Msjlarda bakınca sevilen bir kadın göremiyorum, istediği olmadi diye hanzolaşan bir ergen görüyorum ve de bunu göremeyen saf bir kız...Merhaba daha önce de bu tarz bir konu açmıştım ama napacağımı bilmiyordum. Sonucu sizlerlede paylaşmak istedim. Öncelikle biz yaklaşık 6-7 aydır görüşüyorduk. Bazen ayrıydık bazen beraberdik ama yine de iletişimimiz vardı. Ayrılıklarımız genellikle benden sebep bitti. Annemin istememesi yüzünden. Geçen gün ağlıyordum ve annem ısrarla neden ağladığımı sordu. Ben de “ X beni arıyor benimle görüşmek istiyor ben de babam bu durumu bilmeden seninle görüşemem dedim “ dedim anneme. Annem de benimle uzun uzun konuştu. X’in babası zamanında benim babamın tarafı ile tarla kavgaları,küfürleşme vs. Bu tarz kavgalar olmuş. Arada husumet var olmaz diyor. “Onun babası içip içip annesine eziyet ederdi” dedi annem. Yıllarca biz o kadını dinledik diyor. X’in abisi var o neden evlenmiyor babası yüzünden evlenmiyor babasının namını duyan kız vermiyor diyor. Ben de insanlar değişir dedim. Ama nafile.
Bir gün gidip babamdan istediklerinde de babam” bir kızı kırk kişi ister bir kişi alır” dermiş annem öyle diyor yani kısaca babam da onaylamazmış.
Ben de düşündüm taşındım enine boyuna.
X’e karşı sürekli belirsizdim tamam mı devam mı noktasında düşünüyordum ve ona net cevaplar vermiyordum ama yine de ara sıra aradığında görüşüyorduk tatlı tatlı. Ben belirsiz ve net olmadıkça o da benden uzaklaşıyordu. O konuşalım görüşelim dememi bekledi hep ama ben kaçamak cevaplar verdim. Çünkü onu kaybetmek istemiyordum. Seviyorum. Hatta geçen hafta buluşup yüz yüze görüşecektik ama işi çıktı.Bir daha da görüşme planlayamadık.Belki yüz yüze gelseydik tamam görüşelim diyecektim.Ama bir yandan da işte annemin baskıları,olmaz demeleri yüzünden yapamıyordum evet diyemiyordum. X beni kuzenlerine,arkadaşlarına,iş arkadaşlarına kadar anlatmış ve bu anlattıkları kişiler hep bizim köyden kişiler… Allahım kimsenin ağzına sakız etmesin bizi. X bana güvenerek anlattı o insanlara beni,bizi ama ben onu yarı yolda bırakmış gibi hissediyorum. Ayrılmıştık,sevgili değildik ama X sevgili olmamızı istiyorduBana hep benim kuzenimin sevgilisinin ailesi de istemiyordu ama evlendiler derdi. Örnek verirdi yapabiliriz gibisinden. Ama ben babası ve babam yüzünden ona tamam diyemedim.
Bitirdim ama onu oyalamışım,yarı yolda bırakmışım gibi hissediyorum.Sürekli ağlıyorum,gözlerimin altı simsiyah oldu ağlamaktan. Sizce doğru mu hissediyorum gerçekten umutlandırıp yarı yolda mı bıraktım dünden beri vicdan azabı çekiyorum. Bir de ayrıldığımız günden bir ss koyacağım.
Düşüncelerinizi merakla bekliyorum.
Zaten onu diyen 22 yaşında kız. Kaç kişinin değiştiğini görmüş ki ? Değişenler belli yaştan sonra, olduğu yerden öte bir hayatı olmayacağı dank edince değişiyor, insan evladı konfor alanı düşkünüdür, altından minderi çekilmedikçe kalır olduğu yerde, durduk yere bi yere gitme gönüllüsü değildir.Her ne kadar siz 'insanlar değişebilir,' diye karşılık verseniz de, bir insan yedisinde neyse yetmişinde de odur.
Tek sıkıntım bizim ilişkimizi anlattığı kişiler köyden kişiler, kuzenleri,iş arkadaşları (babamın tanıdıkları). Bu durumun duyulması beni çok geriyor düşündürüyor sürekli ve bu yüzden mutlu olamıyorum. İnsanların ağzına sakız olma düşüncesi bile kötü hissettiriyor.Aileler bizim ön göremediklerimizi önden görüyor. Daha görüşmemeiisiniz bile doğru dürüst. Baştan bitirmişsin oyalamamışsın ki. Bu kadar hashas olma bence. Rabbim güzel kapılar açsın önüne. Ona ait mesajları vs sil ve önüne bak. Kendini suçlamayı da bırak lütfen.
umarım bizim kimse duymazArkadaşım da aynı durumdaydı sonuç onlar da ayrıldı çünkü zamanına çocuğun babası kızın annesine laf mı ne etmiş. Onlar da aynı memlekettendi yani duyan duydu.
Ailenin onaylamadığı ilişkiden hayır geleceğini sanmıyorum.
