Sevdiğine emin miyim bilmiyorum aslında. Geçen pazartesi görüşecektik gelemedi. Ben de hastaneydim ve değerlerim iyi çıkmadı. Bunu mesaj olarak da yazdım değerlerim iyi değil diye. O akşam ne aradı ne sordu…Ertesi gün de ben dayanamadım üzüldüğümü söyledim. Nelerle uğraşıyorum bilmeden etmeden yazıyorsun demişti. Galiba benim kadar sevmiyordu beni
Yahu ne sorgulayıp duruyorsun boşver bu iş olmaz.ilerde pişman olursun.ailenin razı olmadigi bir evlilik tat vermzPeki benim yaptığım düşünüp belirsiz davranmam yarı yolda mı bırakmak oluyorAklım almıyor artık vicdanen rahatsızım
Çocuğun cevaplarından sonra bence yanlış bir karar aldığını düşünmüyorum. Bu senin geleceğinle ilgili bir şey armut dibine düşermiş diye bir deyim var ailende bu deyimden yola çıkarak sana akıl verdiklerini düşünüyorum. Bu durumda benim evladım olsaydı aynı akılı ona da verirdim. Aile çok önemli bu platformdada bunun bir sürü örneğini görüyoruz. Çocuk çok iyi olabilir bunu bilemeyiz ancak ailesinden yola çıkarak seninle sağlıklı bir ilişkisi olacağını sanmıyorum. Yol yakından dönmüşsün ortada söz yok nişan yok insanlar sevgili olur ilişki ilerlemez ve ayrılırlar senin vicdanın boşuna sızlamasın. sevmişsiniz aileler uyuşmuyor ve ayrılmaya karar vermişsin bu senin en doğal hakkın. Görende nikah masasında bıraktın sanacak abartmayın bu kadar. Sen bırakmak istemediğinden bu hisleri vicdan sanıyorsun sadece çocuk sana cevap olarak bırakma yapma etme dese hemen dönecekmişsin gibi bir his var yazdıklarında..Merhaba daha önce de bu tarz bir konu açmıştım ama napacağımı bilmiyordum. Sonucu sizlerlede paylaşmak istedim. Öncelikle biz yaklaşık 6-7 aydır görüşüyorduk. Bazen ayrıydık bazen beraberdik ama yine de iletişimimiz vardı. Ayrılıklarımız genellikle benden sebep bitti. Annemin istememesi yüzünden. Geçen gün ağlıyordum ve annem ısrarla neden ağladığımı sordu. Ben de “ X beni arıyor benimle görüşmek istiyor ben de babam bu durumu bilmeden seninle görüşemem dedim “ dedim anneme. Annem de benimle uzun uzun konuştu. X’in babası zamanında benim babamın tarafı ile tarla kavgaları,küfürleşme vs. Bu tarz kavgalar olmuş. Arada husumet var olmaz diyor. “Onun babası içip içip annesine eziyet ederdi” dedi annem. Yıllarca biz o kadını dinledik diyor. X’in abisi var o neden evlenmiyor babası yüzünden evlenmiyor babasının namını duyan kız vermiyor diyor. Ben de insanlar değişir dedim. Ama nafile.
Bir gün gidip babamdan istediklerinde de babam” bir kızı kırk kişi ister bir kişi alır” dermiş annem öyle diyor yani kısaca babam da onaylamazmış.
Ben de düşündüm taşındım enine boyuna.
X’e karşı sürekli belirsizdim tamam mı devam mı noktasında düşünüyordum ve ona net cevaplar vermiyordum ama yine de ara sıra aradığında görüşüyorduk tatlı tatlı. Ben belirsiz ve net olmadıkça o da benden uzaklaşıyordu. O konuşalım görüşelim dememi bekledi hep ama ben kaçamak cevaplar verdim. Çünkü onu kaybetmek istemiyordum. Seviyorum. Hatta geçen hafta buluşup yüz yüze görüşecektik ama işi çıktı.Bir daha da görüşme planlayamadık.Belki yüz yüze gelseydik tamam görüşelim diyecektim.Ama bir yandan da işte annemin baskıları,olmaz demeleri yüzünden yapamıyordum evet diyemiyordum. X beni kuzenlerine,arkadaşlarına,iş arkadaşlarına kadar anlatmış ve bu anlattıkları kişiler hep bizim köyden kişiler… Allahım kimsenin ağzına sakız etmesin bizi. X bana güvenerek anlattı o insanlara beni,bizi ama ben onu yarı yolda bırakmış gibi hissediyorum. Ayrılmıştık,sevgili değildik ama X sevgili olmamızı istiyorduBana hep benim kuzenimin sevgilisinin ailesi de istemiyordu ama evlendiler derdi. Örnek verirdi yapabiliriz gibisinden. Ama ben babası ve babam yüzünden ona tamam diyemedim.
Bitirdim ama onu oyalamışım,yarı yolda bırakmışım gibi hissediyorum.Sürekli ağlıyorum,gözlerimin altı simsiyah oldu ağlamaktan. Sizce doğru mu hissediyorum gerçekten umutlandırıp yarı yolda mı bıraktım dünden beri vicdan azabı çekiyorum. Bir de ayrıldığımız günden bir ss koyacağım.
