- 1 Nisan 2022
- 21
- 19
- 33
Arkadaslar selam,
Bir konuda goruslerinize ihtiyacim var.
3 yillik guzel giden bir iliskim var fakat erkek arkadasim ne evlilik ne de beraber yasamayi dusunuyor.
Ozet gecmem gerekirse, kendisi 40 yasinda ve daha once bir evlilik yapmis, cocugu yok. Guzel bir isi olan , kulturlu , eglenceli ve kadinlara deger veren birisi. Onunlayken gercekten mutluyum fakat goz ardi edemedigim durumlar var, gece hayatini ve alkolu cok seviyor , biraz bencil, arkadaslari biraz on planda ve en onemlisi evlilik ve cocuk dusunmuyor. Alkol kismi cok rahatsiz etmiyor (duzgunce icen birisi) Bense gelecek konusunda ne istedigimi bilmiyorum. Evlilikler cok samimi gelmiyor, cogu aldatiyor, cocuktan sonra ozellikle askin yerini baska seyler aliyor. Ama ben deneyimlemedigim icin arada kaliyorum. Cocuklari cok sevsem de sorumlulugu gozumu korkutuyor. Ama yine de yalniz yasamak bana gore degil, aile kurmaya daha yatkinim.
Bu iliskiye ailem de haliyle pek sicak bakmiyor. Sevgilim ise evli insanlarin birbirini sevdiginden daha cok seviyorum seni diyor. Bana yemekler yapiyor, spora gidiyoruz birlikte, tatillerimizi yapiyoruz ama ben artik duzen istiyorum, yasim 32.
Daha once evlilik dusunmedigi icin ayrilmistik medenice ama birbirimizden de kopamiyoruz.
ayrildigimizda farkli kisilerle gorussem de olmuyor bir yastan sonra denk birini bulmak zorlasiyor. Yine de farkli seyler istedigimiz icin elimi masaya vurup arkami donup gidemiyorum cunku seviyorum ve yalniz kalmak istemiyorum sanirim.
Bir de kendimde farkettigim bir sey var, evet guzel vakit geciriyoruz ama beni ovmuyor, iltifat etmiyor, hediye pek almiyor cicek zaten almiyor. Bunlari dusundugumde ve etrafimdaki mutlu iliskileri gordugumde, ozellikle sosyal medyada, beni kotu etkiliyor ve kendince biseyler yapan birisi sanki bana yetmiyormus gibi hissediyorum ve kendimi sucluyorum bunlar da olmayiversin , doyumsuz musun diyorum kendime. Sonra neden daha iyi bi versiyonunu yaratmiyor ki diyorum.
Simdi size soruyorum, siz olsaydiniz napardiniz?
Bir konuda goruslerinize ihtiyacim var.
3 yillik guzel giden bir iliskim var fakat erkek arkadasim ne evlilik ne de beraber yasamayi dusunuyor.
Ozet gecmem gerekirse, kendisi 40 yasinda ve daha once bir evlilik yapmis, cocugu yok. Guzel bir isi olan , kulturlu , eglenceli ve kadinlara deger veren birisi. Onunlayken gercekten mutluyum fakat goz ardi edemedigim durumlar var, gece hayatini ve alkolu cok seviyor , biraz bencil, arkadaslari biraz on planda ve en onemlisi evlilik ve cocuk dusunmuyor. Alkol kismi cok rahatsiz etmiyor (duzgunce icen birisi) Bense gelecek konusunda ne istedigimi bilmiyorum. Evlilikler cok samimi gelmiyor, cogu aldatiyor, cocuktan sonra ozellikle askin yerini baska seyler aliyor. Ama ben deneyimlemedigim icin arada kaliyorum. Cocuklari cok sevsem de sorumlulugu gozumu korkutuyor. Ama yine de yalniz yasamak bana gore degil, aile kurmaya daha yatkinim.
Bu iliskiye ailem de haliyle pek sicak bakmiyor. Sevgilim ise evli insanlarin birbirini sevdiginden daha cok seviyorum seni diyor. Bana yemekler yapiyor, spora gidiyoruz birlikte, tatillerimizi yapiyoruz ama ben artik duzen istiyorum, yasim 32.
Daha once evlilik dusunmedigi icin ayrilmistik medenice ama birbirimizden de kopamiyoruz.
ayrildigimizda farkli kisilerle gorussem de olmuyor bir yastan sonra denk birini bulmak zorlasiyor. Yine de farkli seyler istedigimiz icin elimi masaya vurup arkami donup gidemiyorum cunku seviyorum ve yalniz kalmak istemiyorum sanirim.
Bir de kendimde farkettigim bir sey var, evet guzel vakit geciriyoruz ama beni ovmuyor, iltifat etmiyor, hediye pek almiyor cicek zaten almiyor. Bunlari dusundugumde ve etrafimdaki mutlu iliskileri gordugumde, ozellikle sosyal medyada, beni kotu etkiliyor ve kendince biseyler yapan birisi sanki bana yetmiyormus gibi hissediyorum ve kendimi sucluyorum bunlar da olmayiversin , doyumsuz musun diyorum kendime. Sonra neden daha iyi bi versiyonunu yaratmiyor ki diyorum.
Simdi size soruyorum, siz olsaydiniz napardiniz?