Benim de öyle bir şey olmuştu, çocuğun annesi o kızın ahı tuttu demişti sjjsksksks çocuk helallik dilemişti helal etmemiştim ilk zamanlarÜniversitede bir sevgilim vardı çok çok severdik birbirimizi, daha çok ben onu ama. Tapıyordum resmen. Üni bitti ikimizde aynı sehirdeydik döndük sonra bir sebepten ayrıldık ve ben ciddi anlamda çok zor günler haftalar aylar yaşadım. O aralarda bazen konuşuyorduk bazen konuşmuyorduk. Neyse bir gün öyle bir aradı ki X nolur hakkını helal et ailecek hiçbir işimiz rast gitmiyor senden ayrıldıktan sonra diyenasıl ah ettiysem artık baya baya bir süre aradı en son tamam yeter arama helal edeceksem bir daha aramayacaksin tamam mı dedim ettim öyle bitmişti helallik mevzusu şimdi gülerek anlatıyorum ama minnoş kalbim o zaman çok üzülmüştü..
Offf of bu gençler niye böyle?? Adam sizi sevmiyor siz ise Romeo juliet modundasınız düşman aileler büyük aşk.Ruyadan uyanın .Adamın umrunda değilsiniz azıcık eğlenip birini bulamazsa evlenecekti."Ayrilalim ama beni unutma birbirimizi hep sevelim " tavriniz adama komik ve itici gelmiş Arada açıp açıp arkadaşlarına okutur gülerler artık.......Sevdiğine emin miyim bilmiyorum aslında. Geçen pazartesi görüşecektik gelemedi. Ben de hastaneydim ve değerlerim iyi çıkmadı. Bunu mesaj olarak da yazdım değerlerim iyi değil diye. O akşam ne aradı ne sordu…Ertesi gün de ben dayanamadım üzüldüğümü söyledim. Nelerle uğraşıyorum bilmeden etmeden yazıyorsun demişti. Galiba benim kadar sevmiyordu beni
Seven aile falan dinlemiyor çocuk haklı harbi acıtasyon yapmışsınız. Ben sizi haksız buldum.Merhaba daha önce de bu tarz bir konu açmıştım ama napacağımı bilmiyordum. Sonucu sizlerlede paylaşmak istedim. Öncelikle biz yaklaşık 6-7 aydır görüşüyorduk. Bazen ayrıydık bazen beraberdik ama yine de iletişimimiz vardı. Ayrılıklarımız genellikle benden sebep bitti. Annemin istememesi yüzünden. Geçen gün ağlıyordum ve annem ısrarla neden ağladığımı sordu. Ben de “ X beni arıyor benimle görüşmek istiyor ben de babam bu durumu bilmeden seninle görüşemem dedim “ dedim anneme. Annem de benimle uzun uzun konuştu. X’in babası zamanında benim babamın tarafı ile tarla kavgaları,küfürleşme vs. Bu tarz kavgalar olmuş. Arada husumet var olmaz diyor. “Onun babası içip içip annesine eziyet ederdi” dedi annem. Yıllarca biz o kadını dinledik diyor. X’in abisi var o neden evlenmiyor babası yüzünden evlenmiyor babasının namını duyan kız vermiyor diyor. Ben de insanlar değişir dedim. Ama nafile.
Bir gün gidip babamdan istediklerinde de babam” bir kızı kırk kişi ister bir kişi alır” dermiş annem öyle diyor yani kısaca babam da onaylamazmış.
Ben de düşündüm taşındım enine boyuna.
X’e karşı sürekli belirsizdim tamam mı devam mı noktasında düşünüyordum ve ona net cevaplar vermiyordum ama yine de ara sıra aradığında görüşüyorduk tatlı tatlı. Ben belirsiz ve net olmadıkça o da benden uzaklaşıyordu. O konuşalım görüşelim dememi bekledi hep ama ben kaçamak cevaplar verdim. Çünkü onu kaybetmek istemiyordum. Seviyorum. Hatta geçen hafta buluşup yüz yüze görüşecektik ama işi çıktı.Bir daha da görüşme planlayamadık.Belki yüz yüze gelseydik tamam görüşelim diyecektim.Ama bir yandan da işte annemin baskıları,olmaz demeleri yüzünden yapamıyordum evet diyemiyordum. X beni kuzenlerine,arkadaşlarına,iş arkadaşlarına kadar anlatmış ve bu anlattıkları kişiler hep bizim köyden kişiler… Allahım kimsenin ağzına sakız etmesin bizi. X bana güvenerek anlattı o insanlara beni,bizi ama ben onu yarı yolda bırakmış gibi hissediyorum. Ayrılmıştık,sevgili değildik ama X sevgili olmamızı istiyorduBana hep benim kuzenimin sevgilisinin ailesi de istemiyordu ama evlendiler derdi. Örnek verirdi yapabiliriz gibisinden. Ama ben babası ve babam yüzünden ona tamam diyemedim.
Bitirdim ama onu oyalamışım,yarı yolda bırakmışım gibi hissediyorum.Sürekli ağlıyorum,gözlerimin altı simsiyah oldu ağlamaktan. Sizce doğru mu hissediyorum gerçekten umutlandırıp yarı yolda mı bıraktım dünden beri vicdan azabı çekiyorum. Bir de ayrıldığımız günden bir ss koyacağım.
Düşüncelerinizi merakla bekliyorum.
Aynen ya biz akrabadan kaçıyoruz millet bi de evleniyo22 yaşındasın okulun, mesleğin, yapacağın başka şeyler yok mu, akrabanla evlenip ne yapcan zaten.