Kızlar
( kendimi çok kötü hissediyorum. 3 yıllık bir ilişkim var. Sevgilimi çok seviyorum kimseyle paylaşmak istemiyorum. Sevgilimin abisi geçen sene evlendi. Ve şimdi 6 aylık bir oğlu var. Sevgilime soruyorum bebek napiyo diye. Görmüyorum yada ben evde olmuyorum geldiğinde vs diyor. Abiside alt katta oturuyor. Bazen öyle sakince birşey yokmuş gibi yengenle konusuyomusun diyorum. Samimi olarak kastediyorum. Konuşmuyorum diyor. Yengesinden çok kıskanıyorum. Oysaki yengesiyle konusuyor ve yeğeninide kucagina alip seviyor. Tamam sevsin ama yengesine samimilik verecek kadar degil. Birde yengesi tuttuğunu kapan birisi gibi duruyor sinirleniyorum. Hic tanimadigim icin önyargılı olabilirim diyede düşünüyorum. Vede yengesinin ablasının kızı bizimle aynı yaşta. Az çok bilirsiniz kızlar genelde kuzeni felan olduğunda ayarlamaya çalışır. Ben korkuyorum yengesi yeğenini sevgilime ayarlamaya çalışacak diye. Ve beni ailesiyle tanıştırmiyor. Bende gönüllüymüş gibi tanistir demiyorum. Sevgilim muşlu. Bazen kendimce belki ailesinden çekinir diyorum. Adetleri farklidir. Ama şöyle bişey var. 3 tane görümcem var ve yaslarida genç. Yani 25-27-33 yaslarinda. Onlarla tanistirabilir diyorum. Ağlıyorum. Çünkü arkadaslarima bakıyorum ailesini taniyor. Bende öyle istiyorum. Aslında beni yengesiyle felan tanıştirsa hiç kıskançlık olcagini sanmıyorum. Sizce ne yapmaliyim bu konuyu konusmali miyim onunla. Sabahtan beri başım ağrıyor çok kıskanıyorum ve sevgilime kiskancliklarimi soylerim trip atarak söylemek yerine düzgünce anlatırım her zaman. Sevgilime mi odaklanmaliyim sadece. Eger böyleyse bunu nasıl basarabilirim kiskanmama için kendine nasil bir neden üretebilirim
şimdi ben ne yapmaliyim lütfen ön yargılı olmayın elimde degil kiskanmak