- 14 Haziran 2023
- 6.332
- 19.373
- 33
Takılmak sorun değilse devam, ama ilerde pişman olurum bebek de istiyorum evlilik de diyorsanız kendi yolunuzu çizin
Takılmak sorun değilse devam, ama ilerde pişman olurum bebek de istiyorum evlilik de diyorsanız kendi yolunuzu çizinArkadaslar selam,
Bir konuda goruslerinize ihtiyacim var.
3 yillik guzel giden bir iliskim var fakat erkek arkadasim ne evlilik ne de beraber yasamayi dusunuyor.
Ozet gecmem gerekirse, kendisi 40 yasinda ve daha once bir evlilik yapmis, cocugu yok. Guzel bir isi olan , kulturlu , eglenceli ve kadinlara deger veren birisi. Onunlayken gercekten mutluyum fakat goz ardi edemedigim durumlar var, gece hayatini ve alkolu cok seviyor , biraz bencil, arkadaslari biraz on planda ve en onemlisi evlilik ve cocuk dusunmuyor. Alkol kismi cok rahatsiz etmiyor (duzgunce icen birisi) Bense gelecek konusunda ne istedigimi bilmiyorum. Evlilikler cok samimi gelmiyor, cogu aldatiyor, cocuktan sonra ozellikle askin yerini baska seyler aliyor. Ama ben deneyimlemedigim icin arada kaliyorum. Cocuklari cok sevsem de sorumlulugu gozumu korkutuyor. Ama yine de yalniz yasamak bana gore degil, aile kurmaya daha yatkinim.
Bu iliskiye ailem de haliyle pek sicak bakmiyor. Sevgilim ise evli insanlarin birbirini sevdiginden daha cok seviyorum seni diyor. Bana yemekler yapiyor, spora gidiyoruz birlikte, tatillerimizi yapiyoruz ama ben artik duzen istiyorum, yasim 32.
Daha once evlilik dusunmedigi icin ayrilmistik medenice ama birbirimizden de kopamiyoruz.
ayrildigimizda farkli kisilerle gorussem de olmuyor bir yastan sonra denk birini bulmak zorlasiyor. Yine de farkli seyler istedigimiz icin elimi masaya vurup arkami donup gidemiyorum cunku seviyorum ve yalniz kalmak istemiyorum sanirim.
Bir de kendimde farkettigim bir sey var, evet guzel vakit geciriyoruz ama beni ovmuyor, iltifat etmiyor, hediye pek almiyor cicek zaten almiyor. Bunlari dusundugumde ve etrafimdaki mutlu iliskileri gordugumde, ozellikle sosyal medyada, beni kotu etkiliyor ve kendince biseyler yapan birisi sanki bana yetmiyormus gibi hissediyorum ve kendimi sucluyorum bunlar da olmayiversin , doyumsuz musun diyorum kendime. Sonra neden daha iyi bi versiyonunu yaratmiyor ki diyorum.
Simdi size soruyorum, siz olsaydiniz napardiniz?
Yaşınız olgun bir yaş,evlilik istiyorsanız bu adamı bırakın. Adam sizi kandırmamis etmemiş aslında. Açık açık evlilik ve çocuk istemiyor. Ama siz ikna edebilirim umuduyla bakıyorsunuz çünkü emek vermişsiniz,alışkanlık olmuş üç sene. Bu şekilde daha ne kadar devam edeceksiniz. Üç sene birbirini ancak yeni mezun olanlar bekliyor,20li yaşlar. Okul bitiyor iş güç düzen oturtmak için. Siz bu adamın neyini bekliyorsunuz 40 yaşında ve evlenmek istemiyor. Bu arada evlilik düşündüğünüz için ona göre yorum yazıyorum. Yoksa herkes evlenecek diye birsey yok. Yol verin gitsin. Size hiç iltifat etmiyor,övmüyor hediye almıyor. Çünkü beklentisi yok. Çokça iltifat edip hediyeler alan erkekler değer vermeninde dışında evlilik düşündükleri için yapıyorlar. Tecrübeyle sabit. Salın bu adamıArkadaslar selam,
Bir konuda goruslerinize ihtiyacim var.
