araya başka türler de serpiştirebilirsin tabi, ben ilk sinemayı gerçek anlamda Ingmar Bergman'la tanıdım, benim için yeri apayrıdır, insan ilişkilerini, kadın erkek konuşmalarını, özellikle ve daima kadını konu eder. Bergman kadının kıymetini bilir, hep kadınları anlamaya çalışır, filmlerinde kadının neden olduğu kötü bir durumda bile kadının haklı olduğu yönleri gösterir :) mesela bir kare gösteriyor, iki üç saniye sürdü, o karede o kadar çok ayrıntı vardır ki, ben karedeki üst sağdaki ayrıntıyı yakaladım diğeri aşağıdaki bir cisme takılır diğeri ortadaki ne bileyim bir resime figüre takılır, her dekoru, her cümlesi, oyuncuların her hareketi özeldir, bir sebebi vardır. hayattaki umutsuzluklar yükselişler sevgi kadının ezilmemesi gerektiği, ölüm, Tanrı..
Woody Allen'da ilk zamanlarında Bergman'dan bir film izler ve hayran kalır, onun yolunu takip eder, tabii onun komedyenlik yanı da vardır, filmlerinde ölüm teması çok ağır basar, ama ölümü işlerken katıla katıla güldürmesini de bilir, umutsuzdur, hayata gelmiştir ve yaşamak zorundadır, ama öyle hiçbir şey yapmadan yaşlanıp gitmek istemez, hep en uçlarda dolanmak ister (sıradan ilişkiler onu kesmez :) ... izledikçe tanıdıkça şurada yazdığım bir kaç cümlenin ne kadar da az kaldığını buraya yazmakla ya da anlatmakla ifadelerle aktarılamayacağını anlayacaksın..
Federico Fellini ve film ekibi ise kaçık olarak bilinirler...
ya bir kere kim ruhunu almaya gelen Azrailin peşinden oynaya oynaya giderki ufka doğru :))
bu adamlar böyle işte (Yedinci Mühür, Love and Death, Fellini Ekibi :))
Woody Allen filmlerine şunu da eklemelisin önceliklilere "Deconstructing Harry (1997)"
Deconstructing Harry (1997) - IMDb filme hangisi sahne içinde sahne hangisi rol içinde rol hangisi sahne hangisi rol anlayamıyorsun :)
ben de açacağım şimdi bir tane :))
