Ben olsaydım bu ilişkiyi sonlandırırdım.Adam sizden sadece faydalanıyor,size de fayda sağladığını düşünüyor.Bu ilişkinin devamını sağlamak için de size iyi davranmak zorunda.İyu davranıyor fakat size gelecek vaat de etmiyor, ümit vermiyor.Zaten aralarda başka kişilere de bakmışsınız.Git gel yaşıyorsunuz,sadece bir alışkanlık sizin için de
yasin gectikce kimbilir adam senden uzaklasacak ve sende gencligini bu adama heba ettiginle kalacaksin ileride istesen bile baska biriyle yuva vs evlilige coluk cocuga cok gec kalmis olacaksin bosu bosuna gecen yillarda cabasiha bir de bana yurtdışındaki dönemde, girdaba girdiğimiz zaman tmm ayrılalım ama sen rahibe ol kimseyle görüşme demişti
Guzel bir isi olan , kulturlu , eglenceli ve kadinlara deger veren birisi. Onunlayken gercekten mutluyum fakat goz ardi edemedigim durumlar var, gece hayatini ve alkolu cok seviyor ,
Sevgilim ise evli insanlarin birbirini sevdiginden daha cok seviyorum seni diyor. Bana yemekler yapiyor, spora gidiyoruz birlikte, tatillerimizi yapiyoruz a
beni ovmuyor, iltifat etmiyor, hediye pek almiyor cicek zaten almiyor. Bunlari dusundugumde ve etrafimdaki mutlu iliskileri gordugumde
Bakın ne güzel sizinle ilgilenen başkaları da var. üstelik sizin şartlarınıza uymaya gayet de gönüllü. neden bu kişiye şans vermek yerine zaman kaybı olan bir ilişkide ısrar edesiniz ki?Bunun yanı sıra yurtdışında iş arkadaşım vardı, japon. O benle ilişki istiyordu ve hoş bir çocuktu ama ben hayatımda biri var diye istemedim, normal şartlarda şans verebileceğim biriydi. hatta türkiyede yaşamaya evliliğe ve çocuk yapmaya okeydi. ama anlaşabilir miyiz nasıl olur sıkılır mı burda diye düşünmeden edememiştim. Japon çocuk 1 aylığına gelmek istiyordu buraya ailemi ve beni tanımak için. eğer olursa 1 sene sonunda yüksek lisansı bitirip gelebilecekti. o 33 yaşında. ve ben yok demiştim.
yasin gectikce kimbilir adam senden uzaklasacak ve sende gencligini bu adama heba ettiginle kalacaksin ileride istesen bile baska biriyle yuva vs evlilige coluk cocuga cok gec kalmis olacaksin bosu bosuna gecen yillarda cabasi
Arkadaslar selam,
Bir konuda goruslerinize ihtiyacim var.
3 yillik guzel giden bir iliskim var fakat erkek arkadasim ne evlilik ne de beraber yasamayi dusunuyor.
Ozet gecmem gerekirse, kendisi 40 yasinda ve daha once bir evlilik yapmis, cocugu yok. Guzel bir isi olan , kulturlu , eglenceli ve kadinlara deger veren birisi. Onunlayken gercekten mutluyum fakat goz ardi edemedigim durumlar var, gece hayatini ve alkolu cok seviyor , biraz bencil, arkadaslari biraz on planda ve en onemlisi evlilik ve cocuk dusunmuyor. Alkol kismi cok rahatsiz etmiyor (duzgunce icen birisi) Bense gelecek konusunda ne istedigimi bilmiyorum. Evlilikler cok samimi gelmiyor, cogu aldatiyor, cocuktan sonra ozellikle askin yerini baska seyler aliyor. Ama ben deneyimlemedigim icin arada kaliyorum. Cocuklari cok sevsem de sorumlulugu gozumu korkutuyor. Ama yine de yalniz yasamak bana gore degil, aile kurmaya daha yatkinim.
Bu iliskiye ailem de haliyle pek sicak bakmiyor. Sevgilim ise evli insanlarin birbirini sevdiginden daha cok seviyorum seni diyor. Bana yemekler yapiyor, spora gidiyoruz birlikte, tatillerimizi yapiyoruz ama ben artik duzen istiyorum, yasim 32.