3 yillik guzel giden bir iliskim var fakat erkek arkadasim ne evlilik ne de beraber yasamayi dusunuyor.
Ozet gecmem gerekirse, kendisi 40 yasinda ve daha once bir evlilik yapmis, cocugu yok. Guzel bir isi olan , kulturlu , eglenceli ve kadinlara deger veren birisi. Onunlayken gercekten mutluyum fakat goz ardi edemedigim durumlar var, gece hayatini ve alkolu cok seviyor , biraz bencil, arkadaslari biraz on planda ve en onemlisi evlilik ve cocuk dusunmuyor. Alkol kismi cok rahatsiz etmiyor (duzgunce icen birisi) Bense gelecek konusunda ne istedigimi bilmiyorum. Evlilikler cok samimi gelmiyor, cogu aldatiyor, cocuktan sonra ozellikle askin yerini baska seyler aliyor. Ama ben deneyimlemedigim icin arada kaliyorum. Cocuklari cok sevsem de sorumlulugu gozumu korkutuyor. Ama yine de yalniz yasamak bana gore degil, aile kurmaya daha yatkinim.
Bu iliskiye ailem de haliyle pek sicak bakmiyor. Sevgilim ise evli insanlarin birbirini sevdiginden daha cok seviyorum seni diyor. Bana yemekler yapiyor, spora gidiyoruz birlikte, tatillerimizi yapiyoruz ama ben artik duzen istiyorum, yasim 32.
Daha once evlilik dusunmedigi icin ayrilmistik medenice ama birbirimizden de kopamiyoruz.
ayrildigimizda farkli kisilerle gorussem de olmuyor bir yastan sonra denk birini bulmak zorlasiyor. Yine de farkli seyler istedigimiz icin elimi masaya vurup arkami donup gidemiyorum cunku seviyorum ve yalniz kalmak istemiyorum sanirim.
Bir de kendimde farkettigim bir sey var, evet guzel vakit geciriyoruz ama beni ovmuyor, iltifat etmiyor, hediye pek almiyor cicek zaten almiyor. Bunlari dusundugumde ve etrafimdaki mutlu iliskileri gordugumde, ozellikle sosyal medyada, beni kotu etkiliyor ve kendince biseyler yapan birisi sanki bana yetmiyormus gibi hissediyorum ve kendimi sucluyorum bunlar da olmayiversin , doyumsuz musun diyorum kendime. Sonra neden daha iyi bi versiyonunu yaratmiyor ki diyorum.
Simdi size soruyorum, siz olsaydiniz napardiniz?
Üzgünüm adam seninle evlenmek istemiyor. Etekler evlenmek isteyince öyle şeylerden vazgeçiyor ki aklınız dururArkadaslar selam,
Bir konuda goruslerinize ihtiyacim var.
3 yillik guzel giden bir iliskim var fakat erkek arkadasim ne evlilik ne de beraber yasamayi dusunuyor.
Ozet gecmem gerekirse, kendisi 40 yasinda ve daha once bir evlilik yapmis, cocugu yok. Guzel bir isi olan , kulturlu , eglenceli ve kadinlara deger veren birisi. Onunlayken gercekten mutluyum fakat goz ardi edemedigim durumlar var, gece hayatini ve alkolu cok seviyor , biraz bencil, arkadaslari biraz on planda ve en onemlisi evlilik ve cocuk dusunmuyor. Alkol kismi cok rahatsiz etmiyor (duzgunce icen birisi) Bense gelecek konusunda ne istedigimi bilmiyorum. Evlilikler cok samimi gelmiyor, cogu aldatiyor, cocuktan sonra ozellikle askin yerini baska seyler aliyor. Ama ben deneyimlemedigim icin arada kaliyorum. Cocuklari cok sevsem de sorumlulugu gozumu korkutuyor. Ama yine de yalniz yasamak bana gore degil, aile kurmaya daha yatkinim.
