Merhabalar ,Az öncede bir konu açmıştım ama bundan tamamen bağımsız bu aralar sanırım biraz dertliyim :)
Bu derdim aslında uzun zamandır olan bir sorun erkek arkadaşımla ilgili. Buraya yazıp yazmamakta kararsız kalmıştım ama fikirleriniz bana yardımcı olucak diye düşünüyorum.
2 yılı aşkın bir beraberliğim var. Lisede aynı okuldaydık ,dershanede aynı ve şu an üniversitede aynı okuldayız. Bu konuda gerçekten şanslıyız :) Ama gel gelelim her şeyi doya doya yaşayamıyoruz. Hep bir kısıtlama oluyor bu kısıtlamada sevgilimin annesinden kaynaklanıyor. Ne yazıkki babası vefat etti erkek arkadaşımın 5 yıl önce ve bundan dolayı ailesinin üstünde büyük bir sorumluluğu var ve annesinin tamamen kuzusu. Tabiki onu anlamaya çalışıyorum çok zor bi durumda,hiçbi zaman tam olarak da onun hissettiklerini anlayamam ama bazı şeyleri yapabilecekken yapmadığını düşünüyorum. Mesela kendine ait arabası var ama okul açıldığından beri okul dışında gezdiğimiz yer sayılıdır benim doğum günüm falandır o günler. üniversite öğrencisiyiz,gezemiyoruz istediğimiz yere gidemiyoruz. beni istediğim zaman arayamıyor bile. evde annesi telefonlarını dinliyor çünkü. Kulağa komik gelmiyor mu? bu yaşta ?yaşıtları neler yapıyor..günü birlik bi yerlere gidelim dedim çok katı annem izin vermez diyor. İnanın ben çok üzülüyorum bir erkek olarak ona çok ağır geliyordur hele..daha neler neler.. arabasıyla gezemiyoruz çünkü annesi benzin nereye gitti diye soruyormuş. Dedim ben para vereyim alalım diye artıkinanın sinirden gülüyorum ama gerçekten sabredemiyorum bazen. üniversitenin dibinde oturuyor ve ben 10 gündür görmedim onu uyanıp gelemiyor evden okula (benim okulum bu hafta tatil oldu onun 2 hafta önce) artık annesine mi ne diyeceğini bilmediği için gelemiyor o kadarını bilemiyorum ama anlayacağınız genç biri olarak hayatını yaşayamıyor,bazen onu suçluyorum bazen suçlayamıyorum..sizce ne yapmalıyım ben,suçun tamamen onda olmadığını bildiğim için bırakıp gidemiyorum hem seviyorum da,ama bi yandan da gençlik bi kere olur diyorum onun da yaşaması lazım diyorum..
annesi durumu baya abartmış...
çok sıkıcı bir durum olmalı bu...
evet insan bir kere genç oluyor ve ve fırsatlar önüne sadece bir kere çıkıyor...
şimdi birşeylere katlanır durumdasınız yaa iş ciddiye bindiğinde sizi neler bekliyor acaba merak ettim...
çok haklısınız,işte bilemiyorum gerçekten değiştirmeye uğraşıyorum ama yapacak bir şey yok sanırım onun hayatını düzeltmek için
bu ne canım böyle? en baskıcı ailedeki kız çocuğu bile bu kadar dışarı çıkmaktan birşeyler yapmaktan korkmuyor yada çekinmiyordur.. canım bence sorun babasının vefatı yada annenin paranoyaklığı değil.. erkek arkadaşının adam gibi dimdik durup annesne napıosun sen diyememesi.. bence sen iyi bile dayanmışsın ben olsam çoktan ayrılmıştım. bu adamla nasıl evleneceksin öyle bişi düşünüyorsan? kimbilir sorun o zaman nasıl büyüyecek?
bi kadın arkasında ayakları yere sağlam basan bir adam ister...
sevgiliniz hadi annesine kıyamıyor diyelim ama daha ikinizin arasına sınır koymayı başaramamış...
bir taraf iyi olsun derken bir tarafın bütün hevesinin kursağında kalmasını sağlıyor..
açıkça konuşun bence olmaz böyle...
Ooo kaç bacım kaç bu ne annesinin ağzının içinde
bugüne kadar ki bütün tartışma ve kavga konularımız bu konudandır zaten, benim annem karışmazken ,naptınız nereye gittiniz diye neşeli sorarken ,onun böyle davranması.. oturup konuşuyorum ama hep sonuçsuz kalıyor
değişik bir aile yapısı.. işin çok zorah ah.. ben dedesini amcasını falan tanıyorum onların dershanesine gitmiştim çünkü ve onlarla çok iyi anlaşırım oturup konuşurum. Amcasıyla bunu paylaştım ,onlar da bu durumdan çok şikayetçi olduklarını söylüyolar ve arkadaşım annesine karşı çıktığında kardeşi annesinin tarafına geçiyormuş böyle olunca da yalnız kalıyomuş bu yüzden de vazgeçmiş karşı çıkmaktan . yani anlayacağınız herkes şikayetçi ama ne yapacaklarını bilmiyorlar,siz bütün ailecek market alışverişine gitmiyorsunuz mesela değil mi? ama onlar gidiyor..
çok sabırlısınız...
ben dayanamazdım patlardım bi yerde
evet herkes çok sabırlı olduğumu söylüyor. çok çaresizim aslında..
bütün çabalarıma ragmen değişmiyorsa ben ileri düşündükçe korkar ve bu işe son verirdim...
o kadar kolay olmuyor ki işte,zaten yalnız biridir içine kapanıktır,ve ben bırakamıyorum onu hem sevdiğim için hem de bulunduğu durumdan ötürü..
Şimdi böyle düşünüyorsun.
Evlendiğinde bu durum gözüne çok daha batacak tolerans gösteremeyeceksin,gösterecek olsan şimdi canını sıkmazdı bu durum.
Ve mutsuz bir evlilik geçireceksin.Annesine bu kadar bağımlı bir insan sağlıklı bir eş baba olamaz
bütün çabalarıma ragmen değişmiyorsa ben ileri düşündükçe korkar ve bu işe son verirdim...
hiçbir şekilde değişme imkanı yok mudur sizce?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?