cumartesi akşamı erkek arkadaşıyla takılıyordu. maç izleyeceklerdi. onu da tanıyorum. sürekli aradım mesaj attım bi rahat vermedim
( o da bunalmış tavırlar sergiledi öyle davrandıkça ben daha çok üstüne düştüm. o istanbulda yaşıyor ben ankara zaten uzağız özlüyorum. işi de yoğun arkadaşımı 4 aydır görmüyorum bu gece az konuşsak olur mu dedi. ben daha çok sinirlendim. biraz kafa dinlemek hakkım değil mi dedi. bayağı uzun tartıştık. ben ona arkadaşımda da olsam ablamda ya da başka bi yerde asla böyle davranmadım ne olursa olsun telefon konuşmamızı yaptık. o bana aynı özveriyi göstermedi. ilk defa yaptı. arkadaşıyla olduğu zamanlarda da konuşurduk. bana ben sana ablandayken ya da arkadaşındayken kısa keselim diyorum dedi. bağırdı çağırdı. beni arka plana atıyorsun dedim. sadece kapris yapıyorsun bugün 500 defa konuştuk mesajlaştık dedi. yetti mi sana artık yetiyor mu dedim. uzattıkça uzattım o da seninle konuşuyorum adam içerde yalnız sence hala arka plana mı atıyorum dedi. bağırdık çağırdık. insan gibi müsade istesen anlayışsız mı olucam dedim. bana sen benim anam babam değilsin karım değilsin dedi çok ağrıma gitti
paramparça oldum üstelik ailemle tanışmaya gelecekti ciddiye binmişti iş. kapattım. tekrar aradı özür diledi öyle bişiy düşünmediğimi biliyorsun sinir anında söyledim dedi
( ama ben çok kırıldım