Bu iliskiye ailem de haliyle pek sicak bakmiyor. Sevgilim ise evli insanlarin birbirini sevdiginden daha cok seviyorum seni diyor. Bana yemekler yapiyor, spora gidiyoruz birlikte, tatillerimizi yapiyoruz ama ben artik duzen istiyorum, yasim 32.
Daha once evlilik dusunmedigi icin ayrilmistik medenice ama birbirimizden de kopamiyoruz.
ayrildigimizda farkli kisilerle gorussem de olmuyor bir yastan sonra denk birini bulmak zorlasiyor. Yine de farkli seyler istedigimiz icin elimi masaya vurup arkami donup gidemiyorum cunku seviyorum ve yalniz kalmak istemiyorum sanirim.
Bir de kendimde farkettigim bir sey var, evet guzel vakit geciriyoruz ama beni ovmuyor, iltifat etmiyor, hediye pek almiyor cicek zaten almiyor. Bunlari dusundugumde ve etrafimdaki mutlu iliskileri gordugumde, ozellikle sosyal medyada, beni kotu etkiliyor ve kendince biseyler yapan birisi sanki bana yetmiyormus gibi hissediyorum ve kendimi sucluyorum bunlar da olmayiversin , doyumsuz musun diyorum kendime. Sonra neden daha iyi bi versiyonunu yaratmiyor ki diyorum.
Simdi size soruyorum, siz olsaydiniz napardiniz?
Bence siz içten içe evlenmek istiyorsunuz. Ama adamın evlenmeye niyeti yok, takılıyor. Beklentileriniz istekleriniz farklı. Geri kalanın bir önemi var mı sizce? Ayrılın gitsin.Arkadaslar selam,
Bir konuda goruslerinize ihtiyacim var.
3 yillik guzel giden bir iliskim var fakat erkek arkadasim ne evlilik ne de beraber yasamayi dusunuyor.
Ozet gecmem gerekirse, kendisi 40 yasinda ve daha once bir evlilik yapmis, cocugu yok. Guzel bir isi olan , kulturlu , eglenceli ve kadinlara deger veren birisi. Onunlayken gercekten mutluyum fakat goz ardi edemedigim durumlar var, gece hayatini ve alkolu cok seviyor , biraz bencil, arkadaslari biraz on planda ve en onemlisi evlilik ve cocuk dusunmuyor. Alkol kismi cok rahatsiz etmiyor (duzgunce icen birisi) Bense gelecek konusunda ne istedigimi bilmiyorum. Evlilikler cok samimi gelmiyor, cogu aldatiyor, cocuktan sonra ozellikle askin yerini baska seyler aliyor. Ama ben deneyimlemedigim icin arada kaliyorum. Cocuklari cok sevsem de sorumlulugu gozumu korkutuyor. Ama yine de yalniz yasamak bana gore degil, aile kurmaya daha yatkinim.
Bu iliskiye ailem de haliyle pek sicak bakmiyor. Sevgilim ise evli insanlarin birbirini sevdiginden daha cok seviyorum seni diyor. Bana yemekler yapiyor, spora gidiyoruz birlikte, tatillerimizi yapiyoruz ama ben artik duzen istiyorum, yasim 32.
Daha once evlilik dusunmedigi icin ayrilmistik medenice ama birbirimizden de kopamiyoruz.
ayrildigimizda farkli kisilerle gorussem de olmuyor bir yastan sonra denk birini bulmak zorlasiyor. Yine de farkli seyler istedigimiz icin elimi masaya vurup arkami donup gidemiyorum cunku seviyorum ve yalniz kalmak istemiyorum sanirim.
