklı konularda tartışırdık ama bu huyunu hiç bilmezdim. Aşırı derecede düzenli herşey yerinde olmalı herşey kurala uygun yapılmalı. Bir yemeği farklı yolla yapamazsınız anlar ve aşırı tepki gösterir. Öncesinde nişanlıylen evime geldiği de olurdu ve ben hep bu halimleydim evim dağınık olmaz ama her gün de süpürmem camları sürekli silmem ne bileyim klasik bir çalışan kadınım yani. Hiç ben o zamanlar bu titizliğini hissetmedim. Beni fiziksel olarak eleştirmezdi sadece burnum biraz kemerliydi birkaç kez onunla ilgili ağır olmayan espriler yaptı ama ben ilk bu konuda şaka yapmıştım kendiyle barışık biriyim. Sonrasında evlendik aynı evde yaşamaya başladık, vardiyeli düzende çalışıyorduk ve o zaman başladı temizlikle ilgili söylenmeye. Hatta bir gün patatesi soyup haşladığım için kavga ettik.
Astoria Astoria
Sizi cok ama cok iyi anliyorum incir cekirdegini doldurmayacak sebeplerden kendi dogrulari ugruna can yakarlar.bir yemegi bir tek yolla yapmak kendi dogrusu.ama ya sizin icin dogru degilse
 
Herkese herşeye karışıyor. Annesine yemeği nasıl yaptın diye soruyor neden öyle yaptın diyor anneme bunu niye böyle yaptın diyor. Kendisini aşırı mükemmel sandığı için herkesi eleştirip duruyor ama ben artık katlanamıyorum. Hani bir hata görürsün söylersin ama söylemek var söylemek var. Üstelik karşıdaki insan çaba gösteriyorsa artık o hatadan bahsetmezsin ama kocam sağolsun susmak bilmiyor.
Hanimanne! Kalksin yapsin
 
Evlenmeden önce farklı konularda tartışırdık ama bu huyunu hiç bilmezdim. Aşırı derecede düzenli herşey yerinde olmalı herşey kurala uygun yapılmalı. Bir yemeği farklı yolla yapamazsınız anlar ve aşırı tepki gösterir. Öncesinde nişanlıylen evime geldiği de olurdu ve ben hep bu halimleydim evim dağınık olmaz ama her gün de süpürmem camları sürekli silmem ne bileyim klasik bir çalışan kadınım yani. Hiç ben o zamanlar bu titizliğini hissetmedim. Beni fiziksel olarak eleştirmezdi sadece burnum biraz kemerliydi birkaç kez onunla ilgili ağır olmayan espriler yaptı ama ben ilk bu konuda şaka yapmıştım kendiyle barışık biriyim. Sonrasında evlendik aynı evde yaşamaya başladık, vardiyeli düzende çalışıyorduk ve o zaman başladı temizlikle ilgili söylenmeye. Hatta bir gün patatesi soyup haşladığım için kavga ettik.
Astoria Astoria

Anladım. O zaman travmatik yas sonrası geliştirdiği bir durum olmadığını söyleyebiliriz. Ben çiftlerle çalışırken ilk görüşmemizde onlara bir soru soruyorum: "Buraya neden geldiniz?" diye. "Çok umudum yok yani maksat öylesine bir deneyelim dedik" diyen de oluyor, "Umudum var, biz sıkıntılar yaşıyoruz ama bu durumu aşabiliriz" diyen de. Umudunuz yoksa, kendinizi yanında mutsuz hissediyorsanız, içinizde eşinize karşı herhangi bir aşk, tutku yoksa, yürütemeyeceğinizi düşünüyorsanız uzatmanın bir manası yok. Ama "Evet şu an sıkıntılı bir durumdayız, her şey yolunda gitmiyor ama eşimin beni yine de sevdiğini düşünüyorum, bunu aşabiliriz" diyorsanız çift terapisi denenebilir. Boşanma bir karardır, doğru ya da yanlış bir karar olabilir. Önemli olan sizin sorunlarınızın çözümlenebileceğine dair inancınız ve mutlu olma arzunuz.
 
Eşiniz halden anlayan bir insan degil. Anlattıklarınıza göre sanki kendinden uzaklaştırmaya çalışıyor gibi davranıyor. Her ne olursa olsun, gerçekten seven insana eşi herkesten güzel gelir, hiçbir kusurunu bile görmez.

Açıkçası tam olarak ayrılık sebebi degil ama şikayet ettigi şeyler sevmediğini yada sogudugunu gösteriyor. Bu yüzden zamanla ayrılığa da getirebilir konuyu
 
Çok zor bir durum Allah yardımcın olsun ancak sürekli eleştiren insanın sevgisine ne kadar güvenilir? Basın sağolsun bu arada.
 