Düşüncelerinizi merakla bekliyorum.
Serumlu fotoğraf da attınız mı?
Boşverin bu kadar üzüldüğünüze değmez. Adamın cümlelerinden sevdiğine dair en ufak bir belirti yok. İnsan sevdiğine o kadar keskin, tersleyici cevaplar veremez. Yarın öbür başkası ile olduğunun haberini bile alırsınız üzüldüğünüzle kalırsınız.
Belirsizliğim onu çok yordu. Başta aşkım,ömrüm derdi. Ben belirsiz oldukça net olmadıkça yorulmuş ve böyle umursamaz hale gelmiş öyle anlatmıştı
Babası ve annesi evlensin istiyordu. Hatta babası torun istiyordu. Bu yüzden çok uzak değil ona evlilik.
Evet ben de bu yüzden bitirdim.Ailemi karşıma alarak bir evlilik yapmak istemedim.Ben ille de o olsun diye tuttursam ailemle aram bozulacaktı.Bunu da istemedim
Sevdiğini söyleyip durmanın anlamı ne sence? Hiç ah etmemeli deme adamdan ayrılasın yok. Ben sorgulamini yorum yapan bayana neden sorguluyorsun dedim bıraktığını ne için olduğunu anladik.soyle olsaydı dahami iyiydi ondan dedim diyip durma seni bundan sonra kötü bilsr ne olur iyi bilse.ne olur
Size söylenenlere kulak verin, bu kadar kişi anne babanızla aynı fikirde. Herkes yazmayın demiş zaten. Artık kendinizi tutun biraz. Adamın verdiği cevaplardan belli zaten kafaya sizin gibi takmadığı. Erkekler sandığınız kadar hassas değil bu konularda.
Hani yauv nerde yazıyo akraba diye göremedim
Eski konuda
Hee pekiEski konuda
Sen ayrilmasan da bu ayrılacakmis senden cevaplara bakMerhaba daha önce de bu tarz bir konu açmıştım ama napacağımı bilmiyordum. Sonucu sizlerlede paylaşmak istedim. Öncelikle biz yaklaşık 6-7 aydır görüşüyorduk. Bazen ayrıydık bazen beraberdik ama yine de iletişimimiz vardı. Ayrılıklarımız genellikle benden sebep bitti. Annemin istememesi yüzünden. Geçen gün ağlıyordum ve annem ısrarla neden ağladığımı sordu. Ben de “ X beni arıyor benimle görüşmek istiyor ben de babam bu durumu bilmeden seninle görüşemem dedim “ dedim anneme. Annem de benimle uzun uzun konuştu. X’in babası zamanında benim babamın tarafı ile tarla kavgaları,küfürleşme vs. Bu tarz kavgalar olmuş. Arada husumet var olmaz diyor. “Onun babası içip içip annesine eziyet ederdi” dedi annem. Yıllarca biz o kadını dinledik diyor. X’in abisi var o neden evlenmiyor babası yüzünden evlenmiyor babasının namını duyan kız vermiyor diyor. Ben de insanlar değişir dedim. Ama nafile.
Bir gün gidip babamdan istediklerinde de babam” bir kızı kırk kişi ister bir kişi alır” dermiş annem öyle diyor yani kısaca babam da onaylamazmış.
Ben de düşündüm taşındım enine boyuna.
X’e karşı sürekli belirsizdim tamam mı devam mı noktasında düşünüyordum ve ona net cevaplar vermiyordum ama yine de ara sıra aradığında görüşüyorduk tatlı tatlı. Ben belirsiz ve net olmadıkça o da benden uzaklaşıyordu. O konuşalım görüşelim dememi bekledi hep ama ben kaçamak cevaplar verdim. Çünkü onu kaybetmek istemiyordum. Seviyorum. Hatta geçen hafta buluşup yüz yüze görüşecektik ama işi çıktı.Bir daha da görüşme planlayamadık.Belki yüz yüze gelseydik tamam görüşelim diyecektim.Ama bir yandan da işte annemin baskıları,olmaz demeleri yüzünden yapamıyordum evet diyemiyordum. X beni kuzenlerine,arkadaşlarına,iş arkadaşlarına kadar anlatmış ve bu anlattıkları kişiler hep bizim köyden kişiler… Allahım kimsenin ağzına sakız etmesin bizi. X bana güvenerek anlattı o insanlara beni,bizi ama ben onu yarı yolda bırakmış gibi hissediyorum. Ayrılmıştık,sevgili değildik ama X sevgili olmamızı istiyordu
Bitirdim ama onu oyalamışım,yarı yolda bırakmışım gibi hissediyorum.Sürekli ağlıyorum,gözlerimin altı simsiyah oldu ağlamaktan. Sizce doğru mu hissediyorum gerçekten umutlandırıp yarı yolda mı bıraktım dünden beri vicdan azabı çekiyorum. Bir de ayrıldığımız günden bir ss koyacağım.
Düşüncelerinizi merakla bekliyorum.