Bir de kendimde farkettigim bir sey var, evet guzel vakit geciriyoruz ama beni ovmuyor, iltifat etmiyor, hediye pek almiyor cicek zaten almiyor. Bunlari dusundugumde ve etrafimdaki mutlu iliskileri gordugumde, ozellikle sosyal medyada, beni kotu etkiliyor ve kendince biseyler yapan birisi sanki bana yetmiyormus gibi hissediyorum ve kendimi sucluyorum bunlar da olmayiversin , doyumsuz musun diyorum kendime. Sonra neden daha iyi bi versiyonunu yaratmiyor ki diyorum.
Simdi size soruyorum, siz olsaydiniz napardiniz?
Üzgünüm ama adamın duyguları sizin ki kadar yoğun değil. Bağlı kalmak istemiyor. Evin içine girmekte sorumluluk . İstemiyorsa zorlayamazsiniz.Arkadaslar selam,
Bir konuda goruslerinize ihtiyacim var.
3 yillik guzel giden bir iliskim var fakat erkek arkadasim ne evlilik ne de beraber yasamayi dusunuyor.
Ozet gecmem gerekirse, kendisi 40 yasinda ve daha once bir evlilik yapmis, cocugu yok. Guzel bir isi olan , kulturlu , eglenceli ve kadinlara deger veren birisi. Onunlayken gercekten mutluyum fakat goz ardi edemedigim durumlar var, gece hayatini ve alkolu cok seviyor , biraz bencil, arkadaslari biraz on planda ve en onemlisi evlilik ve cocuk dusunmuyor. Alkol kismi cok rahatsiz etmiyor (duzgunce icen birisi) Bense gelecek konusunda ne istedigimi bilmiyorum. Evlilikler cok samimi gelmiyor, cogu aldatiyor, cocuktan sonra ozellikle askin yerini baska seyler aliyor. Ama ben deneyimlemedigim icin arada kaliyorum. Cocuklari cok sevsem de sorumlulugu gozumu korkutuyor. Ama yine de yalniz yasamak bana gore degil, aile kurmaya daha yatkinim.
Bu iliskiye ailem de haliyle pek sicak bakmiyor. Sevgilim ise evli insanlarin birbirini sevdiginden daha cok seviyorum seni diyor. Bana yemekler yapiyor, spora gidiyoruz birlikte, tatillerimizi yapiyoruz ama ben artik duzen istiyorum, yasim 32.
Daha once evlilik dusunmedigi icin ayrilmistik medenice ama birbirimizden de kopamiyoruz.
ayrildigimizda farkli kisilerle gorussem de olmuyor bir yastan sonra denk birini bulmak zorlasiyor. Yine de farkli seyler istedigimiz icin elimi masaya vurup arkami donup gidemiyorum cunku seviyorum ve yalniz kalmak istemiyorum sanirim.
Bir de kendimde farkettigim bir sey var, evet guzel vakit geciriyoruz ama beni ovmuyor, iltifat etmiyor, hediye pek almiyor cicek zaten almiyor. Bunlari dusundugumde ve etrafimdaki mutlu iliskileri gordugumde, ozellikle sosyal medyada, beni kotu etkiliyor ve kendince biseyler yapan birisi sanki bana yetmiyormus gibi hissediyorum ve kendimi sucluyorum bunlar da olmayiversin , doyumsuz musun diyorum kendime. Sonra neden daha iyi bi versiyonunu yaratmiyor ki diyorum.
Simdi size soruyorum, siz olsaydiniz napardiniz?
tam tamına anlattığın sebeple 3 yıllık ilişkimi bitirdim. tek fark benimkisi ben de evlilik düşünüyorum diyor ama çok basit bahaneler sunarak o an hazır olmadığımızı dile getirirdi. üstelik haftanın 2 günü belki kendi evlerimizde gidiyorduk genelde birimizin evinde geçti onca sene. en son yeter dedim kesin olarak ayrıldım, çoğu arkadaşıyla konuştuğumda önceki evliliği yüzünden evlilik korkusu olduğunu bunu kendisinin kabul etmediğini vs söylediler.Arkadaslar selam,
Bir konuda goruslerinize ihtiyacim var.