Ne kadar güzel ve doğru bir söz. Bana dua edin hamilenin duası kabul olur. Ya eşim düzelsin ya da ben huzurlu olacağım bir hayatı seçeyim

Uzgunum ama kemiklesmis huylari duzelmez. 1 ay once yikim yasamis bi anneye kalk spor yap kemik yapin bozuk, kambursun vs sacma sapan konusan bi adam ne kadar duzelir?
Torpulenir bi ihtimal ama evlat kaybi bile adami torpulememis, hala lohusa bi kadina psikilojik siddet uyguluyor.
Kim ki o ya kim?
Inanin nefret ediyorum herseye karisan/ bildigini zanneden insanlardan.
Sizi her halinizle sevecek biriyle olun, boyle kontrol manyaklari insani kanser eder.
Bu adam once sizin kalbinize ruhunuza saygi duymuyor,yaralarinizi sarmaya izin vermiyor.
Evlat kaybedip eve gelip supurge yapmak nedir?
Ben oyle adami parcalarim.
Boyle insani yerin dibine sokmazsaniz gozunde yukselmezsiniz bidefa bunu bilin.
Sakin egilip bukulemeyin onunde.
Sizi mi elestiriyor, misliyle geri iade edin.
Ki bence bu adami bi guzel bosayip sizi bastaci yapacak biriyle olun.
 
İşiniz zor. Ben olsam asla tahammül edemezdim.
Hele ki böyle zor bir zamanınızda eşinizin inatla üstünüze gitmesi hiç hoş değil.
Rahatsızlığı olması size saygısızlık etmesini gerektirmez.
 
Canım başın sağ olsun.Ben geçen sene 10 haftalık düşük yaptım 20 gün elim ayağım tutmadı psikolojik olarak.Sen böylesine bi acı yasamisken,eşin olacak o şahıs,bırak seni,evini eleştirmeyi,sana her zamankinden sıcak davranmalı.Yaralarını sarmalı.Ama anladığım kadarıyla onda o potansiyel yok.Böyle biriyle ömür geçmez!Sakın seni ezmesine müsade etme,sakın!
 
Herkese merhaba, sağlıklı düşünemediğimi hissettiğim için fikir almak adına buraya yazıyorum. Elbette kimsenin lafıyla hareket etmek değil amacım sadece göremediğim düşünemediğim noktalarda yardımınıza ihtiyacım var.

Konu şöyle;
Biz 16 aylık evliyiz ve maalesef kasım ayında 9 aylık bebeğimizi karnımdayken kaybettik(sebebi çok uzun lütfen sormayın üzüyor beni bu konu:KK43: )
Eşim çok aşırı dikkatli, titiz, misofonya(sese aşırı duyarlılık) hastası.. her işime her konuya karışıyor asla memnun olmuyor sürekli eleştiriyor. Aklımda kalanları sıralamak istiyorum unuttuklarım da vardır emin olun:
Dişimi nasıl fırçalayacağım,
Evi nasıl süpüreceğim,
Yemeği nasıl yapacağım,
Kendimi neyle yıkayacağım,
Tezgahı neyle sileceğim,
Dolaba eşyaları nasıl yerleştireceğim...

Bunlar yetmez gibi bir de fiziksel eleştirileri var sürekli. Neymiş kamburmuşum, göğüslerim sarkmış, selülitim varmış..

Bugün konu öyle bir yerden patladı ki artık dayanamadım ve boşan daha iyisini al o zaman dedim. Bir haftadır onun bu eleştirilerinden kurtulmak güzel olabilmek için. Hem kendime hem ona güzel görünmek için spor yapıyorum. Bugün dışarıda işleri vardı( ben analık izni kullanıyorum o da izinde ve bir süredir evde) geri geldiğinde yemeğe başladım gündür spor yaptığım için bir iş yapmadım zaten 4 saat dışarıda durdu alt tarafı. Bu evrede ben spor yaptım duş aldım çamaşır topladım astım ve dinlendim. Neymiş evi o yokken neden süpürmemişmişim, sorumluluklarımı bilmiyormuşum, zaten elimden bir iş gelmiyormuş herşeyi o düzeltiyormuş, yemeklerim güzel değilmiş. En sonunda yeter be dedim herşeyi sıraladım o da tamam olmuyorsa olmuyor boşanalım dedi ben içeride o başka yerde oturuyoruz. Siz bu konuda ne düşünüyorsunuz yorumunuz nedir?

İçimden “ben bebeğimi kaybettim kimse önemli değil ne yaparsa yapsın” hissi geçiyor sürekli mantığım çok çalışmıyor. Lütfen yardım
Eşin tedavi olsun, olmuyorsa da katlanılacak gibi değil.
 
