O kadar iyi anlıyorum ki seni
Bunların çok daha ağırlarını yaşadım zaman zaman yazdım da forumda
Ancak hayat devam ediyor ve biz bunu kabullenmek zorundayız
Ebeveynlerim öldüler, evlatlık haklarımı helal ettim, onlarında helalliğini aldım, öpe seve uğurladım bu dünyadan, tüm eski defterleri kapattım, bunu kendim için yaptım başka çarem yoktu. Özellikle evlendikten sonra eşimin ailesinin birbirine tutkunluğunu görünce, insanların birbirine nasıl omuz verdiğini, birbirlerini incitmeden sevgi dolu üç kuşak bir araya gelip tatlı tatlı sohbetlerini görünce bir dönem depresyona girdim resmen. Kendi ailemde bu asla olmadı çünkü, dört kardeşiz biriyle de görüşmüyorum şu an, ne ölüne ne ölüme gelme durumuna geldik. Bir yerden sonra bıraktım artık geçmişe üzülmeyi, iyi olana iyiyim olmayanı hayatımdan çıkarıyorum. Elimdekilere tutunuyorum zemheri başka çarem yok. Eşime sarılıyorum, kv me nazlanıyorum, dizine yatıp saçımı okşatıyorum, görüştüğümüzde olur olmaz sarılıp kalbimi hafifletiyorum. Şükür ki iyi insanlara denk geldim bana ailesizliğin acısını yaşatmadılar. Sende şimdi kendi ailene sarılıp yaralarını saracaksın. Allah sağlıklı, güzel bir ömür nasip etsin sana eşinle, evlatlarınla gerisi boş.