3 yillik guzel giden bir iliskim var fakat erkek arkadasim ne evlilik ne de beraber yasamayi dusunuyor.
Ozet gecmem gerekirse, kendisi 40 yasinda ve daha once bir evlilik yapmis, cocugu yok. Guzel bir isi olan , kulturlu , eglenceli ve kadinlara deger veren birisi. Onunlayken gercekten mutluyum fakat goz ardi edemedigim durumlar var, gece hayatini ve alkolu cok seviyor , biraz bencil, arkadaslari biraz on planda ve en onemlisi evlilik ve cocuk dusunmuyor. Alkol kismi cok rahatsiz etmiyor (duzgunce icen birisi) Bense gelecek konusunda ne istedigimi bilmiyorum. Evlilikler cok samimi gelmiyor, cogu aldatiyor, cocuktan sonra ozellikle askin yerini baska seyler aliyor. Ama ben deneyimlemedigim icin arada kaliyorum. Cocuklari cok sevsem de sorumlulugu gozumu korkutuyor. Ama yine de yalniz yasamak bana gore degil, aile kurmaya daha yatkinim.
Bu iliskiye ailem de haliyle pek sicak bakmiyor. Sevgilim ise evli insanlarin birbirini sevdiginden daha cok seviyorum seni diyor. Bana yemekler yapiyor, spora gidiyoruz birlikte, tatillerimizi yapiyoruz ama ben artik duzen istiyorum, yasim 32.
Daha once evlilik dusunmedigi icin ayrilmistik medenice ama birbirimizden de kopamiyoruz.
ayrildigimizda farkli kisilerle gorussem de olmuyor bir yastan sonra denk birini bulmak zorlasiyor. Yine de farkli seyler istedigimiz icin elimi masaya vurup arkami donup gidemiyorum cunku seviyorum ve yalniz kalmak istemiyorum sanirim.
Bir de kendimde farkettigim bir sey var, evet guzel vakit geciriyoruz ama beni ovmuyor, iltifat etmiyor, hediye pek almiyor cicek zaten almiyor. Bunlari dusundugumde ve etrafimdaki mutlu iliskileri gordugumde, ozellikle sosyal medyada, beni kotu etkiliyor ve kendince biseyler yapan birisi sanki bana yetmiyormus gibi hissediyorum ve kendimi sucluyorum bunlar da olmayiversin , doyumsuz musun diyorum kendime. Sonra neden daha iyi bi versiyonunu yaratmiyor ki diyorum.
Simdi size soruyorum, siz olsaydiniz napardiniz?
Ben olsaydım bu ilişkiyi sonlandırırdım.Adam sizden sadece faydalanıyor,size de fayda sağladığını düşünüyor.Bu ilişkinin devamını sağlamak için de size iyi davranmak zorunda.İyu davranıyor fakat size gelecek vaat de etmiyor, ümit vermiyor.Zaten aralarda başka kişilere de bakmışsınız.Git gel yaşıyorsunuz,sadece bir alışkanlık sizin için deArkadaslar selam,
Bir konuda goruslerinize ihtiyacim var. 3 yillik guzel giden bir iliskim var fakat erkek arkadasim ne evlilik ne de beraber yasamayi dusunuyor.