Daha once evlilik dusunmedigi icin ayrilmistik medenice ama birbirimizden de kopamiyoruz.
ayrildigimizda farkli kisilerle gorussem de olmuyor bir yastan sonra denk birini bulmak zorlasiyor. Yine de farkli seyler istedigimiz icin elimi masaya vurup arkami donup gidemiyorum cunku seviyorum ve yalniz kalmak istemiyorum sanirim.
Bir de kendimde farkettigim bir sey var, evet guzel vakit geciriyoruz ama beni ovmuyor, iltifat etmiyor, hediye pek almiyor cicek zaten almiyor. Bunlari dusundugumde ve etrafimdaki mutlu iliskileri gordugumde, ozellikle sosyal medyada, beni kotu etkiliyor ve kendince biseyler yapan birisi sanki bana yetmiyormus gibi hissediyorum ve kendimi sucluyorum bunlar da olmayiversin , doyumsuz musun diyorum kendime. Sonra neden daha iyi bi versiyonunu yaratmiyor ki diyorum.
Simdi size soruyorum, siz olsaydiniz napardiniz?
ailem olsun çok istiyorum ama günümüz dünyasında evlilik ilişkileri, boşanma oranları biraz umutsuzlandırıyor.
bu da elbette kendimle çeliştiriyor. Ama denemek istiyorum sanırım, o yüzden uzatmak anlamsız olacak
Bir ilişki içindeyken insan başkası ile yapamadığını düşünür. Bırakın bence bu adamıArkadaslar selam,
Bir konuda goruslerinize ihtiyacim var.
3 yillik guzel giden bir iliskim var fakat erkek arkadasim ne evlilik ne de beraber yasamayi dusunuyor.
Ozet gecmem gerekirse, kendisi 40 yasinda ve daha once bir evlilik yapmis, cocugu yok. Guzel bir isi olan , kulturlu , eglenceli ve kadinlara deger veren birisi. Onunlayken gercekten mutluyum fakat goz ardi edemedigim durumlar var, gece hayatini ve alkolu cok seviyor , biraz bencil, arkadaslari biraz on planda ve en onemlisi evlilik ve cocuk dusunmuyor. Alkol kismi cok rahatsiz etmiyor (duzgunce icen birisi) Bense gelecek konusunda ne istedigimi bilmiyorum. Evlilikler cok samimi gelmiyor, cogu aldatiyor, cocuktan sonra ozellikle askin yerini baska seyler aliyor. Ama ben deneyimlemedigim icin arada kaliyorum. Cocuklari cok sevsem de sorumlulugu gozumu korkutuyor. Ama yine de yalniz yasamak bana gore degil, aile kurmaya daha yatkinim.
Bu iliskiye ailem de haliyle pek sicak bakmiyor. Sevgilim ise evli insanlarin birbirini sevdiginden daha cok seviyorum seni diyor. Bana yemekler yapiyor, spora gidiyoruz birlikte, tatillerimizi yapiyoruz ama ben artik duzen istiyorum, yasim 32.
Daha once evlilik dusunmedigi icin ayrilmistik medenice ama birbirimizden de kopamiyoruz.
ayrildigimizda farkli kisilerle gorussem de olmuyor bir yastan sonra denk birini bulmak zorlasiyor. Yine de farkli seyler istedigimiz icin elimi masaya vurup arkami donup gidemiyorum cunku seviyorum ve yalniz kalmak istemiyorum sanirim.
Bir de kendimde farkettigim bir sey var, evet guzel vakit geciriyoruz ama beni ovmuyor, iltifat etmiyor, hediye pek almiyor cicek zaten almiyor. Bunlari dusundugumde ve etrafimdaki mutlu iliskileri gordugumde, ozellikle sosyal medyada, beni kotu etkiliyor ve kendince biseyler yapan birisi sanki bana yetmiyormus gibi hissediyorum ve kendimi sucluyorum bunlar da olmayiversin , doyumsuz musun diyorum kendime. Sonra neden daha iyi bi versiyonunu yaratmiyor ki diyorum.
Simdi size soruyorum, siz olsaydiniz napardiniz?
