Siz olsaydınız boşanır mıydınız?

Bigjetplane .!.:

Merhaba herkese,
5 yıllık evliliğim, 3.5 yaşında da oğlum var. Eşimi çok seviyorum sevgimden bir şey eksilmedi ama çok mutsuzum. Çok zor biri bana göre, hiçbir şey söylemeye gelmez, çok gururludur.

Zamanında haklı sebeplerden onu kıskandığım için kendisini eve kapattı, hiçbir şey yapmak istemiyor. Ayrı ayrı arkadaşlarımız var ama ailecek görüştüğümüz birileri yok. Dışarı çıkacaksak sürekli onun iş arkadaşlarıyla ve eşleriyle çıkıyoruz. Ailecek görüşebileceğimiz arkadaşlarla da maddi olarak anlaşamadığımız için gidemiyoruz bir yerlere, ya da gitsek bile herkes hep bizden bekliyor diye rahatsız oluyorum ben bunun sürekliliğinden ve yine evdeyiz.

Ben eşimden daha çok vakit ayırıyorum kendime mesela, o da sadece spora gidiyorum haftada bir iki, ona sen de gel ya da başka yere git diyorum (hatta eski sevgilisinin olduğu yere bile git diyorum gitmiyor). Arada erkek arkadaşlarıyla yemeğe gidiyor.
Derdiniz dışarı çıkmak mı demeyin ama imkanımız var evdeyiz sürekli. Oğlumuz için parka, avmye gidiyoruz. Eve geldiğimde hep muhabbet kurmaya çalışan benim, işinden dolayı da sürekli gergin. Konuşmaya çalışsam sürekli ilgi bekliyorsun diyor, e kocamdan beklemem normal değil mi elin adamından mı bekleyeyim deyince de sinirleniyor.
Madem mutsuzsun böyle olmaktan bir yerlere gidelim ikimiz ya da oğlumuzla diyorum, söyleme tarzım yanlışmış o benim organizatörümmüymüş. Başkalarını gezdirmeyi pek sever ama.
Bu arada ben evde de otururum benim için hiç farketmez ama evde de pek konuşmuyoruz, beni bu hale sen getirdin kısıtlayarak diyor. Kıskanç biriyim kabul ama asla gün içinde rahatsız etmem, aramam sormam öyle mıçmıç mesaj atsın diye de beklemem, nerdesin diye yoklamam, kıskançlık nedenlerim geçmişte hep ona ilgisi olan kadınlar ve eski sevgilileri vs ile ilgiliydi.
İlişkimizi kurtaramıyorum, çok zor biri gerçekten, konuşmakla da olmuyor. 3.5 yaşında çocukla da boşanırsam hem iş hem full ilgilenmek, ev vs kafayı yerim gibi geliyor, işim yoğun bir iş, evden de çalışmam gerekiyor yeri geldiğinde, ailemle de yaşayamam onlarla da yaşamak zor müdahale ederler onlarla yaşarsam. Off bilmiyorum bazen kestirip atasım geliyor, ama o gücü de bulamıyorum. Ya ilerde başkasıyla olursa diye bile düşünüyorum. Böyle bir ilişkide ne yapardınız? Başkasına gelince güleryüz, adam bana gelince böyle, bu değersizlikten bıktım. Ya ben eşimle oturup iki sohbet etmek istiyorum o bile yok.

Genişletmek için tıkla...

rozerin2109 .!.:

Merhaba. Aile danışmanlarına gidin Orta yolu bulursunuz. Boşanınca tamamen yalnız kalıyor insan. Çocuğuna daha çok üzülüyorsun. . Kişisel gelişim kitapları var. Mutlaka faydasını görürsün. Yuva bozmak kolay, kurmak zor. .

Genişletmek için tıkla...

Bigjetplane .!.:

Merhaba herkese,
5 yıllık evliliğim, 3.5 yaşında da oğlum var. Eşimi çok seviyorum sevgimden bir şey eksilmedi ama çok mutsuzum. Çok zor biri bana göre, hiçbir şey söylemeye gelmez, çok gururludur.

Zamanında haklı sebeplerden onu kıskandığım için kendisini eve kapattı, hiçbir şey yapmak istemiyor. Ayrı ayrı arkadaşlarımız var ama ailecek görüştüğümüz birileri yok. Dışarı çıkacaksak sürekli onun iş arkadaşlarıyla ve eşleriyle çıkıyoruz. Ailecek görüşebileceğimiz arkadaşlarla da maddi olarak anlaşamadığımız için gidemiyoruz bir yerlere, ya da gitsek bile herkes hep bizden bekliyor diye rahatsız oluyorum ben bunun sürekliliğinden ve yine evdeyiz.