Ozet gecmem gerekirse, kendisi 40 yasinda ve daha once bir evlilik yapmis, cocugu yok. Guzel bir isi olan , kulturlu , eglenceli ve kadinlara deger veren birisi. Onunlayken gercekten mutluyum fakat goz ardi edemedigim durumlar var, gece hayatini ve alkolu cok seviyor , biraz bencil, arkadaslari biraz on planda ve en onemlisi evlilik ve cocuk dusunmuyor. Alkol kismi cok rahatsiz etmiyor (duzgunce icen birisi) Bense gelecek konusunda ne istedigimi bilmiyorum. Evlilikler cok samimi gelmiyor, cogu aldatiyor, cocuktan sonra ozellikle askin yerini baska seyler aliyor. Ama ben deneyimlemedigim icin arada kaliyorum. Cocuklari cok sevsem de sorumlulugu gozumu korkutuyor. Ama yine de yalniz yasamak bana gore degil, aile kurmaya daha yatkinim.
Bu iliskiye ailem de haliyle pek sicak bakmiyor. Sevgilim ise evli insanlarin birbirini sevdiginden daha cok seviyorum seni diyor. Bana yemekler yapiyor, spora gidiyoruz birlikte, tatillerimizi yapiyoruz ama ben artik duzen istiyorum, yasim 32.
Daha once evlilik dusunmedigi icin ayrilmistik medenice ama birbirimizden de kopamiyoruz.
ayrildigimizda farkli kisilerle gorussem de olmuyor bir yastan sonra denk birini bulmak zorlasiyor. Yine de farkli seyler istedigimiz icin elimi masaya vurup arkami donup gidemiyorum cunku seviyorum ve yalniz kalmak istemiyorum sanirim.
Bir de kendimde farkettigim bir sey var, evet guzel vakit geciriyoruz ama beni ovmuyor, iltifat etmiyor, hediye pek almiyor cicek zaten almiyor. Bunlari dusundugumde ve etrafimdaki mutlu iliskileri gordugumde, ozellikle sosyal medyada, beni kotu etkiliyor ve kendince biseyler yapan birisi sanki bana yetmiyormus gibi hissediyorum ve kendimi sucluyorum bunlar da olmayiversin , doyumsuz musun diyorum kendime. Sonra neden daha iyi bi versiyonunu yaratmiyor ki diyorum.
Simdi size soruyorum, siz olsaydiniz napardiniz?
Dost hayatı dedikleri nokta sanırım. Şu an için eğleniyor, oyalanıyor ama canı sıkılınca ya da daha idealini bulunca onunla oyalanmaya başlayacak gibi.Arkadaslar selam,
Bir konuda goruslerinize ihtiyacim var.
3 yillik guzel giden bir iliskim var fakat erkek arkadasim ne evlilik ne de beraber yasamayi dusunuyor.
Ozet gecmem gerekirse, kendisi 40 yasinda ve daha once bir evlilik yapmis, cocugu yok. Guzel bir isi olan , kulturlu , eglenceli ve kadinlara deger veren birisi. Onunlayken gercekten mutluyum fakat goz ardi edemedigim durumlar var, gece hayatini ve alkolu cok seviyor , biraz bencil, arkadaslari biraz on planda ve en onemlisi evlilik ve cocuk dusunmuyor. Alkol kismi cok rahatsiz etmiyor (duzgunce icen birisi) Bense gelecek konusunda ne istedigimi bilmiyorum. Evlilikler cok samimi gelmiyor, cogu aldatiyor, cocuktan sonra ozellikle askin yerini baska seyler aliyor. Ama ben deneyimlemedigim icin arada kaliyorum. Cocuklari cok sevsem de sorumlulugu gozumu korkutuyor. Ama yine de yalniz yasamak bana gore degil, aile kurmaya daha yatkinim.
Bu iliskiye ailem de haliyle pek sicak bakmiyor. Sevgilim ise evli insanlarin birbirini sevdiginden daha cok seviyorum seni diyor. Bana yemekler yapiyor, spora gidiyoruz birlikte, tatillerimizi yapiyoruz ama ben artik duzen istiyorum, yasim 32.
