Kadınlar merhaba .. aslında cevabını bildiğim bir soru sormaya geldim.. sevgilimle İki yıldır beraberiz aynı iş yerinde idik orda tanıştık sonra ben ordan ayrıldım 8 Ay oluyor. Ilk zamanlarda her şey mükemmel gözüm kimseyi görmüyor sadece onunla plan yapıyordum cicim ayları iste. 1 sene bitince -işyerinde o benim üstümdu bu arada- Ben terfi aldım ama bu sefer direkt onla muhatap oluyordum beni diğer müdürden kıskanmaya başladı onlar da baya yakın arkadaştı. Kavga gürültü terfiden bir ay geçmeden ordan ayrıldım . Iliskimiz düzeldi ordan çıkınca çünkü işyeri stresi vardı ikimizde de. Neyse ben başka iş bakmadm biraz kendime zaman ayırdım ve part time kolay ama getirisi güzel arada çalıştığım bir işe girdim. Ama hergün beraberiz her şey ortak. Ben dindar biri değilim , sigara içiyorum, açık giyiyorum ve birsürü arkadaşım var içmeye gideriz hep . Kendisi aşırı dindar , ailesi de. Peçeliler. Arada dini şeyleri konuşuruz tartsiriiz ama o kadar. Mesela asla arkadaşıyla tanışmadım çünkü onlarda sevgililik kavramı yok, olamaz yani evlenmeden tanisamam. O ise bütün arkadaşlarımı bilir tanır arası da iyi. Sadece ablasıyla tanışmıştım nasıl olduysa. Ama yobaz değiller yani ablası ile aramız iyi. Ona uzun zamandır yurtdışı planlarımı isteğimi söylüyorum adım atsın diye biraz uğraşıyor gibi yapar benim hevesim kaçınca ilgilenmez bir daha. Gitmek istiyor musun diyorum Evet diyor kesinlikle falan ama asla bişey yapmıyor . Ben de ingilizce sınavlarına hazırlanmaya başladım toefl ielts falan düzenli olarak. Au pair programına, master programları falan bakıyorum. Is ciddiye binince aramız çok soğudu nadiren sohbet ediyoruz oturup susuyoruz beraber. Gitmeden haber ver diyor gülüp. Benim bu isteğim hep vardı hatta ailem nıye gitmedin bile dedi bana. Ama artık gerçek planlarımda onu koyamıyorum aileler çok farklı hayat bakışımız farklı falan diyorum ama bunlar bahane mi diye de düşünüyorum... sonuçta ben onun öyle olduğunu biliyordum.. eskiden hep namaz kılıp Kur'an dinlerdi artık onları da yapmıyor tuhafıma gidiyor İlk içkisini içti benle hiç de zorlamadım kendi istedi Kendimi suçlu hissediyorum bazen. Gelecek için de yakın dönemde evlenmeyi düşünmüyorum Ona da söyledim , çocuk hele hiç istemiyorum. O çocuklara çok düşkün yaşı da 31. Bazen bakıyorum nereye kadar gidecek böyle diye sonra diyorum ki sen onu zaten bitirmişsin o yüzden her şeye bahane uyduruyorsun..
Kafam çok karışık. Kendisi o kadar iyi sevgi dolu mükemmel kişilikte biri ki. Burayı okuyunca Ona haksızlık ettiğimi düşünüyorum
Hiçbir seyime karışmaz , saygısızlık etmez anlayışlı efendi akıllı iyi biri. Ama bilmiyorum sanki ona sevgim bitmiş gibi hissediyorum bazen. Çok sevmiş olsam her şeyi göze alıp bu kadar realist bakmaz miydim acaba diye düşünmekten yoruldum. Fikirleriniz benim için değerli.
Çok uzun yazdım kusura bakmayın detayları vermek istedim , Hep kendimde arıyorum sorunu çünkü. Dışarıdan arkadaşlarım falan asla onun gibi birini bulamazsın , Seni böyle sevecek birini bulamazsın çok iyi mükemmel falan diyorlar hep. halbuki Sorun birini bulmak değil o sevginin hakkını vermek.. yazmadığım binlerce detay var mesela o ailesine çok bağlıdır, bankada hesap açıp kendine ev almak için yatırım yapıyor ama biz harcarken beraber harcadık hep ve bana evi daha yeni söyledi . Birsürü şeyi anlatmaz kendi içinde yaşar , yalan veya geçiştirme ile kapatır konuyu falan bunlardan tartıştık epey.
bence gerisini zorlamayın, sanırım yaşın çok genç, bu saçma mücadeleye kesinlikle değmez, vakit kaybı... denk ve mutlu bir çift olmanız imkansız, dünya da sadece ikiniz yoksunuz değil mi?
