- Konu Sahibi TracyFlick
- #481
Before Sunrise
Atlantisle konuşmamızda ‘before sunrise’daki gibi diyince hemen indiriverdim... Trende karşılaşan iki gencin bir günlük aşkı. Sanırım herkes böyle bir şey yaşamak istemiştir, en azından izledikten sonra ister
Diyalog ağırlıklı bir film olduğu için yönetmen, birbirinden farklı karakterler aracılığıyla hayat, ilişkiler vs hakkındaki çatışmalarını rahatlıkla sunmuş, duygusal güzel bir film. Devam filmi befor sunset’i de indiriveriyorum...
Yedinci Kıta
89 yapımı Michael Haneke filmi.
Gündelik hayatın sıkıcılığına dair yapılmış çok fazla kısa film vardı, adam kalkar saatine bakar, dişini fırçalar, üstünü giyer vs vs… Bütün suç bu filmde sanırım:) Filmi iki ayrı bölüm olarak incelersek, ilk bölümünde bu sıradanlığı fazlasıyla görüyoruz. Hatta kişilerden çok eşyaları görüyoruz ‘yönetmenin zekice bir kadraj anlayışı olduğunu düşünüyorum’ ve onlarla bütünleşiyoruz, haliyle kendi tekdüzeliğimizi seyrediyoruz. İkinci bölümde bunu yıkmaya çalışan ailenin devrimci hareketi.. Film bence bu noktada başlıyor. İhtişamlı bir kahvaltının ardından bir ailenin, kendi geçmiş ve geleceğini yok edişi.. Çok durağan olduğu için öneremiyorum, başlarda sıkıcıydı ama son bölümünde balyoz darbesi yaşatıyor insana. Gerçek bir hikayeymiş bu arada.
guvastanema 8
Atlantisle konuşmamızda ‘before sunrise’daki gibi diyince hemen indiriverdim... Trende karşılaşan iki gencin bir günlük aşkı. Sanırım herkes böyle bir şey yaşamak istemiştir, en azından izledikten sonra ister
Diyalog ağırlıklı bir film olduğu için yönetmen, birbirinden farklı karakterler aracılığıyla hayat, ilişkiler vs hakkındaki çatışmalarını rahatlıkla sunmuş, duygusal güzel bir film. Devam filmi befor sunset’i de indiriveriyorum...Yedinci Kıta
89 yapımı Michael Haneke filmi.
Gündelik hayatın sıkıcılığına dair yapılmış çok fazla kısa film vardı, adam kalkar saatine bakar, dişini fırçalar, üstünü giyer vs vs… Bütün suç bu filmde sanırım:) Filmi iki ayrı bölüm olarak incelersek, ilk bölümünde bu sıradanlığı fazlasıyla görüyoruz. Hatta kişilerden çok eşyaları görüyoruz ‘yönetmenin zekice bir kadraj anlayışı olduğunu düşünüyorum’ ve onlarla bütünleşiyoruz, haliyle kendi tekdüzeliğimizi seyrediyoruz. İkinci bölümde bunu yıkmaya çalışan ailenin devrimci hareketi.. Film bence bu noktada başlıyor. İhtişamlı bir kahvaltının ardından bir ailenin, kendi geçmiş ve geleceğini yok edişi.. Çok durağan olduğu için öneremiyorum, başlarda sıkıcıydı ama son bölümünde balyoz darbesi yaşatıyor insana. Gerçek bir hikayeymiş bu arada.
guvastanema 8
Son düzenleme:
sadece yönetmenin hem geçmişle bugün ( o gün) arasındaki kurduğu bağı ve özgün sinema dilini çok takdir ettim, he bir de çubuğunu
oyuncularla kamera arkasında yaşadığı bir diyaloğu da filme katması hoştu=)
film iki buçuk saat sürüyor.sonunda çözülmesi güzel.hiçbir ipucu yok.sürprizler var.ama çok fazla sex ve tecavüz sahnesi var.hele dövmeli kızımızın görmediğimiz yeri kalmadı 
Klasik belgesel anlayışının dışında video art tadında fakat bir söylemi olan harika bir belgesel. yine bir teşekkür beni sigur ros ile tanıştırdığın için. 'ben sıradan bir insanım. aptal olmayı da seviyorum' hayran oldum.