Daha once evlilik dusunmedigi icin ayrilmistik medenice ama birbirimizden de kopamiyoruz.
ayrildigimizda farkli kisilerle gorussem de olmuyor bir yastan sonra denk birini bulmak zorlasiyor. Yine de farkli seyler istedigimiz icin elimi masaya vurup arkami donup gidemiyorum cunku seviyorum ve yalniz kalmak istemiyorum sanirim.
Bir de kendimde farkettigim bir sey var, evet guzel vakit geciriyoruz ama beni ovmuyor, iltifat etmiyor, hediye pek almiyor cicek zaten almiyor. Bunlari dusundugumde ve etrafimdaki mutlu iliskileri gordugumde, ozellikle sosyal medyada, beni kotu etkiliyor ve kendince biseyler yapan birisi sanki bana yetmiyormus gibi hissediyorum ve kendimi sucluyorum bunlar da olmayiversin , doyumsuz musun diyorum kendime. Sonra neden daha iyi bi versiyonunu yaratmiyor ki diyorum.
Simdi size soruyorum, siz olsaydiniz napardiniz?
Adam evlenmis bosanmis cocugu yokmus oyle diyo topik sahibi. Bekar bir adamdan evlilik istememesi disinda bi farki yokki, kaldi ki bekar olup da boyle takilmak isteyen coook adam var..Boş Bi ilişki içi dolu gelmedi bana. Ayrılsanız sizin için daha iyi Ay hem ayrıca demeden geçemicem 32 yaşındasın bende aynu şekilde. Ne işin var 40 yaşında evlenmiş boşanmış Bi adamla yahu. Sen kendine denk bekar evlilik düşünen birini alsana hayatına.
Neden boşanmış niye boşanmış falan diye sormicam belli ki gece hayatına düşkün bu adam Bi daha evlenir mi sence?
Evliliği falan geçtim ama sizinle nikahsız dahi aynı evi paylaşmak istemiyor farkında mısınız? Sizi değerli hissettirmiyor, sizi özel hissettirecek şeyler yapmıyor. Bu ilişki sizin ittirmeniz ve bazı şeyleri görmezden gelmeniz ile ilerliyor zaten.
Sevmıyo cunkuArkadaslar selam,
Bir konuda goruslerinize ihtiyacim var.
3 yillik guzel giden bir iliskim var fakat erkek arkadasim ne evlilik ne de beraber yasamayi dusunuyor.
Ozet gecmem gerekirse, kendisi 40 yasinda ve daha once bir evlilik yapmis, cocugu yok. Guzel bir isi olan , kulturlu , eglenceli ve kadinlara deger veren birisi. Onunlayken gercekten mutluyum fakat goz ardi edemedigim durumlar var, gece hayatini ve alkolu cok seviyor , biraz bencil, arkadaslari biraz on planda ve en onemlisi evlilik ve cocuk dusunmuyor. Alkol kismi cok rahatsiz etmiyor (duzgunce icen birisi) Bense gelecek konusunda ne istedigimi bilmiyorum. Evlilikler cok samimi gelmiyor, cogu aldatiyor, cocuktan sonra ozellikle askin yerini baska seyler aliyor. Ama ben deneyimlemedigim icin arada kaliyorum. Cocuklari cok sevsem de sorumlulugu gozumu korkutuyor. Ama yine de yalniz yasamak bana gore degil, aile kurmaya daha yatkinim.
Bu iliskiye ailem de haliyle pek sicak bakmiyor. Sevgilim ise evli insanlarin birbirini sevdiginden daha cok seviyorum seni diyor. Bana yemekler yapiyor, spora gidiyoruz birlikte, tatillerimizi yapiyoruz ama ben artik duzen istiyorum, yasim 32.
Daha once evlilik dusunmedigi icin ayrilmistik medenice ama birbirimizden de kopamiyoruz.
ayrildigimizda farkli kisilerle gorussem de olmuyor bir yastan sonra denk birini bulmak zorlasiyor. Yine de farkli seyler istedigimiz icin elimi masaya vurup arkami donup gidemiyorum cunku seviyorum ve yalniz kalmak istemiyorum sanirim.
