Arkadaşlar hepinizin fikirleri için teşekkür ederim, dünden beri asla uyuyamadığım ve çok büyük bir kayıp yaşamış gibi bir hisle oturduğum için kalbimin üstünde, bugün bir psikiyatriste danıştım. Önce seni toparlayacağız sonra ilişkine bakacaksın dedi. Antırken de çok fazla ağladım. Aldatma vs oraya gelene kadar, tetiklenip tetiklenip bu adamın çok üstüne gitmişsin, odağını değiştiricez, hayatına dahil ediceksin, odağı olmaktan çıkaracaksın ve görmezden geleceksin sevgi davranışlarının bir olup bir olmamasını dedi. Evden çıkacak, yoğunlaşacaksın falan dedi ve bir ilaç verdi biraz sakinleşebilmem ve duygularımı kontrol edebilmem için. Biliyorum kızacaksınız ama içimde minicik bir umut var, belki böyle böyle kendimi toparlayınca çok daha sağlıklı bir şekilde tartışabileceğim, belki de kendi dolduracak yine eskisi gibi sevgi kısmını, ben Onun da işini yapmayı bırakacağım için yavaşça. Gün içinde bişi oldu normalde hemen ona yazarım, bu defa yazdım ve sildim. Belki yine yazmaya devam etmeliyim, böyle nasıl sevilir öğrenmeliyim. Mesaj atmasını bekleyerek geçirmemeliyim zamanımı. Gün içinde sürekli haberleşmeyen çiftlerin de var olduğunu, bunun sevgisizlik demek olmadığını kabullenmeliyim? Eskiden beri böyle idik çünkü. Bilmiyorum, umut etmek istiyorum. Bunlar aynı eve girmemin sancısı kardeşim de neler yaşamıştı zamanında bak nasıl düzelttiler diye avutuyorum kendimi. Her çiftin dibe vurduğu zamanlar olmuş aynı evde, belki o süreçteyizdir. Doktor kes dedektifliği, şu an yüzleşme zamanı değil kendini toplama zamanı dediği için ve benim de en çok bu yattığı için kafama şimdilik ne hastane işini ne de mesajları kontrol etmeyeceğim. Bakalım tamamen özgür bıraktığımda ve inşallah keyfimi ve eski neşeli hâlimi geriye getirdiğimde neler olacak. Evde sesim çıkmıyordu ki yokluğunu arasın. Benim kahkalarım kapılardan taşardı...Geçecek...