Ben olsam evlilik istiyorsam evlilik düşünmeyen bir adamla devam etmezdim. Adam evlenmiş, ona göre olmadığına karar vermiş ve o defteri kapatmış. Belki yaşı iyice ilerleyince fikir değiştirir ama bu da sevdiği için değiş yalnız kalmaktan korktuğu için olur. Öyle ya da böyle bu adm hayatınızın bir evresinde hayatınızdan çıkacak, kendinize yavaş yavaş bu fikri kabullendirip sonra kararınızı verin benceArkadaslar selam,
Bir konuda goruslerinize ihtiyacim var.
3 yillik guzel giden bir iliskim var fakat erkek arkadasim ne evlilik ne de beraber yasamayi dusunuyor.
Ozet gecmem gerekirse, kendisi 40 yasinda ve daha once bir evlilik yapmis, cocugu yok. Guzel bir isi olan , kulturlu , eglenceli ve kadinlara deger veren birisi. Onunlayken gercekten mutluyum fakat goz ardi edemedigim durumlar var, gece hayatini ve alkolu cok seviyor , biraz bencil, arkadaslari biraz on planda ve en onemlisi evlilik ve cocuk dusunmuyor. Alkol kismi cok rahatsiz etmiyor (duzgunce icen birisi) Bense gelecek konusunda ne istedigimi bilmiyorum. Evlilikler cok samimi gelmiyor, cogu aldatiyor, cocuktan sonra ozellikle askin yerini baska seyler aliyor. Ama ben deneyimlemedigim icin arada kaliyorum. Cocuklari cok sevsem de sorumlulugu gozumu korkutuyor. Ama yine de yalniz yasamak bana gore degil, aile kurmaya daha yatkinim.
Bu iliskiye ailem de haliyle pek sicak bakmiyor. Sevgilim ise evli insanlarin birbirini sevdiginden daha cok seviyorum seni diyor. Bana yemekler yapiyor, spora gidiyoruz birlikte, tatillerimizi yapiyoruz ama ben artik duzen istiyorum, yasim 32.
Daha once evlilik dusunmedigi icin ayrilmistik medenice ama birbirimizden de kopamiyoruz.
ayrildigimizda farkli kisilerle gorussem de olmuyor bir yastan sonra denk birini bulmak zorlasiyor. Yine de farkli seyler istedigimiz icin elimi masaya vurup arkami donup gidemiyorum cunku seviyorum ve yalniz kalmak istemiyorum sanirim.
Bir de kendimde farkettigim bir sey var, evet guzel vakit geciriyoruz ama beni ovmuyor, iltifat etmiyor, hediye pek almiyor cicek zaten almiyor. Bunlari dusundugumde ve etrafimdaki mutlu iliskileri gordugumde, ozellikle sosyal medyada, beni kotu etkiliyor ve kendince biseyler yapan birisi sanki bana yetmiyormus gibi hissediyorum ve kendimi sucluyorum bunlar da olmayiversin , doyumsuz musun diyorum kendime. Sonra neden daha iyi bi versiyonunu yaratmiyor ki diyorum.
Simdi size soruyorum, siz olsaydiniz napardiniz?
İtiraf ediyorum sevgili değildik ama cinsel birliktelik yaşıyorduk sadece.
Siz ona erkek arkadaş diyorsunuz ama çok üzülerek söylüyorum, onun sizi konumlandirdigi yer ekşi sözlük jargonundaki "f.ckbody" liğin tam karşılığı ...Yani bırakın evliliği erkek arkadaş veya sevgili bile olmak istemiyor sizinle. Velakin kandirmiyor sizi, çok net bence...
Kendisinin profilini ve misyonunu belirtmek için iyi bir işi olduğunu yazmıştım. İyi bir dinleyici olmasa, her problemimle samimi bir şekilde ilgilenmese 3 sene birlikte olmazdım. İyi ve hoşuma giden yönleri var elbette.Off geç bunları kendini avutuyorsun.
29 yaşından 32 e gelmişsin bu herifi ikna etmek için uğraşıyorsun.
Senle evlenmek istemiyor beraber yaşamak istemiyor, senle gelecek kurmak istemiyor, hediye almıyor çiçek yok.
Seni tutan belirttiğin gibi iyi bir işi olması.Başka bir özelliği yok çünkü.
İyi bari iyi işi olan sevgiline yıllarını vermeye devam et.
Kendine saygın olsa görüşmezdin böyle biriyle.