merhabalar, öncelikle deprem felaketinde vefat eden insanlara rahmet , yakınlarına da sabır diliyorum. böyle zor bir zamanda gündemi boş yere meşgul etmek istemezdim fakat aylardır bunu düşünüyorum ve uyku uyuyamıyorum. o kadar berbat bir haldeyim ki iştahım kesildi 4 5 kilo belki daha fazla verdim yemek yemediğim için. kisacasi yürüyen ölü tabirinin karşılığı oldum diyebilirim. Ben de artik birileriyle paylaşıp fikir almalıyım dedim kendi kendime ve buraya yazdım. belki bana akil verirsiniz diye. şimdiden teşekkür ederim cevaplar için.
25 yaşındayım. şu anki sevgilimden önce 3 senelik uzun bir ilişkim oldu ve cinsellik de yaşadık. çok plansız olduğu için bende bir süre travma olmuştu bu durum. çünkü ben de her kiz çocuğu gibi o tabularla büyümüştüm. o fikirleri aşamadan hazırlıksız bir şekilde ilişki yaşayınca kötü hissetmiştim kendimi. sonra zaman ilerledikçe kafamda normalleşti ve bu dusunceyi aştım ya da aşmak zorunda kaldım, başka çarem mi vardı?
gel zaman git zaman eski sevgilimden ayrıldım. kötü bir ayrılık değildi, kendisi bana her zaman çok iyi davranmış değerli hissettirmişti zaten.
sonra yeni biriyle tanıştım. iyi anlasiyorduk, her şey güzel gidiyordu derken ilişkimizin 2. ayında bakire olup olmadığımı ima ederek sordu. ben de pek bir şey demedim gecistirdim daha sonra açıkça sorunca yarim ağızla evet falan dedim. çok büyük bir hataydı ama o an öyle panik oldum ki sorunca düşünmeden konuştum. zaten kendim de kabullenemiyordum aslinda içten içe bakire olmayışımı. eğer kabullenmiş olsam ona net bir şekilde hayır değilim diyebilirdim diye düşünüyorum. yukarda bu fikri aştım falan yazdım ama aslında hala aşmış değilim, düşünmeyi ertelemistim sadece.
Ben kendisinin böyle şeyleri önemseyen biri olduğunu bilsem başta hiç kabul etmezdim teklifini zaten. hiç öyle biri gibi durmuyordu. hatta kendisi konuşurken diyordu benden önce ne olduysa oldu , seni seviyorum , daha fazla üzülme lütfen falan diyordu. sonra bir anda böyle oldu. kafam çok karışık. ne yapacağım ben akıl verin lütfen.
ayrica onunla yaptığım hiçbir etkinlikten zevk alamıyorum, hayal kuruyor şunu yaparız evlenince böyle olur falan diye benim boğazım düğüm düğüm oluyor gözlerim doluyor. zehir oldu her şey. aklıma sürekli söylediğim yalan ve bu durum geliyor. ne yapacağım bilmiyorum.
25 yaşındayım. şu anki sevgilimden önce 3 senelik uzun bir ilişkim oldu ve cinsellik de yaşadık. çok plansız olduğu için bende bir süre travma olmuştu bu durum. çünkü ben de her kiz çocuğu gibi o tabularla büyümüştüm. o fikirleri aşamadan hazırlıksız bir şekilde ilişki yaşayınca kötü hissetmiştim kendimi. sonra zaman ilerledikçe kafamda normalleşti ve bu dusunceyi aştım ya da aşmak zorunda kaldım, başka çarem mi vardı?
gel zaman git zaman eski sevgilimden ayrıldım. kötü bir ayrılık değildi, kendisi bana her zaman çok iyi davranmış değerli hissettirmişti zaten.
sonra yeni biriyle tanıştım. iyi anlasiyorduk, her şey güzel gidiyordu derken ilişkimizin 2. ayında bakire olup olmadığımı ima ederek sordu. ben de pek bir şey demedim gecistirdim daha sonra açıkça sorunca yarim ağızla evet falan dedim. çok büyük bir hataydı ama o an öyle panik oldum ki sorunca düşünmeden konuştum. zaten kendim de kabullenemiyordum aslinda içten içe bakire olmayışımı. eğer kabullenmiş olsam ona net bir şekilde hayır değilim diyebilirdim diye düşünüyorum. yukarda bu fikri aştım falan yazdım ama aslında hala aşmış değilim, düşünmeyi ertelemistim sadece.
Ben kendisinin böyle şeyleri önemseyen biri olduğunu bilsem başta hiç kabul etmezdim teklifini zaten. hiç öyle biri gibi durmuyordu. hatta kendisi konuşurken diyordu benden önce ne olduysa oldu , seni seviyorum , daha fazla üzülme lütfen falan diyordu. sonra bir anda böyle oldu. kafam çok karışık. ne yapacağım ben akıl verin lütfen.
ayrica onunla yaptığım hiçbir etkinlikten zevk alamıyorum, hayal kuruyor şunu yaparız evlenince böyle olur falan diye benim boğazım düğüm düğüm oluyor gözlerim doluyor. zehir oldu her şey. aklıma sürekli söylediğim yalan ve bu durum geliyor. ne yapacağım bilmiyorum.