Canım benim eşimde bu kadar olmasa da buna benzer davranışları var özellikle tartışmak ve boşanma kelimesini ağzına alma derim o seni eleştiriyorsa sende onu eleştir o seni beğenmiyorsa sende onu beğenme ne yani çokmu yakışıklı cokmu maaşı iyi huyu suyu cokmu iyi kaldıki evlenmeden önce fiziğini az cok görmüştür kamburlunu görmemişmi bu adam sana hiç mi bakmamış tavsiyem altta kalma sende eleştir ama haklı yere eleştir gördüğün zaman hemen söyle hoşgörülü davranacam diye ses çıkarmayınca aa ben ne söylersem söyliyim bu böyle diye bir düşünceye kapılıyorlar ben bu taktiği uyguladım Eşim şimdi neredeyse hiç eleştirmiyor ne yaparsam razı
 
Herkese merhaba, sağlıklı düşünemediğimi hissettiğim için fikir almak adına buraya yazıyorum. Elbette kimsenin lafıyla hareket etmek değil amacım sadece göremediğim düşünemediğim noktalarda yardımınıza ihtiyacım var.

Konu şöyle;
Biz 16 aylık evliyiz ve maalesef kasım ayında 9 aylık bebeğimizi karnımdayken kaybettik(sebebi çok uzun lütfen sormayın üzüyor beni bu konu:KK43: )
Eşim çok aşırı dikkatli, titiz, misofonya(sese aşırı duyarlılık) hastası.. her işime her konuya karışıyor asla memnun olmuyor sürekli eleştiriyor. Aklımda kalanları sıralamak istiyorum unuttuklarım da vardır emin olun:
Dişimi nasıl fırçalayacağım,
Evi nasıl süpüreceğim,
Yemeği nasıl yapacağım,
Kendimi neyle yıkayacağım,
Tezgahı neyle sileceğim,
Dolaba eşyaları nasıl yerleştireceğim...

Bunlar yetmez gibi bir de fiziksel eleştirileri var sürekli. Neymiş kamburmuşum, göğüslerim sarkmış, selülitim varmış..

Bugün konu öyle bir yerden patladı ki artık dayanamadım ve boşan daha iyisini al o zaman dedim. Bir haftadır onun bu eleştirilerinden kurtulmak güzel olabilmek için. Hem kendime hem ona güzel görünmek için spor yapıyorum. Bugün dışarıda işleri vardı( ben analık izni kullanıyorum o da izinde ve bir süredir evde) geri geldiğinde yemeğe başladım gündür spor yaptığım için bir iş yapmadım zaten 4 saat dışarıda durdu alt tarafı. Bu evrede ben spor yaptım duş aldım çamaşır topladım astım ve dinlendim. Neymiş evi o yokken neden süpürmemişmişim, sorumluluklarımı bilmiyormuşum, zaten elimden bir iş gelmiyormuş herşeyi o düzeltiyormuş, yemeklerim güzel değilmiş. En sonunda yeter be dedim herşeyi sıraladım o da tamam olmuyorsa olmuyor boşanalım dedi ben içeride o başka yerde oturuyoruz. Siz bu konuda ne düşünüyorsunuz yorumunuz nedir?

İçimden “ben bebeğimi kaybettim kimse önemli değil ne yaparsa yapsın” hissi geçiyor sürekli mantığım çok çalışmıyor. Lütfen yardım
Her şeye karışan bir patronum olsa istifa ederim.
Ailem olsa ayrı eve çıkarım.
Ev işlerini beğenmeyen kendi yapsın derim umursamam.
Ama benim kaşımı, gözümü, vücudumu beğenmeyenle evli kalmam.
 
Eşim her zaman herkese karşı böyledir. Herşeyi açık açık ve en acımasız şekilde söyler. Annesine anneme babasına aklınıza kim gelirse. Bana karşı da evlendiğimizden beri bu şekilde. Zaman zaman artıp azalıyor. Bu ara özellikle görüntümle alakalı olarak sık sık eleştiri alıyorum. Üstelik elimden geleni yaptığım halde kesilmiyor. Artık annemin yanında da yaptığında sert bir şekilde uyardım üç gün önce ve susmuştu. Bugün de temizlik ev düzeni ile ilgili vurdu yine.
Bu adamı neden idare etmek zorunda herkes?
Nedense normal insanlar böyle ruh hastalarını idare ettikleri için, hastalar kendini mükemmel, kusursuz sanıp bildiğini okumaya devam ediyor. Ama çevresindekiler hep kırılan, üzülen, mutsuz taraf oluyor.

Eşinizin değişmek, sizi kırmamak ve evliliği kurtarmak gibi bir çabası var mı? Boşanmak istediğine göre yok.
Siz neden sizi beğenmeyen, kıran üzen biri için değişip çabalıyorsunuz?
 
X