Ben eşimden daha çok vakit ayırıyorum kendime mesela, o da sadece spora gidiyorum haftada bir iki, ona sen de gel ya da başka yere git diyorum (hatta eski sevgilisinin olduğu yere bile git diyorum gitmiyor). Arada erkek arkadaşlarıyla yemeğe gidiyor.
Derdiniz dışarı çıkmak mı demeyin ama imkanımız var evdeyiz sürekli. Oğlumuz için parka, avmye gidiyoruz. Eve geldiğimde hep muhabbet kurmaya çalışan benim, işinden dolayı da sürekli gergin. Konuşmaya çalışsam sürekli ilgi bekliyorsun diyor, e kocamdan beklemem normal değil mi elin adamından mı bekleyeyim deyince de sinirleniyor.
Madem mutsuzsun böyle olmaktan bir yerlere gidelim ikimiz ya da oğlumuzla diyorum, söyleme tarzım yanlışmış o benim organizatörümmüymüş. Başkalarını gezdirmeyi pek sever ama.
Bu arada ben evde de otururum benim için hiç farketmez ama evde de pek konuşmuyoruz, beni bu hale sen getirdin kısıtlayarak diyor. Kıskanç biriyim kabul ama asla gün içinde rahatsız etmem, aramam sormam öyle mıçmıç mesaj atsın diye de beklemem, nerdesin diye yoklamam, kıskançlık nedenlerim geçmişte hep ona ilgisi olan kadınlar ve eski sevgilileri vs ile ilgiliydi.
İlişkimizi kurtaramıyorum, çok zor biri gerçekten, konuşmakla da olmuyor. 3.5 yaşında çocukla da boşanırsam hem iş hem full ilgilenmek, ev vs kafayı yerim gibi geliyor, işim yoğun bir iş, evden de çalışmam gerekiyor yeri geldiğinde, ailemle de yaşayamam onlarla da yaşamak zor müdahale ederler onlarla yaşarsam. Off bilmiyorum bazen kestirip atasım geliyor, ama o gücü de bulamıyorum. Ya ilerde başkasıyla olursa diye bile düşünüyorum. Böyle bir ilişkide ne yapardınız? Başkasına gelince güleryüz, adam bana gelince böyle, bu değersizlikten bıktım. Ya ben eşimle oturup iki sohbet etmek istiyorum o bile yok.

Genişletmek için tıkla...

cnu .!.:

Bence eşinizi karşınıza alıp bu düşündüklerinizi tamamen ciddi bir şekilde söyleyin bu ilişkide mutsuz olduğunuzu belirtin bir şans daha verin ilişkiniz için baktınız düzelmiyor gerçekten o zaman ayrılmak en güzeli kendinizi ve çocuğunuzu düşünün. Baktığımda da zaten ikiniz için de en güzeli bu çocuk için de emin olun. Eşinize ayrılık noktasına geldiğinizi ama bir anda silip atmak istemediğinizi söyleyin düzelmeni istiyorum gibi şeyler söyleyebilirsiniz. Umarım ilişkinizi toparlarsınız

Genişletmek için tıkla...

Bigjetplane .!.:

2-3 ay önce söyledim, eğer düzelmeyeceksek boşanmak istiyorum böyle bir evlilik yaşamak istemiyorum diye. Sürekli konuşmaya çalışıyorum olmuyor, her çareyi denedim ama acaba bir süre ayrı mı yaşasak diye düşünüyorum bu aralar Sen niye bu kadar ilgi bekliyorsun diyor, yani normal değil mi ilgi beklemek evlilikte bilmiyorum artık kendimden bile şüphe eder duruma soktu. Teşekkür ederim yorumunuza.

Genişletmek için tıkla...

yedundjdns .!.:

Değersizlik duygusu çok kötü bir şey.Bizde eşimle evde iki yabancı gibiydik.Yanına gidip sohbet etsem sarılsam burnumdan getirirdi.evlilik böyle bir şey miydi yoksa ben mi yanlış bir evlilik yaptım diye sürekli düşünürdüm.Tabi şuan boşanma aşamasındayım(şiddet,aşağılama)vardı en son ailem aldı beni.Sizde evliliğinizi gözden geçirin tabiki boşan at başından demeyeceğim.Çoçuk var.Şiddet,aldatma yoksa çift terapisi öneriyorum.Boşanmak çok zorlu bir süreç.Tecrübeli bir insan olarak bunu öncelikle bilmenizi ve bu evlilik için eşinizle birlikte çabalamanızı tavsiye ediyorum.Hakkınızda hayırlısı olur inşallah

Genişletmek için tıkla...

Bigjetplane .!.:

O kadar çok kestirip atmak istiyorum, hatta diyorum güzel güzel ayrılırız arkadaş gibi ama ben duygusal biriyim öyle hiçbir şey yokmuş gibi boşanamam gibi geliyor. Sizin için de hayırlısı olsun, ne güzel aileniz destek size, benimkiler sürekli başıma kakar neden boşandın diye Teşekkür ederim yorumunuza, inşallah sizin için de bu süreç kolay geçer ve mutlu olursunuz

Genişletmek için tıkla...

