- 15 Kasım 2016
- 17.146
- 52.902
- 32
- Konu Sahibi ikincielci
- #121
Sevmiyor diyenlerin yorumlarına saygınduyuyorum ama etkilenmiyorum. Yorumunuz için teşekkür ederim bilinçli bir elden yazılmış görünüyor. Doğrusu eşimin yaptıkları artık benim son noktam oldu. Evliliğimizin başından beri bunlara katlanıyorum artık tahammül sınırım zorlandı. Ve ben bebeğimi kaybettim kimse kusura bakmasın bundan öte bir acı yok (sevdiklerimin ölümü dışında) sırf onsuz bir hayat beni üzecek diye bu eziyete katlanmak istemiyorum. Benim bir mesleğim var saygınlığım var bu yaşıma kadar yalnız yaşadım (29 yaşındayım) her işimi yaptım. Ama eşime kalırsa elinden bir iş gelmeyen beceriksiz insanın tekiyim. Tiklerim var, dağınığım, fiziğim bozuldu(normalde 174 boy 55 kilo güzel fizikli biriydim) yemek yapamıyorum iş yapamıyorum. Böyle bir insanım onun gözünde. Özgüvensiz biri değilim ama eşimin psikolojik baskısı artık kötü hissettiriyor. Üstelik de beni üzgün ağlarken bırakıp çekirdek yedi kendine çay demledi aldı yastığını başka odaya geçti uyuyor. Bir de şimdi değerlendirir misiniz lütfen durumu
Psikoloğum ben, uzaktan, sizi ve eşinizi tam tanıyamadan yaptığım her yorum elbette ki hata payına açık olacaktır; profesyonel bir değerlendirme olarak görmeden kişisel bir değerlendirme gibi ele alınız lütfen söyleyeceklerimi. Tabi ki bu kadar psikolojik baskıya katlanmak zorunda değilsiniz, bunda buraya yazan herkesle hemfikirim. Eşiniz size karşı evlendiğinizden beri mi böyleydi yoksa bebeğinizi kaybettikten sonra mı bu baskıyı yoğun olarak hissetmeye başladınız?