Merhaba herkese,
5 yıllık evliliğim, 3.5 yaşında da oğlum var. Eşimi çok seviyorum sevgimden bir şey eksilmedi ama çok mutsuzum. Çok zor biri bana göre, hiçbir şey söylemeye gelmez, çok gururludur.
Zamanında haklı sebeplerden onu kıskandığım için kendisini eve kapattı, hiçbir şey yapmak istemiyor. Ayrı ayrı arkadaşlarımız var ama ailecek görüştüğümüz birileri yok. Dışarı çıkacaksak sürekli onun iş arkadaşlarıyla ve eşleriyle çıkıyoruz. Ailecek görüşebileceğimiz arkadaşlarla da maddi olarak anlaşamadığımız için gidemiyoruz bir yerlere, ya da gitsek bile herkes hep bizden bekliyor diye rahatsız oluyorum ben bunun sürekliliğinden ve yine evdeyiz.
Ben eşimden daha çok vakit ayırıyorum kendime mesela, o da sadece spora gidiyorum haftada bir iki, ona sen de gel ya da başka yere git diyorum (hatta eski sevgilisinin olduğu yere bile git diyorum gitmiyor). Arada erkek arkadaşlarıyla yemeğe gidiyor.
Derdiniz dışarı çıkmak mı demeyin ama imkanımız var evdeyiz sürekli. Oğlumuz için parka, avmye gidiyoruz. Eve geldiğimde hep muhabbet kurmaya çalışan benim, işinden dolayı da sürekli gergin. Konuşmaya çalışsam sürekli ilgi bekliyorsun diyor, e kocamdan beklemem normal değil mi elin adamından mı bekleyeyim deyince de sinirleniyor.
Madem mutsuzsun böyle olmaktan bir yerlere gidelim ikimiz ya da oğlumuzla diyorum, söyleme tarzım yanlışmış o benim organizatörümmüymüş. Başkalarını gezdirmeyi pek sever ama.
Bu arada ben evde de otururum benim için hiç farketmez ama evde de pek konuşmuyoruz, beni bu hale sen getirdin kısıtlayarak diyor. Kıskanç biriyim kabul ama asla gün içinde rahatsız etmem, aramam sormam öyle mıçmıç mesaj atsın diye de beklemem, nerdesin diye yoklamam, kıskançlık nedenlerim geçmişte hep ona ilgisi olan kadınlar ve eski sevgilileri vs ile ilgiliydi.
İlişkimizi kurtaramıyorum, çok zor biri gerçekten, konuşmakla da olmuyor. 3.5 yaşında çocukla da boşanırsam hem iş hem full ilgilenmek, ev vs kafayı yerim gibi geliyor, işim yoğun bir iş, evden de çalışmam gerekiyor yeri geldiğinde, ailemle de yaşayamam onlarla da yaşamak zor müdahale ederler onlarla yaşarsam. Off bilmiyorum bazen kestirip atasım geliyor, ama o gücü de bulamıyorum. Ya ilerde başkasıyla olursa diye bile düşünüyorum. Böyle bir ilişkide ne yapardınız? Başkasına gelince güleryüz, adam bana gelince böyle, bu değersizlikten bıktım. Ya ben eşimle oturup iki sohbet etmek istiyorum o bile yok.
tekrar deneyebilirim belki, teşekkür ederim
" siz adamı çok boğuyorsunuz gibime geldi...Bir durun ya..Bir susun azcık bir şaşırsın adam tepkisiz kalın....Gerekirse aylarca bekleyin ...Bu adamda kendi desin ya bir ailecek şunu yapsak mı? Ya da şuraya çıksak mı? Çekilsin köşesine oyun mu oynuyor oynasın...Maç mı seyredecek ben çocuğu alayım yan odaya geçeyim sende rahatça izle dinlen dediniz mi? Yani siz bu adama sanki sürekli direktif veriyorsunuz gibime geldi ve bende asla hoşlanmam başımda sürekli anne gibi şunu yap bunu yap diye irdeleyen eş kişisi...Bilmiyorum ...Belki yanlıyorumdur ama sürekli sürekli sanki siz bişiler için çaba gösterdiğiniz için karşı tarafın bırakın hareket etmesine kendi kendine düşünmesine fırsat verilmiyor gibi gibi geldi 
Bence sizi seviyor ama psikolojisi bozulmuş ...Sizden ayrılmak isteyeceğini sanmıyorum...Kendi yanlışlarınızıda kabul etmişsiniz...Önce düzeltmek için çaba lazım...Bu da bizim istediğimiz gibi olamaz...Bazıları sessizlikten hoşlanır...Belki suan sizden beklediği sessizliktir...Arkadaslarıyla kendınızı mukayese etmeyin...Sizin büyük bir farkınız var...Aynı yatagı,hayatı paylaşıyorsunuz ve size naz yapabılır ya da daha kırılgan ruh halıne burunebılır bence ..İnşallah mutlu olursunuz bereber 