KilicBaligi .!.:

Bence bir dönemden geçiyorsunuz. Eğer konuşarak anlaşamıyorsanız ona el yazısı ile bir mektup yazıp içinizi dökün. Suçlayıcı olmasın ama mektubunuz, ona neden aşık olduğunuzu yazın mesela ve şu anda kendinizi ne kadar yalnız hissettiğinizi.

Genişletmek için tıkla...

yedundjdns .!.:

Öncelikle teşekkür ederim.Şunu belirtmek istiyorum.Duygusal bir yapınız varsa boşanma süreci sizi çok yıpratır ve çoçuğunuzda var.O psikolojinin içinde çocukla ilgilenmek zor olacaktır.Size tavsiyem kesinlikle 1 veya 2 ay ayrı yaşayın emin olun bu tavsiye iki tarafıda aydınlatacaktır.Ne istediğiniz kafanızda net bir şekilde belirecektir belki eşiniz bu süreçte sizin kıymetinizi bilecek.Ona bir ders verin.

Genişletmek için tıkla...

Bigjetplane .!.:

Ayrı yaşamak hep aklımda var ama nasıl olur bilmiyorum, Özgür iki insan gibi mi olacağız, birbirimizden haberimiz olmayacak yoksa hem evli gibi ama ayrı evlerde kalan bir çift mi, konduramıyorum kafamda. Boşanma sürecinde çocuk konusu da dediğiniz gibi aklıma çok takılıyor, o psikolojiyle birkaç ayımız nasıl geçer kimbilir. Siz boşanma sürecinde misiniz şuan?

Genişletmek için tıkla...

Bigjetplane .!.:

Merhaba herkese,
5 yıllık evliliğim, 3.5 yaşında da oğlum var. Eşimi çok seviyorum sevgimden bir şey eksilmedi ama çok mutsuzum. Çok zor biri bana göre, hiçbir şey söylemeye gelmez, çok gururludur.

Zamanında haklı sebeplerden onu kıskandığım için kendisini eve kapattı, hiçbir şey yapmak istemiyor. Ayrı ayrı arkadaşlarımız var ama ailecek görüştüğümüz birileri yok. Dışarı çıkacaksak sürekli onun iş arkadaşlarıyla ve eşleriyle çıkıyoruz. Ailecek görüşebileceğimiz arkadaşlarla da maddi olarak anlaşamadığımız için gidemiyoruz bir yerlere, ya da gitsek bile herkes hep bizden bekliyor diye rahatsız oluyorum ben bunun sürekliliğinden ve yine evdeyiz.

Ben eşimden daha çok vakit ayırıyorum kendime mesela, o da sadece spora gidiyorum haftada bir iki, ona sen de gel ya da başka yere git diyorum (hatta eski sevgilisinin olduğu yere bile git diyorum gitmiyor). Arada erkek arkadaşlarıyla yemeğe gidiyor.
Derdiniz dışarı çıkmak mı demeyin ama imkanımız var evdeyiz sürekli. Oğlumuz için parka, avmye gidiyoruz. Eve geldiğimde hep muhabbet kurmaya çalışan benim, işinden dolayı da sürekli gergin. Konuşmaya çalışsam sürekli ilgi bekliyorsun diyor, e kocamdan beklemem normal değil mi elin adamından mı bekleyeyim deyince de sinirleniyor.
Madem mutsuzsun böyle olmaktan bir yerlere gidelim ikimiz ya da oğlumuzla diyorum, söyleme tarzım yanlışmış o benim organizatörümmüymüş. Başkalarını gezdirmeyi pek sever ama.
Bu arada ben evde de otururum benim için hiç farketmez ama evde de pek konuşmuyoruz, beni bu hale sen getirdin kısıtlayarak diyor. Kıskanç biriyim kabul ama asla gün içinde rahatsız etmem, aramam sormam öyle mıçmıç mesaj atsın diye de beklemem, nerdesin diye yoklamam, kıskançlık nedenlerim geçmişte hep ona ilgisi olan kadınlar ve eski sevgilileri vs ile ilgiliydi.
İlişkimizi kurtaramıyorum, çok zor biri gerçekten, konuşmakla da olmuyor. 3.5 yaşında çocukla da boşanırsam hem iş hem full ilgilenmek, ev vs kafayı yerim gibi geliyor, işim yoğun bir iş, evden de çalışmam gerekiyor yeri geldiğinde, ailemle de yaşayamam onlarla da yaşamak zor müdahale ederler onlarla yaşarsam. Off bilmiyorum bazen kestirip atasım geliyor, ama o gücü de bulamıyorum. Ya ilerde başkasıyla olursa diye bile düşünüyorum. Böyle bir ilişkide ne yapardınız? Başkasına gelince güleryüz, adam bana gelince böyle, bu değersizlikten bıktım. Ya ben eşimle oturup iki sohbet etmek istiyorum o bile yok.

Genişletmek için tıkla...