Bir de kendimde farkettigim bir sey var, evet guzel vakit geciriyoruz ama beni ovmuyor, iltifat etmiyor, hediye pek almiyor cicek zaten almiyor. Bunlari dusundugumde ve etrafimdaki mutlu iliskileri gordugumde, ozellikle sosyal medyada, beni kotu etkiliyor ve kendince biseyler yapan birisi sanki bana yetmiyormus gibi hissediyorum ve kendimi sucluyorum bunlar da olmayiversin , doyumsuz musun diyorum kendime. Sonra neden daha iyi bi versiyonunu yaratmiyor ki diyorum.
Simdi size soruyorum, siz olsaydiniz napardiniz?
Paravan ilişki ?Arkadaslar selam,
Bir konuda goruslerinize ihtiyacim var.
3 yillik guzel giden bir iliskim var fakat erkek arkadasim ne evlilik ne de beraber yasamayi dusunuyor.
Ozet gecmem gerekirse, kendisi 40 yasinda ve daha once bir evlilik yapmis, cocugu yok. Guzel bir isi olan , kulturlu , eglenceli ve kadinlara deger veren birisi. Onunlayken gercekten mutluyum fakat goz ardi edemedigim durumlar var, gece hayatini ve alkolu cok seviyor , biraz bencil, arkadaslari biraz on planda ve en onemlisi evlilik ve cocuk dusunmuyor. Alkol kismi cok rahatsiz etmiyor (duzgunce icen birisi) Bense gelecek konusunda ne istedigimi bilmiyorum. Evlilikler cok samimi gelmiyor, cogu aldatiyor, cocuktan sonra ozellikle askin yerini baska seyler aliyor. Ama ben deneyimlemedigim icin arada kaliyorum. Cocuklari cok sevsem de sorumlulugu gozumu korkutuyor. Ama yine de yalniz yasamak bana gore degil, aile kurmaya daha yatkinim.
Bu iliskiye ailem de haliyle pek sicak bakmiyor. Sevgilim ise evli insanlarin birbirini sevdiginden daha cok seviyorum seni diyor. Bana yemekler yapiyor, spora gidiyoruz birlikte, tatillerimizi yapiyoruz ama ben artik duzen istiyorum, yasim 32.
Daha once evlilik dusunmedigi icin ayrilmistik medenice ama birbirimizden de kopamiyoruz.
ayrildigimizda farkli kisilerle gorussem de olmuyor bir yastan sonra denk birini bulmak zorlasiyor. Yine de farkli seyler istedigimiz icin elimi masaya vurup arkami donup gidemiyorum cunku seviyorum ve yalniz kalmak istemiyorum sanirim.
Bir de kendimde farkettigim bir sey var, evet guzel vakit geciriyoruz ama beni ovmuyor, iltifat etmiyor, hediye pek almiyor cicek zaten almiyor. Bunlari dusundugumde ve etrafimdaki mutlu iliskileri gordugumde, ozellikle sosyal medyada, beni kotu etkiliyor ve kendince biseyler yapan birisi sanki bana yetmiyormus gibi hissediyorum ve kendimi sucluyorum bunlar da olmayiversin , doyumsuz musun diyorum kendime. Sonra neden daha iyi bi versiyonunu yaratmiyor ki diyorum.
Simdi size soruyorum, siz olsaydiniz napardiniz?
Bence evlenmiş boşanmış Bi adamla hiç evlenmemiş Bi adam arasında çok fark var.Adam evlenmis bosanmis cocugu yokmus oyle diyo topik sahibi. Bekar bir adamdan evlilik istememesi disinda bi farki yokki, kaldi ki bekar olup da boyle takilmak isteyen coook adam var..