Merhaba ablalarım benim bir derdim var kime anlatacağım bilmiyorum. Kimsem kalmadı gibi hissediyorum. 19 yaşındayım üniversite sınavına hazırlanıyorum. Ailem beni hep kendine yetecek bi birey olarak yetiştirdi. En azından ben öyle sanıyordum. Parlak bir insandım eğitim olsun yetenek olsun. Sakin ve uzlaşmacıyım da. Ama arkadaşlarımla whatsap üzerinden konuşurken biraz ileri gider cinsel açıdan vb rahat konuşurum. Çok fazla utanma sıkılması olmayan biriyimdir. çok hızlı başlayan bir ilişki içindeyim. İlk cinsel deneyimimi onla yaşadım, gerçekten çok sevdim benim için çok özel birisi. Bana ömrümde ilk defa bu kadar sevgi ilgi gösteren insan o. Çok güzel anılar yaşadık dolu dolu bi aşk yaşadım, aynı filmlerdeki masallardaki gibiydi. Defalarca kaçamak tatile de gittik. 6 aylık bir ilişkide olmamıza rağmen. Çok sık kavga ediyorduk ama ben her seferinde sakinlikle olayı çözüp onun suyuna gidiyordum. En yakın 2 kız arkadaşımla mesajlarımızı okudu. Kabul ediyorum müstehcen, erkeklerle dalga geçen mesajlardı ama ben hayatımın her anında kız kıza böyle Şakalar espriler yapan bi insanım. O iki arkadaşımı hayatımdan çıkarmamı istedi. Haklıydı da, o kızlar beni ahlak olarak aşağı çeken insanlardı. Sonra benim arkadaş çevrem üzerinden çok fazla kavga döndü. Onlara adeta bilendi evet onlar da mükemmel insanlar değiller ama sadece senelerdir dostum olan kötğ günümde iyi günümde yanımda olan insanlardı. Bi aile yetkisi elbette yoktu. Onlara da kafayı taktı. Onların beni sevmediğini bana ihanet ettiğini benim de onlar gibi yalancı oldu olduğum konusunda defalarca kavga ettik. Ben 2 kez ayrılmak istedim ağladı yapıştı bana. Bir kez de o benden ayrılmak istedi. Gerçekten umrumda bile değildi ama onun benden asla ayrılmayacağını bildiğim ve bu işin sonunda yine bana yapışacağını bildiğim için onun gibi davrandım ağladım sızladım pişmanım çok üzgünüm diye onu kandırdım. İnsan psikolojisinden anladığımı düşünürdüm. Taktiğim buydu, o beni sürünürken görmek istiyorsa ben de o rolü yapardım ama zerre umrumda olmazdı. Sonra bi kavgamızda ben ayrılmak isteyince böyle kaçamazsın bana yaşattığın her şeyi yaşayacaksın gibi şeyler söyleyip cinsel birlikteliğimizi aileme söylemeyi mana ederek beni tehdit etti. O gün istemeyerek de olsa onu affettim. O da her kavgamızda olduğu gibi ertesinde beni sevgiye boğarak bana kendimi aşk filminde gibi hissettirerek pahalı hediyelerle unutturdu. Ama zamanla çevremde bir tane bile arkadaşım kalmadı. Dünyada kalan tek insan gibi çaresiz hissediyorum. Ne yapmam gerekiyor bu çocuğa gerçekten aşığım (o da 19 yaşında) onu nasıl düzeltirim bilmiyorum. Lütfen bana yardım edin
