Kesinlikle, şaşıp kalıyorum. Gördüğüm herkesi uyarmaya çalışıyorum ama çevremdekilerde dâhil kâr etmiyo. Teknolojiyi suçlamak istemiyorum ama bu kadar imkân varken de seviyorum ölüyorum diye dolaşmakta çok mantıksız geliyor.Gerçekten şimdiki gençlerin derdi sadece evlenmek mi? 35 yaşındayım bu gençler yaşındayken tek derdim okulu bitirip iyi bir iş bulmak gezip tozmaktaydı.13-15 yıl geçmiş o yaşların üzerinden bu çocukların derdi başka olmalı, uzaya bir adım daha yaklaşmaları gerekirken bizlerden geriye düşüyorlar. Bunlar ne flört etmeyi ne de yaşlarının tadını çıkarmayı biliyorlar.
Fobi gibi . İş ve başarısızlık korkusu da denebilir.
Ben calısiyorum. Ama yanlis anlasilmasin henuz tek bir kurus ona yardimda bulunmadim. Calistigimi ailem icin harciyorum.Her şeyden önce siz ekonomik özgürlüğünüzü elde etmeye çalışın derim.
Yarın bigün evlenseniz de tutumunun değişeceğimi sanmıyorum. İşten çıkar durur size guvenir bu sefer deBen calısiyorum. Ama yanlis anlasilmasin henuz tek bir kurus ona yardimda bulunmadim. Calistigimi ailem icin harciyorum.
Evin içine girince muhahkkak beklentisi olur. Asla calisacagima aklim kesmeden evlilik olayina girmemYarın bigün evlenseniz de tutumunun değişeceğimi sanmıyorum. İşten çıkar durur size guvenir bu sefer de
Benim kardeşim lise bir terk. Okumak istemedi. Ama çocuk 14 yaşından beri hep calisio. Yani çalışan adam yaşı küçük olsa da çalışır. Geleceği olmayan bı adamla vakit dahi kaybetme derimEvlenmicez ama devam da etmeyecegim galiba
emın ol evlılık okadarda kolay degıl işe yaramaz bır koca. duzene gırmeyen evlılık ve tabi bu evlılıge cocuk eklenecek. gecımsızlık. devam edıp gıdecek sevgi karın doyur muyorMerhaba hanımlar. Kulübe yeni katıldım. Gerçekten kafam o kadar karışık ve çıkar yol bulamıyorum ki en sonunda sizlere danışmaya karar verdim. Uzun süredir bir erkek arkadaşım var. Ama başlıktada belirttiğim gibi malesef çalışmıyor. Bu yüzden de evlenemiyoruz. Yıllardır ben onu bekliyorum ama hâlâ evlilik konusu açılmıyor. Dışardan bakınca ne diyeceğinizi biliyorum ayrıl diyeceksiniz. Ben de düşünüyorum. Ama gerçekten o kadar seviyorum ve kıyamıyorum ki ayrılmaya cesaretim yok. Keşke o ayrılsa demeye başladım artık. Çünkü ben ayrılırsam hep aklımda şüphe olacak. Bırakmasaydım destek olsaydım mutlu olurmuyduk diye. Çünkü ben gerçekten onunla evlenmek istiyorum. İş konusu hariç çok mutlu bir çiftiz gerçekten son derece saygılı ve son derece yumuşak huylu bir insan. İnsanları hayran bırakacak ahlaka sahip. Ama işte çalışmaktan korkuyor. Onun için ne yapabilirim. Destek mi olmalıyım? Nasıl destek olabilirim? Onu evlilik ve çalışma konusunda nasıl cesaretlendirebilirim? Lütfen fikirlerinizi benimle paylaşın.
İcralık dosyaları mi var ki çalışmaktan korkuyor paran borca gider diye bence siz onun e-devlet ine çaktırmadan girip bakinŞu an 22 yaşında ve tek yaşıyor. Geçimini günlük işlerden sağlıyo. Gelecek için plan yapıyor. Ama asla adım atmiyor. Sadece planda ve sozde. Calismaktan korkuyor yani duzenli bir ise gitmek istemiyor. Devamli ise girmek onu korkutuyor.
Yani hayatım. Bırak böyle adamları. Zaten hayat çok zor çok sıkıntılı. Bir de evleneceğin adam sana maddi manevi bu kadar yük olacaksa neden evlenesin? Mutlu olmak için evlenir insan. Tabi evlenince sıkıntılar olur onlar birlikte aşılır vs. Ama baştan çalışmaktan bile korkan bir insandan uzak dur. Ben eşimle 21 yaşında tanıştım. Birlikte okuduk bitirdik. Okul bittikten sonra bir an önce iş bulabilmek için girdiği depresyonu sana anlatamam. Böylelerinden uzak durHaklısınız. Bizdeki bu adam edeceğim çok seveceğim düzelteceğim merakı yine bizi mahfediyor. Bir özellik varsa vardır yoksa yoktur.
Ayrıl dicem bende ama demeyin kıyamıyorum demişsin sen severken kıyamazken o niye kendine kıyıp çabalamak yerine sana kıyıyor.Merhaba hanımlar. Kulübe yeni katıldım. Gerçekten kafam o kadar karışık ve çıkar yol bulamıyorum ki en sonunda sizlere danışmaya karar verdim. Uzun süredir bir erkek arkadaşım var. Ama başlıktada belirttiğim gibi malesef çalışmıyor. Bu yüzden de evlenemiyoruz. Yıllardır ben onu bekliyorum ama hâlâ evlilik konusu açılmıyor. Dışardan bakınca ne diyeceğinizi biliyorum ayrıl diyeceksiniz. Ben de düşünüyorum. Ama gerçekten o kadar seviyorum ve kıyamıyorum ki ayrılmaya cesaretim yok. Keşke o ayrılsa demeye başladım artık. Çünkü ben ayrılırsam hep aklımda şüphe olacak. Bırakmasaydım destek olsaydım mutlu olurmuyduk diye. Çünkü ben gerçekten onunla evlenmek istiyorum. İş konusu hariç çok mutlu bir çiftiz gerçekten son derece saygılı ve son derece yumuşak huylu bir insan. İnsanları hayran bırakacak ahlaka sahip. Ama işte çalışmaktan korkuyor. Onun için ne yapabilirim. Destek mi olmalıyım? Nasıl destek olabilirim? Onu evlilik ve çalışma konusunda nasıl cesaretlendirebilirim? Lütfen fikirlerinizi benimle paylaşın.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?